Το Νησί Των Θησαυρών είναι μια από τις πιο δημοφιλείς νουβέλες στην λογοτεχνία, με τους χαρακτήρες τους και τις περιπέτειές τους να έχουν επεκταθεί πέρα από τα σύνορα τις λογοτεχνίας, σε ταινίες και σειρές εμπνευσμένες από το έργο του Robert Louis Stevenson. Και πως να μην είναι, αφού οι πειρατές και οι ζωές τους γεμάτες μάχες, θησαυρούς και πολύ ρούμι είναι κάτι παραπάνω από πρόσφορο έδαφος για ιστορίες εποχής με δράση και σασπένς. Το ίδιο φαίνεται πως σκέφτηκε και η ομάδα ανάπτυξης της Savage Level και μας παρουσιάζει το Flint: Treasure of Oblivion.
Αν δεν ήταν ήδη προφανές, ο τίτλος έχει σαν πρωταγωνιστή του τον καπετάνιο James Flint, κάποια στιγμή μετά από «Το Νησί Των Θησαυρών». Το καράβι των πειρατών βρίσκεται στον πάτο της θάλασσας, και ο Flint με μοναδικό του σύμμαχο τον Billy Bones προσπαθούν να σωθούν από το ναυάγιο, όταν και για κακή τους τύχη τους βλέπει ένα πλοίο και τους περιμαζεύει. Κακή, γιατί ο καπετάνιος του πλοίου αναγνωρίζει τον πρωταγωνιστή και στο πρώτο λιμάνι τους κλείνει στη φυλακή. Εκεί είναι που ο Flint θα ανακαλύψει την ύπαρξη ενός αμύθητου θησαυρού, και πολύ γρήγορα το δίδυμο θα δραπευτεύσει από τη φυλακή και θα μαζέψει από την αρχή ένα νέο πλήρωμα, «δανειζόμενοι» ένα εμπορικό πλοίο και θα βάλουν πλώρη για τον προορισμό τους.
Φυσικά τα πράγματα δε θα είναι τόσο εύκολα όσο το αρχικό σχέδιο του καπετάνιου, αφού στην πορεία τους θα βρουν απρόσμενους εχθρούς και σύμμαχους, γνώριμες φυσιογνωμίες όπως ο John Silver, αλλά και κάτι υπερφυσικό να λαμβάνει χώρα με τον Flint να βρίσκεται στο επίκεντρο από όλα αυτά. Τα παραπάνω παρουσιάζονται σαν ένα tactical turn-based RPG, με πολύ «κατευθυνόμενη» δράση. Οι παίκτες αναλαμβάνουν τον ρόλο του καπετάνιου όταν αυτός με την ομάδα του εξερευνούν ή επισκέπτονται πόλεις και συζητάνε με NPCs, ενώ κατά τη διάρκεια της μάχης όλα τα μέλη της -επιλεγμένης από τους χρήστες- ομάδας είναι playable. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι οι παίκτες πολύ γρήγορα θα πρέπει να διευθύνουν το πλήρωμα ενός ολόκληρου καραβιού, πιο συγκεκριμένα ως προς τα stats, skills, και τον εξοπλισμό που θα φέρουν μαζί τους στην μάχη (αν επιλεγούν).
Ακούγεται πολύ πιο περίπλοκο και χρονοβόρο απ’ότι είναι στην πραγματικότητα, αφού αυτή η πτυχή του gameplay δεν θα προβληματίσει ιδιαίτερα. Η πλειοψηφία του χρόνου των παικτών μοιράζεται ανάμεσα στην εξερεύνηση των περιοχών και τις μάχες. Η λέξη «εξερεύνηση» έχει μια πολύ συγκεκριμένη έννοια εδώ πέρα, αφού σε ένα πολύ μεγάλο ποσοστό το μονοπάτι που θα ακολουθήσει το party είναι λίγο πολύ προδιαγεγραμμένο, απλά στις περισσότερες περιπτώσεις υπάρχουν μονοπάτια και γωνίες που βρίσκονται λίγο πιο πέρα από την πεπατημένη και θα ανταμείψουν τους παίκτες με εξοπλισμό η items που θα κάνουν τη ζωή τους στις μάχες λίγο πιο εύκολη. Και μιας και αναφερθήκαμε στις μάχες, το “tactical” κομμάτι στον ορισμό του είναι αρκετά δικαιολογημένο αφού οι περισσότερες από αυτές έχουν σχεδιαστεί με τέτοιο τρόπο ούτως ώστε να ευνοούν συγκεκριμένες προσεγγίσεις – και όχι απερίσκεπτες επιθέσεις χωρίς σχεδιασμό.
Όχι ότι έχουμε να κάνουμε με επίπεδα τακτικής τύπου X-COM, σε καμία περίπτωση, αλλά το επίπεδο δυσκολίας, ιδίως από ένα σημείο και μετά στην ιστορία ανεβαίνει αρκετά και οι περισσότερες αναμετρήσεις είναι κάτι περισσότερο από «πάμε ακόμα μία να τελειώνουμε». Τα αντικείμενα και τα skills είναι περιορισμένα σε αριθμό, κάτι που από τη μία περιορίζει κάπως την γκάμα των κινήσεων, από την άλλη όμως δημιουργεί μια συγκεκριμένη δομή που βάζει τους παίκτες σε μια διαδικασία να χρησιμοποιήσουν τα συγκεκριμένα εργαλεία που έχουν στη διάθεσή τους με ευρηματικούς τρόπους. Σε συνδυασμό με την «σκηνοθετημένη» αφήγηση, το αποτέλεσμα που δημιουργείται μπορεί να θυμίζει παλιότερες εποχές, γρήγορα όμως γίνεται μια πολύ ευχάριστη και πιο «ελαφριά» εμπειρία, με το turn-based σύστημα μάχης να φέρνει μια ισορροπία. Θα πρέπει να αναφερθεί εδώ ότι αν και «απλό», το Flint έχει ένα εκτεταμένο guide που κατευθύνει τους παίκτες στους εν τέλη αρκετούς μηχανισμούς του – με την ίδια την ομάδα ανάπτυξης να συστήνει την ενασχόληση των παικτών μαζί του για να απολαύσουν τον τίτλο στον μέγιστο βαθμό.
Βοηθάει πολύ και το γεγονός ότι η Unreal Engine 5 μας παρουσιάζει μια εντυπωσιακή εκδοχή της Καραϊβικής του 18ου αιώνα, αν και τα σχεδόν στατικά σκηνικά δε χρειάζονται την UE5 για να δείχνουν εντυπωσιακά. Οι χαρακτήρες από την άλλη είναι φτιαγμένη με τεχνοτροπία σχεδόν cell-shaded, κάτι που τους κάνει να ξεχωρίζουν από το background σε πολύ ικανοποιητικό βαθμό. Δεδομένου ότι η οπτική είναι ισομετρική, η παραπάνω απόφαση χαρακτηρίζεται ως σωστή. Ηχητικά τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι αρκετά καλύτερα, αφού οι συνθέσεις δεν είναι κάτι που θα θυμάται κανείς, ενώ το περιορισμένο voice-over δεν είναι ούτε αυτό κάτι το εξαιρετικό. Τέλος, η παρουσίαση των σημαντικών σκηνών και συνομιλιών σε comic strips προσθέτει ακόμα περισσότερο προς την ιδιαίτερη αισθητική του τίτλου.
Το Flint: Treasure of Oblivion είναι ένας τίτλος που απευθύνεται σε ένα πολύ συγκεκριμένο κοινό. Θα μπορούσε πολύ εύκολα να είναι ένα ακόμα βιβλίο ή κόμικ βασισμένο στις περιπέτειες του θρυλικού καπετάνιου. Για να δημιουργηθεί όμως αυτή η πλοκή, η ομάδα ανάπτυξης αποφάσισε να δημιουργήσει έναν τίτλο δομημένο με πολύ συγκεκριμένο τρόπο, κάτι που σίγουρα περιορίζει τους παίκτες και την εξερεύνηση. Από την άλλη το σύστημα μάχης του είναι αρκετά διασκεδαστικό και ικανοποιητικό, κάτι που θα έκανε τους fans των turn based παραγωγών να του ρίξουν μια ματιά. Αν μη τι άλλο, η θεματολογία του και μόνο είναι από τις πιο ενδιαφέρουσες – και όλοι γνωρίζουμε ότι δεν βγαίνουν αρκετοί τίτλοι με πειρατές. Τουλάχιστον όχι όσοι θα θέλαμε. Γι’ αυτό λοιπόν μέχρι τότε, γιο-χο-χο…
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity