Υπάρχουν δυο είδη παικτών: εκείνοι που λατρεύουν το Rick And Morty κι εκείνοι που το αποφεύγουν σαν να μην υπάρχει αύριο. Οι πρώτοι αντιλαμβάνονται, θέλουμε να πιστεύουμε, ότι η κωμωδία -όχι το χιούμορ αλλά η κωμωδία συγκεκριμένα- είναι ξεκάθαρα και σταθερά υποεκπροσωπούμενο είδος στα games. Κι εδώ που τα λέμε η κωμωδία, γενικά, δεν είναι κι εύκολο να πράγμα για να πετύχει κανείς. Το Trover Saves The Universe, λοιπόν, είναι πόνημα της Squanch Games και, κυρίως, αποκύημα της φαντασίας του Rick Roiland, ενός εκ των δυο βασικών δημιουργών του Rick And Morty. Κρατήστε αυτήν την τελευταία πληροφορία στη σκέψη, γιατί μόνο έτσι υπάρχει ελπίδα να φανούν λογικά τα ακόλουθα.
Ο παίκτης είναι ένας Chairorpian, μέλος μιας εξωγήινης φυλής που δεν το ξεκουνά ποτέ από το κάθισμα, είναι με ένα χειριστήριο πάντα στο χέρι και ο μόνος τρόπος να μετακινηθεί είναι να τηλεμεταφερθεί μαζί με την πολυθρόνα. Είναι προφανής η σάτιρα εδώ και, πέραν αυτού, λειτουργεί και ως καλό πάτημα για τη λειτουργία του παιχνιδιού σε VR. Παίζεται και χωρίς κάσκα η αλήθεια είναι αλλά το τι σημαίνει καθένα από τα δύο σενάρια θα μας απασχολήσει αργότερα. Πρώτα θα μας απασχολήσει ο Trover όμως, ένας άλλος εξωγήινος που τα έχει παρμένα με το αφεντικό του και για κάποιο λόγο καλείται να ανατρέψει την εργασιακή του κατάσταση, για να μπορεί να κάνει ό,τι του κάνει κέφι, και ο τρόπος με τον οποίο επιτυγχάνεται αυτό, τελείως τυχαία, οδηγεί και στη διάσωση του σύμπαντος. Αυτό, φίλες και φίλοι, είναι κλασικό σενάριο «μ ένα σμπάρο δυο τρυγόνια». Ο Trover δεν έχει κανονικά μάτια, αλλά θέσεις για power babies που παίζουν το ρόλο των ματιών, αφού το καθένα έχει κι από το δικό του ζεύγος. Όπως κάθε power baby που σέβεται εαυτόν. Το πρόβλημα είναι πως το ίδιο ισχύει και για τον κακό της υπόθεσης, που έχει κλέψει τα σκυλιά του Trover και τα χρησιμοποιεί όχι μόνο για μάτια αλλά και για να κατακτήσει τον κόσμο ολόκληρο. Όλα τα παραπάνω είναι, με διαφορά, μερικές από τις ηπιότερες πληροφορίες που μπορούμε να μοιρασττούμε για όσα συμβαίνουν κατά τη διάρκεια του Trover Saves The Universe. Το κωμικό στοιχείο είναι ο πυρήνας του παιχνιδιού βέβαια, το οποίο παιχνίδι είναι αρκετά εύκολο αλλά και πεζό ως προς τους μηχανισμούς του. Υπάρχουν για να εξυπηρετούν την κωμωδία, όχι τόσο για να συμβαίνει το αντίστροφο.
Ο παίκτης ελέγχει, ως Chairorpian, τον Trover, σαν σε οποιοδήποτε άλλο platformer. Ο Trover έχει κάτι σαν φωτόσπαθο για να τα κάνει όλα κομμάτια, αν και οι εχθροί που συναντά δεν απαιτούν και ιδιαίτερη προσπάθεια, με εξαίρεση προς το τέλος της ιστορίας, χωρίς βέβαια να έχουμε και μεγάλη διαφορά τελικά. Ενίοτε υπάρχουν και μερικοί απλοί γρίφοι, πράγμα που είναι θαύμα από μόνο του αφού ο Trover δεν ξεχνά να αναφέρει πόσο γελοία θεωρεί τη χρήση γρίφων στο σχεδιασμό των games, κυρίως λόγω του ρόλου που καταλήγουν να παίζουν συνήθως οι γρίφοι αυτοί. Η γκρίνια του Trover για οτιδήποτε, αλλά και οι διάλογοι των χαρακτήρων που συναντά είναι το μεγάλο ατού του Trover Saves The Universe. Πραγματικά το πιο χρήσιμο πράγμα που έχει να κάνει ο παίκτης είναι να αράξει σε ένα σημείο, να μην κάνει τίποτα και να περιμένει τους διαλόγους, που υποτίθεται ότι παίζονται για να σπάνε τη σιωπή σε τέτοιες περιπτώσεις, για να αρχίσει να μετράει ραγισμένα πλευρά. Η διάρκεια τέτοιων διαλόγων είναι αδιανόητη, ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι γράφτηκαν και, σε πολλές περιπτώσεις, ερμηνεύτηκαν από τον Roiland, με την αυτόματη παραδοχή ότι ο παίκτης μπορεί να μην τους ακούει ποτέ, παρά την προσπάθεια που κατεβλήθη για να γίνουν μέρος του παιχνιδιού. Είναι πολλά τα «μπινελίκια», τελείως κουφά τα πλάνα, οι καταστάσεις και οι ιδέες που εκφράζονται, σίγουρα όχι για παιδιά, ενώ οι έφηβοι καλό θα κάνουν να συνεννοηθούν με τους κηδεμόνες τους πρώτα. Διότι μπορεί η αισθητική να δίνει την εντύπωση πως έχουμε να κάνουμε με κάτι «παιδικό» αλλά σκέψεις σαν αυτές, αν γίνονταν για το Rick And Morty, κάλλιστα θα ισοδυναμούσαν με «famous last words».
Πώς λειτουργούν όμως όλα αυτά; Ουσιαστικά ο παίκτης δεν ελέγχει με απόλυτη ελευθερία την κάμερα. Ωστόσο, με την κάσκα, έχει καλύτερη αντίληψη του χώρου και με κινήσεις του κεφαλιού αλλάζει τη γωνία θέασης, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αλλάζει θέση ο Chairorpian. Αυτό συμβαίνει μόνο σε συνεργασία με τον Trover, αφού αυτός φτάσει σε σημείο που επιτρέπει την τηλεμεταφορά του αιωνίως καθήμενου. Η αλλαγή προοπτικής, με αυτόν τον τρόπο, είναι αδύνατο να ζορίσει τον παίκτη με ευαισθησία σε VR. Επιπλέον κάνει ευκολότερο το χειρισμό με κάποιες ιδιότητες που εξασφαλίζονται στην πορεία του παιχνιδιού, όπως η τηλεκίνηση. Ταυτόχρονα, βέβαια, αφήνει περιθώρια ώστε να λειτουργήσει το παιχνίδι και εκτός VR. Μεταξύ των δυο σεναρίων η αλήθεια είναι πως το περιβάλλον VR κάνει τα πράγματα καλύτερα, οπότε καλό είναι να θεωρηθεί ότι το VR είναι το φυσικότερο περιβάλλον για το παιχνίδι. Και μόνο η αλλαγή γωνίας με στρέψιμο του κεφαλιού είναι μεγάλη ευκολία, αφού κάποια κρυφά αντικείμενα και γρίφοι βασίζονται στην ιδέα ότι ο παίκτης θα παρατηρήσει το χώρο από διαφορετικές γωνίες. Και μιας και μιλάμε για κρυφά αντικείμενα, το βασικό συλλεκτικό αντικείμενο του παιχνιδιού είναι τα power babies που δεν οδηγούν σε ανταμοιβή της προκοπής μεν, αλλά συνοδεύεται το καθένα από τη δική του μοναδική περιγραφή. Οι περιγραφές των power babies είναι από τα πιο καλογραμμένα αστεία σε όλο το παιχνίδι και θεωρούμε ότι είναι από μόνες τους η κατάλληλη ανταμοιβή για την περίσταση.
Η διαπίστωση αυτή λειτουργεί και γενικότερα ως παραλληλισμός για το ποιόν του παιχνιδιού. Βλέποντάς το τελείως ψυχρά, ως platformer, έχει πολύ λίγα να πει και απολύτως τίποτα να προσθέσει σε αυτό. Χωρίς το περιτύλιγμα, θα ήταν παντελώς αδιάφορο. Το περιτύλιγμα, όμως, είναι τόσο καλό που ξεπερνά το ξεκάθαρα άτολμο gameplay, όχι μόνο για να διασκευάσει τις εντυπώσεις αλλά, σχεδόν, για να εντάξει το Trover Saves The Universe σε διαφορετικό είδος από το προφανές. Ένα είδος με πολλά f-bombs. Τουλάχιστον.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity