Σε μια συζήτηση μεταξύ φίλων/γνωστών, δεν είναι σπάνιο κάποιος να απευθύνει, ως θέμα συζήτησης, την ερώτηση «ποια θα ήταν η ιδανική δουλειά για εσάς;». Και, ειδικότερα αν η παρέα απαρτίζεται από άτομα γένους αρσενικού, μία απάντηση έρχεται αμέσως στο μυαλό (εκτός του game reviewer, τέτοιου είδους προβληματισμοί ανήκουν σε άλλα κείμενα). Αυτήν του Jeremy Clarkson, δηλαδή η δοκιμή ιδιαίτερων/σπάνιων/ακριβών τετράτροχων σε εξωτικές χώρες και σε αμφιλεγόμενες δοκιμασίες. Για την ιστορία, αυτό που παλιά λεγόταν Top Gear, τώρα έχει μετακομίσει στο Amazon Prime, με την ονομασία The Grand Tour και τη χρηματοδότηση της εταιρείας του Jeff Bezos να λειτουργεί ευεργετικά για τη γνωστή τριάδα παρουσιαστών, Jeremy Clarkson, Richard Hammond και James May. Με την έναρξη λοιπόν την τρίτης σεζόν, στις 18 Ιανουαρίου 2019, είχαμε και το λανσάρισμα του πρώτου episodic racing video game.
Χωρίς να γνωρίζουμε ακριβώς ποιοι στελεχώνουν το τμήμα της Amazon Game Studios που εδρεύει στο Seattle, είμαστε σε θέση να αναγνωρίσουμε τις επιρροές των παλαιότερων Need For Speed, αλλά και των τίτλων της σειράς Burnout, από τις πρώτες στιγμές που αναλαμβάνουμε το χειρισμό ενός από των τριών πρωταγωνιστών. Αυτόματα αντιλαμβάνεστε ότι τοποθετώντας αυτά τα δύο ονόματα στο παρόν κείμενο ως επιρροές, χαρακτηρίζουμε το The Grand Tour ως βαθύ arcade racer. Όσο πιο arcade μπορείτε να φανταστείτε δηλαδή, αφού ακόμα και με 200 χλμ. ανά ώρα, σε στροφή με ανάποδη κλίση, ο μόνος τρόπος να προκαλέσουμε πλαγιολίσθηση είναι η χρήση του χειρόφρενου. Τα οχήματά μας δεν παθαίνουν ζημιές σε περίπτωση που συγκρουστούμε με οτιδήποτε, ενώ κατά τη διάρκεια συγκεκριμένων αγώνων λαμβάνουμε και μπόνους αλά Mario Kart. Τα τελευταία χρησιμοποιούνται ως όπλα, αφού μπορούμε να ρίξουμε λάδια στο δρόμο, να βγάλουμε καπνό για να περιορίσουμε την ορατότητα των αντιπάλων, να τους στείλουμε SMS για να τους απασχολήσουμε (κάπου εδώ η ομάδα ανάπτυξης κρύβει και μικρό κοινωνικό μήνυμα) ή να μας παρέχουν περισσότερα… “horsepowers” για ακόμα μεγαλύτερες ταχύτητες.
Χαρακτηριστικό σημάδι απλότητας ως προς το game design, το The Grand Tour δεν μας δίνει τη δυνατότητα να επιλέξουμε χειροκίνητο κιβώτιο ταχυτήτων, ούτε τη δυνατότητα να αλλάξουμε την κάμερα, η οποία στη μία και μοναδική της ρύθμιση ακολουθεί το αυτοκίνητο. Ολόκληρος ο χειρισμός εκτείνεται στις σκανδάλες που αναλαμβάνουν ρόλο γκαζιού και φρένου αντίστοιχα, το κουμπί του χειρόφρενου, τον αριστερό αναλογικό μοχλό που εκτελεί χρέη τιμονιού και το κουμπί των bonus, στα οποία αναφερθήκαμε προηγουμένως. Και μπορεί έναν έμπειρο gamer να τον ξενίζει λίγο η απουσία περισσότερων επιλογών, όμως πρέπει να παραδεχτούμε ότι το μοντέλο χειρισμού τουλάχιστον λειτουργεί ικανοποιητικά, ενώ έχει και μικρή καμπύλη εκμάθησης που ανταμείβει πιο άπειρους gamers. Είναι όμως το φόντο, σε αυτήν την κυκλοφορία, που μετράει περισσότερο. Το gameplay στηρίζεται στις παλαβές δοκιμασίες που πραγματοποιεί η τριάδα των πρωταγωνιστών. Χαρακτηριστικά, θα οδηγήσετε supercars, hypercars, αγροτικά αυτοκίνητα αλλά και ιδιοκατασκευές σε διαφορετικές δοκιμασίες, οι οποίες συμβαδίζουν με το περιεχόμενο του εκάστοτε επεισοδίου.
Προηγουμένως αναφέραμε ότι το The Grand Tour αποτελεί το πρώτο episodic racing game που έχουμε δει και η συγκεκριμένη πρόταση χρήζει περισσότερης ανάλυσης. Στην αρχή της διάθεσής του το παιχνίδι μάς άφησε να παίξουμε τα πρώτα επεισόδια και από τις τρεις σεζόν, με την υπόσχεση ότι θα έρθει ακόμα περισσότερο περιεχόμενο, παράλληλα με τη κυκλοφορία της σειράς. Μια υπόσχεση που η Amazon Game Studios έχει τηρήσει, αφού κάθε Πέμπτη, με την κυκλοφορία του εκάστοτε επεισοδίου στο Amazon Prime Video, οι δοκιμασίες αυτού προστίθενται και στο παιχνίδι μας στο Xbox One, ως playlist με τον τίτλο του αντίστοιχου επεισοδίου. Υπάρχουν τμήματα που λείπουν, είτε διότι δεν είχαν λόγο ύπαρξης σε ένα παιχνίδι, όπως η καθιερωμένη βόλτα των παρουσιαστών στην “Conversation Street”, είτε λόγω περιορισμένων δικαιωμάτων, τα οποία, για παράδειγμα, μας στέρησαν μια βόλτα στην Eboladrome με την περιβόητη McLaren Senna. Γελάσαμε βέβαια κάποιες στιγμές με την ευρηματικότητα της ομάδας ανάπτυξης, η οποία για παράδειγμα μας έβαλε να κάνουμε γρήγορους γύρους με το Alpine 110, όχημα για το οποίο προφανώς δεν είχαν τα δικαιώματα, εξ ου και τυλιγμένο με χαρτί πακεταρίσματος, έτσι ώστε να μην το «πληγώσουμε».
Όμως η ουσία του σόου είναι εκεί και, φυσικά, τα αυτοκίνητα. Αν και προφανώς σε κάθε επεισόδιο μπορούμε να επιλέξουμε μόνο τα αντίστοιχα που περιέχονται σε αυτό. Η ποικιλία τους εκτιμάται περισσότερο στο split-screen multiplayer, το οποίο, αν και ποτέ δεν φτάνει τη διασκέδαση που προσφέρει ένα Mario Kart, αποτελεί ευχάριστο διάλειμμα μεταξύ των επεισοδίων. Η αίσθηση βέβαια θα μπορούσε να διαφοροποιείται περισσότερο μεταξύ των τύπων των οχημάτων, μιας και η σειρά περιλαμβάνει ούτως ή άλλως αρκετή ποικιλία ως προς αυτά.
Παρόλα αυτά όμως το The Grand Tour ικανοποιεί. Δεν είναι το καλύτερο arcade racer που έχει περάσει από τα χέρια μας, αυτό είναι σίγουρο. Πετυχαίνει όμως, διότι διατηρεί μια συγκεκριμένη ταυτότητα και δεν προσπαθεί να γίνει κάτι που δεν είναι. Σίγουρα δεν αποτελεί το arcade racer που απευθύνεται στον καθένα, όπως τα Forza Horizon, καθώς στερείται την ποικιλία περιεχομένου που θα το καθιστούσε πιο ολοκληρωμένο ως racing game. Όμως η θέση του στην αγορά είναι ξεκάθαρη, κυρίως ως συνοδευτικό του τηλεοπτικού The Grand Tour. Αν και το αποφεύγουμε, στην εξίσωση δεν γίνεται να μην προστεθεί και ο παράγοντας της χαμηλής τιμής διάθεσής του, η οποία επιτρέπει σε έναν fan του σόου να νιώσει λίγο… Clarkson στη θέση του Clarkson. Τέλος, μας δίνει και έναυσμα έτσι ώστε να παρακολουθήσουμε την πορεία της Amazon Game Studios Seattle, η οποία δεν τα πήγε και άσχημα για πρώτη φορά.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity