Ένα ήσυχο, ρομαντικό δείπνο είναι προ των πυλών όταν ο πρωταγωνιστής (με τη φωνή του James McAvoy) επιστρέφει σπίτι μετά τη δουλειά και τον υποδέχεται η σύζυγός του (Daisy Ridley). Το ζευγάρι δείχνει ξέγνοιαστο και απολαμβάνει την ξεχωριστή αυτή στιγμή, όμως χτυπάει η πόρτα κι ένας μυστηριώδης άνδρας (William Defoe) εισβάλλει στο σπίτι, κατηγορώντας τη γυναίκα για φόνο και ύστερα δένοντας και τους δύο – ενδεχομένως σκοτώνοντας και τον σύζυγο σε περίπτωση που επιχειρήσει να αντισταθεί. Μόλις δώδεκα λεπτά χρειάζονται για να ξεκινήσουν όλα από το μηδέν κι όλα τα παραπάνω να εκτυλιχθούν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Ο πρωταγωνιστής συγκρατεί το γεγονός στη μνήμη του, όμως πασχίζει να βρει τρόπο να επηρεάσει τη ροή των γεγονότων, καθώς πάντοτε θα υπάρχει η σύζυγος, το δείπνο κι ένας άνδρας στην πόρτα.
Ο βασικός σκοπός του παιχνιδιού έχει να κάνει με το πώς μπορεί ο πρωταγωνιστής να ξεφύγει από τη λούπα, κλεισμένος σε ένα διαμέρισμα με ελάχιστα εργαλεία στη διάθεσή του και μόλις 12 λεπτά για να πράξει όπως σκεφτεί προτού όλα μηδενίσουν και βρεθεί να ξαναζεί την ίδια στιγμή για νιοστή φορά. Για να το πετύχει αυτό, απαιτείται πολλή (πάρα πολλή) υπομονή, καθώς ο μοναδικός τρόπος να μάθει κάτι ο παίκτης είναι να το δοκιμάσει – ειδάλλως δε θα βοηθηθεί από κανέναν άλλο, είτε χαρακτήρα είτε κάποια θεϊκή παρέμβαση τύπου tutorial/hint. Τα 12 αυτά λεπτά κυλούν ελαφρώς ταχύτερα σε πραγματικό χρόνο, οπότε ο παίκτης έχει στη διάθεσή του περίπου 10 λεπτά προτού ο κύκλος ολοκληρωθεί και ξεκινήσει από την αρχή. Παρά τη μικρή διάρκεια μιας λούπας, το παιχνίδι θέλει περίπου έξι ώρες προτού δείξει τους τίτλους τέλους και υπάρχουν διάφορα τέλη να δει κανείς, ενώ επίσης οι έξι ώρες είναι κάπως αισιόδοξος στόχος ούτως ή άλλως.
Με προοπτική από πάνω προς τα κάτω, ο παίκτης κινείται μέσα στο διαμέρισμα και στα διάφορα δωμάτιά του, εντοπίζοντας αντικείμενα με τα οποία μπορεί να αλληλεπιδράσει, είτε επιτόπου είτε βάζοντάς τα στις τσέπες του για να τα αξιοποιήσει αργότερα. Έπειτα, εξίσου βασική είναι και η προσοχή στους διαλόγους μεταξύ των λιγοστών χαρακτήρων αλλά και στις επιλογές διαλόγου που έχει στη διάθεσή του. Το γεγονός ότι εκείνος θυμάται κάθε λούπα τού δίνει τη δυνατότητα να διαμορφώνει διαφορετικά κάποιες συζητήσεις σε μετέπειτα λούπες, όμως οι γύρω του παραμένουν αποκομμένοι από όλα τα προηγούμενα γεγονότα κι αυτό πρέπει να το έχει κατά νου ο παίκτης σε κάθε πρόταση που ξεστομίζει. Παρότι απλοϊκό στο χειρισμό του, το 12 Minutes δε συγχωρεί, όμως η αποτυχία είναι αναπόσπαστο κομμάτι της εμπειρίας, προσφέροντας γνώση στον παίκτη προκειμένου να προσπαθήσει ξανά με την ελπίδα να πετύχει. Μια «λανθασμένη» απάντηση προς κάποιον, μερικές λέξεις δηλαδή που μαρτυρούν τη λούπα όμως ο συνομιλητής τού πρωταγωνιστή αγνοεί την ύπαρξή της, κάνουν τα πράγματα πολύ δύσκολα και ίσως οδηγήσουν σε μια πρόωρη επανεκκίνηση της λούπας. Γενικώς, μια λάθος κίνηση αρκεί για να καταστραφούν τα δώδεκα λεπτά ζωής του πρωταγωνιστή – ακόμη κι αν είναι τόσο μικρή όσο η εξέταση ενός αντικειμένου σε μια ακατάλληλη χρονική στιγμή.
Πόσο βάθος έχουν οι μηχανισμοί για να υποστηρίξουν ένα παιχνίδι τουλάχιστον μισής ντουζίνας ωρών, ωστόσο; Η αλήθεια είναι, δεν έχουν ιδιαίτερη πολυπλοκότητα ή βάθος κι αυτό είναι δίκοπο μαχαίρι – για κάποιους είναι τέλειο, για άλλους το ακριβώς αντίθετο. Δεδομένων του περιορισμένου χώρου, της επανάληψης και της έλλειψης καθοδήγησης σε οποιοδήποτε κομμάτι, το 12 Minutes κλίνει περισσότερο προς το εκνευριστικό παρά στο απολαυστικά δύσκολο κι αυτό γιατί ορισμένοι γρίφοι ή συνδυασμοί αντικειμένων είναι σχεδόν απίθανο να τους μαντέψει κάποιος με απλή λογική κι απλά θα πρέπει να δοκιμάσει τα πάντα. Κι όταν το χρονικό διάστημα για κάθε δοκιμή είναι μόλις 10 λεπτά, τότε θα πρέπει να γίνονται πολλές επαναλήψεις διαδικασιών σε κάθε λούπα προτού ο παίκτης φτάσει στο σημείο που βρισκόταν πριν την προηγούμενη επανεκκίνηση, οπότε ο εκνευρισμός δεν αργεί να έρθει. Είναι παιχνίδι που θα προσφέρει διασκέδαση σε μικρές δόσεις, προτού καταντήσει εκνευριστικό κι έτσι θα δίνει τροφή για σκέψη στους παίκτες όσο εκείνοι απέχουν από το χειριστήριο.
Ναι, χειριστήριο, παρότι δομημένο ως point-and-click adventure. Σε κονσόλες λειτουργεί αρκετά καλά όμως είναι ξεκάθαρα σχεδιασμένο για ποντίκι κι αυτό παρατηρείται ευκολότερα όταν πολλά αντικείμενα βρίσκονται κοντά μεταξύ τους κι απαιτείται μεγαλύτερη ακρίβεια για να το επιλέξει ο παίκτης – όμως σε γενικές γραμμές ο χειρισμός δε στέκεται ποτέ εμπόδιο. Ο κέρσορας διευκολύνει κάθε ενέργεια παρά το γεγονός ότι δεν είναι φτιαγμένος για χρήση με αναλογικό μοχλό κι αυτό αντικατοπτρίζεται κυρίως στην ταχύτητά του, αλλά σίγουρα είναι προτιμότερος συγκριτικά με άλλες μεθόδους όπως η επιλογή αντικειμένου βάσει του πού κοιτάζει ο χαρακτήρας. Ίσως είναι πολύ αργός σε ορισμένες καταστάσεις, δεδομένου ότι ο χρόνος πιέζει διαρκώς, αλλά θα ήταν άδικο να ειπωθεί πως ο χειρισμός ευθύνεται για κάποια αποτυχία σε μια λούπα. Και μέσα σε όλα αυτά, πού είναι η πλοκή; Εδώ είναι το δυνατό «χαρτί» του 12 Minutes. Τρεις αξιέπαινοι ηθοποιοί -οι James McAvoy, Daisy Ridley και Willem Dafoe- δανείζουν τις φωνές τους στους βασικούς χαρακτήρες του παιχνιδιού και η ποιότητά τους γίνεται εύκολα αντιληπτή. Σχεδόν σε κάθε ευκαιρία, οι μονόλογοι ή διάλογοι αποδίδουν άψογα τα συναισθήματα των χαρακτήρων – ο ταλαιπωρημένος από τη συνεχή επανάληψη πρωταγωνιστής μετά βίας μιλάει ενώ η σύζυγός του όλο χαρά ετοιμάζει δείπνο-έκπληξη. Από την άλλη, ο μυστηριώδης άνδρας στην πόρτα είναι αμείλικτος και πιέζει καταστάσεις ενόσω ο πρωταγωνιστής είναι μπερδεμένος και διαρκώς «φλερτάρει» με τα όριά του.
Η πλοκή εκτυλίσσεται αργά και σταθερά παράλληλα με την πρόοδο του παίκτη, ενώ για να μην ξεχνάει τι έχει προηγηθεί υπάρχουν αρκετές επιλογές διαλόγου που λειτουργούν ως σύντομη ανακεφαλαίωση προηγούμενων γεγονότων. Οτιδήποτε ειπωθεί για τα αντικείμενα, τους χαρακτήρες ή τις καταστάσεις θα ήταν spoiler οπότε δε θα γίνει συγκεκριμένη αναφορά. Αυτό που μπορεί να σημειωθεί είναι πως η ιστορία είναι πολύ προσωπική, στενάχωρη και ταυτόχρονα αρκετά απίθανη (με την αρνητική έννοια). Πιο εύκολα μπορεί να αφομοιωθεί αν θεωρηθεί ως κάποιου είδους αλληγορία, διότι όσο προσγειωμένη και μυστηριώδης φαινόταν η πλοκή αρχικά, ξαφνικά παίρνει τόσο παράξενη τροπή που σίγουρα θα διχάσει τους παίκτες. Τα γεγονότα που οδηγούν προς το τέλος δεν είναι τόσο απίστευτα όσο τα ίδια τα τέλη, από τα οποία υπάρχουν αρκετά και μπορούν να έρθουν σε διάφορα σημεία κι όχι απαραίτητα με την «ολοκλήρωση» της ιστορίας. Πολλές καταστάσεις -τις οποίες ο παίκτης πιθανότατα θα ζήσει κατά λάθος, πειραματιζόμενος με τις πιθανότητες- θα οδηγήσουν σε πρόωρα τέλη όμως εύκολα μπορεί να παίξει ξανά είτε συνεχίζοντας από ένα συγκεκριμένο σημείο είτε ξεκινώντας από το μηδέν. Ο μοναδικός λόγος να παίξει κανείς το παιχνίδι ξανά είναι για να δει τα υπόλοιπα τέλη ή να εξετάσει πιθανούς τρόπους να αποσπάσει αποτελέσματα από συγκεκριμένες καταστάσεις.
Στον τεχνικό τομέα, η αισθητική είναι καθαρή, με ρεαλισμό αλλά μια καλλιτεχνική πινελιά που το κάνει να μοιάζει λίγο με ελαιογραφία. Σε κάθε περίπτωση, είναι πανέμορφο και ουδέποτε υπήρξαν προβλήματα απόδοσης ή γενικώς κάποιο τεχνικό πρόβλημα.
Αφότου πέρασαν τα δώδεκα λεπτά, τι συναίσθημα άφησε το παιχνίδι; Ένα μυστήριο που ξεκινάει πολύ δυνατά, φέρνοντας τον παίκτη μέσα στον λιτό κόσμο του ανώνυμου πρωταγωνιστή που όμως σύντομα μοιάζει σαν παλιός γνωστός, παρότι δεν αποκαλύπτονται πολλά για το παρελθόν του και ζει τα ίδια δώδεκα λεπτά ξανά και ξανά με μικρά βήματα εμπρός κάθε φορά. Κάθε επανάληψη φέρνει τον παίκτη όλο και πιο κοντά στη λύση του μυστηρίου και οι ηθοποιοί κάνουν αξιοθαύμαστη δουλειά με το σενάριο που τους δόθηκε, αλλά το τέλος (ή τα τέλη, για όσους δουν πάνω από ένα) έρχονται από το πουθενά και κάπως χαλάνε όλη την εμπειρία καθώς δε δείχνουν να ανήκουν στο παιχνίδι που μόλις τερμάτισε ο παίκτης. Κατά τα άλλα, μικροπροβλήματα με τον χειρισμό και κάποιοι ανεξήγητοι γρίφοι είναι πταίσματα, μπροστά σε ένα σενάριο που είχε όλα τα φόντα να εξελιχθεί σε κάτι αξιομνημόνευτο όμως λόγω του τέλους πιθανότατα θα μπερδέψει τόσο που θα ξεχαστεί σύντομα.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity