Από το όνομα και μόνο θα μπορούσε κανείς να συμπεράνει πως ο τίτλος δε φοβάται να φανερώσει τις επιρροές του από τη δημοφιλή σειρά της From Software, η οποία επίσης χαρακτηρίζεται σε μεγάλο βαθμό από τη φιλοσοφία trial & error. Και όχι άδικα, αφού τα νεύματα στη σειρά Souls δεν είναι λίγα, με χαρακτηριστικότερο αυτών το Avarice, ένα mimic chest που οι παίκτες καλούνται να αντιμετωπίσουν ως boss κατά την διάρκεια της περιπέτειάς τους. Ωστόσο, άλλος είναι ο τίτλος που έρχεται περισσότερο στο νου όσον αφορά το Titan Souls, και αυτός είναι το Shadow of the Colossus. Αυτό γιατί το setting είναι εξαιρετικά απλό.
Το trial & error υπήρξε επίσης και ένα θεμελιώδες concept πάνω στο οποία στηρίχθηκαν τα video games από απαρχής τους, ορίζοντας σε μεγάλο βαθμό μέχρι σήμερα ολόκληρη την σκηνή.
Ο πρωταγωνιστής πλοηγείται στο χώρο μέχρι να βρει και να αντιμετωπίσει ένα από τα πολυάριθμα bosses. Πέραν αυτού, πρακτικά δεν υπάρχει τίποτε άλλο να κάνει κάποιος πέρα από ελάχιστα puzzles και κάποια μυστικά, προαιρετικά bosses. Οι δε μηχανισμοί με τους οποίους οι παίκτες καλούνται να φέρουν σε πέρας την αποστολή τους είναι ο ορισμός της λέξης «απλοί». Ο πρωταγωνιστής είναι εξοπλισμένος με ένα τόξο το οποίο χρησιμοποιεί με ένα πλήκτρο, ενώ με το ίδιο πλήκτρο μπορεί να περισυλλέξει το βέλος του (ενικός). Με ένα δεύτερο πλήκτρο επιτυγχάνεται το roll, ενώ με παρατεταμένη πίεση γίνεται και το sprint. Και αυτό είναι όλο. Δεν υπάρχει καμία άμυνα, κάτι που σημαίνει ότι ένα hit ισοδυναμεί με θάνατο. Ευτυχώς το ίδιο ισχύει και για τα bosses, την γκάμα κινήσεων των οποίων οι παίκτες θα πρέπει να απομνημονεύσουν και να εκμεταλλευτούν τα όποια ανοίγματα για να επιτύχουν τη θανατηφόρα βολή.
Ο πρωταγωνιστής πλοηγείται στο χώρο μέχρι να βρει και να αντιμετωπίσει ένα από τα πολυάριθμα bosses. Πέραν αυτού, πρακτικά δεν υπάρχει τίποτε άλλο να κάνει κάποιος πέρα από ελάχιστα puzzles και κάποια μυστικά, προαιρετικά bosses.
Εκεί ακριβώς όμως βρίσκεται και το μεγαλύτερο ίσως πρόβλημα του Titan Souls, αφού παρά το γεγονός ότι αρκετές από τις αναμετρήσεις χαρακτηρίζονται από εξαιρετικά έξυπνες ιδέες, τις περισσότερες φορές η επανάληψη οδηγεί σε ¨ξεφούσκωτο” φινάλε. Και αυτό για διάφορους λόγους. Ένας από αυτούς έγκειται στο γεγονός ότι ενώ είναι γνωστό το τι πρέπει να γίνει, αλλά και πώς (είναι εξαιρετικά δύσκολο άλλωστε κανείς να παραβλέψει το φωτεινό weak spot του κάθε boss, ή να μην αντιληφθεί πώς αυτό αποκαλύπτεται), πολλές φορές η επίτευξη του στόχου φαντάζει πρακτικά αδύνατη. Άλλες φορές πάλι, μια φαινομενικά τυχαία βολή μπορεί τελικά να βρει το στόχο της και να αφήσει το χρήστη με το στόμα ανοιχτό…με την όχι και τόσο καλή έννοια. Πολύ γρήγορα γίνεται αντιληπτό ότι οι κινήσεις θα πρέπει να χαρακτηρίζονται από απόλυτη ακρίβεια και σωστή πρόβλεψη, αφού τις περισσότερες φορές το χρονικό «παράθυρο» δεν ξεπερνάει κάποια δέκατα του δευτερολέπτου. Επιπρόσθετα, θα πρέπει κανείς να λάβει υπ’ όψιν του ότι κατά τη διάρκεια της στόχευσης, αλλά και της ανάκτησης του βέλους, ο χαρακτήρας παραμένει ακίνητος – και κατ’ επέκταση ευάλωτος.
Το μοτίβο που ακολουθείται κατ’ αυτόν τον τρόπο είναι το εξής: Ο πρωταγωνιστής φτάνει σε μία από τις διαφορετικές θεματικά περιοχές, ενεργοποιεί το checkpoint αυτής, και εν συνεχεία ψάχνει να βρει τις αρένες όπου θα αντιμετωπίσει τα bosses. Όταν τελειώσει από μια περιοχή, προχωράει στην επόμενη κ.ο.κ. Αυτό συμβαίνει μέχρι την τελική αναμέτρηση και…that’s it. Τέλος. Σε κάτι περισσότερο από 3 ώρες, η περιπέτεια φτάνει στο τέλος της. Για όσους θέλουν να δοκιμάσουν τα όριά τους, τα προαιρετικά bosses περιμένουν και με τη σειρά τους επιτρέπουν την αναμέτρηση με ένα τελευταίο, κρυφό boss, ενώ μετά τον τερματισμό ξεκλειδώνονται και επιπλέον modes, τα οποία αυξάνουν το επίπεδο δυσκολίας, δίνουν μόνο μια ζωή ή απενεργοποιούν το roll και το sprint. Τέλος, ευχάριστη έκπληξη αποτελεί το γεγονός ότι το δυνατό χαρτί του Titan Souls είναι αδιαμφισβήτητα ο ηχητικός του τομέας, με τις εξαιρετικές μελωδίες που «ντύνουν» τα boss fights και συντροφεύουν την περιήγηση στις 8-bit περιοχές, οι οποίες αναδύουν έντονο άρωμα…Zelda.
Αυτό ακριβώς είναι το Titan Souls. Ένα μάθημα στην επανάληψη και την πρόκληση, με τις γραμμές που χαρακτηρίζουν την τελευταία ως δίκαιη ή άδικη να είναι ενίοτε θολές. Σαν concept δεν είναι άσχημο, ωστόσο στηρίζεται αποκλειστικά και μόνο σε μία ιδέα μέχρι τέλους, ενώ θα μπορούσε να είναι πολλά περισσότερα. Η παντελής έλλειψη ιστορίας, πλην -κυριολεκτικά- ελαχίστων αναφορών δίνει μια κενή αίσθηση και εξηγεί γιατί καλείται ο παίκτης να κάνει το οτιδήποτε, ενώ τα ίδια τα boss fights ξεπερνούν το σημείο πέραν του οποίου προσφέρουν την ανάλογη αίσθηση ικανοποίησης. Το Titan Souls μπορεί να γίνει ένα ευχάριστο διάλειμμα για όσους αναζητούν κάτι που θα δοκιμάσει τα αντανακλαστικά τους, αλλά πολύ δύσκολα κάτι περισσότερο.
Ένας τίτλος που από αυτό που είδα μου δίνει την εντύπωση ότι προσπαθεί να μοιάσει το Shadow of Colossus. Από ότι κατάλαβα μια αξιοπρεπής προσπάθεια με τα μέσα που υπήρχαν.