Πριν αναλύσουμε τον τεχνικό τομέα του παιχνιδιού, αξίζει να πούμε δυο λόγια γύρω από την ιστορία και το περιβάλλον του τίτλου. Όπως αποκαλύπτει άλλωστε και ο τίτλος του Brothers: A Tale of Two Sons Remake, η ιστορία ακολουθεί τις περιπέτειες δύο αδερφών που χτυπήθηκαν άσχημα από την μοίρα, μιας και η μητέρα τους πνίγηκε σε μία καταιγίδα, ενώ το παιχνίδι ξεκινάει με την αναζήτηση μίας ιδιαίτερης τοποθεσίας που θα βοηθήσει τον ετοιμοθάνατο πατέρα τους. Οι χαρακτήρες ομιλούν μία ακαταλαβίστικη γλώσσα, με τους ήρωες να εκφράζουν τα συναισθήματά τους μ’ έναν πράγματι πετυχημένο τρόπο με τις κινήσεις τους, τις γκριμάτσες τους και φυσικά τα πάντα να πλαισιώνονται από τον μουσικό τομέα με στοχευμένο τρόπο. Η ιστορία είναι μία έντονη συναισθηματική εμπειρία και 11 χρόνια μετά, καταφέρνει να μας μείνει με τον ίδιο τρόπο στο μυαλό, όπως το 2013. H αφήγηση και το σενάριο ντύνουν με υπέροχο τρόπο ένα adventure-puzzle game που μετά την ολοκλήρωσή του θα ωθήσει τους χρήστες να πάρουν τηλέφωνο τα αγαπημένα τους πρόσωπα για να ρωτήσουν αν είναι καλά και να εκφράσουν τα συναισθήματά τους. Είτε μιλάμε για την φετινή ανανεωμένη έκδοση, είτε για την αυθεντική έκδοση των προηγουμένων γενεών κονσολών, το Brothers: A Tale of Two Sons εστιάζει και περιγράφει τα ανθρώπινα συναισθήματα μ’ έναν ξεχωριστό τρόπο.
Ξεχωριστός είναι σίγουρα και ο τρόπος χειρισμού του παιχνιδιού, αφού ο παίκτης χειρίζεται και τους δύο παίκτες, με τον κάθε αδερφό να ακολουθεί τις εντολές ενός εκ των δύο μοχλών. Ενώ το είχαμε τερματίσει το παιχνίδι και στην αυθεντική του μορφή, στα πρώτα λεπτά πέφταμε συχνά-πυκνά σε λάθη και μπερδευόμασταν ελαφρώς μέχρι να συνηθίσουμε ότι ο κάθε μοχλός κινεί έναν συγκεκριμένο αδερφό. Παρ’ όλα αυτά, η εκμάθηση είναι σχετικά γρήγορη, πρόκειται καθαρά για θέμα συνήθειας και η επιβράβευση είναι μεγάλη, μιας και ο παίκτης ακολουθεί τα βήματα ενός ιδιαίτερου συστήματος περιήγησης και αναζήτησης για τη σωστή λύση στον εκάστοτε γρίφο. Σίγουρα δεν θα εντυπωσιάσει με τον ίδιο τρόπο το 2024 όπως έκανε το 2013 με τους παίκτες που το δοκίμασαν στα Xbox360, PS4 κτλ., αλλά παραμένει ξεχωριστό σαν ιδέα και κρατάει εύκολα το ενδιαφέρον των χρηστών κατά την διάρκεια ολόκληρης της περιπέτειας. Η πρόκληση είναι χαμηλή, η διάρκεια δεν ξεπερνάει τις 4 ώρες, αλλά για να είμαστε ειλικρινείς, είναι από τις περιπτώσεις που δεν θα θέλαμε παραπάνω. Είναι μία έντονη, εξαιρετική εξιστόρηση μίας δυνατής ιστορίας, που δεν χρειαζόταν ούτε μεγαλύτερη διάρκεια, ούτε άλλα τρικ ώστε να μοιάζει πιο γεμάτη σαν ιστορία, γιατί θεωρούμε ότι θα είχε τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα. Ακόμα και το local co-op mode που προστέθηκε ακούγεται ευχάριστο σαν προσθήκη, αλλά αντικειμενικά θα συμφωνήσουμε με τους developers ότι ο εν λόγω τίτλος είναι φτιαγμένος για να παιχτεί σαν single player εμπειρία. Λίγο ο χειρισμός, λίγο οι σκέψεις που έρχονται στο μυαλό μας καθώς βιώνουμε την ιστορία σιωπηλά, θεωρούμε ότι πράγματι το co-op θα αφαιρέσει πράγματα από τη συνολική εμπειρία του τίτλου, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι τεχνικά δεν λειτουργεί ή ότι αντιμετωπίσαμε προβλήματα ως προς την λειτουργικότητά του.
Oπότε η μοναδική μεγάλη προσθήκη-αναβάθμιση είναι ουσιαστικά ο τεχνικός τομέας, ο οποίος πράγματι είναι σε κάποια σημεία εντυπωσιακός, αν και προτιμήσαμε ξεκάθαρα το Quality Mode. Δοκιμάσαμε και τα 30FPS του Quality Mode και τα 60fps του Performance Mode στην έκδοση του PlayStation 5 και όσο εντυπωσιακή και αν είναι η μετάβαση σε Unreal Engine 5, φαίνεται σε αρκετά σημεία ότι έπρεπε να γίνουν αρκετές θυσίες στο Performance Mode. Λίγο η ανάλυση που δεν ξεπερνάει τα 1080p, λίγο η χαμένη ποιότητα στις σκιές, θεωρούμε ότι μιας και συζητάμε για έναν τίτλο που τρέφεται από τα ταξιδιάρικα και παραμυθένια περιβάλλοντα, οι περισσότεροι παίκτες θα θυσιάσουν τα 60fps για χάρη του πιο καθαρού και εντυπωσιακού οπτικού τομέα. Kάποια κολληματάκια όταν εμφανίζεται το autosave και κάποια ελάχιστα bugs έκαναν την εμφάνισή τους, αλλά γενικότερα δεν υπάρχουν σημαντικές ενοχλήσεις. Σημαντική σημείωση ότι ακόμη και το soundtrack του παιχνιδιού ηχογραφήθηκε εκ νέου από την αρχή, με τον συνθέτη Gustaf Grefberg να επιστρέφει στο project και παραδίδοντας μία άριστη ηχητική αισθητική η οποία βοηθάει στα μέγιστα μ’ έναν ατμοσφαιρικό και παθητικό τρόπο να ντύσει τα συναισθήματα των χαρακτήρων και γενικότερα όλη την ιστορία.
Θα λέγαμε, λοιπόν, ότι το Brothers: A Tale of Two Sons Remake απευθύνεται σε πρώτη φάση αποκλειστικά σε όσους δεν πρόλαβαν ποτέ να παίξουν τον αρχικό τίτλο, ο οποίος βέβαια έχει κυκλοφορήσει κυριολεκτικά παντού. Ο οπτικοακουστικός τομέας του είναι πλήρως αναβαθμισμένος και σίγουρα αποτελεί τυράκι για όσους θέλουν να τσεκάρουν αυτό το remake. Από την άλλη πλευρά όμως, μιας και το co-op mode δεν προσφέρει και πολλά και μιας και μιλάμε ουσιαστικά για μία 1 προς 1 μεταφορά του αρχικού υλικού, αυτό είναι ίσως και το μοναδικό τυράκι που υπάρχει στην φετινή κυκλοφορία. Το Brothers: A Tale of Two Sons Remake δεν μπορούμε να πούμε ότι μας έπεισε απαραίτητα ως προς τη χρησιμότητά του ως release, αλλά παραμένει μία εξαιρετική εμπειρία που δεν πρέπει να χαθεί σε καμία περίπτωση από κανέναν παίκτη ή λάτρη των βιντεοπαιχνιδιών, γιατί αυτές είναι οι ιστορίες που πάνε το μέσο ένα βήμα παραπέρα και που το κάνουν να ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα είδη. Αν, λοιπόν, αυτή η ανανέωση που προσφέρει το remake ωθήσει περισσότερους νέους παίκτες να ασχοληθούν με το παιχνίδι και την έντονη ιστορία του εν έτει 2024, τότε ο στόχος έχει επιτευχθεί, έστω και αν μιλάμε για μία αναβάθμιση της βιτρίνας του τίτλου, χωρίς να έχει πειραχτεί καθόλου το περιεχόμενο ή να έχει προστεθεί κάτι το τρομερό. Ο τίτλος είναι από μόνος του ιδιαίτερος, οπότε σε όποια έκδοση και αν αποφασίσει κάποιος να το απολαύσει, το μόνο σίγουρο είναι ότι θα του μείνει στο μυαλό για αρκετό καιρό.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity