Πριν 12 χρόνια γνωρίσαμε τον Kazuma Kiryu, τον μαφιόζο που ανέλαβε την ευθύνη για έγκλημα που δεν έκανε, προκειμένου να προστατεύσει τον Akira Nishikiyama, τον καλύτερό του φίλο. 10 χρόνια αργότερα, βγαίνοντας από τη φυλακή, ο ίδιος φίλος φαίνεται να έχει ξεπεράσει όρια που δεν έπρεπε, ο πρωταγωνιστής δεν είναι πλέον μέλος του παλιού του clan και γρήγορα μπλέκει σε ένα ακόμη μυστήριο, που περιλαμβάνει τη Haruka, την κόρη μιας άλλης γνώριμής του γυναίκας. Η γραμμή αυτή διανθίζεται με απλά έως τελείως παράλογα mini games και δραστηριότητες, πολλές εκ των οποίων εξελίσσονται σε στάδια, απαιτούν ικανότητα και κρύβουν και παράπλευρες, αν και συχνά παρανοϊκές ιστορίες. Και εδώ που τα λέμε, μπορείτε πάντα να επισκεφθείτε το arcade για να παίξετε ολόκληρους, παλιούς τίτλους της SEGA. Μπορεί όλος ο τίτλος να περιορίζεται στο Kamurocho, τη φανταστική εκδοχή του Kabukicho στο Tokyo, σε αντίθεση με κάθε άλλο τίτλο, αλλά η σειρά πετυχαίνει να κάνει τον παίκτη να χτίζει δεσμούς με μέρη και χαρακτήρες, αρκετά ώστε να μην ενοχλείται ούτε και σήμερα από το γεγονός αυτό. Είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα της σειράς και εκείνο που κάνει το συγκεκριμένο «σχεδόν remake» να στέκεται αρκετά καλά, ακόμη και σήμερα, παρά το εμφανώς γερασμένο design, ακόμη και για τα δεδομένα των τίτλων Yakuza, που εξελίσσονται μεν, αργά δε, και ποτέ δεν προδίδουν τον πυρήνα τους.
Δεν είναι βέβαια ότι δεν έχουν γίνει βελτιώσεις για τα δεδομένα της εποχής. Ακόμη και στην ιστορία, βρίσκουμε νέα cut scenes που σε μερικές περιπτώσεις προσθέτουν πολύτιμο βάθος που κάνει τις μεταπτώσεις των ανθρώπων πιο ρεαλιστικές, ενώ προσφέρουν καλύτερη σύνδεση με τα γεγονότα του Yakuza 0 που κυκλοφόρησε νωρίτερα φέτος στη Δύση, και αποτελεί σύγχρονο τίτλο μεν αλλά prequel για την ευρύτερη ιστορία του Kiryu. Οι προσθήκες αυτές ξεχωρίζουν εν τω μεταξύ διότι είναι τεχνικά πιο σύγχρονες από τη βασική παραγωγή που συμπληρώνουν. Οι συνδέσεις με το Yakuza 0 είναι και μηχανικές βέβαια. Το σύστημα μάχης του τελευταίου μεταφέρεται σχεδόν αυτούσιο στο Yakuza Kiwami, με τον Kiryu να έχει τα ίδια τρία fighting styles, ένα ισορροπημένο, ένα πιο βαρύ και ισχυρό, ένα πιο σβέλτο και αδύναμο. Η πρόοδος σε αυτά πάντως γίνεται όπως παλιά. Με πολλές μάχες και experience. Το σύστημα Heat είναι εδώ επίσης, και πάντα ο στόχος είναι η καλύτερη επίδοση, τα πιο εντυπωσιακά takedowns, όπως και πριν από 12 χρόνια δηλαδή. Ενίοτε, όχι όσο συχνά όπως στο Yakuza 0 πάντως, επιβάλλεται η εναλλαγή μεταξύ των styles, ανάλογα με τους εχθρούς, την κατάστασή τους και το δικό τους τρόπο μάχης. Ακόμη πιο σπάνια αξιοποιείται το σύστημα αυτό σε boss fights. Τα οποία boss fights έχουν περισσότερο χαρακτήρα παρά φαντασία, αλλά συμβαίνουν αυτά στα πρώτα βήματα, έστω και ενός τόσο ιδιαίτερου πια franchise.
Υπάρχει όμως και το Dragon Of Dojima, το τέταρτο fighting style, που είναι τελικά και το πρωτότυπο, που αντιμετωπίζεται ως ειδική περίπτωση. Αυτό αναβαθμίζεται με διαφορετικό τρόπο, με πρόοδο στο λεγόμενο Majima Everywhere. Ο Goro Majima, αγαπημένος ψυχοπαθής της σειράς, και ένας εκ των πρωταγωνιστών στο Yakuza 0, εμφανίζεται τυχαία, με απίθανες αμφιέσεις και επιτίθεται στον Kiryu. Το σκεπτικό είναι ότι τόσο τον έχει στην καρδιά του που του επιτίθεται μέχρι να ξεσκουριάσει και να γίνει ο μαχητής που ήξερε πριν μπει στη φυλακή. Φυσικά και η όλη ιδέα είναι αστεία, πολλές φορές και οι συνθήκες της μάχης, που μπορεί να ξεκινήσει εν ώρα mini game, επίσκεψης σε αναψυκτήριο ή στη μέση μέση μιας άλλης μάχης, απλά για την παράνοια. Μένοντας στις αναμετρήσεις, η ιδέα λειτουργεί. Ωστόσο δημιουργεί και δυο νέα προβλήματα. Για αρχή, έρχεται τόσο αργά η ολοκλήρωση των «μαθημάτων» που το τέταρτο fighting style δεν προλαβαίνει καν να καταλήξει πραγματικά χρήσιμο. Το άλλο, σημαντικότερο ακόμη, είναι πως οι αναμετρήσεις αυτές αγνοούν πλήρως τη φυσιολογική αφήγηση που αφορά στον Goro Majima κατά την κανονική ροή, δημιουργώντας σύγκρουση καταστάσεων και κλιμάτων, αλλοιώνοντας δηλαδή ακριβώς το παιχνίδι που άρχισε να χτίζει το θρύλο του χαρακτήρα, θρύλος που έγινε αιτία να καταλήξει αγαπητός έως και playable character στο πρόσφατο Yakuza 0.
Ευεργετικές είναι όλες οι τεχνικές διαφορές πάντως. Καμιά φορά ξεφεύγει το frame pacing, αλλά η αλήθεια είναι πως όλα τρέχουν σε 1080p60, με πολλά σύγχρονα μοντέλα, βελτιώσεις και προσθήκες σε σημεία. Επιπλέον, οι διάλογοι είναι, ευτυχώς για όλους, στα πρωτότυπα ιαπωνικά, όχι στα αγγλικά όπως στην πρώτη δυτική έκδοση, ενώ έχουν γίνει και νέες ηχογραφήσεις για καλύτερο αποτέλεσμα. Οι ιαπωνικοί διάλογοι είναι σημαντική υπόθεση, αφού και καλύτερα αιχμαλωτίζουν τη διάθεση και το νόημα της πρωτότυπης γραφής, ενώ αποδίδουν λεπτομέρειες με ιδιωματισμούς, λεξιλογικές διαφορές κ.ά. που έχουν αντίκτυπο ακόμη και τελείως διαισθητικά, ιδιαίτερα σε τίτλο που φροντίζει να αιχμαλωτίζει συγκεκριμένο, κατά βάση ρεαλιστικό κλίμα μιας άλλης χώρας. Η απόδοση των διαλόγων πάντως είναι πάρα πολύ καλή, δείχνοντας ότι η SEGA παίρνει πλέον στα σοβαρά την όλη υπόθεση, μετά από χρόνια με αβέβαια βήματα, ακόμη και για τη Δύση.
Το Yakuza Kiwami είναι συνολικά καλή δουλειά που θα ευχαριστήσει όσους είχαν παίξει την πρώτη έκδοση, ενώ δεν θα ξενίσει εκείνους που δοκίμασαν το Yakuza 0, έστω και αν η απόσταση που χωρίζει τις δυο εποχές σε design γεφυρώνεται κάπου στη μέση. Ειδάλλως θα μιλούσαμε για εκ βάθρων διασκευή. Ο τίτλος εξακολουθεί να είναι ειδική περίπτωση σήμερα, όπως και την περασμένη δεκαετία. Μπορεί να προτείνεται η είσοδος κάποιου στο franchise με το Yakuza 0 αν είναι αυτό δυνατό, μηχανικά όμως το Yakuza Kiwami είναι και πάλι η λογικότερη επιλογή για ξεκίνημα. Ειδικά από τη στιγμή που σιγά σιγά όλοι τίτλοι φαίνεται να μεταφέρονται στη νέα εποχή. Για το καλό όλων όπως φαίνεται.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity