Αλήθεια όμως, τί είναι τα Yo-kai; Πρόκειται λοιπόν για πνεύματα και φαντάσματα, αθέατα στα μάτια των κοινών ανθρώπων. Οι εκλεκτοί όμως, μέσω ενός ειδικού αντικειμένου, το οποίο δεν είναι άλλο από το διάσημο Yo-kai Watch, μπορούν να τα βλέπουν και να διαπιστώνουν την ευκολία με την οποία μπορούν να παρεμβαίνουν στη ζωή των ανθρώπων. Άλλες φορές τους ταλαιπωρούν με το να τους κάνουν υπερβολικά λαίμαργους, άλλες φορές υπερβολικά αφηρημένους, ακόμα και να τους κάνουν ευερέθιστους με έφεση μεγάλη στο να μαλώνουν με όποιον βρουν μπροστά τους. Πάντα ταλαιπωρημένα όμως, πολλά Yo-kai απλώς θέλουν να κάνουν φίλους είτε με τους ανθρώπους είτε με άλλα Yo-kai και όπως καταλαβαίνετε ο κλήρος έπεσε στον ήρωα ή την ηρωίδα του παιχνιδιού (στο πλαίσιο της πολιτικής ορθότητας, υπάρχει η δυνατότητα επιλογής φύλου του βασικού ήρωα). Σε μια τυχαία βόλτα στο πάρκο της πόλης του Springdale προς ανεύρεση σπανίων εντόμων, ο ήρωάς μας ανοίγει μια κάψουλα από εκείνα τα μηχανήματα που βρίσκουμε στα Λούνα Παρκ (gashappon) και ευθύς μπροστά του εμφανίζεται το πρώτο Yo-kai, ονόματι Whisper, φέροντας του το μέγιστο δώρο, το Yo-kai Watch.
Στο πλαίσιο λοιπόν ενός open world RPG ο ήρωάς μας εξερευνά την πόλη του, η οποία, για τα δεδομένα ενός παιχνιδιού για 3DS, κατέχει αρκετά μεγάλη επιφάνεια προς εξερεύνηση και στις διάφορες γωνιές αυτής κρύβονται τα Yo-kai.
Πλέον ο ήρωάς μας μπορεί να βλέπει τα διάφορα Yo-kai που λυμαίνονται την πόλη του Springdale και, επειδή είναι πρωτίστως καλό παιδί, αρχίζει σιγά-σιγά να λύνει όλα τα προβλήματα που ταλανίζουν την πόλη του, ξεκινώντας από τους γονείς και τους φίλους του και συνεχίζοντας σε πιο μεγάλη κλίμακα. Όπως καταλαβαίνετε, το σενάριο διακατέχεται από μια μάλλον παιδική προσέγγιση, στοιχείο που είχε μεγάλο μερίδιο ευθύνης για την επιτυχία της σειράς. Τα θέματα που ανακύπτουν κάθε φορά και προωθούν το σενάριο, παρότι έχουν τη σοβαρότητα τους (π.χ. γονεϊκοί καβγάδες, επεκτατικές βλέψεις πολυεθνικών εταιρειών εις βάρος του περιβάλλοντος) εντούτοις παρουσιάζονται με τρόπο ανάλαφρο, φέροντας πάντα στο προσκήνιο, ως ένοχο, κάποιο Yo-kai. Στο πλαίσιο λοιπόν ενός open world RPG ο ήρωάς μας εξερευνά την πόλη του, η οποία, για τα δεδομένα ενός παιχνιδιού για 3DS, κατέχει αρκετά μεγάλη επιφάνεια προς εξερεύνηση και στις διάφορες γωνιές αυτής κρύβονται τα Yo-kai. Τα σημεία που κρύβονται εκπέμπουν κάποιο είδος αύρας, η οποία και ανιχνεύεται από το Yo-kai Watch, επιτρέποντάς διαμέσου minigame να εντοπίσουμε το Yo-kai.
Συνήθως, στην πρώτη τους επαφή μαζί μας, τα Yo-kai φέρονται μάλλον επιθετικά με αποτέλεσμα η μάχη να είναι πάντα προ των πυλών. Ευθύς μεταφερόμαστε στην οθόνη της μάχης, η οποία επηρεάζεται τα μέγιστα από την παράδοση των Dragon Quest. Έτσι στην άνω οθόνη του 3DS εμφανίζονται τα εχθρικά Yo-kai, τα οποία σε κάθε μάχη είναι συνήθως τρία. Στη κάτω οθόνη, διατάσσονται σε ένα τροχό 6 από τα δικά μας Yo-kai. Μετακινώντας τον τροχό, μπορούμε να επιλέξουμε 3 από τα 6 Yo-kai που θα λάβουν μέρος στη μάχη. Ουσιαστικά τα Yo-kai μάχονται μόνα τους, επιλέγοντας αυτόματα από τις δυνατές κινήσεις τους που στα συνήθη πρότυπα είναι άμεσα επιθετικές, αμυντικές, κάνουν heal, καθώς και κινήσεις για buff/debuff. O ρόλος του παίχτη εστιάζει στο να επιλέγει ανάλογα με τη στιγμή της μάχης τα κατάλληλα Yo-kai, να θεραπεύει τα Yo-kai που λαβώνονται (hint: ενίοτε, προσφέροντας το κατάλληλο φαγητό σε εχθρικά Yo-kai, είναι δυνατό να αυξηθούν οι πιθανότητες να ενταχθούν στην ομάδα μας), ενώ στη σοφή παράδοση των RPG, κάθε Yo-kai έχει την δική του ειδική κίνηση. Η δυνατότητα αυτή παρουσιάζεται με τη μορφή ενός mini game που εκμεταλλεύεται την οθόνη αφής του 3DS. Έτσι, χρειάζεται να στριφογυρίσουμε έναν τροχό, να κάνουμε συνεχές tapping ή αντιγράψουμε ένα σχήμα στην οθόνη αφής για να περατωθεί η ειδική κίνηση.
Συνήθως, στην πρώτη τους επαφή μαζί μας, τα Yo-kai φέρονται μάλλον επιθετικά με αποτέλεσμα η μάχη να είναι πάντα προ των πυλών.
Η αλήθεια είναι ότι το σύστημα μάχης δεν διεκδικεί επαίνους για το βάθος του. Ειδικά όταν αντιμετωπίζουμε τα πιο κοινά Yo-kai, ουσιαστικά οι μάχες βγαίνουν στον αυτόματο πιλότο. Πάραυτα, οι μάχες με τα bosses απαιτούν ενεργητικότερη συμμετοχή, μιας και είναι αναγκαίο το συνεχές healing, η συχνή εναλλαγή των Yo-kai ανάλογα με τη διάθεση, αμυντική ή επιθετική, του εκάστοτε Boss, σε συνδυασμό με στρατηγική επικέντρωση των επιθέσεων σε κάποιο σημείο του boss, έτσι ώστε να δεχθεί περισσότερη ζημιά. Αυτές άλλωστε οι μάχες είναι που θα ζορίσουν περισσότερο τον παίκτη και για αυτές συχνά πυκνά απαιτείται σημαντική συγκομιδή experience points, χωρίς όμως να επιβαρύνεται το παιχνίδι από συνεχές grinding.
Είναι φανερό ότι η μεγαλύτερη προσοχή δόθηκε στα ίδια τα Yo-kai. Η συλλογή τους μπορεί να είναι μάλλον μια απλή διαδικασία, καθώς μετά την ήττα τους ακολουθούν τον ήρωά μας (αν και η αλήθεια είναι ότι πολλά Yo-kai παρά τις πολυάριθμες μάχες εις βάρος τους για κάποιο λόγο δεν πείθονταν να μας ακολουθήσουν), αλλά η σύνθεση της κατάλληλης ομάδας μέσα από την ευρύτητα των δυνατών επιλογών απαιτεί μία σχετική αφοσίωση. Κάθε Yo-kai έχει τα δικά του χαρακτηριστικά, τις δικές του κινήσεις, ενώ η στρατηγική τοποθέτηση τους στον εξαθέσιο τροχό δύναται να βελτιώσει πολλά από τα χαρακτηριστικά τους. Παράλληλα, πέρα από το κλασικό levelling, τα Yo-kai μπορούν να αναμειχθούν μεταξύ τους για τη σύνθεση νέων Yo-kai με διαφορετικές ιδιότητες, διευρύνοντας ακόμα περισσότερο τις δυνατές επιλογές.
Παρά το ότι δίδονται αυτοματοποιημένες επιλογές για αμυντικά, επιθετικά ή ισορροπημένα σχήματα κ/ο/κ/, η πλήρης κατανόηση των δυνατοτήτων του κάθε Yo-kai αποτελεί το βασικό στοιχείο για να χτιστεί μια ομάδα αποτελεσματική, ενώ το πλήρες βάθος του gameplay θα αποκαλυφθεί στον απαιτητικό παίκτη που θα αφοσιωθεί στη μελέτη των πλασμάτων. Το βάθος αυτό όμως αναδεικνύεται και από τη ζωντάνια που έχει να επιδείξει η πόλη του Springdale, η οποία είναι μια πόλη που βρίθει ζωής και κίνησης, κάτι που μεταφράζεται σε πολλές, μα πάρα πολλές, δευτερεύουσες αποστολές. Αυτές είναι διάσπαρτες μέσα στην πόλη και παρά το ότι δεν είναι βασικές για την προώθηση της ιστορίας, εντούτοις καταφέρνουν με πολύ αποτελεσματικό τρόπο να δομήσουν με ζωντάνια την πόλη του Springdale, καθώς και τους πολυάριθμους κατοίκους της. Αν και δεν διακρίνονται για την πρωτοτυπία τους, οι αποστολές αυτές καταφέρνουν και συγκινούν, λόγω του ότι οι NPCs που τις πλαισιώνουν έχουν έντονη αύρα παιδικότητας, αυθορμητισμού και αφέλειας, στοιχεία που διαπερνούν συνεχώς τη ραχοκοκαλιά του τίτλου και αυτό, σε μια εποχή στο gaming που βρίθει υπέρμετρης σοβαρότητας, μόνο ανακουφιστικό μπορεί να είναι.
Η αλήθεια είναι ότι το σύστημα μάχης δεν διεκδικεί επαίνους για το βάθος του
Δυστυχώς, το σύστημα σήμανσης των αποστολών ενώ αρχικά μας προδιαθέτει θετικότατα, μιας και όλα είναι σημειωμένα στο χάρτη του παιχνιδιού, στην πορεία απογοητεύει. Πολλές αποστολές έχουν διάφορα προαπαιτούμενα και παρόλα αυτά, υπάρχει σήμανση μόνο για την κύρια αποστολή με αποτέλεσμα την άσκοπη περιφορά μέσα στην πόλη προς ανεύρεση του κατάλληλου σημείου. Παράλληλα, πολλές δευτερεύουσες αποστολές σημειώνονται με ένα μάλλον γενικό και στο «περίπου» τρόπο, ενώ η όλη κατάσταση γίνεται ακόμα πιο εκνευριστική, καθώς ο ήρωάς μας μπορεί μεν να τρέχει, αλλά με μετρητή αντοχής, ο οποίος γρήγορα εξαντλείται με το αυτονόητο αποτέλεσμα. Η κατάσταση βελτιώνεται καθώς από ένα σημείο της περιπέτειας και μετά, ο ήρωας αποκτάει βοηθητικό μεταφορικό μέσο, το οποίο διευκολύνει κατά πολύ τη μετακίνηση, αλλά εν τέλει το όλο σύστημα μάλλον δρα απωθητικά όσον αφορά στην ανεύρεση και ολοκλήρωση των side quests.
Τα γραφικά, για τα δεδομένα του 3DS, χαρακτηρίζονται όχι απλώς επαρκή, αλλά κάλλιστα ανήκουν στις πιο ποιοτικές δουλειές για το σύστημα.
H ποσότητα των side quests δείχνει ότι το παιχνίδι, σαν RPG που σέβεται τον εαυτό του, επενδύει πάρα πολύ στο περιεχόμενο. Αυτή η ποσότητα που κάλλιστα μπορεί να γεμίσει 40 ώρες έρχεται να προστεθεί στη διάρκεια της κύριας ιστορίας η οποία αριθμεί γύρω στις 18 ώρες. Η ανεύρεση νέων Yo-kai και η ανακάλυψη των νέων ιδιοτήτων τους παίρνει διαστάσεις εθισμού, δεδομένου ότι το Yo-kai Watch έχει ένα βαθμό αξιολόγησης που ξεκινά από το E και μπορεί να φτάσει μέχρι και το S (Super). Κάθε άνοδος στο επίπεδο του Υο-kai Watch μεταφράζεται σε πρόσβαση σε νέες τοποθεσίες και δυνατότητα ενσωμάτωσης ακόμα πιο δυνατών Yo-kai στην ομάδα του παίκτη. H σημασία που έχει αποδοθεί στην πληθωρικότητα του περιεχομένου δεν είναι ολοκληρωτική, μιας και η ολότητα του παιχνιδιού χαρακτηρίζεται από ποιότητα και υψηλά production values. Τα γραφικά, για τα δεδομένα του 3DS, χαρακτηρίζονται όχι απλώς επαρκή, αλλά κάλλιστα ανήκουν στις πιο ποιοτικές δουλειές για το σύστημα, ενώ ακόμα και στο αμφιλεγόμενο 3D mode παρουσιάζει πειστική αίσθηση βάθους. Αναμενόμενα, περισσή προσοχή έχει δοθεί στο σχεδιασμό των Yo-kai και κατά την άποψη του γράφοντος, σε αισθητικό επίπεδο, υπερτερούν των Pokemon. Mε εμφανή ιαπωνική τεχνοτροπία καταφέρουν και αποδίδουν τον γκροτέσκο και σχεδόν παιχνιδιάρικο τόνο των Yo-kai, ενώ κάθε ένα διατηρεί τη μοναδικότητα του, έτσι ώστε η επαφή με κάθε νέο πλάσμα να συντηρεί τη γοητεία και τη φρεσκάδα μιας πρώτης γνωριμίας με κάτι σχεδόν «εξωτικό».
Σε ανάλογο τόνο και η μουσική επένδυση, η οποία χωρίς να προσφέρει ιδιαιτέρως αξιομνημόνευτα μοτίβα, συνταιριάζεται απόλυτα στο παιχνιδιάρικο και ανάλαφρο τόνο του παιχνιδιού. Κάλλιστα θα μπορούσε κανείς να την παρομοιάσει με μουσική που θα ακουγόταν σε Λούνα Παρκ, ταιριάζοντας σε μια εκδρομή προς στο άγνωστο παρέα με παιχνιδιάρικα πνεύματα. Είναι φανερό πως η αίσθηση παιδικότητας που πλαισιώνει έντονα τον τίτλο είναι απλώς το φαντεζί περιτύλιγμα, το εμπορικό θέλγητρο, καθώς στον πυρήνα του παιχνιδιού βρίσκεται ένα καθόλα αξιόλογο open world RPG. Ο έμπειρος gamer μπορεί να αποθαρρυνθεί από την ευκολία των μαχών, ωστόσο η ποικιλία στα Yo-kai, το εύρος των δυνατών επιλογών, καθώς και η ποικιλία των περιοχών της πόλης του Springdale αποτελούν ικανοποιητικότατα αντίβαρα. Για τον παίκτη δε, που επιθυμεί απλώς να απολαύσει την ιστορία και να γνωρίσει την μαγεία των Yo-kai, το παιχνίδι δρα συνεργικά, χωρίς να τιμωρεί αυτήν την επιφανειακή προσέγγιση.
O Akihiro Hino περιέγραψε το Yo-kai Watch σαν την επιτυχή έκβαση πολλών trial ’n’ error προσεγγίσεων και είναι παρήγορο που αυτή η προσπάθεια ανταμείφθηκε με μεγάλη επιτυχία, τουλάχιστον στην Ιαπωνία. Το δυτικό κοινό καλείται να τιμήσει αυτήν την προσπάθεια, όχι χαριστικά, αλλά ουσιαστικά, ανταμείβοντας την επιμονή του δημιουργού και το αποτέλεσμα της έμπνευσης του. Ο γραφών ανησυχεί για το κατά πόσον θα μεταφραστούν οι μελλοντικές εκδόσεις της σειράς, δηλώνει βαθύτατα γοητευμένος από αυτήν την πρώτη επαφή και επαφίεται για πολλοστή φορά στο γούστο ενός κοινού που ξέρει να εκτιμά τις άρτιες προσπάθειες.
δεν τρελαθηκα..
Τρελαθηκα!!!