Ακόμα μια ομάδα ανάπτυξης δοκιμάζει την τύχη της στην φόρμα των Soulslikes, και αυτή τη φορά τη σκυτάλη αναλαμβάνει η ιταλική Jyamma Games, με το Enotria: The Last Song. Από το πρώτο δευτερόλεπτο ο τίτλος υποδέχεται τους παίκτες σε ένα ηλιόλουστο και κάθε άλλο παρά γνώριμο σκηνικό (για το είδος) αφού το Enotria δεν πραγματεύεται κάποια ιστορία όπου ο κόσμος βρίσκεται στις τελευταίες του στιγμές και τα πάντα γύρω καταρρέουν, αλλά αντλεί έμπνευση από την Ιταλική Μυθολογία, την Commedia del’Arte και το Cannovaccio (και όχι την Ιταλική άμυνα στο ποδόσφαιρο). Στον κόσμο του Enotria, οι άνθρωποι είναι σαν να παίζουν σε ένα θέατρο για όλη τους τη ζωή, ο καθένας με την μάσκα και τον ρόλο του, προκαθορισμένο από την αρχή και υποχρεωτικό για τον καθένα. Ο πρωταγωνιστής μας γεννιέται χωρίς μάσκα και ρόλο, και θα αποφασίσει να τα βάλει με τους Θεούς και να απελευθερώσει την ανθρωπότητα από την τυραννία τους.
Το Enotria ανήκει χωρίς καμία αμφιβολία στα Soulslikes, ακολουθώντας τις γενικές γραμμές και φόρμες που εισήγαγε και στη συνέχεια εδραίωσε η From Software, προσθέτοντας όμως τις δικές τους «πινελιές». Το αποτέλεσμα είναι ένας τίτλος που χαρακτηρίζεται από έξυπνες και καινοτόμες ιδέες που στην πλειοψηφία τους αποτυπώνονται επιτυχώς στην οθόνη. Σε πρώτη φάση, τα γενικότερα concepts της αυξημένης δυσκολίας, των bonfires (ή όποιο όνομα αυτά έχουν στον εκάστοτε τίτλο) της πιο στακάτης και στρατηγικής δράσης είναι εκεί, το καθένα με μια ελαφρώς διαφορετική προσέγγιση. Οι βετεράνοι των Soulslikes θα βρουν τα αρχικά λεπτά εξαιρετικά οικεία όσον αφορά χειρισμό και γενικότερη αίσθηση, πολύ γρήγορα όμως γίνεται αντιληπτό πως η ομάδα ανάπτυξης είχε κατά νου μια κάπως γρηγορότερη και πιο «ρευστή» μάχη, με περισσότερη ελευθερία στους παίκτες.
Ο τίτλος είναι σε γενικές γραμμές πιο γενναιόδωρος ως προς τα upgrades, materials και το γενικότερο leveling, δίνοντας τη δυνατότητα στους παίκτες να ανακαλύψουν τον κόσμο του γρηγορότερα, προσφέροντας την «πολυτέλεια» να δοκιμάσουν στην πορεία διαφορετικά builds και όπλα, μέχρι να βρουν το πιο αποτελεσματικό όχι μόνο για την κάθε περίπτωση, αλλά και για το κάθε γούστο. Μεγάλο ρόλο σε αυτό παίζει και η προσέγγιση της μάχης με τα τέσσερα διαφορετικά elements και status effects που αυτά προκαλούν, το καθένα με τη δική του αδυναμία και την δική του αποτελεσματικότητα, σαν έναν κύκλο (σαν το πέτρα-ψαλίδι-χαρτί, αλλά με 4 παραμέτρους). Τα διαφορετικά όπλα έχουν το καθένα affinity σε κάποιο στοιχείο (ή και σε κανένα), ενώ ταυτόχρονα υπάρχουν και διαφορετικές κατηγορίες όπλων, με διαφορετικά movesets και attributes, όπως για παράδειγμα longswords, greatswords, polearms κλπ.
Τα επίπεδα είναι όμορφα σχεδιασμένα και το σκηνικό παραπέμπει σε Μεσογειακό τοπίο τους καλοκαιρινούς μήνες, κάτι που είναι μια πολύ ευχάριστη αλλαγή για το είδος – και ταυτόχρονα εξαιρετικά οικείο περιβάλλον για εμάς ως Έλληνες (και φυσικά την ίδια την ομάδα ανάπτυξης που όπως προαναφέρθηκε είναι Ιταλική). Η αισθητική παραπέμπει όπως είναι αναμενόμενο σε αναγεννησιακό θέατρο και προσθέτει κι αυτή τη δική της πινελιά, ενώ και οι ίδιοι οι εχθροί ακολουθούν το εικαστικό σύνολο και δίνουν μια φρεσκάδα στη δράση και την παρουσίαση. Στις περίπου 20 ώρες που χρειάζεται για να έρθει η περιπέτεια στο τέλος της, ο τίτλος «ξεδιπλώνεται» με ιδανικό ρυθμό και δεν κουράζει – αν και ορισμένα σημεία ίσως χρειαστούν κάποιο ελαφρύ grinding. Το πρόβλημα στο όλο σύνολο είναι πως παρά το γεγονός ότι όλα τα παραπάνω είναι πράγματι πολύ ενδιαφέροντα και «φρέσκα» για ένα soulslike, ο τίτλος «σκοντάφτει» πολύ συχνά στα bugs του.
Ενώ η παρουσίαση σε τεχνικό επίπεδο «περνάει» χωρίς να διεκδικεί δάφνες τεχνολογικής υπεροχής ή οτιδήποτε εντυπωσιακό σε οπτικό και ηχητικό κομμάτι, είναι φανερό πως η παραγωγή δεν είναι ολοκληρωμένη, αφού τα bugs είναι κυριολεκτικά παντού. Απώλεια προόδου, AI που απλά σε τυχαίες φάσεις «κολλάει» και δεν αντιδράει σε τίποτα (ακόμα και bosses), crashes, παγώματα, αλλά και σημεία που φαίνεται πως το playtesting ήταν έλλειπες (αν έγινε καν). Στην φάση που κυκλοφόρησε, ο τίτλος είναι ξεκάθαρα ημιτελής με αρκετή δουλειά και ακόμα περισσότερο polishing να είναι απαραίτητο για να μπορεί να χαρακτηριστεί ως «ολοκληρωμένος». Σε αυτό συνηγορεί και το γεγονός ότι η ίδια η ομάδα ανάπτυξης δημοσιοποίησε μια σειρά από «βελτιώσεις» που είναι στα σκαριά για το άμεσο μέλλον, κάτι που βέβαια το βάφτισε ως roadmap – που από μόνο του σηκώνει πολλή συζήτηση και είναι ενδεικτικό για την κατάσταση της βιομηχανίας γενικότερα, αλλά αυτό είναι ένα διαφορετικό θέμα για ένα διαφορετικό κείμενο.
Εν προκειμένω, όμως, η κατάσταση είναι τόσο απογοητευτική, στο σημείο που καταφέρνει να χρωματίσει την εμπειρία με μια όχι και τόσο κολακευτική απόχρωση. Σίγουρα, ο τίτλος είναι playable από την αρχή μέχρι το τέλος, και σίγουρα θα υπάρξει μερίδα παικτών που θα αντιμετωπίσει περισσότερα θέματα (και άλλη μερίδα λιγότερα) – αυτό όμως δεν είναι βάση για συζήτηση και θέτει επικίνδυνα προηγούμενα στις κυκλοφορίες τίτλου, αφού πρακτικά οι γραμμές ανάμεσα στο “Early Access” και Full Release γίνονται όλο και πιο θολές, ιδιαίτερα όταν ένας τίτλος κοστολογείται αναλόγως. Η ομάδα ανάπτυξης φαίνεται πως είναι διατεθειμένη να διορθώσει τα κακώς κείμενα και πρακτικά να ολοκληρώσει τον τίτλο, αλλά αυτό από μόνο του δεν είναι αρκετό. Και είναι πραγματικά κρίμα, γιατί κάτω από όλα τα bugs και προβλήματα το όραμα των Ιταλών είναι εμφανές και πραγματικά ενδιαφέρον.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity