Είναι κάτι από εκείνα τα παλιά survival horror που κάνουν το μυαλό να τρέχει χρόνια πίσω και να θυμάται με τον καλύτερο τρόπο αυτές τις πρώτες εμπειρίες σε ένα είδος που ακόμα δεν είχε στηθεί καλά-καλά στα πόδια του, πόσο μάλλον να κορεστεί. Οι εχθροί που στις πρώτες αναμετρήσεις έκοβαν την ανάσα και στην πορεία γινόταν λίγο περισσότερο από ενοχλητικά εμπόδια με πόδια (ή και χωρίς), οι γρίφοι που άλλες φορές προκαλούσαν την ευφυία μας και άλλες φορές απλά δεν είχαν καμία λογική, η άγαρμπη κίνηση στον χώρο και η σταθερή κάμερα που στην πορεία γινόταν ένας ακόμα εχθρός, όλα δημιουργούσαν μια περιπέτεια που την πρώτη φορά μπορούσε να κρατήσει μέρες ολόκληρες, μετά την πρώτη ολοκλήρωση όμως γινόταν θέμα κυριολεκτικά λεπτών. Από αυτές τις σελίδες αντλεί εξολοκλήρου έμπνευση το Tormented Souls, ένας τίτλος που παραπέμπει κυριολεκτικά σε μια άλλη δεκαετία.
Όπως είναι λογικό και αναμενόμενο, όταν κάποιος ακούει για Indie τίτλο που εμπνέεται από τα πρώτα survival horror, είναι πολύ λογικό -πλέον- η πρώτη αντίδραση να είναι κάπως επιφυλακτική. Δεν είναι λίγες οι φορές που τίτλοι προσπάθησαν να εξαργυρώσουν την νοσταλγία του κοινού και να προσφέρουν εμπειρίες που ήταν όχι εφάμιλλες, αλλά περισσότερο κακέκτυπα. Ευτυχώς, όπως θα αναλύσουμε παρακάτω, το Tormented Souls δεν ανήκει στην παραπάνω κατηγορία. Αυτό όμως δε σημαίνει πως όλα είναι απροβλημάτιστα, αφού το ίδιο το υλικό που προσφέρει έμπνευση είχε τους δικούς του περιορισμούς και ατοπήματα. Όντας λίγο… light από πλευράς ιστορίας και παρουσίασης, πολύ γρήγορα γνωριζόμαστε με την πρωταγωνίστρια Catherine Walker, η οποία λαμβάνει ένα γράμμα που δεν καταλαβαίνει περί τίνος πρόκειται και αποφασίζει να πάει στην διεύθυνση του αποστολέα για να ξεκαθαρίσει την κατάσταση. Φυσικά και το γράμμα θα προέρχεται από ένα ερημικό νησί, και φυσικά η διεύθυνση θα αντιστοιχεί σε ένα παλιό αρχοντικό που μετατράπηκε σε νοσοκομείο – που φυσικά θα είναι εγκαταλειμμένο. Η ηρωίδα μας δε θα καταφέρει να εξερευνήσει για πολύ, αφού μια μυστηριώδης φιγούρα θα την αναισθητοποιήσει, και μετά από αδιευκρίνιστο χρονικό διάστημα η Catherine θα ξυπνήσει σε μια μπανιέρα, γυμνή, με το δεξί της μάτι να λείπει. Μέχρι στιγμής ακούγεται πως πατάει όλες τις σωστές νότες, για να δούμε πως προχωράει λοιπόν.
Στις περίπου 10-15 ώρες που θα χρειαστούν για το πρώτο playthrough, η αλήθεια είναι πως η ιστορία πηγαίνει στο πίσω κάθισμα, αφού πρωταγωνιστικό ρόλο αναλαμβάνουν η εξερεύνηση και οι γρίφοι. Φυσικά, στους χώρους του νοσοκομείου εκτός από την Catherine περιφέρονται και πλάσματα που δεν έχουν καθόλου φιλικές διαθέσεις, ευτυχώς όμως (ή δυστυχώς, εξαρτάται από το πώς το βλέπει κανείς) δεν είναι ιδιαίτερα απειλητικά. Κάτι που βοηθάει το ομολογουμένως κακό σύστημα μάχης, που είναι σχεδόν βγαλμένο από τα πρώτα Resident Evil. Γενικά, είναι δύσκολο να μην έρθει η δημοφιλής σειρά της Capcom στο μυαλό, αφού οι περισσότεροι μηχανισμοί φαίνεται να είναι βγαλμένοι απευθείας από εκεί. Σταθερή κάμερα, tank controls, ακαμψία στα animations, σύστημα στόχευσης χωρίς τη δυνατότητα κίνησης, και η λίστα συνεχίζεται. Το θετικό στην όλη ιστορία είναι ότι η ομάδα ανάπτυξης δεν βασίστηκε στην απλή μίμηση των μηχανισμών ενός παλιού τίτλου, αλλά προσπάθησε να δώσει τη δική της εκδοχή, αν μπορούμε να το πούμε έτσι. Μπορεί η ιστορία της Catherine να μην είναι τόσο ενδιαφέρουσα και το plot twist να έρχεται από χιλιόμετρα μακριά ουρλιάζοντας, αλλά η δουλεία που έχει γίνει στο να σχηματιστεί ένα ενδιαφέρον περιβάλλον, με τη δική του αφήγηση και τη δική του ταυτότητα είναι πραγματικά καλή – και σε αυτό βοηθούν και οι γρίφοι, που στο μεγαλύτερο μέρος τους είναι αρκετά έξυπνοι, αν και σε πάρα πολλές περιπτώσεις οι παίκτες θα πρέπει να βασιστούν στη διαίσθησή τους ως προς το πώς πρέπει να προχωρήσουν.
Κατά τα άλλα, οι υπόλοιπες πτυχές ακολουθούν με τον ίδιο τρόπο, φωνάζοντας από μακριά “budget”, αλλά περισσότερο σαν μια υπενθύμιση των περιορισμών και των πόρων που είχε το όλο εγχείρημα. Όπως για παράδειγμα η κάκιστη ποιότητα των FMVs ή η πραγματικά κακές ερμηνείες, ιδίως αυτή της πρωταγωνίστριας που είναι πολλές φορές σαν διαφορετικές προτάσεις που έχουν παρθεί από διαφορετικές συνομιλίες και ενώθηκαν σε μια συνέχεια κατά τη διάρκεια του μοντάζ. Ναι, είναι τόσο κακή. Έχοντας αναφέρει αυτό, για κάποιο λόγο είναι σαν αναμενόμενο οι ερμηνείες να είναι κακές. Σχεδόν… απαραίτητο. Είναι ο καλύτερος τρόπος για να ολοκληρωθεί το πακέτο, μαζί με τις απαλές μελωδίες που παίζουν στο πιάνο στα δωμάτια που γίνονται τα save. Ευτυχώς όχι με ink ribbon, αλλά με μαγνητοταινία.
Σε γενικές γραμμές, αν κάποιος χρειαζόταν το Tormented Souls σε μία πρόταση, η απάντηση θα ήταν “Resident Evil 1 το 2021”. Και ίσως αυτό είναι αρκετό για πολλούς να προχωρήσουν άφοβα, περιμένοντας φτηνά scares, κακή ηθοποιία, γρίφους, κακούς χάρτες και σύστημα κίνησης που εκνευρίζει. Και όλα αυτά πραγματικά θα τα βρουν εδώ, έτσι όπως τα θυμούνται, με καλύτερα γραφικά και widescreen. Αλλά θα ήταν άδικο να μην αναγνωρίσουμε την προσπάθεια που έγινε για να αποκτήσει το Tormented Souls τον δικό του χαρακτήρα. Αν αυτό είναι το πρώτο δείγμα, δεν βλέπουμε την ώρα για το sequel.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity