Ουκ ολίγες φορές έχουν κυκλοφορήσει παιχνίδια όπου η θρησκεία βρίσκεται στο επίκεντρο. Άλλοτε αφορούν φανταστικές θρησκείες, σπανιότερα πραγματικές θρησκείες. Το Indika όχι απλώς περιστρέφεται γύρω από τον ορθόδοξο χριστιανισμό, αλλά τον τοποθετεί στην καρδιά του τίτλου, καθώς η πρωταγωνίστρια Indika (εξ ου και ο τίτλος) είναι μια νεαρή καλόγρια. Δεν μοιάζει με τις υπόλοιπες όμως, αψηφώντας κανονισμούς και εντολές, δημιουργώντας μια αρνητικότητα γύρω από το όνομά της. Και το χειρότερο; Ακούει τη φωνή του Διαβόλου στο κεφάλι της, η οποία την παροτρύνει να απομακρύνεται ακόμη περισσότερο από το μονοπάτι που αρμόζει σε μια σωστή καλόγρια. Τα καμώματά της έχουν ως αποτέλεσμα να φύγει από το μοναστήρι για μια αποστολή, να παραδώσει ένα γράμμα και παράλληλα να… απαλλαχθούν οι υπόλοιπες καλόγριες από τα προβλήματα που τους δημιουργεί, έστω και προσωρινά. Κάπου εδώ ξεκινάει το ταξίδι της Indika στα παγωμένα μέρη της Ρωσίας του 19ου αιώνα, σε μια εναλλακτική εκδοχή της πραγματικότητας.
Το παιχνίδι παίζεται από προοπτική τρίτου προσώπου και πρόκειται για ένα μίγμα χαλαρού adventure με λίγα στοιχεία arcade. Πώς γίνεται αυτό; Στο μεγαλύτερο μέρος του παιχνιδιού, οι παίκτες χειρίζονται την Indika και περιφέρονται στον χώρο ή εκτελούν κάποια εργασία που ανέλαβαν, λύνουν κάποιο γρίφο κλπ. Σε άλλα σημεία, το παιχνίδι μεταμορφώνεται σε κάτι εντελώς διαφορετικό: ένα 16-bit platformer ή racing. Οι στιγμές αυτές αφορούν στο παρελθόν της Indika και το αφηγούνται με ιδιαίτερο τρόπο, λίγο πιο σουρεαλιστικό και παραμυθένιο ορισμένες φορές, από ότι το -κυρίως- ρεαλιστικό βασικό κομμάτι του gameplay. Στον πραγματικό κόσμο, η Indika διασχίζει τις χιονισμένες εκτάσεις της Ρωσίας, συναντάει κόσμο (από στρατιώτες μέχρι χωρικούς και καλόγριες) και όσα κάνει είναι λίγο βαρετά και μονότονα. Επίτηδες, βέβαια, καθώς η αφήγηση του παιχνιδιού είναι άμεσα συνδεδεμένη με την πλοκή και τη γενικότερη θεματολογία. Η Indika δεν είναι μια διαλεγμένη ηρωίδα που θα μεγαλουργήσει – είναι απλώς μια νεαρή, αφιερωμένη σε ένα σκοπό, όμως σιγά-σιγά κάτι χαλάει μέσα της.
Είναι δύσκολο να μιλήσει κανείς για την ιστορία δίχως να αποκαλύψει σημαντικές πτυχές της, και για ένα παιχνίδι που βασίζεται σχεδόν αποκλειστικά στο σενάριο, είναι «έγκλημα» κάτι τέτοιο. Γενικά μιλώντας, όπως είναι αναμενόμενο, το ταξίδι παράδοσης του γράμματος πηγαίνει στραβά εξαιρετικά γρήγορα και η Indika βρίσκεται σε δύσκολη θέση – κυρίως, πνευματικά. Η πίστη της είναι κρίσιμης σημασίας, όμως τι συμβαίνει με τον Διάβολο που παρεμβαίνει διαρκώς; Και πώς της βάζει… φυτιλιές για να την πονηρέψει, να την δελεάσει, να την παρασύρει; Ορισμένες ιστορίες και σκηνές, ειδικά κοντά στο τέλος, έχουν απίστευτη βαρύτητα και είναι γροθιά στο στομάχι. Δεν γίνονται γραφικές, ούτε εξηγούν τα πάντα στον παίκτη, αλλά συνδυάζοντας έξυπνα οπτικά στοιχεία από κάθε γωνιά του παιχνιδιού κάνουν πολύ ξεκάθαρο το τι συμβαίνει. Εξάλλου, ακόμη κι αν κάτι μοιάζει απλό, συχνά η φωνή του Διαβόλου θα παρέμβει για να περιπλέξει τα πράγματα. Από άποψης πλοκής, το Indika έχει πολλά να δώσει και οι παίκτες θα το θυμούνται για καιρό.
Όσο η Indika φέρνει εις πέρας διάφορες δοκιμασίες, λαμβάνει πόντους εμπειρίας οι οποίοι δεν παίζουν κάποιο σημαντικό ρόλο, ούτε τα skill trees που περιλαμβάνονται. Δεν πρόκειται για αστοχία των σχεδιαστών, αλλά για εσκεμμένη επιλογή, με στόχο να αναδείξουν την ματαιότητα ορισμένων πραγμάτων. Ειδικά στην αρχή του παιχνιδιού, όσο οι παίκτες γνωρίζουν την Indika, η εισαγωγή είναι… μοναδική. Εκεί που κάποιος θα περίμενε κάτι που θα εμπνεύσει, θα δημιουργήσει σχέσεις με την πρωταγωνίστρια και θα θέσει τα θεμέλια για μια αξιομνημόνευτη περιπέτεια, έρχονται οι… κουβάδες. Κυριολεκτικά, η Indika μεταφέρει νερό σε κουβάδες, μια διαδικασία που παίρνει λίγα λεπτά κι ο παίκτης πιθανότατα θα πιστεύει ότι κάπου αποσκοπεί, κάτι βαθύτερο θα υπάρχει, κάτι ίσως κάνει λάθος – αλλά όχι.
Οι περιπέτειες της Indika (στον πραγματικό κόσμο, εξαιρώντας τα mini-games) παραμένουν στο ίδιο ύφος, για καλό και κακό. Σίγουρα, από ένα σημείο κι έπειτα το gameplay κουράζει με την απλότητά του. Οι γρίφοι που καλούνται να λύσουν οι παίκτες είναι ανύπαρκτης δυσκολίας, όπως η μεταφορά σε μια ξύλινη πλατφόρμα κοντά στην αρχή, ώστε να διασχίσουν το ποτάμι. Το όλο ζήτημα είναι να τραβήξουν τον μοχλό την κατάλληλη στιγμή για να επιβιβαστούν έγκαιρα. Αργότερα, θα μεταφέρουν πράγματα από το ένα σημείο στο άλλο, ώστε να ξεπεράσουν ένα εμπόδιο και να συνεχίσουν. Ίσως είναι όλα εσκεμμένα, ίσως κάπου η σύνδεση αφήγησης/gameplay χρησιμοποιείται για να δικαιολογηθούν κάποιες σχεδιαστικές επιλογές, όμως σε κάθε περίπτωση δεν πρόκειται για gameplay που ενθουσιάζει αλλά προκαλεί ανάποδα συναισθήματα. Ο μοναδικός ενδιαφέρων μηχανισμός έχει να κάνει με την προσευχή της Indika, η οποία με ένα πλήκτρο ενώνει τα χέρια και προσεύχεται, κάτι που ορισμένες φορές έχει αντίκτυπο στο περιβάλλον και τον κόσμο. Μπορεί κάτι να την τρομάζει ή να φαντάζει εξωπραγματικό – ίσως μια προσευχή την ηρεμήσει και επαναφέρει την πραγματικότητα στην τάξη. Όμως ακόμη κι αυτός ο μηχανισμός, ελάχιστα αξιοποιείται.
Το θετικό ή αρνητικό, ανάλογα την σκοπιά του καθενός, είναι πως το Indika διαρκεί περίπου 5 ώρες. Ίσως κάποιοι δεν προλάβουν να κουραστούν κι εκτιμήσουν την εμπειρία σε «σφηνάκι», ενώ άλλοι θα αναμένουν κάτι συναρπαστικό που ποτέ δεν θα έρθει και ξαφνικά θα πέσουν οι τίτλοι τέλους. Σε αυτές τις 5 ώρες, το Indika καταφέρνει να πει την ιστορία που θέλει από την αρχή έως το τέλος, σωστά και χωρίς πολλά «λιπαρά», οπότε η σύντομη διάρκεια πιθανότερα να λειτουργήσει υπέρ παρά κατά. Εξάλλου, είναι κάτι που αντικατοπτρίζεται και στην τιμή αγοράς του παιχνιδιού, που απέχει από τα συνηθισμένα της εποχής. Παρά τον μικρό προϋπολογισμό της μικρής ομάδας (Odd Meter) που το δημιούργησε, το Indika εντυπωσιάζει με την πρώτη ματιά. Τα γραφικά του είναι φωτορεαλιστικά και εκπληκτικά από κάθε άποψη, με εξαιρετικά λεπτομερή μοντέλα χαρακτήρων, ρεαλιστική κίνηση των υφασμάτων (κάτι που θα παρατηρείται συχνά εξαιτίας της ενδυμασίας της Indika), πρόσωπα και κινήσεις που μοιάζουν βγαλμένα από ταινία. Ακόμη και τα περιβάλλοντα, μικρά και μεγάλα, έχουν μεγάλη λεπτομέρεια ακόμη και στα πιο μικρά πράγματα.
Βέβαια, υπάρχουν ορισμένα προβληματάκια. Συγκεκριμένα, ο ρυθμός καρέ πέφτει συχνά ακόμη και σε cutscenes, όχι σε πολύ χαμηλά επίπεδα όμως οι πτώσεις διαρκούν αρκετά δευτερόλεπτα ώστε να γίνουν εκνευριστικές. Στο κομμάτι του ήχου, τόσο η μουσική και τα εφέ όσο και οι ηθοποιοί κάνουν υπέροχη δουλειά, τουλάχιστον στους πρωταγωνιστικούς ρόλους. Την παράσταση κλέβει ο Διάβολος, που δίνει μια ανάλαφρη νότα και μια δόση χιούμορ σε μια -κατά τα άλλα- βαριά ιστορία, κυρίως σχολιάζοντας καταστάσεις. Τα αστεία δεν κουράζουν, δεν είναι ποτέ εκτός θέματος ή χρονικά κακώς τοποθετημένα και εντείνουν την σουρεάλ αίσθηση που αφήνει συνολικά το παιχνίδι. Οι εναλλαγές από ρεαλισμό σε arcade κι από σοβαρή πλοκή σε αστειάκια γίνεται μαεστρικά και διασκεδάζει, σαν μια καλή ταινία που ισορροπεί τα δύο στοιχεία χωρίς να ευτελίζει κανένα.
Άτομα που ψάχνουν μια ποιοτική εμπειρία λίγων ωρών, μια αξιομνημόνευτη ιστορία που θα προβληματίσει ή ακόμη και μια (όχι αμιγώς ιστορική) ματιά στην Ρωσία του 19ου αιώνα μέσα από φωτορεαλιστικά γραφικά, θα περάσουν υπέροχα με το Indika. Απαιτείται λίγη υπομονή με τους γρίφους και το γενικότερο gameplay, όχι τόσο λόγω κακού σχεδιασμού όσο μονοτονίας και απλότητας.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity