Αυτό που ενδιαφέρει τον περισσότερο κόσμο για την έκδοση HD του τίτλου, είναι προφανώς οι όποιες αναβαθμίσεις έχουν γίνει στα γραφικά του παιχνιδιού. Όσοι περιμένουν να μείνουν με το στόμα ανοιχτό όπως συνέβη στην περίπτωση του Wind Waker HD, θα απογοητευτούν γιατί στην περίπτωση του Twilight Princess οι developers δεν βασίζονται στην αισθητική του cel-shading που ήταν κομμένη και ραμμένη για να ενθουσιάσει τον μέσο gamer 10 χρόνια μετά. Υπάρχουν στιγμές που το The Legend of Zelda: Twilight Princess HD ενθουσιάζει με τους φωτισμούς του σε συγκεκριμένα boss fights και τις έξτρα λεπτομέρειες στα μοντέλα των χαρακτήρων. Υπάρχουν βέβαια και οι στιγμές που προδίδουν την ηλικία του τίτλου μέσα από συγκεκριμένες τοποθεσίες και κάποιες ατυχείς σκιές, αλλά σε μία μοντέρνα τηλεόραση η εμπειρία κρίνεται αν μη τι άλλο θετική. Ο χρήστης που έχει παίξει την αυθεντική έκδοση του παιχνιδιού, θα βρεθεί πολλές φορές να γυρνάει γύρω γύρω την κάμερα (όταν δεν του κάνει βέβαια «τσαλίμια») και να απολαμβάνει το εύρος και τις εκτάσεις των τοποθεσιών, οι οποίες μοιάζουν «μεγαλύτερες» και εντυπωσιακότερες λόγω των αναβαθμίσεων που έχουν γίνει στον οπτικό τομέα. Επίσης, όσοι το απολαύσατε για πρώτη φορά στο Wii, ετοιμαστείτε να μπερδευτείτε μιας και αυτή η έκδοση βασίζεται στην οπτική της Gamecube έκδοσης, πράγμα που σημαίνει ότι ο χάρτης και κάθε τοποθεσία είναι mirrored.
Αυτό που ενδιαφέρει τον περισσότερο κόσμο για την έκδοση HD του τίτλου, είναι προφανώς οι όποιες αναβαθμίσεις έχουν γίνει στα γραφικά του παιχνιδιού.
Μπορεί η Tantalus Media και η Nintendo να μη φρόντισαν να διορθώσουν τον αρκετά αργό ρυθμό της πρώτης ώρας ή να ανεβάσουν με κάποιες αλλαγές το χαμηλό βαθμό δυσκολίας αρκετών boss fights, προχώρησαν όμως σε μία μικρή, αλλά αρκετά σημαντική αλλαγή στον τομέα της μεταμόρφωσης του Link σε λύκο και το αντίστροφο. Όσοι απήλαυσαν το Twilight Princess στην αρχική του μορφή, θα θυμούνται την επιλογή να απευθυνθεί ο Link στην Midna ώστε να αλλάξει ο πρώτος μορφή. Πλέον, η συγκεκριμένη διαδικασία απλοποιήθηκε αρκετά μέσω του Wii U Gamepad και με ένα πάτημα στο touch screen ολοκληρώνεται η μεταμόρφωση γρήγορα και άνετα.
Ο χρήστης που έχει παίξει την αυθεντική έκδοση, θα βρεθεί πολλές φορές να γυρνάει γύρω γύρω την κάμερα και να απολαμβάνει το εύρος και τις εκτάσεις των τοποθεσιών, οι οποίες μοιάζουν εντυπωσιακότερες λόγω των αναβαθμίσεων που έχουν γίνει.
Η συγκεκριμένη διαδικασία βοηθάει το ρυθμό του gameplay σε καίρια σημεία της ιστορίας και σε συνδυασμό με την προβολή του χάρτη και των items στην οθόνη του GamePad, οι βελτιώσεις που φέρνει η παρουσία του ιδιαίτερου χειριστηρίου του Wii U κρίνονται άκρως θετικές. Ακόμη και τα gyro-controls του GamePad λειτουργούν άψογα και σε περιπτώσεις όπου ο παίκτης θα πρέπει να στοχεύσει με το τόξο διάφορους εχθρούς, ενώ καβαλάει το πιστό του άλογο, την Epona. Φυσικά και υπάρχει η επιλογή να απενεργοποιήσει κανείς τo γυροσκόπιο ή να χρησιμοποιήσει διαφορετικά controllers και να ζήσει μία πιο old-school εμπειρία χωρίς το Wii U GamePad.
Την ώρα που γράφονταν αυτές οι λέξεις δεν είχαμε ακόμη την τύχη να δοκιμάσουμε το ολοκαίνουριο amiibo του Wolf Link και της Midna το οποίο ξεκλειδώνει ένα έξτρα dungeon (Cave of Shadows). To amiibo του Link αναπληρώνει βέλη, το αγαλματίδιο της Zelda «αναλαμβάνει» τον εφοδιασμό με καρδιές, ενώ ο Ganondorf ανεβάζει τη δυσκολία του παιχνιδιού με έξτρα damage από τους εχθρούς. Το amiibo του γνωστού κακού των τίτλων Zelda μπορεί να συνδυαστεί με το νέο Hero Mode όπου ο παίκτης δέχεται διπλάσιo damage, χωρίς καρδούλες σε γρασίδια και σεντούκια, για μία αρκετά πιο hardcore εμπειρία και με mirrored περίγυρο σε dungeons.
Όλες οι παραπάνω βελτιώσεις δίνουν αρκετούς λόγους για να προτιμήσει κανείς την έκδοση HD του τίτλου απέναντι στην αυθεντική έκδοση. Ειδικά όσοι δεν έχουν απολαύσει τον εν λόγω τίτλο σε παλαιότερη κονσόλα δεν θα πρέπει καν να μπουν σε διλήμματα τύπου «η έκδοση του Wii είναι πιο φθηνή» μόνο και μόνο για χάρη του οπτικού στοιχείου του πράγματος. Η όποια συζήτηση και αν έγινε σε διάφορα fora και sites για τα συγκριτικά βίντεο γύρω από το «πριν και μετά» ξεπερνιέται άμεσα με το που προσπαθήσει κάποιος να συγκρίνει στην πράξη και στη δική του μεγάλη HDTV τις δύο εκδόσεις. Μετά από τις πρώτες εικόνες των βουνών και του χωριού του Link στο Wii U, δεν ξαναγυρνάμε ποτέ στα δισκάκια του GameCube και του Wii. Σε αντίθεση με την ιστορία του The Legend of Zelda: Twilight Princess, η οποία, δέκα χρόνια μετά, μοιάζει καλύτερη και πιο ώριμη, με αποτέλεσμα να μας καλεί να την ξαναζήσουμε ξανά και ξανά. Ίδιο σενάριο, ίδιοι χαρακτήρες, αλλά το timing της κυκλοφορίας του τίτλου μοιάζει κυριολεκτικά ιδανικό. Ίσως επειδή ο γράφων ανήκε στην κατηγορία των gamers που δεν ενθουσιάστηκαν όταν το έπαιξαν στην εποχή του, ίσως επειδή κάποια παιχνίδια λειτουργούν διαφορετικά όταν παιχτούν μετά από πολλά χρόνια.
Μετά από το αρκετά λαμπερό (και γεμάτο backtracking) Skyward Sword, το αλλοπρόσαλλο Tri-Force Heroes, το εξαιρετικό (αλλά φορητό) A Link Between Worlds και το πανέμορφο (αλλά με ιδιαίτερο εικαστικό) Wind Waker HD, το Twilight Princess παρουσιάζεται ως απόλυτη ισορροπημένη περιπέτεια του Link στην κλασική, αλλά πάντοτε χορταστική, μάχη ανάμεσα στο καλό και στο κακό. Με τις ιδέες του Aonuma να ακροβατούν ανάμεσα στη λάμψη του mature Link (Ocarina of Time) και στα σκοτεινά όνειρα και την ακόμη πιο σκοτεινή/σουρεάλ ατμόσφαιρα που αποτελούσαν τη βάση του Majora’s Mask.
To amiibo του Link αναπληρώνει βέλη, το αγαλματίδιο της Zelda «αναλαμβάνει» τον εφοδιασμό με καρδιές, ενώ ο Ganondorf ανεβάζει τη δυσκολία του παιχνιδιού με έξτρα damage από τους εχθρούς.
Συνυπολογίστε και τη μεταμόρφωση του Link σε λύκο που αλλάζει τις κινήσεις του gameplay, την παρουσία ενός παράλληλου κόσμου με το Twilight World και τα θρησκευτικά στοιχεία του σύμπαντος του Zelda και στο τέλος παρουσιάζεται ένας τίτλος που δεν θέλει να γίνει ένα νέο Ocarina Of Time, αλλά να κερδίσει τη δική του θέση στην ιστορία του franchise ως ένα από τα καλύτερα Zelda games. Με το εκπληκτικό του soundtrack, με την πανέμορφη αίσθηση του κόσμου και την αρρωστημένη εικόνα του Twilight World, το Twilight Princess ολοκληρώνει άλλη μία επική περιπέτεια με σενάριο που επικεντρώνεται εν μέρει στην απόλυτη θυσία για να ξορκιστεί το κακό. Μία θυσία που αυτήν τη φορά δεν παραμένει «προνόμιο» του Link, αλλά αγγίζει και άλλους χαρακτήρες με σεναριακά έντονες στιγμές.
Όσοι το απήλαυσαν στην ώρα του θα το αγαπήσουν για δεύτερη φορά. Όσοι δεν έτυχαν να το πιάσουν ποτέ στα χέρια τους και δεν έχουν υπερβολικές απαιτήσεις στον τομέα των γραφικών, θα ερωτευτούν το ενθουσιώδες σενάριό του, τους πανέξυπνους γρίφους του και το σχεδόν τέλειο ρυθμό του. Το The Legend of Zelda: Twilight Princess δεν λειτουργεί ως μπάλωμα των κενών ημερομηνιών στην λίστα νέων κυκλοφοριών του Wii U, ενώ το «νέο» Zelda δεν θα πρέπει να λειτουργεί ως ο επίλογος μίας κονσόλας όταν εκείνη ετοιμάζεται για απόσυρση. Το συγκεκριμένο HD remaster μάς θυμίζει πόσο καλό ήταν τελικά το συγκεκριμένο παιχνίδι, πόσο πολύ μας έχει λείψει μία νέα, μεγάλη περιπέτεια του Link στη μεγάλη οθόνη, ενώ παράλληλα ανεβάζει τον πήχη και τις απαιτήσεις για το επόμενο Zelda του Aonuma σε υπερβολικά υψηλό βαθμό. Σε όποια και όσες κονσόλες και αν βγει τελικά.
Και κάπως έτσι θυμόμαστε και πάλι το γνωστό debate: Ocarina Of Time ή Twilight Princess; Μετά την ολοκλήρωση του remaster, θα υπάρξουν αρκετοί οι οποίοι θα αναφωνήσουν υπέρ της εξαιρετικής Midna και κατά της εκνευριστικής Navi. Σε αυτό που δεν μπορούν να διαφωνήσουν ακόμη και εκείνοι που στέκονται διαχρονικά απέναντι στην ανακήρυξη του Twilight Princess ως το «καλύτερο Zelda game όλων των εποχών», είναι πως η συγκεκριμένη κυκλοφορία αξίζει να μπει στο ίδιο κάδρο μαζί με τα A Link To The Past και Ocarina Of Time. Μία φράση η οποία φαντάζει πιο βαριά από ποτέ στα 30ά γενέθλια του ιστορικού αυτού franchise.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity