Τα παιχνίδια πολιτικής προσομοίωσης, μέσα στο πολιτικό χάος των άκρων, των fake news και της ανάμειξης συγκεκριμένων ξένων κέντρων στον επηρεασμό των εκλογών σε παραδοσιακά δημοκρατικά κράτη της Δύσης, σίγουρα παρουσιάζουν ενδιαφέρον, είτε είναι σοβαρά στρατηγικά, είτε είναι χιουμοριστικά, είτε συνδυασμός των δύο. Η ανεξάρτητη ομάδα ανάπτυξης President Studio (όνομα και πράγμα λέμε) προσπάθησε ξεκάθαρα να φτιάξει ένα παιχνίδι που θα συνδύαζε τον παράγοντα λήψης πολιτικών αποφάσεων, της εφαρμογής των πολιτικών ιδεολογιών και υποθετικά της σάτιρας και του χιούμορ που μπορεί να εξαχθούν από την πολιτική. Αυτό γίνεται απόλυτα σαφές από το εισαγωγικό video που δείχνει την πορεία του ήρωά μας (ημών) προς την προεδρία σε παιδαγωγικό και πολιτικό επίπεδο. Ας μη σας κάνουμε spoiler σε όσους αποφασίσουν να το δοκιμάσουμε, αλλά έχει την πλάκα του.
Μετά ξεκινάει η ιστορία του καθορισμού της ιδεολογίας σας, της κομματικής σας ταυτότητας (ρεπουμπλικάνος, δημοκρατικός ή άλλο νέο κόμμα), της σκιαγράφησης των βασικών σας πολιτικών στόχων και προτεραιοτήτων (εμείς θελήσαμε να καταργήσουμε τα όπλα στις ΗΠΑ, γελάστε ελεύθερα). Εκεί έρχεται το πρώτο «παράξενο» στοιχείο ανισορροπίας του τίτλου, μιας και απαντώντας στις ερωτήσεις καθορισμού ιδεολογίας με προοδευτικές και φιλελεύθερες απαντήσεις το παιχνίδι αποφάσισε να μας κατατάξει στις παρυφές του αναρχοκομμουνισμού, κάτι που μάλλον μας λέει ότι όποιος έκατσε να καθορίσει τις ιδεολογίες μάλλον ήταν ΠΟΛΥ Αμερικάνος. Παρόλα αυτά αρχίσαμε να παίζουμε κανονικά σε αυτό το πλαίσιο και στην αρχή πράγματι τα ερωτηματολόγια ήταν αναλυτικά και πέρα από το πρώτο που αναφέραμε που ήταν κάπως άστοχο, όντως καθορίστηκε μια πολιτική ταυτότητα που από εκεί και πέρα έπρεπε να εφαρμοστεί. Το παιχνίδι είναι turn-based, με κάθε σειρά να περιλαμβάνει κάποια action points που μπορείτε να ξοδέψετε σε διάφορες ενέργειες, από πολιτικές αποφάσεις, σύνταξη νομοσχεδίων, υπογραφή νόμων, ορισμός υπουργικού συμβουλίου, στενού προεδρικού κύκλου (ακόμα και πώς θα κάθονται οι υπουργοί στις συνεδριάσεις). Επίσης μπορείτε να κάνετε Screeches (το ανάλογο των Tweets στα κοινωνικά δίκτυα), να κάνετε δημόσιες εμφανίσεις και φυσικά να παίρνετε αποφάσεις οικονομικής κι εξωτερικής πολιτικής. Α και όλα αυτά με μια δόση σάτιρας και «χιούμορ» που ούτε κακό το λες, ούτε όμως εξαιρετικά έξυπνο.
Θα πίστευε κανείς ότι όλα αυτά δημιουργούν έναν περίπλοκο και εξαιρετικά περιεκτικό παιχνίδι. Δυστυχώς ή ευτυχώς (για την περιπλοκότητα το ευτυχώς), αυτό δεν ισχύει. Το κακό είναι ότι κάποια στοιχεία εμφανίζονται μια φορά και εξαφανίζονται, όπως οι σχέσεις του προέδρου με το υπουργικό συμβούλιο ή έχουν περιορισμένο ρόλο όπως το Screecher, κάτι το οποίο είναι πραγματικό κρίμα, μιας και δεν είναι μόνο λίγη η χρήση, αλλά περίπου και προαποφασισμένη. Επίσης κατά την άποψή μας θα μπορούσε να δοθεί περισσότερη σημασία στην εξωτερική πολιτική, η οποία πιο πολύ επικουρικό και οικονομικό ρόλο έχει, παρά κάποιες διεθνείς και διπλωματικές ισορροπίες, κάτι που είναι κρίμα αλλά και πάλι υπογραμμίζει ότι στη βάση του ο τίτλος είναι πολύ «αμερικάνικος». Σε επίπεδο γραφικών ή ήχου δεν μπορούμε λογικά να περιμένουμε πολλά, αλλά η όλη αισθητική δεν ήταν καθόλου άσχημη και βοηθάει τον τίτλο. Και η μουσική και το όλο στυλ επίσης είναι κάτι που δεν ενοχλεί σε καμία περίπτωση, μιας και κάνει τη δουλειά του.
Το θέμα είναι ότι ο τίτλος δημιουργεί προσδοκίες που δεν εκπληρώνει. Ενώ τα συστατικά στοιχεία είναι σωστά, οι δόσεις της συνταγής είναι λάθος με αποτέλεσμα το τελικό σύνολο να είναι μεν συμπαθές, αλλά αντί για αξιόλογο να καταλήγει μάλλον μέτριο. Παρόλα αυτά ακόμα και ως έχει, το παιχνίδι αξίζει μια ευκαιρία από όσους συμπαθούν το είδος.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity