“Because speaking out has long been the gendered signal of masculinity, silence has long been gendered ‘feminine,’ as a lamentable essence of weaknessss.”
Cheryl Glenn και Krista Ratcliffe, “Introduction,” Silence and Listening as Rhetorical Arts (Carbondale: Southern Illinois University Press, 2011).
Το όνομα «Loretta» προέρχεται από το λατινικό “laurus-laurea”, το φυτό δάφνη, που εκφράζει τη νίκη, τη δόξα και την τιμή της επιτυχίας.
Η Loretta Harris ετών 38, νοικοκυρά και Ορνιθολόγος, όπως μας εκμυστηρεύεται, αναζητά μια διέξοδο στην απομόνωση -ψυχική και φυσική- αφού έχει μετακομίσει με τoν σύζυγό της και συγγραφέα Walter Harris από το κλεινόν άστυ της Νέας Υόρκης στην αμερικανική περιφέρεια και πιο συγκεκριμένα σε μια φάρμα η οποία ανήκει στην οικογένεια του δεύτερου. Η σχέση τους χαρακτηρίζεται από την αδιαφορία και τη μίζερη ρουτίνα χωρίς αισθηματική προοπτική. Το ζευγάρι έχασε δύο παιδιά, ο ματαιόδοξος συγγραφέας είναι κακοποιητικός, τζογαδόρος και άπιστος, με την Loretta να προσφεύγει σε ένα αποκλειστικό εσωτερικό καταφύγιο. Βρισκόμαστε στο έτος 1947 όπου όλα τα παραπάνω αποτελούσαν το status quo της πατριαρχικής εποχής. Μια μέρα ο Walter εξαφανίζεται χωρίς ίχνη. Θα τον αναζητήσουν για πολλούς λόγους και όλοι θα απευθυνθούν στην Loretta , τον τελευταίο άνθρωπο που τον είδε ζωντανό ή νεκρό ή και τα δύο ταυτόχρονα.
Η αισθητική pixel art αποδίδει πλήρως το εφιαλτικό και συνάμα καταθλιπτικό περιβάλλον της ιστορίας που παρακολουθούμε. Οι χαρακτήρες διαθέτουν όλα εκείνα τα απαραίτητα στοιχεία με τα οποία δημιουργούν εντάσεις ώστε να προκαλέσουν τον παίκτη αλλά και να τον προετοιμάσουν για την αναπόφευκτη εκτόνωση. Η τελευταία θα αποτυπωθεί αριστοτεχνικά με ποικίλους τρόπους και θα ήταν περιττό -ή ακόμα πιο εύστοχα ανούσιος βερμπαλισμός- αν ισχυριστούμε ότι τα δάνεια από άλλα media, όπως ο κινηματογράφος, εμφανίζονται στις περισσότερες δραματικές σκηνές του παιχνιδιού. Και πόσο επιτυχημένα γίνεται αυτό! Σεκάνς απαράμιλλου κάλλους με zooming, rotation, interaction στα γραφικά αισθητικής pixelated, με τη συνδρομή άλλοτε της σιωπής και άλλοτε με επίμονες, επαναλαμβανόμενες νότες και κλίμακες, καθιστώντας την ένταση μια μόνιμη βάση, έναν καμβά για ολόκληρο το παιχνίδι. Ο παίχτης αδημονεί και πολλές φορές δυσανασχετεί μέχρι να ολοκληρωθεί και να εκτονωθεί η σκηνή είτε διαλογικά είτε με την επίλυση κάποιου «γρίφου» ώστε να επέλθει η ψυχική κάθαρση.
Όλα τα ανωτέρω παραπέμπουν αναμφισβήτητα σε film noir με τις χιτσκοκικές αναφορές και προοικονομίες να συμβάλλουν στην κλιμάκωση της αφήγησης. Οι «γρίφοι», δυστυχώς, απαιτούν εισαγωγικά στον γραπτό λόγο και κάποια αμήχανη γκριμάτσα στον προφορικό· το επίπεδό τους δεν αντιπροσωπεύει εκείνο το οποίο παρατηρούμε συνήθως σε πιο απαιτητικά point and click adventure games- αν και αυτό απαιτεί σοβαρή συζήτηση στις ημέρες μας. Στο μεγαλύτερο ποσοστό τους πρόκειται για δόμηση ή αποδόμηση αντικειμένων σε στατικό περιβάλλον, όπως για παράδειγμα η συνένωση μιας σκισμένης επιστολής μετά από περιστροφή των τμημάτων της ώστε να την αναγνώσει η Loretta και με τη σειρά του ο παίχτης. Αυτό που με βεβαιότητα επιτυγχάνουν είναι η εισχώρηση στο μυαλό της πρωταγωνίστριας ώστε να αποκαλυφθούν απόκρυφα μυστικά που θα προκαλέσουν δραματική ένταση. Πέραν των «γρίφων», θα κληθείτε να αλληλεπιδράσετε με το περιβάλλον πιέζοντας το space button για να μετακινήσετε αντικείμενα.
Το inventory αν και διαθέσιμο είναι στην πραγματικότητα περιττό αφού η αποθήκευση των ελάχιστων στοιχείων δε συνεπάγεται και άμεση χρήση τους από τον παίκτη αφού χρησιμοποιούνται αυτόματα και άπαξ στο ενδεδειγμένο σημείο. Το παιχνίδι είναι γραμμικό χωρίς να αποτελεί έκπληξη αλλά θα είχε μεγαλύτερο ενδιαφέρον αν υπήρχε η ελευθερία μεγαλύτερης διερεύνησης και αναμόχλευσης της ζωής της πρωταγωνίστριας μέσα από τον εσωτερικό της κυρίως μονόλογο. Δίνεται η δυνατότητα χειρισμού είτε μέσω gamepad είτε με τον κλασικό συνδυασμό keyboard/ mouse όπου με τα Α και D απλά μετακινείτε τον χαρακτήρα και με το mouse πραγματοποιείται η αλληλεπίδραση με το περιβάλλον. Επίσης, μπορείτε να επιλέξετε είτε την έγχρωμη απεικόνιση είτε την ασπρόμαυρη, που παραπέμπει σε film noir, αλλά με την προϋπόθεση ότι έχετε ήδη εμπειρία ενός τουλάχιστον walkthrough, καθώς ενδεχομένως να αντιμετωπίσετε προβλήματα με την ανίχνευση αντικειμένων. Δεν τίθεται σε καμία περίπτωση θέμα pixel hunting όποτε δεν αποτελεί αμφιλεγόμενο ή ακόμα και αποτρεπτικό στοιχείο για τον παίκτη ώστε να μην επιλέξει το ασπρόμαυρο σκηνικό.
Όσον αφορά τους διαλόγους, υπάρχει η δυνατότητα επιλογής μεταξύ κειμένων μέσω των οποίων η Loretta εμφανίζει «διαφορετικό» χαρακτήρα χωρίς, ωστόσο, να έχει άμεσο αντίκτυπο στην εξέλιξη της ιστορίας πέραν κάποιων εναλλακτικών σκηνών. Αντιθέτως, στο τελευταίο κεφάλαιο της ιστορίας οι διαλογικές αποφάσεις θα κατευθύνουν την ηρωίδα σε πέντε διαφορετικές κατακλείδες ομολογουμένως εντυπωσιακές με την έκβασή τους άλλοτε πιο λακωνική και άλλοτε πιο αλληγορική. Ειδικά οι αλληγορίες αποτελούν στοιχείο εκ των ων ουκ άνευ για παιχνίδια του είδους με τόσο ευαίσθητο περιεχόμενο. Μέσα από τα ανωτέρω εκμαιεύεται τόσο η άμεση όσο και η έμμεση συναισθηματική κατάσταση της Loretta αναφορικά με τις επικρατούσες συνθήκες σε θέματα ισότητας των φύλων και αποτυπώνονται πολλές φορές με black humor και σκωπτική διάθεση. Το κοινωνικό περιβάλλον δεν επιθυμεί ή δεν δύναται να αντιληφθεί πως αισθάνεται η Loretta αλλά όταν το κάνει τότε επιρρίπτει τις ευθύνες στην ίδια ψυχιατρικοποιώντας, μάλιστα, τη σθεναρή αντίστασή της στο «ήθος» και το έθος της εποχής, πράγμα σύνηθες στην ανθρώπινη ιστορία. Τέλος, η βραχεία διάρκεια του παιχνιδιού είναι από τα σημεία που θα δυσαρεστήσουν αν και ομολογουμένως επιτυγχάνει πλήρως να μεταφέρει τον εφιάλτη της Loretta.
Το παιχνίδι θέτει ερωτήματα με αναφορές επιδιώκοντας την κριτική. Η κοινωνική σάτιρα δεν υφίσταται κατά την εποχή στην οποία διαδραματίζεται όσο και σήμερα παρόλες τις κατ’ επίφαση ελευθερίες· κακά τα ψέματα, η κοινωνία πάσχει ανέκαθεν αφού ουδέποτε τήρησε ουσιαστικά όλες εκείνες τις απαραίτητες προϋποθέσεις βάσει των οποίων αυτοβαυκαλίζεται ως «μεταρρυθμιστική» και «πολιτισμένη», όροι αναμφισβήτητα προβληματικοί. Ο θεατής ενδεχομένως να ακολουθήσει, όπως και η Loretta αρχικά, τη ρητορική σιωπή για όσα τον απασχολήσουν κατά την αφήγηση. Η τραγωδία δεν αποτελεί καινούργιο φαινόμενο. Άνθρωποι, θεοί, δαίμονες, τέρατα υπό διαφορετικό πολιτισμικό υπόβαθρο αναλαμβάνουν το βάρος της ευθύνης μιας υπερ-ιστορικής κάθε φορά τραγικότητας ώστε να την μεταλαμπαδεύσουν στην οικουμενική κουλτούρα εν είδει κοινωνικής και κριτικής αναφοράς. Η τραγωδία της Loretta συνοψίζεται εξαιρετικά από τους δημιουργούς στο προλογικό απόσπασμα από το βιβλίο του Joseph Conrad «Heart of Darkness» στο οποίο βασίζεται το μεγαλειώδες έργο του Coppola «Apocalypse Now». Δεν μένει παρά να το διαπιστώστε μόνοι σας. Είτε στο σκοτάδι είτε στην απουσία φωτός. Το ίδιο αποτέλεσμα, δηλαδή, με διαφορετικά λόγια.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity