Randy Orton ή Viper. Χωρίς παραπάνω συστάσεις.
Ας ξετυλίξουμε όμως το κουβάρι πιάνοντάς το από την άκρη και όχι από κάπου στη μέση. Έτσι, γιατί εμάς μας αρέσουν τα νοικοκυρεμένα πράγματα. Πρώτα απ' όλα, φορτώνοντας το παιχνίδι είστε υποχρεωμένοι να πλοηγηθείτε σε εντελώς μουντά και αδιάφορα μενού που δεν αντιπροσωπεύουν σε καμία περίπτωση το θέαμα που η εταιρεία ανάπτυξης υπόσχεται ότι θα ακολουθήσει. Κι αν δεν υπήρχε ως μουσική υπόκρουση το Soul Man των Blues Brothers, το σκηνικό θα θύμιζε πόζες από το Death Valey. Πέρα από το Soul Man, όλο το soundtrack, αν και περιορίζεται σε αριθμό κομματιών που δεν ξεπερνάνε τα έντεκα, είναι εξαιρετικό και αποτελεί ένα από τα δυνατά σημεία της φετινής κυκλοφορίας.
Αν εξαιρεθεί μια χούφτα σύγχρονοι θρύλοι του σόου, μεταξύ των οποίων οι John Cena, Triple H, Randy Orton και Seth Rollins, η πλειονότητα των υπολοίπων είναι κλειδωμένη.
Σημαντική δουλειά έχει γίνει και στα μοντέλα των αθλητών. Τα κορμιά τους απεικονίζονται με όλες τις λεπτομέρειες, δημιουργείται κάποιες στιγμές η εντύπωση ότι δεν πρόκειται για ψηφιακά είδωλα, αλλά για φωτογραφίες. Δυστυχώς, δεν ισχύει για όλους. Προφανώς, τα στενά χρονικά περιθώρια δεν επέτρεψαν να «δουλευτεί» το σύνολο των αθλητών. Το ίδιο ισχύει και για το motion capture που παρουσιάζεται αισθητά καλύτερο και πάλι όμως με εξαιρέσεις. Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα το Undertaker που κατά την είσοδό του οι κινήσεις φέρνουν περισσότερο σε αυτές ενός ρομπότ και όχι του διάσημου χαρακτήρα. Ναι, ασέβεια προς τον λαοφιλέστερο «ήρωα» στην ιστορία του franchise, που επεκτείνεται ακόμα περισσότερο με την έλλειψη του γυρίσματος των ματιών του.
Λίγο νωρίς για να υποκύψει ο Fandango.
Το φετινό roster έχει διαφημιστεί ως το πιο μεγάλο. Δεν αντιλέγουμε, αλλά όπως πάντα προτιμούμε την ποιότητα έναντι της ποσότητας. Αν εξαιρεθεί μια χούφτα σύγχρονοι θρύλοι του σόου, μεταξύ των οποίων οι John Cena, Triple H, Randy Orton και Seth Rollins, η πλειονότητα των υπολοίπων είναι κλειδωμένη. Έτσι αν θέλετε να χρησιμοποιήσετε μαχητές όπως οι Stone Cold Steve Austin, Ultimate Warrior, Mr. Perfect, The Rock και πολλοί άλλοι, τότε πρέπει να πληρώσετε με in-game currency. Αρχικά, το παιχνίδι φαίνεται γενναιόδωρο και σας προσφέρει ένα πορτοφόλι με 30.000. Θα χρειαστείτε περίπου 5.000 για να ξεκλειδώσετε κάθε χαρακτήρα, συν τα χρήματα για να ξεκλειδώσετε ζώνες πρωταθλήματος και αρένες. Όσο για τα κέρδη που αναπληρώνουν τα ποσά που ξοδεύετε, ελάχιστα. Τα χρήματα που κερδίζει κανείς έπειτα από κάποιον αγώνα δίνονται με το σταγονόμετρο. Όποιος θέλει να ξεκλειδώσει τα πάντα θα πρέπει να παίζει για μήνες. Εκτός και αν προτιμήσει να πληρώσει για το αντίστοιχο accelerator, που προσφέρεται σε τέτοια τιμή που πραγματικά «γαργαλάει». Μπρος στον κόπο που μας γλιτώνει, τα €5 που κοστίζει φαίνεται τόσο αστεία επένδυση, σαν τα χρήματα που δίνουμε στον υπάλληλο του super-market για να ανεβάσει με τα πόδια τα ψώνια στον 5ο όροφο επειδή χάλασε το ασανσέρ. Όσο για τις ελλείψεις…όσο τις σκέφτεται κανείς τόσο του ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι. Είναι δυνατόν να υπάρχει παιχνίδι wrestling χωρίς τον Hulk Hogan; Είναι δυνατό να θέλουμε να παίξουμε αγώνα με extreme rules και να απουσιάζουν οι Hardy Boyz; Σα να προσπαθούμε να διασκεδάσουμε την πείνα μας με οικολογικό σουβλάκι. Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα. Βέβαια, μη λησμονούμε ότι υπάρχουν εργαλεία για τη δημιουργία αθλητών αλλά και τα λεγόμενα community creations, που τις περισσότερες φορές είναι πανάκριβα, συν ότι δεν αναπληρώνουν πλήρως τα κενά. Το σχετικό Season Pass δεν λείπει και ναι μεν προσθέτει σημαντικά πράγματα, όμως πέραν του ότι ανεβάζει και πάλι την επένδυση στον τίτλο, απλά διαιωνίζει την «αδικία» και την ύπαρξη πελατών δύο ταχυτήτων.
Λάθος κατεύθυνση επέλεξαν οι υπεύθυνοι για να αυξήσουν το replayability. Εκτός και αν τους λείπουν τόσο πολύ αυτά τα €5 του accelerator. Είναι σαν να θέλουν να προσφέρουν κάτι το εντυπωσιακό, κάτι που ενθουσιάζει τα πλήθη, αλλά να κρατούν στο ντουλάπι τα καλύτερα υλικά. Λογικό να μην ικανοποιεί το αποτέλεσμα. Όσον αφορά στις προσθήκες στο gameplay, οι αλλαγές σε σχέση με πέρσι είναι περιορισμένες στα ελάχιστα. Αν εξαιρεθεί η δυνατότητα να κουβαλάτε τους αντιπάλους και η κατά ένα κλικ πιο αργή δράση, που έχει ως στόχο την αύξηση του ρεαλισμού, όλα τα άλλα παραμένουν τα ίδια. Όταν είναι δυνατή η εξέλιξη ενός αγώνα. Δυστυχώς, τα bugs είναι τόσα πολλά που όχι μονάχα αποτελούν μόνιμη πηγή εκνευρισμού και νευρικού γέλιου, αλλά είναι απορίας άξιο αν η Yuke's διαθέτει τμήμα δοκιμών και ποιοτικού ελέγχου. Αθλητές που παραμένουν να αιωρούνται σε κάποιο σημείο της αρένας, διαιτητές που δεν ξέρουν πού να σταθούν, εντελώς άστοχα χτυπήματα σε κρίσιμα σημεία του αγώνα και πολλά άλλα, συνθέτουν ένα βουνό τεχνικών προβλημάτων που συν τα άλλα προκαλεί θλίψη.
Ο Roman Reigns περιμένει σαν αρπακτικό.
Το όργιο αταξίας και το μεγάλο γέλιο επικρατούν στα tag matches. Εκεί μπορείτε να επιδοθείτε στο απόλυτο free-roaming, βγαίνοντας από την αρένα, κάνοντας το γύρο της και χτυπώντας οποιονδήποτε αντίπαλο βρεθεί μπροστά σας. Δίχως καμία ένδειξη ότι συγκινούνται οι υπόλοιποι για ό,τι συμβαίνει, δίχως ο διαιτητής να επεμβαίνει για να περιορίσει έστω και κατ’ ελάχιστο την αναρχία. Επιπλέον η ασθένεια της ανισορροπίας παραμένει. Όπως αναφέραμε και πέρσι, μπορεί να έχετε ξυλοφορτώσει όσο δεν πάει έναν αντίπαλο, εκείνος να μην έχει ρίξει παρά κάποιες ψιλές και στο τέλος με μια λαβή υποταγής, ή με ένα pin που δεν κατάφερατε να συγχρονιστείτε, να κλέβει κυριολεκτικά τη νίκη. Ναι μεν υπάρχουν μια σειρά από επιλογές μέσω των οποίων είναι δυνατό να ρυθμιστεί η κατάσταση είτε υπέρ είτε της άλλης πλευράς, όμως αν είναι να περάσει κανείς το διαθέσιμο χρόνο του σε fine tuning σαν να βρίσκεται στο Gran Turismo, καλύτερα να αλλάξει άθλημα.
Δυστυχώς, τα bugs είναι τόσα πολλά που όχι μονάχα αποτελούν μόνιμη πηγή εκνευρισμού και νευρικού γέλιου, αλλά είναι απορίας άξιο αν η Yuke's διαθέτει τμήμα δοκιμών και ποιοτικού ελέγχου.
Ακόμα, είναι αδιανόητο να υπάρχουν περιορισμοί στο πότε είναι δυνατή η εκτέλεση pin, signature move ή finishing move. Γιατί να μην υπάρχει απόλυτη ελευθερία; Για λόγους εξυπηρέτησης του simulation; Ε, όχι. Αν είναι να μπαίνει σε τέτοια καλούπια το gameplay, τότε καλύτερα επιστροφή σε arcade καταστάσεις. Ολοκληρώνοντας με τα θέματα του gameplay, δεν θα μπορούσαμε να παραλείψουμε τα reversals. Δεν διαφωνούμε με την ύπαρξή τους. Ίσα ίσα που εμπλουτίζουν τους μηχανισμούς του gameplay. Το να πατήσει όμως κάποιος το κατάλληλο πλήκτρο τη στιγμή που απαιτείται είναι στις περισσότερες περιπτώσεις μεγάλο βάσανο. Θα πρέπει να διαθέτει κανείς αντανακλαστικά τερματοφύλακα της Premier League αν ο αντίπαλος τον βάλει από κάτω και τότε πρέπει να ανατρέψει την κατάσταση.
Ακολουθεί το αυτονόητο. Υπάρχει career mode και δεν είναι άλλο από το MyPlayer. Εκεί, δεν έχετε παρά να δημιουργήσετε από το μηδέν το δικό σας αθλητή και σιγά σιγά να τον οδηγήσετε στην κορυφή. Σιγά σιγά. Οι βιαστικοί να απομακρυνθούν. Το ίδιο ισχύει για όσους δεν έχουν διάθεση να επιδείξουν την απαραίτητη υπομονή στα συχνά και μεγάλα σε διάρκεια loading. Μα τι απαιτήσεις είναι τούτες εν έτει 2017; Επιπλέον γκρίνια ή απλά καταγραφή γεγονότος, το θέμα είναι πως εκεί που έχει προχωρήσει η τεχνολογία δεν είναι δυνατό στο mode που φιλοδοξεί να φιλοξενήσει για περισσότερη ώρα τους παίκτες, να μην υπάρχουν voice-overs αλλά χαρακτήρες που εκστομίζουν όσα αναγράφονται στους υπότιτλους και ανοιγοκλείνουν τα χείλη τους σαν χρυσόψαρα στη γυάλα που εκλιπαρούν για μερικές νιφάδες παραπάνω. Το άσχημο είναι ότι είναι έτσι δομημένο το MyPlayer που η αποφυγή του είναι αδύνατη. Ειδικά για όσους ασχολούνται για πρώτη φορά με τη σειρά, χρησιμεύει ως tutorial. Είναι ο μόνος τρόπος να εξοικειωθούν με τις πάμπολλες διαθέσιμες κινήσεις. Μέγα φάουλ.
Γιατί θα πρέπει η έλλειψη tutorial να κάνει υποχρεωτική την ενασχόληση με το My Player; Υπάρχουν ήδη πολλά διαφορετικά είδη αγώνων για να διασκεδάσουν οι παίκτες. Γιατί λοιπόν θα πρέπει να παρεκκλίνουν από την πραγματική διασκέδαση; Έτσι απλά επειδή υπάρχει career mode και πρέπει να συγκεντρωθεί εκεί η πλειοψηφία των παικτών; Όχι άλλες φτηνές πρακτικές όπως αυτή. Ας μην υπάρχει career mode. Δεν είναι απαραίτητο. Ας επιστρέψει καλύτερα το WWE Showcase, η απουσία του οποίου έχει δημιουργήσει ένα τεράστιο και δυσαναπλήρωτο κενό. Ας επενδύσει ο publisher περισσότερα χρήματα σε άδειες. Ας αποδείξει έμπρακτα ότι ενδιαφέρεται πραγματικά για τους παίκτες και όχι μόνο για τα €70 κάθε χρόνο. Για να μη μείνουν κάποιοι με την απορία, υπάρχουν και loot crates, όμως δεν υπάρχουν microtransactions. Ανοίγουν μονάχα έναντι in-game money και θα λέγαμε ότι είναι τόσο μικρή η σημασία τους σε σχέση με το ποσό που απαιτούν, που λογικά οι παίκτες θα προτιμήσουν, με το ίδιο ποσό, να ξεκλειδώσουν έναν ή περισσότερους Superstars.
Δυστυχώς, για άλλη μια χρονιά:
-Τι κάνεις Γιάννη;
-Κουκιά σπέρνω
-Τι κάνουν τα παιδιά σου;
-Μη σώσουν και φυτρώσουνε
Δυστυχώς δεν έγινε ούτε φέτος το απαραίτητο βήμα προς τα εμπρός. Η καλή βάση που λέγαμε ότι είχε δημιουργηθεί με το WWE 2K16 έχει πλέον περισσότερες πιθανότητες να καταλήξει σαθρό οικοδόμημα, παρά αρχιτεκτονικό στολίδι. Οι όποιες βελτιώσεις είχαν ως στόχο καθαρά το περιτύλιγμα και όχι την ουσία που είναι το gameplay και κατ' επέκταση η διασκέδαση. Λαμβάνοντας υπόψη όλα όσα είδαμε τη φετινή χρονιά, πραγματικά δυσκολευόμαστε να αποδεχτούμε ότι θα υπάρξει και νέο WWE σε ένα χρόνο από σήμερα.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity