Το οποίο περιεχόμενο ξεκινά με ένα καλό gimmick. Ο Link πηγαίνει στο ναό από τον οποίο ξεκίνησε την περιπέτειά του και καταλήγει με ένα όπλο που του επιτρέπει να σκοτώνει κάθε εχθρό με ένα χτύπημα. Το δώρο αυτό βέβαια έρχεται μαζί με την παραδοχή ότι ο Link μένει με ένα τέταρτο καρδιάς, άρα κι εκείνος πέφτει, ηρωικά ή όχι, στο πεδίο της μάχης με ένα μόνο χτύπημα. Στόχος είναι να ξεπαστρέψουμε 4 στρατόπεδα, άρα να το ρίξουμε στο stealth. Διότι καλό το One Hit Obliterator αλλά χρειάζεται «φόρτιση» μετά από κάθε δυο χτυπήματα. Στόχος είναι η πρόσβαση, τελικά, σε 4 νέα shrines και η ολοκλήρωσή τους σημαίνει ότι ξεφορτώνεστε το όπλο που σας τιμά και σας βαραίνει ταυτόχρονα. Το ότι αυτό το όπλο δεν χρησιμοποιείται άλλοτε στο υπόλοιπο του DLC είναι από τα περίεργα της υπόθεσης, αν και όχι τόσο καθώς συνειδητοποιεί κανείς τη γενικότερα παράξενη λογική του DLC.
Διότι από εκεί και πέρα το ζητούμενο είναι να μάθουμε περισσότερα για τους τέσσερις ήρωες του παρελθόντος που μας χάρισαν τη βοήθειά τους και στην κανονική ροή του παιχνιδιού. Αυτό σημαίνει ότι θα φτάσουμε σε 4 διαφορετικές σημεία του χάρτη για να βρούμε τρία ακόμη shrines σε καθεμιά από τις περιοχές αυτές. Εδώ βρίσκεται η ουσία τελικά μιας και δεν είναι εύκολη υπόθεση ο εντοπισμός κάθε shrine και η πρόσβαση σε αυτό. Οι δημιουργοί φροντίζουν να απαιτούν σχεδόν κάθε πιθανό μηχανισμό με τον οποίο έχετε εξοικειωθεί μέχρι στιγμής, επιβραβεύοντας την ολοκληρωμένη γνώση της εσωτερικής λογικής. Πολύ καλές είναι και οι δοκιμασίες εντός των νέων shrines, παρότι βασίζονται στις κλασικές προσεγγίσεις, δηλαδή γρίφους, μάχη κ.λπ. Μετά την «κατάληψη» μιας τριάδας ανοίγει ο δρόμος για…νέα επίσκεψη στο Divine Beast που αντιστοιχεί σε κάθε ήρωα, άρα και ο δρόμος προς την επανάληψη. Η μόνες ουσιώδεις διαφορές έχουν να κάνουν με τα σχετικά cut-scenes που απλά προσποιούνται ότι κάνουν κάτι σε επίπεδο ιστορίας (που δεν ήταν καημός του τίτλου η ιστορία έτσι κι αλλιώς), η μάχη με το boss γίνεται με συγκεκριμένους περιορισμούς σε εξοπλισμό (όχι όμως στα Divine Powers) και τελικά οδηγεί στην επιτάχυνση του cooldown καθενός Divine Power.
Το θετικό είναι ότι η διαδρομή που οδηγεί σε κάθε boss fight φροντίζει να περάσει τον παίκτη από μέρη που ίσως του έχουν ξεφύγει ή απλά δεν χόρτασε (οι νοσταλγοί του Yiga Clan κάτι έχουν να περιμένουν), οπότε μπορούμε να πούμε ότι το ταξίδι αξίζει περισσότερο από τον προορισμό. Αφού βγουν ξανά από τη μέση τα τέσσερα Divine Beasts εμφανίζεται ένα ακόμη, με το μοναδικό νέο dungeon του DLC. Η δομή του είναι τμηματική, όχι τόσο οργανική όσο των υπολοίπων, αλλά και πάλι καταφέρνει να αφήσει καλή εντύπωση, όπως και το boss fight στο οποίο καταλήγει. Και πάλι όμως δεν θεωρούμε ότι ξεπερνά τη φαντασία που βρίσκουμε στα νέα shrines. Με την ολοκλήρωση αυτής της περιπέτειες πάντως, ο παίκτης εξασφαλίζει το Master Bike One, για να τρέχει με την άνεσή του στον κόσμο, όχι όμως στην έρημο. Το καύσιμο της μηχανής προέρχεται από τροφές και διάφορα αντικείμενα, οπότε μάλλον μιλάμε για το ιδανικό οικολογικό μέσο μεταφοράς.
Η μηχανή όμως είναι ενδιαφέρουσα περίπτωση για τους λάθος λόγους, για αυτό και λειτουργεί ως σύμβολο του συγκεκριμένου DLC. Επιτρέπει τη μετακίνηση με τέτοια ταχύτητα που κατά διαστήματα το Switch κομπιάζει στιγμιαία επειδή δεν έχει προλάβει να φορτώσει όλα τα απαραίτητα δεδομένα για το χώρο που θέλει να προβάλει. Επιπλέον, από τη στιγμή που η μηχανή αυτή προσφέρεται στον παίκτη με την ολοκλήρωση του τελευταίου αυτού περιεχομένου, η χρησιμότητά της είναι αμφίβολη, ειδικά για εκείνους που έχουν αφιερώσεις ώρες και ώρες για την πληρέστερη δυνατή εξερεύνηση του κόσμου. Αντίστοιχη είναι η σκέψη στην οποία μας οδηγούν οι νέες εμφανίσεις από Ocarina Of Time και Wind Waker. Η αναζήτησή τους είναι πιο όμορφη διαδικασία από τη χρήση τους, μιας και δεν προσφέρει κάποιο πραγματικό συγκριτικό πλεονέκτημα σε σχέση με τις υπάρχουσες, πρόβλημα που παρατηρήσαμε και με τις προσθήκες του Master Trials DLC.
Στο τέλος λοιπόν τα shrines είναι αυτά που ξεχωρίζουν και μένουν. Όχι μικρό κατόρθωμα αφού η Nintendo εξακολουθεί να σκαρφίζεται ενδιαφέρουσες προκλήσεις που χτίζει με γνωστούς μηχανισμούς, συμπεριφορά που θεωρούμε απολύτως χαρακτηριστική για την εταιρεία. Το σίγουρο πάντως είναι πως η συγκεκριμένη μπαλάντα δεν είναι τόσο καλογραμμένη όσο θα θέλαμε ή όσο υπονοούσε ο χρόνος που πέρασε μέχρι να έρθει στα χέρια μας το The Champion’s Ballad DLC.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity