Δεν είναι η πρώτη φορά που διασταυρώνονται οι δρόμοι μας με το Tokyo Mirage Sessions #FE. Το τιμήσαμε όταν κυκλοφόρησε στο Wii U και το πρωτότυπο review εξακολουθεί να έχει καλή εφαρμογή και στην έκδοση του Switch. Ήταν από τότε μια περίεργη πρόταση που «έταζε» σύνθεση της συνταγής της (υπο)σειράς Persona με εκείνη του Fire Emblem. Η ιδέα αυτή είναι αρκετά εκτός πραγματικότητας, αφού ο τίτλος πατάει κυρίως στη συνταγή των Persona και σε λεπτομέρειες μόνο συνδέεται με το Fire Emblem. Ονόματα επιθέσεων, τα Mirages που είναι στη θέση των Personas και στην πραγματικότητα αντιστοιχούν σε χαρακτήρες από Fire Emblem είναι τα πιο προφανή στοιχεία της ιδιότυπης αυτής, θεματικά τουλάχιστον, συνεργασίας. Άντε και το γεγονός ότι συγκεκριμένοι τύποι όπλων υπερτερούν και μειονεκτούν έναντι επίσης συγκεκριμένων τύπων, όπως συμβαίνει παραδοσιακά σε Fire Emblem.
H ανάπτυξη των χαρακτήρων μεταξύ των κεφαλαίων (στα λεγόμενα Intermissions, αλλά χωρίς την πίεση χρόνου ή το βάθος που συναντούμε σε Persona) και η γενική λογική της μάχης σε σειρές, μαζί με τη βασική αισθητική και πολλά άλλα δομικά στοιχεία του παιχνιδιού προέρχονται προφανώς από την Atlus, όχι από τη μέχρι τώρα δουλειά της Intelligent Systems. Το μεγαλύτερο ενδιαφέρον έχει ο τελείως διαφορετικός κόσμος του παιχνιδιού. Ναι, είμαστε σε σύγχρονη εκδοχή του Tokyo, όπως συνηθίζεται με την Atlus, αλλά όλα περιστρέφονται γύρω από την ιαπωνική σκηνή των λεγόμενων idols, την προσωπική δύναμη έκφρασης και ψυχαγωγίας που κωδικοποιείται ως Performa εντός του παιχνιδιού κ.λπ. Η μετάβαση του τίτλου στο Switch είναι απλά ένα ακόμη λογικό βήμα, αφού η Nintendo έχει βαλθεί να μην αφήνει αποκλειστικότητα για αποκλειστικότητα του Wii U ανεκμετάλλευτη, τακτική που και λογική είναι και σε καλό της έχει βγει στην εποχή του Switch. Άλλωστε η παταγώδης αποτυχία του Wii U καθιστά πραγματικά απίθανο να έχουν παίξει τέτοιες αποκλειστικότητες οι περισσότεροι από τους κατόχους Switch.
Η έκδοση Encore δεν έχει πολλές διαφορές και οι περισσότερες από αυτές είναι επουσιώδεις. Αλλά πριν στραφούμε σε διαφορές επί του περιεχομένου, ας βγάλουμε από τη μέση τις τεχνικές διαφορές οι οποίες είναι ακόμη λιγότερες αλλά μάλλον σημαντικότερες και με την καλή και με την κακή έννοια. Περιμέναμε να βλέπαμε μια κάποια άνοδο στην ανάλυση από 720p που είχαμε στο πρωτότυπο, έστω με το Switch στο dock. Δεν ισχύει κάτι τέτοιο όμως. Η ανάλυση έμεινε ίδια κι αυτό φαίνεται επί της οθόνης, με τα πάντα όμορφα μεν, αλλά σταθερά πιο θολά από όσο θα θέλαμε. Θα μπορούσαμε επίσης να πούμε πως και το frame rate έμεινε ίδιο αλλά θα ήταν ψέμα κατά κάποιον τρόπο. Στα 30fps κινούνται όλα, ωστόσο στην έκδοση για το Wii U, όταν έπαιρναν σειρά τα πιο μακρόσυρτα Sessions, και δη κόντρα στα ευφάνταστα bosses του παιχνιδιού, το Wii U δεν άντεχε ακριβώς, ούτε κι έπιανε τα 30fps. Δεν υπάρχει τέτοια ανησυχία στο Switch όμως, αφού όλα πηγαίνουν ρολόι σε αυτό το θέμα. Επιπλέον η βελτίωση σε χρόνους φόρτωσης είναι τεράστια, πράγμα που καθιστά την είσοδο και έξοδο από περιοχές, κεφάλαια και μάχες σχεδόν ανεπαίσθητη διαδικασία αντί για επιπλέον βάρος όπως ήταν στο Wii U. Μικρές θυσίες έχουν γίνει σε σημεία, δεδομένου ότι δεν υπάρχει πρόχειρη η δεύτερη οθόνη του Wii U GamePad. Οπότε η επικοινωνία με instant messages που γίνεται μεταξύ χαρακτήρων και μέσω της φανταστικής υπηρεσίας Topic, εμφανίζονται κανονικά επί της οθόνης, ενώ στη μία και μοναδική οθόνη βρίσκουμε και mini map που σώζει ζωές στο dungeon crawling.
Γενικά, λοιπόν, αποφεύγονται προβλήματα της πρώτης έκδοσης, αλλά δεν γίνεται και κάποια ιδιαίτερη προσπάθεια σε τεχνικό επίπεδο. Λίγο διαφέρουν τα πράγματα και στο περιεχόμενο. Ναι, περιλαμβάνεται το DLC που είχε διατεθεί ξεχωριστά στο Wii U, το οποίο αντιστοιχεί σε κοστούμια και support dungeons. Προστέθηκαν όμως ακόμη περισσότερα κοστούμια που παραπέμπουν σε νεότερες παραγωγές όπως το Persona 5. Μια μικρή λεπτομέρεια είναι η δυνατότητα να διαλέξει ο παίκτης αν η Tsubasa Oribe φορά γυαλιά ή όχι. Ένα νέο μουσικό κομμάτι πηγαίνει πακέτο με την αντίστοιχη παραγωγή σε animation, ενώ περισσότεροι support characters μπορούν να συνεισφέρουν στη μάχη. Όπως υποσχέθηκε η Nintendo, η υπάρχει και νέο περιεχόμενο σε ιστορία, ωστόσο αυτό αντιστοιχεί σε παράπλευρα στιγμιότυπα που στηρίζουν καλύτερα τους διαθέσιμους χαρακτήρες, όχι σε αλλαγές στο βασικό κορμό. Απλές, λογικές, ευπρόσδεκτες και συνάμα όχι ιδιαίτερες οι προσθήκες σε γενικές γραμμές. Οπότε το σημαντικό στο Tokyo Mirage Sessions #FE Encore, όπως και πρώτα, είναι το ιδιαίτερα ευχάριστο κλίμα που πετυχαίνει και διατηρεί από άκρη σε άκρη, με πολύ στιλ (ακόμη και από τα μενού φαίνεται), αξιοποίηση κάθε κλισέ από anime αλλά με τρόπο που, αργά ή γρήγορα, καυτηριάζει και τη βιομηχανία των idols, αν και όχι τόσο επιθετικά, καθώς δίνει ενδιαφέρον στο καστ, συμπεριλαμβανομένων ανθρώπων και Mirages.
Η μάχη παραμένει ευχάριστη επίσης, αν και δεν πείθει συχνά, ειδικά από ένα σημείο στο levelling και πέρα, ότι έχει καν νόημα η επιλογή για απλή επίθεση. Οι αλυσιδωτές επιθέσεις εφόσον οι χαρακτήρες του party έχουν τα κατάλληλα skills είναι απολαυστικές, αλλά ακόμη και να τις βαρεθεί κάποιος, μπορεί να προσπεράσει τα εντυπωσιακά animations με ένα πάτημα για να γλιτώνει χρόνο. Με τους χρόνους φόρτωσης αμελητέους πια, δεν νομίζουμε ότι υπάρχει τέτοια ανάγκη όμως, δεδομένης και της όμορφης απόδοσής τους στην οθόνη.
Ο τίτλος δεν ήταν ποτέ «καλό» crossover, αλλά στάθηκε καλά για αυτό που είναι και έτσι στέκεται και σήμερα. Δεν είναι το «Persona του φτωχού» όσο το «Persona του απαίδευτου» ή απλά εκείνου που χρειάζεται ένα πιο ανάλαφρο διάλειμμα από το τυπικό μακρόσυρτο JRPG. Διαρκεί περί τις 30 ώρες υπό κανονικές συνθήκες, βασίζεται αε απλούστερα συστήματα, ζορίζει κυρίως σε boss fights και σπάνια σε κάθε άλλη περίπτωση, ενώ τα dungeons ξεχωρίζουν για το σχεδιασμό και το gimmick που έχει στον πυρήνα του το καθένα, αλλά δεν προσπαθούν να γεμίσουν με τα πάντα ανά πάσα στιγμή. Είναι μια ενδιάμεση πρόταση. Μια ενδιάμεση λύση. Ώρες ώρες, ό,τι πρέπει δηλαδή.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity