Ο Sapkowski γράφει "dark fantasy" και δεν εννοούμε με την έννοια της emo, ναρκισσιστικής μαυρίλας του Moorcock, αλλά περισσότερο κάτι που θυμίζει Game of Thrones: έναν κόσμο βασισμένο στον πραγματικό Μεσαίωνα, με τη διαφορά πως οι περισσότερες δεισιδαιμονίες των χωρικών έχουν σάρκα και οστά: γρύπες, νεκροζώντανοι, μάγισσες και δαίμονες προσθέτουν στη δυστυχία των απλών ανθρώπων που είναι ήδη έρμαια πολέμων, δολοπλοκιών, άπληστων ευγενών, ληστών και λοιμών κάθε είδους. Οι άνθρωποι αυτοί χρειάζονται έναν ήρωα ή έστω έναν αντιήρωα όπως ο Geralt of Rivia, έναν witcher: μεταλλαγμένο κυνηγό τεράτων, για πολλούς τέρας και ο ίδιος, του οποίου η δουλειά είναι να λύνει κατάρες και να πολεμά όντα που οι υπόλοιποι φοβούνται ακόμα και να αντικρίσουν. Εκεί ακριβώς εντοπίζεται το δυνατό σημείο της σειράς: στο χαρακτήρα του Geralt, στους λιγοστούς κοντινούς του φίλους και στο σκοτεινό κόσμο στον οποίο εκτυλίσσονται οι περιπέτειές τους. Δυστυχώς, αν και ο κόσμος του The Witcher παρουσιάζει τόσο μεγάλο ενδιαφέρον, στα δύο προηγούμενα μέρη της σειράς, και ειδικά στο δεύτερο, εξυπηρετούσε περισσότερο ως κάδρο για την πυκνή πλοκή, χωρίς να δίνει στον παίκτη τη δυνατότητα να τον εξερευνήσει ελεύθερα.
Η CDP απλώς ακολούθησε την τάση που διαμόρφωσε κυρίως η BioWare, η οποία θέλει τα σύγχρονα story-based RPG να εστιάζουν στους χαρακτήρες και στην υπόθεση, περιορίζοντας την ελευθερία του παίκτη, ώστε να μη χάνεται το νήμα της αφήγησης. Στον αντίποδα υπάρχει η σχολή των open-world RPGs, όπου το βάρος πέφτει στην αλληλεπίδραση του παίκτη με τον κόσμο του παιχνιδιού, ενώ οι χαρακτήρες και η υπόθεση είναι δευτερεύοντα στοιχεία. Κανείς δεν μπόρεσε ποτέ να παντρέψει ικανοποιητικά αυτές τις δύο σχολές σχεδιασμού. Κανείς ως τώρα. Η είδηση ότι το The Witcher 3: Wild Hunt θα ήταν ένα open-world RPG έπεσε σαν βόμβα στα κεφάλια των φίλων του είδους όταν κυκλοφόρησε.
Ξεφεύγοντας από τα τετριμμένα, το παιχνίδι δεν εξιστορεί την εκπλήρωση κάποιας κοσμοϊστορικής προφητείας και ο Geralt δεν είναι ο εκλεκτός που θα σώσει τον κόσμο.
Ωστόσο, κανένας δεν πίστευε ότι θα μπορούσε ποτέ το τρίτο μέρος της σειράς να διατηρήσει το ίδιο επίπεδο αφήγησης μέσα σε έναν ανοιχτό κόσμο. Σίγουρα θα υπήρχε κάποιος συμβιβασμός. Μάταια θα τον αναζητήσει κανείς όμως στην πλοκή του Wild Hunt. Για την ακρίβεια, συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο: ξεφεύγοντας από τα τετριμμένα, το παιχνίδι δεν εξιστορεί την εκπλήρωση κάποιας κοσμοϊστορικής προφητείας και ο Geralt δεν είναι ο εκλεκτός που θα σώσει τον κόσμο. Αντίθετα, βρίσκεται σε μια καθαρά προσωπική αναζήτηση, καθώς προσπαθεί να εντοπίσει τη χαμένη του υιοθετημένη κόρη, Cirilla ή χαϊδευτικά Ciri, η οποία κινδυνεύει λόγω των υπερφυσικών ικανοτήτων που διαθέτει.
Στο Wild Hunt ανατρέπεται το σεναριακό εύρημα του ήρωα που έχει αμνησία και ανακαλύπτει το παρελθόν του μέσω flashback. Ο Geralt έχει ανακτήσει πλήρως τη μνήμη του, πράγμα που τον οδηγεί στη συνειδητοποίηση όσων έχει χάσει. Μεταξύ αυτών είναι η θετή κόρη του και εκπαιδευόμενη witcher, Ciri, και μια sorceress, η πανέμορφη Yennefer. Μέσα σε όλα αυτά ο Geralt πρέπει να αποφασίσει πού βρίσκεται: θα μείνει ουδέτερος στον πόλεμο μεταξύ Βορρά (Redania) και Νότου (Nilfgaard), παρόλο που και οι δύο πλευρές προσπαθούν να τον χρησιμοποιήσουν; Πόσα είναι διατεθειμένος να θυσιάσει για μια νεαρή κοπέλα που δεν έχει δει από παιδί; Ποια είναι η θέση της Triss στη ζωή του; Καθώς ανακαλύπτει όλο και περισσότερες πληροφορίες για τη Ciri, τα flashback (τα οποία είναι πιο ομαλά κατανεμημένα από ότι στο Witcher 2) προσφέρουν ένα ευχάριστο διάλειμμα χωρίς να αποπροσανατολίζουν τον παίκτη και να διαταράσσουν το ρυθμό του παιχνιδιού. Το σημαντικότερο είναι ότι ο ρυθμός αυτός υπαγορεύεται από τον παίκτη και όχι από το ίδιο το παιχνίδι, όπως συνέβαινε στο προηγούμενο μέρος. Αν εξαιρέσουμε την εισαγωγή και το απομονωμένο νησί Skellige, ο παίκτης μπορεί να περιπλανηθεί ελεύθερα σε μια τεράστια περιοχή. Η συνολική έκταση του Wild Hunt είναι σύμφωνα με τους developers 35 φορές μεγαλύτερη από εκείνη του The Witcher 2!
Έχοντας περάσει πάνω από τρία πλήρη εικοσιτετράωρα περιπλάνησης στους ζοφερούς βάλτους του Velen, στα στενά σοκάκια και στις πολύχρωμες πλατείες του Novigrad και στην άγρια Σκανδιναβική ομορφιά του νησιού Skellige, μπορούμε να πούμε ότι ναι, υπάρχει κάποιος συμβιβασμός στο Witcher 3 και αυτός εντοπίζεται στο ότι ο κόσμος δεν είναι 100% ανοιχτός, όπως, ας πούμε, εκείνος του Skyrim. Είναι ωστόσο τόσο μεγάλος και seamless (loading θα δείτε μόνο πριν από κάποια σκηνή που προωθεί την εξέλιξη της υπόθεσης ή κάποιου quest) που ο περιορισμός αυτός δεν έχει πραγματικά σημασία. Τα ίδια τα quests είναι οργανικά συνδεδεμένα με το γύρω κόσμο και δεν μοιάζουν με αγγαρείες που υπάρχουν μόνο και μόνο για τη συγκομιδή εμπειρίας. Πολλά από αυτά έχουν απτές συνέπειες στον κόσμο του παιχνιδιού, οι οποίες συχνά φανερώνονται πολύ αργότερα.
Ο Geralt, στην πορεία της αναζήτησής του, θα περάσει από βάλτους, βουνά και λιβάδια, είτε πεζός, είτε πάνω στο πιστό του άλογο, Roach, θα κολυμπήσει στη θάλασσα και θα καταδυθεί σε υπόγειες λίμνες, θα μπει σε βάρκες, θα σκαρφαλώσει σε χαλάσματα πύργων, θα επισκεφθεί πολυτελή παλάτια και μισοσκότεινα πορνεία. Το άλογο δεν είναι απλώς ένα μέσο μεταφοράς, καθώς αυτό δίνει στον witcher ένα πλεονέκτημα έναντι πεζών αντιπάλων, το οποίο είναι πολύτιμο όταν εκείνοι υπερτερούν πολύ σε αριθμό και επίπεδο. Ωστόσο, όταν αντιμετωπίζει άλλους καβαλάρηδες, ο συγχρονισμός που απαιτείται είναι πολύ πιο δύσκολος και είναι καλύτερα να πολεμά πεζός, αντιστρέφοντας τους όρους με τη χρήση της μαγείας του.
Η μαγεία είναι μόνο το ένα από τα τρία κύρια μονοπάτια ανάπτυξης του χαρακτήρα. Ο Geralt μπορεί να αναπτύξει επίσης τις μαχητικές του ικανότητες ή τη χρήση της αλχημείας, με ένα τέταρτο συμπληρωματικό σετ γενικών ικανοτήτων να ολοκληρώνει τις διαθέσιμες επιλογές. Όπου και να εστιάσει όμως ο παίκτης, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα χρησιμοποιήσει κάθε όπλο στη διάθεσή του για να υπερνικήσει τις εκατοντάδες τεράτων, δίποδων και μη, που θα βρεθούν στο δρόμο του. Μπορεί ο Geralt να είναι ένας θρυλικός witcher, ο ξακουστός White Wolf, αλλά δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να υποτιμήσει οποιονδήποτε εχθρό: ακόμα και μια αγέλη "ταπεινών" λύκων μπορεί να αποτελέσει απειλή, αν την πάρει αψήφιστα. Η μεταλλαγμένη φύση του witcher δεν του δίνει μόνο τη δυνατότητα να χρησιμοποιεί μαγεία και φίλτρα, τα οποία θα ήταν θανατηφόρα για έναν κοινό θνητό. Εκτός αυτών διαθέτει υπερφυσικές αισθήσεις, τις οποίες χρησιμοποιεί για να ακολουθήσει όχι μόνο τη Ciri, αλλά και οτιδήποτε μπορεί να αφήσει κάποιο ίχνος σε γη και αέρα, από πνεύματα του δάσους μέχρι την οσμή ενός ακριβού κρασιού.
Πέρα από τις αποστολές που σχετίζονται με την πλοκή, o witcher εξασκεί το επάγγελμά του αναλαμβάνοντας συμβόλαια για τέρατα κάθε είδους. Τα συμβόλαια αυτά συνήθως τον οδηγούν σε κάποιο σπάνιο τέρας, η εξόντωση του οποίου αποτελεί μεγαλύτερη πρόκληση, αλλά προσφέρει και ανάλογες ανταμοιβές. Ο Geralt μπορεί, μάλιστα, να παζαρέψει την τιμή του συμβολαίου του, τουλάχιστον αν ο πελάτης του δεν είναι κάποιος πάμπτωχος χωρικός. Η ζωή του witcher δεν είναι μόνο μάχες, όμως. Ο παίκτης μπορεί να κυνηγήσει θησαυρούς (μεταξύ των οποίων και όπλα ή πανοπλίες), να αγοράσει σχέδια για φίλτρα, βόμβες ή άλλο εξοπλισμό, να συμμετάσχει σε κούρσες με το άλογό του, να καταστρέψει φωλιές τεράτων, να πυγμαχήσει (ακόμα και να «στήσει» αγώνες) και να τζογάρει.
Το άλογο δεν είναι απλώς ένα μέσο μεταφοράς, καθώς δίνει στον witcher ένα πλεονέκτημα έναντι πεζών αντιπάλων, το οποίο είναι πολύτιμο όταν εκείνοι υπερτερούν πολύ σε αριθμό και επίπεδο.
Τα ζάρια έχουν αντικατασταθεί από ένα νέο, φαινομενικά απλό παιχνίδι στρατηγικής με κάρτες, το gwent, το οποίο τελικά είναι αρκετά ενδιαφέρον και εθιστικό. Πηγαίνοντας από το σημείο Α στο σημείο Β ο Geralt μπορεί να συναντήσει κάποιον έμπορο που κινδυνεύει από τέρατα, ταξιδιώτες που ξεκουράζονται δίπλα στο δρόμο, προσκυνητές συγκεντρωμένους γύρω από ένα βωμό, στρατόπεδα ληστών και διάφορα άλλα. Ακόμα κι αν δεν συναντήσει τίποτα το αξιοσημείωτο, ωστόσο, τα ίδια τα τοπία είναι σχεδιασμένα με όμορφες λεπτομέρειες και οι καιρικές συνθήκες αλλάζουν σε πραγματικό χρόνο: ο άνεμος κάνει δέντρα και θάμνους να σείονται, η βροχή νοτίζει τα ρούχα και τα πρόσωπα των χαρακτήρων, ενώ βροντές και αστραπές προειδοποιούν για την έλευση μιας σφοδρής καταιγίδας.
Εδώ οφείλουμε να κάνουμε ειδική αναφορά στον ηχητικό τομέα του τίτλου. Πέρα από την εξαιρετική δουλειά που έχει γίνει στα voice-overs, με την CDPR να επιστρατεύει ένα ηχηρό όνομα για το ρόλο του αυτοκράτορα του Nilfgaard, δηλαδή τον Charles Dance, γνωστό πια ως Tywin Lannister από τη σειρά Game of Thrones, έχει δοθεί ιδιαίτερη σημασία και στη μουσική. Οι developers, με κύριο υπεύθυνο τον Marcin Przybylowicz αποφάσισαν να γυρίσουν στις ρίζες της σειράς, χρησιμοποιώντας το γνωστό βασικό θέμα σε διάφορες παραλλαγές, αλλά και στις ρίζες της σλαβικής και σκανδιναβικής παράδοσης. Σε συνεργασία με το πολωνικό folk συγκρότημα Percival, δημιούργησαν ένα πραγματικά εξαιρετικό soundtrack, το οποίο είναι ξεκάθαρα το καλύτερο της σειράς και οπωσδήποτε ένα από τα κορυφαία της χρονιάς. Είναι όλα, λοιπόν, τέλεια στο The Witcher 3: Wild Hunt; Σίγουρα όχι. Κατά την ενασχόλησή μας με τον τίτλο συναντήσαμε αρκετά bugs και τεχνικά προβλήματα, όπως π.χ. περιστασιακή πτώση του frame rate στα in-engine cutscenes, τα οποία είναι όμως αναμενόμενα σε έναν τίτλο αυτής της κλίμακας. Οι developers έχουν ήδη διορθώσει πολλά από αυτά με το day 0 patch και δεσμευτήκαν ότι θα διορθώσουν όσο το δυνατόν περισσότερα με το επόμενο update.
27 λεπτά υλικό σε 1080p60 από το PC δοκιμών του Enternity.
Πολλή συζήτηση είχε γίνει δε τις τελευταίες εβδομάδες για το αν τα γραφικά του Wild Hunt έχουν υποστεί downgrade και το λόγο για τον οποίο συνέβη αυτό. Πολύ λίγη σημασία έχουν όλα αυτά, κατά τη γνώμη μας. Tο ερώτημα δεν είναι αν το τελευταίο μέρος της πρώτης τριλογίας του The Witcher είναι τέλειο. Τα σωστά ερωτήματα είναι δύο: ανεβάζει ο τίτλος αυτός τον πήχη στα RPG, open-world και μη, σε νέα επίπεδα; Οφείλει να αποτελεί μέρος της συλλογής κάθε RPG gamer που σέβεται τον εαυτό του; Η απάντηση και στα δύο είναι σαφέστατα καταφατική. Το The Witcher 3: Wild Hunt, το οποίο κλείνει τον κύκλο του White Wolf, του κυνικού, αγέλαστου, αλλά ίσως όχι τόσο σκληρού όσο φαίνεται χαρακτήρα που τόσο αγαπήσαμε, είναι χωρίς αμφιβολία ένα από τα κορυφαία RPG που έχουμε δει μέχρι σήμερα.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity