Και πράγματι διαφοροποιήθηκε, όσο κι αν οι πρώτες εντυπώσεις μαρτυρούν το αντίθετο. Σε πρώτη φάση έχουμε μια ιστορία με αρχή, μέση και τέλος, μια πρωταγωνίστρια που παίζει ενεργό ρόλο στην περιπέτεια αυτή και έναν ολόκληρο κόσμο που έχει χτιστεί για να τη φιλοξενήσει. Η Lyric, λοιπόν, είναι το ένα από τα 4 μέλη του party που θα αναλάβει μια σειρά από αποστολές (6 συγκεκριμένα), για να απελευθερώσει μια πόλη παγιδευμένη κάτω από τον πάγο και να αποτρέψει τα σχέδια ενός πανίσχυρου μάγου. Ακούγεται... αδιάφορο, μέχρι κλισέ, και είναι, αλλά ταυτόχρονα είναι και αξιόλογο που έγινε προσπάθεια δημιουργίας μιας κάποιας ταυτότητας. Οι διαφορές όμως δεν σταματούν εκεί, αφού το Vambrace μπορεί να ακολουθεί την κλασική πλέον φόρμα των τεσσάρων μελών του party σε ευθεία γραμμή και τη μάχη με σειρές, έχει ρίξει όμως αρκετό νερό στο κρασί του, με ευκολίες όπως το backtracking και την αφαίρεση του stress. Στη θέση του βέβαια βρίσκουμε το vigor, το οποίο πατάει στη δικαιολογία ότι οι χαρακτήρες κινούνται σε παγωμένα εδάφη, με κάθε δωμάτιο που εξερευνάται να τους κουράζει ολοένα και περισσότερο. Όταν το vigor φτάνει στο μηδέν, ο χαρακτήρας πεθαίνει. Έτσι απλά.
Για την ακρίβεια, οι χαρακτήρες είναι πιο εύκολο να πεθάνουν από το κρύο και τις διάφορες παγίδες που υπάρχουν διασκορπισμένες σε καθένα από τα τυχαία σχηματιζόμενα δωμάτια, παρά από τις ίδιες τις μάχες, οι οποίες σε πρώτη φάση θα μπορούσαν να είναι περισσότερες και στη συνέχεια θα μπορούσαν να έχουν σχεδιαστεί πολύ καλύτερα. Aπό τη μία, για παράδειγμα, έχουμε την Lyric που αναγκαστικά καλύπτει μια θέση, μας αρέσει δεν μας αρέσει το skillset της, και από την άλλη έχουμε ικανότητες παικτών που για έναν περίεργο λόγο δεν μπορούν να φτάσουν σε θέσεις που θα έπρεπε, ενώ ορισμένες ικανότητες (αν όχι ολόκληρες κλάσεις), όπως το healing εν μέσω μάχης, είναι στην καλύτερη περίπτωση αδύναμες. Ένα από τα τέσσερα μέλη του party είναι η Lyric και αυτό δεν αλλάζει. Τα υπόλοιπα 3 μπορούν να καλυφθούν από τα random spawns που είναι διαθέσιμα στην πόλη και μέσα από τις διαφορετικές φυλές και κλάσεις δημιουργείται μια πληθώρα επιλογών για την τελική σύσταση της ομάδας, η οποία εν τέλει δεν έχει και ιδιαίτερη σημασία αφού, όταν βρεθεί η «βολική» τετράδα, πολύ δύσκολα αλλάζει. Μέχρι να πεθάνει κάποιο μέλος από την ομάδα δηλαδή, πέραν της Lyric. Κάτι που θα γίνεται αρκετά συχνά, αφού όλοι οι υπόλοιποι χαρακτήρες δεν ανεβαίνουν επίπεδο, δεν κάνουν αναβαθμίσεις στον εξοπλισμό τους, παρά μόνο μπορούν να χρησιμοποιήσουν ένα και μοναδικό artifact (αλλά όχι συγκεκριμένο στον καθένα) που βελτιώσει κάποια στατιστικά. Αυτό είναι όλο. Η πιθανότητα της όποιας σύνδεσης με κάποιο χαρακτήρα ήταν ήδη μικρή, μετά από αυτό γίνεται ανύπαρκτη, αφού όλοι τους δεν είναι τίποτα παραπάνω από... κρέας για την μηχανή του κιμά.
Και πάλι, αυτό δεν είναι αρκετό για να δημιουργήσει μια κάποια αίσθηση δυσκολίας μεγαλύτερης ή διαφορετικής, αφού στην άλλη άκρη έχουμε την Lyric, η οποία δεν μπορεί να πεθάνει. Όταν η ενέργεια ή το vigor της φτάσουν το μηδέν, πολύ απλά ξυπνάει στο νοσοκομείο της πόλης, με το υπόλοιπο party και το loot άθικτο. Το μοναδικό μειονέκτημα είναι ότι θα πρέπει να ξεκινήσει την αποστολή από την αρχή. Εν τέλει αυτό που επιτυγχάνεται είναι το όλο εγχείρημα να μη φοβίζει λόγω δυσκολίας αλλά λόγω βαρεμάρας, αφού δεν υπάρχει κάποιο πραγματικά ουσιαστικό όφελος ή κάποια αίσθηση υπερκερασμού ενός σημαντικού εμποδίου. Ο μηχανισμός της Lyric είναι φανερή πρόσκληση για εκμετάλλευση, κάνοντας τους παίκτες να παρακαλάνε τα hits να βρουν την πρωταγωνίστρια όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά, ώστε να μην πάει τουλάχιστον όλη η εξερεύνηση χαμένη. Αυτό από μόνο του είναι μια πολύ σημαντική λεπτομέρεια η οποία μάλλον διέφυγε από την Devespresso, αφού ένα από τα χαρακτηριστικά των roguelike είναι το ότι κάθε θάνατος δίνει γρήγορα τη θέση του στην επόμενη προσπάθεια και επιστροφή στη δράση. Στο Vambrace κάθε θάνατος δίνει τη θέση του σε προετοιμασία, συλλογή του party, crafting και αγορές εξοπλισμού για καλύτερη τύχη στην επόμενη προσπάθεια. Η οποία εν τέλει μπορεί να μην έρθει κιόλας, αφού οι θεοί του RNG μπορεί να αποφασίσουν πως για μια σειρά δωματίων δεν θα υπάρχει χώρος για camp και οι χαρακτήρες δεν θα έχουν τρόπο να γιατρευτούν και να επανακτήσουν το vigor τους (αφού δεν υπάρχει τρόπος αυτό να γίνει κάπως αλλιώς). Σχεδόν τα πάντα είναι στο έλεος του RNG και αυτό από μόνο του δεν είναι αποκλειστικά κακό, αλλά τουλάχιστον δεν υπάρχουν πολλά πράγματα για να υποστηρίξουν κάτι τέτοιο ή δεν έχουν στηθεί με σωστό τρόπο, ούτως ώστε να κάνουν τους ενδιαφερόμενους να πουν πως «ναι, άξιζε». Μέχρι και ο τρόπος με τον οποίο το party κινείται στο χώρο μπερδεύει όταν κανείς προσπαθεί να ακολουθήσει μια πορεία στο χάρτη, με την επιλογή «προς τα επάνω» να πηγαίνει το party δυτικά, για παράδειγμα, αντί για βόρεια.
Τα όποια side-quests, αν και εξαιρετική ιδέα και προσθήκη, είναι τόσο αδιάφορα που οι περισσότεροι θα θυμηθούν ότι υπήρχαν όταν φτάσουν στο τελευταίο quest, κι αυτό αν κάνουν τη σύνδεση στο μυαλό τους και δεν έχουν ξεχάσει ήδη το γεγονός ότι υπήρχαν από την αρχή. Και είναι κρίμα, γιατί από πλευράς παρουσίασης η δουλειά που έχει γίνει είναι πραγματικά καλή. Με εξαίρεση ορισμένες πινελίες που μαρτυρούν την προέλευση του τίτλου από την Άπω Ανατολή και ομολογουμένως δεν ταιριάζουν απόλυτα με την αισθητική που ακολουθείται σε γενικές γραμμές, η Devespresso έχει παρουσιάσει ένα πολύ προσεγμένο σύνολο.
Το Vambrace: Cold Soul είναι ένας από αυτόυς τους τίτλους που αποκτώνται στην προσπάθεια να ικανοποιηθεί αυτή η «φαγούρα» που έχουν αφήσει άλλοι. Τολμάει να παρουσιάσει καινούριους μηχανισμούς σε μια πολύ αναγνωρίσιμη φόρμουλα, εν τέλει όμως θεμελιώδη σφάλματα το κρατάνε μακριά από αυτό που θα μπορούσε να είναι. Στο τέλος της περιπέτειας teas-άρεται το sequel, οπότε ας ελπίσουμε ότι τότε θα έχουν μπει τα πράγματα σε μια σειρά.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity