Οι μικρές ομάδες ανάπτυξης είναι, πολύ συχνά, ικανές για θαύματα. Μπορούν εύκολα να δοκιμάσουν φρέσκες ιδέες, να πάρουν ρίσκα και να προσφέρουν κάτι πραγματικά νέο κι ενδιαφέρον. Μια τέτοια περίπτωση είναι το Gord, της Covenant.dev, ένα παιχνίδι που συνδυάζει πολλά είδη και μηχανισμούς για να πετύχει τον σκοπό του. “Gord” σημαίνει «οχυρωμένη αποικία» ή «οχυρωμένο χωριό», μια λέξη σλαβική που περνάει απευθείας το πρώτο μήνυμα των δημιουργών: το Gord βασίζεται ξεκάθαρα στη σλαβική μυθολογία και πραγματικότητα. Gord υπήρχαν μέχρι την περίοδο του Μεσαίωνα, συνήθως χτισμένα σε στρατηγικές θέσεις όπως οι κορυφές των λόφων, ενώ από κάτω βρίσκονταν τα χωριά.
Την δημιουργία και οχύρωση του Gord, στην προκειμένη, αναλαμβάνουν οι παίκτες. Με ισομετρική προοπτική, χειρίζονται τους κατοίκους του Gord και τους καθοδηγούν αρχικά με την κατασκευή του οχυρού κι ύστερα με την συντήρηση όλων, από τη συλλογή φαγητού έως την άμυνα του οικισμού. Οπότε, ο παίκτης στήνει τα ξύλινα τείχη με ένα κουμπί, επιλέγοντας την τοποθεσία, κι η αποστολή συνήθως ξεκινάει από εκείνο το σημείο. Σταδιακά, όσο οι κάτοικοι συλλέγουν υλικά, ο παίκτης γεμίζει το εσωτερικό των τειχών με κτήρια που προσφέρουν διάφορες δυνατότητες. Η βασικότερη, τουλάχιστον αρχικά, είναι η κατανομή ρόλων στους κατοίκους. Για παράδειγμα, ένα κτήριο μπορεί να έχει έως και τρεις εργάτες που συλλέγουν φαγητό κι ένα άλλο έως και τρεις μαχητές που κάνουν περιπολίες και πολεμούν εχθρούς, ζώα και τέρατα. Ο κάθε κάτοικος δεν «δένεται» για πάντα με τον ρόλο του, καθώς ανά πάσα στιγμή ο παίκτης μπορεί να του αναθέσει άλλο ρόλο, αν προκύψει ανάγκη ή αλλαγή στρατηγικής. Σε όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού, η διαχείριση των ατόμων είναι μεγάλη υπόθεση, ειδικά όταν σιγά-σιγά θα φτάσουν να είναι δύο ντουζίνες.
Οι άνθρωποι, όμως, δεν είναι μια ομοιόμορφη μάζα εργατών που ζουν, δουλεύουν κι ενίοτε σκοτώνονται – είναι εντελώς μοναδικοί. Ο καθένας έχει δυνατά κι αδύναμα σημεία, έχει προτιμήσεις, δεξιότητες, δυνατότητες εξέλιξης ανάλογα με το πού αφιερώνει τον χρόνο του. Επομένως, δεν αρκεί να ανατίθενται δουλειές σε όλους: ο καλός παίκτης/ηγέτης του οικισμού, θα φροντίσει ο καθένας να εστιάσει στο δυνατό σημείο του. Από αποστολή σε αποστολή, ο παίκτης διαλέγει με ποιους κατοίκους θα ξεκινήσει το κεφάλαιο, ενώ πάντα υπάρχει το ενδεχόμενο να συναντήσει και να επιστρατεύσει νέους κατά τη διάρκεια μιας αποστολής. Επιπλέον, μπορούν να γεννηθούν και παιδιά μέσα στο gord, τα οποία δεν μπορούν να εκτελέσουν τις ίδιες εργασίες με τους ενήλικες κι απαιτούν ειδική μεταχείριση έως ότου μεγαλώσουν (ευτυχώς, δεν χρειάζεται πολλής χρόνος). Η διαχείριση των ατόμων, βέβαια, καθόλου εύκολη δουλειά δεν είναι. Κι εδώ ξεκινούν τα «ναι μεν, αλλά» του Gord. Για κάθε καλό σύστημα ή ιδέα που δοκιμάζει, έχει κι ένα που τα καπελώνει και ρίχνει τον ενθουσιασμό. Αυτό εν μέρει οφείλεται στα πολύ φιλόδοξα σχέδια των δημιουργών, αφού το είδος του Gord είναι δύσκολο να αποτυπωθεί σε μια-δυο λέξεις. Έχει στοιχεία survival, city-building, role-playing, real-time strategy και horror σε λίγο-πολύ ισόποσες δόσεις.
Επιστρέφοντας στο κομμάτι της διαχείρισης ατόμων, το Gord περιπλέκει τα πράγματα, δίνοντας μπάρα ζωής αλλά και ψυχικής υγείας σε κάθε άτομο ξεχωριστά. Επομένως, κάποιος μπορεί να δώσει σκληρή μάχη και να επιβιώσει, όμως πιθανότατα θα έχει ψυχολογικά τραύματα που πρέπει να ξεπεράσει. Προσφέρονται κτήρια για τέτοιου είδους θεραπεία, τα οποία δεν κοστίζουν κάτι πέραν του αρχικού κόστους κατασκευής, όμως ο χαρακτήρας θα βρίσκεται για αρκετά λεπτά μέσα κι έτσι μακριά από οποιαδήποτε άλλη δραστηριότητα. Δεν θα ήταν τόσο μεγάλο πρόβλημα αυτό, αν δεν συνέβαινε συχνά και μάλιστα σχεδόν αναπόφευκτα. Ο κόσμος του Gord είναι μίζερος, σκοτεινός, επικίνδυνος και τρομακτικός, σε κάθε βήμα. Από λύκους μέχρι τέρατα και οπλισμένους εχθρούς, είναι άγνωστο τι καραδοκεί μέσα στο σκοτάδι των δασών και των βάλτων που συχνά περιβάλλουν τον οικισμό. Η αποφυγή της μάχης είναι εφικτή, όμως ακόμη κι αν κάνουν καθημερινές δουλειές, οι κάτοικοι βλέπουν την ψυχική τους υγεία να εξανεμίζεται σταδιακά κι αν τρελαθούν τελείως, είτε φεύγουν από τα τείχη είτε στρέφονται ενάντια στους υπόλοιπους κι αποτελούν ενεργό κίνδυνο. Η διαχείρισή τους, με δυο λόγια, κάθε άλλο παρά εύκολη είναι κι όταν αυτά τα φαινόμενα είναι συχνά σε μια αποστολή, το παιχνίδι χάνει τον ρυθμό του.
Μετά την αρχική αδρεναλίνη και την γρήγορη ανάπτυξη του gord, ο ρυθμός κάνει «κοιλιά» αφού ο παίκτης αφενός… νταντεύει τους κατοίκους, αφετέρου οι πόροι που υπάρχουν γύρω από την αρχική τοποθεσία κάποια στιγμή στερεύουν. Αναπόφευκτα, θα πρέπει να βγει από τα τείχη και να αναζητήσει νέες πηγές με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Η εξερεύνηση είναι απολαυστική, τουλάχιστον μέχρι να συναντήσει ο παίκτης κάποιο μεγάλο εμπόδιο. Αυτά τα… εμπόδια, συνήθως έχουν την μορφή απόκοσμου τέρατος, όχι πολύ διαφορετικά από τα παραδοσιακά bosses κάθε παιχνιδιού. Αυτό που κάνει διαφορετικά το Gord, είναι οι επιλογές. Ο παίκτης επιλέγει αν θα ικανοποιήσει την (συνήθως, άρρωστη και απάνθρωπη) επιθυμία τους ή θα τα πολεμήσει. Από πολύ νωρίς, ο παίκτης θα βρεθεί αντιμέτωπος με δύσκολες επιλογές, όπως ανθρωποθυσίες. Η μάχη μπορεί να φαίνεται εύκολη λύση, όμως δεν είναι σε καμία περίπτωση – τα τέρατα έχουν τεράστιες αντοχές και πιθανότατα η όποια δοκιμή των δυνάμεών τους στα πρώτα κεφάλαια θα καταλήξει σε σίγουρο θάνατο.
Είναι μια ενδιαφέρουσα δυναμική, αλλά και πάλι… υπάρχει το «αλλά». Η μάχη δεν είναι ιδιαίτερα ανεπτυγμένη, οπότε μπορεί να κρατάει για ώρα όμως το ενδιαφέρον του παίκτη δύσκολα θα κρατηθεί αμείωτο στη διάρκειά της. Πέραν των απλών μαχητών (τοξότες, τσεκουροφόροι κλπ) υπάρχουν και μάγοι με διάφορα ξόρκια (αμυντικά κι επιθετικά) που δίνουν μια επιπλέον διάσταση, όμως οι απαιτήσεις για κάθε ξόρκι είναι υψηλές κι έτσι δύσκολα θα χρησιμοποιούνται συχνά. Οπότε, το αποτέλεσμα είναι κάπως βαρετή μάχη, κάνοντας ακόμη και τις σημαντικές στιγμές να μοιάζουν ασήμαντες. Εξίσου ασήμαντο μοιάζει και το όλο κομμάτι του gord. Το κομμάτι city-building σταματάει αρκετά γρήγορα σε ένα κεφάλαιο και ο χώρος είναι περιορισμένος, οπότε ακόμη και τα βασικά κτήρια μετά βίας χωράνε παραμένοντας σε προσβάσιμο σημείο. Ακόμη, οι κάτοικοι έχουν μοναδικές προσωπικότητες μεν, αλλά δεν κάνουν κάποια προσπάθεια να έρθουν πιο κοντά με τους άλλους. Μπορεί το ίδιο ζεύγος ατόμων να βρίσκεται σε περιπολία για σερί αποστολές, όμως ουδεμία μεταξύ τους σχέση θα αναπτυχθεί. Πρόκειται για μια κλειστή κοινωνία που παλεύει για την επιβίωση ενάντια σε πραγματικά τέρατα, οπότε στοιχειώδη κομμάτια φιλίας ή αντιπάθειας θα ήταν ευπρόσδεκτα.
Για τις περίπου 20 ώρες που διαρκεί ένα playthrough, το Gord κρατάει το ενδιαφέρον του παίκτη, αν μη τι άλλο, λόγω της ιστορίας. Στον φανταστικό κόσμο Lysatia, ο παίκτης αναλαμβάνει τον ρόλο ενός συμβούλου του βασιλιά, ο οποίος πρέπει να εξασφαλίσει πως οι χωρικοί θα κάνουν όσα επιτάσσει ο βασιλιάς. Βέβαια, ούτε ο βασιλιάς ούτε κάποιος από τον κύκλο του έχουν δει όσα σκοτεινά συμβαίνουν στους βάλτους όπου εκτυλίσσεται το Gord. Από τη μία, οι αυλικοί του βασιλιά φέρνουν αυταρχισμό και αρχοντιά σε ένα μέρος όπου τίποτα από τα δύο έχει θέση. Από την άλλη, οι κάτοικοι είναι πολύ απασχολημένοι με τις επιθέσεις τεράτων και την επιβίωση γενικότερα, για να ασχοληθούν πολύ με τα καπρίτσια του βασιλιά-τυράννου. Δεν υπάρχουν στιγμές ελαφριάς κωμωδίας στο παιχνίδι, αλλά η σύγκρουση των δύο κόσμων συχνά-πυκνά φέρνει κάποια χαμόγελα, τα οποία χρειάζονται πολύ δεδομένης της όλης σκοτεινιάς της ιστορίας.
Σε τεχνικό επίπεδο, το παιχνίδι δεν εντυπωσιάζει όμως είναι αναμενόμενο. Όλο το βάρος έπεσε στην αισθητική και το χτίσιμο του κόσμου, όπου υπάρχει άπλετη φαντασία. Τα εφιαλτικά τέρατα και το απέραντο σκοτάδι είναι άψογα σχεδιασμένα, οπότε λάτρεις του είδους dark fantasy θα περάσουν υπέροχα στον κόσμο του Gord. Παράλληλα, το σλαβικό στοιχείο δεν λείπει από τη μουσική, προσφέροντας κάτι φρέσκο αλλά και ποιοτικό. Δεν έτυχε να υπάρξουν bugs στο playthrough, οπότε δεν υπάρχει κάτι να σημειωθεί εδώ. Σε υπολογιστή, το παιχνίδι είναι αρκετά εύχρηστο μέσω ποντικιού και πληκτρολογίου, όμως σε κονσόλα με χειριστήριο τα πράγματα περιπλέκονται. Οι τόσες εντολές και η διαρκής ανάγκη για διαχείριση κάθε μικρής λεπτομέρειας γίνονται υπερβολικά πολλά για συνδυασμούς πλήκτρων και μοχλών. Όταν μια περίπολος βρίσκεται στα δάση και πολεμάει, ενώ κάποιος πίσω στο χωριό τρελαίνεται από το σκοτάδι κι ύστερα κάποιος ξέμεινε από δουλειά γιατί εξαντλήθηκαν οι πόροι, είναι πολύ δύσκολο ο παίκτης να τα διαχειριστεί όλα έγκαιρα και αποτελεσματικά. Σε πιο απλά σενάρια, πάντως, ο χειρισμός είναι καλά μοιρασμένος στο χειριστήριο.
Είναι δύσκολο να προταθεί το Gord σε μια ομάδα παικτών. Οι φίλοι των real-time strategy, για παράδειγμα, θα περάσουν πολύ χρόνο διαχειριζόμενοι μονάδες, ενώ οι φίλοι των RPG δεν θα έχουν τόση ελευθερία στο πώς αναπτύσσονται οι χαρακτήρες παρά τα θετικά στοιχεία. Ίσως αν το Gord ήταν λίγο πιο εστιασμένο σε έναν σκοπό, αντί να προσπαθεί να κάνει τα πάντα, να ήταν μια εύκολη πρόταση για κάποιο κοινό. Τώρα, είναι μια καλή κι ενδιαφέρουσα προσπάθεια, που όμως απαιτεί γερά νεύρα και υπομονή για να δώσει τον καλύτερο εαυτό της στους παίκτες.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity