Είναι πραγματικά εκπληκτική η εμμονή της Ubisoft να δοκιμάζει ξανά και ξανά την ίδια συνταγή σε διαφορετικά είδη τίτλων. Κάποτε ήταν όνειρο των απανταχού gamers ένας τεράστιος κόσμος, όπως στην προκειμένη όλη η έκταση των Η.Π.Α. να απεικονίζεται σε ένα παιχνίδι με τον τρόπο που το κάνει το The Crew 2. Οι πρώτες στιγμές τραβούν τη προσοχή, με την εισαγωγή του παιχνιδιού να μας γνωρίζει τα τρία (βασικά) είδη οχημάτων που θα οδηγήσουμε, σε τρεις διαφορετικές πλευρές των Η.Π.Α. Έπειτα και κατά τη διάρκεια των πρώτων cutscenes το σενάριο δεν κάνει καμία προσπάθεια να πείσει για οτιδήποτε. Η προσοχή αποσπάται πανεύκολα από οτιδήποτε άλλο και οι ανούσιοι διάλογοι και χαρακτήρες που συναντάμε σε βαρετά cut-scenes απλά περνάνε από την οθόνη χωρίς να μας κεντρίσουν το ενδιαφέρον για κάτι παραπάνω. Συμφωνούμε ότι σε τέτοιου είδους κυκλοφορίες δεν είναι νευραλγικός τομέας το σενάριο, παρά αποτελεί μια δικαιολογία απλά για την ύπαρξη των αγώνων, όμως θέλαμε λίγο περισσότερη προσοχή, έστω στους διαλόγους, ακόμα και για το θεαθήναι.
Το σύστημα προόδου του παιχνιδιού βασίζεται στους followers. Όσο περισσότεροι, τόσο μεγαλύτερο το πλήθος μα και επίπεδο των αγώνων που μπορούμε να συμμετάσχουμε. Δεν αποτελεί κάτι πραγματικά ριζοσπαστικό στην ουσία του, όμως λειτουργεί σωστά αφού ακόμα και αν δεν κερδίζουμε, καθετί που κάνουμε, όπως stunts με αεροπλάνα ή ακροβατικά στις πίστες motocross, μας προχωράει έστω και λίγο προς το επόμενο επίπεδο. Έτσι ξεκλειδώνουμε επίσης πιο εξελιγμένα οχήματα, νέες αναβαθμίσεις για αυτά, νέες διαδρομές και προκλήσεις. Το The Crew 2 όμως είναι κατά βάση racing game και εδώ είναι που υπάρχουν και οι μεγαλύτερες ενστάσεις μας. Και δεν χρειάζεται να έχουμε μόλις κλείσει το Gran Turismo Sport ή κάποιο πρόσφατο Forza Motorsport για να μείνουμε απογοητευμένοι από το χειρισμό, των αυτοκινήτων τουλάχιστον. Αν και ομολογουμένως βελτιωμένα σε σχέση με τον προηγούμενο τίτλο, στρίβουν μονοκόμματα και δεν μεταφέρουν σε καμία περίπτωση την αίσθηση βάρους του οχήματος στο τιμόνι του παίκτη. Από την άλλη, όταν οι απαιτήσεις διαφέρουν, όπως κατά τη διάρκεια κάποιου εντυπωσιακού άλματος μεταξύ κτιρίων, η «arcade-ίλα» του χειρισμού μόνο σε καλό βγαίνει, κάνοντας τα πάντα ευκολότερα και ακόμα πιο εντυπωσιακά. Το ίδιο ισχύει με οποιοδήποτε όχημα, εκτός των σκαφών θαλάσσης μιας και εκεί (εκ φύσεως) τα stunts περιορίζονται σε άλματα από βατήρες.
Αν για κάτι όμως δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε την Ubisoft είναι οποιαδήποτε έλλειψη περιεχομένου. Οι αγώνες εκτείνονται σε όλο το έδαφος, νερό και αέρα των Η.Π.Α. προσφέροντας την απαιτούμενη ποικιλία που έλειπε από το πρώτο The Crew. Αν στην εξίσωση προσθέσουμε και τους διαφορετικούς τύπους αγώνων, όπως motocross/rallycross, εντυπωσιακά stunts με θηρία 4x4, ακόμα και οι πιο απαιτητικοί εξ ημών δεν μπορούν να μείνουν παραπονεμένοι. Εντυπωσιακός είναι και ο κόσμος που έχει δημιουργήσει η Ivory Tower, τουλάχιστον με την πρώτη ματιά. Η έκτασή του είναι τόσο αχανής που δυσκολευτήκαμε να βρούμε νόημα στη μετακίνησή μας από τη μια περιοχή στην άλλη, αφού είχαμε τη δυνατότητα της άμεσης τηλεμεταφοράς μας στο επόμενο event μέσω του χάρτη με ελάχιστο loading. Όταν όμως σταθούμε λιγάκι και κοιτάξουμε καλύτερα, υπάρχουν σημεία του χάρτη που είναι εντυπωσιακά κενά περιεχομένου. Το καλό είναι ότι η γαλλική εταιρεία έχει υποσχεθεί πληθώρα επερχομένων DLC και δεν έχουμε λόγο να μην την πιστέψουμε αφού σε παλαιότερες περιπτώσεις έχουν τηρηθεί οι ανάλογες υποσχέσεις (βλ. Rainbow Six: Siege).
Για την ώρα, αυτό που δεν έχει πολύ νόημα στο The Crew 2 είναι η ελεύθερη περιήγηση. Μπορούμε να συναντήσουμε άλλους παίκτες, όμως, εκτός αν τους προσθέσουμε στο crew μας και πάμε να τρέξουμε μαζί κάποιο συγκεκριμένο event, δεν έχουμε τρόπο να τους ανταγωνιστούμε άμεσα. Το να ψάχνουμε δε και να βρίσκουμε ένα-ένα τα events σε τόσο τεράστιο χάρτη είναι απλά σπατάλη χρόνου, ενώ η ανακάλυψη νέων τοπίων, όσο εντυπωσιακά και αν έχουν αποδοθεί αυτά, μετά από λίγες ώρες δεν προσφέρει κάτι ουσιαστικό. Ο τεχνικός τομέας του τίτλου είναι ικανοποιητικός. Και αν από μόνη της η προφανής ποιότητα των γραφικών δεν εντυπωσιάζει, η υπόσταση του τίτλου που τον θέλει μόνιμα online να συγχρονίζει leaderboards, να μας τοποθετεί σε instances με φίλους και να μας θέτει νέους χρονικούς στόχους στις διαδρομές που έχουμε ολοκληρώσει είναι κάτι που γίνεται απολύτως ομαλά. Κατά τη διάρκεια της δοκιμής μας δεν είχαμε ούτε μια αποσύνδεση, ούτε μια αποσταθεροποίηση ή κόλλημα που να οφείλεται στη διαδικτυακή υπόσταση του τίτλου. Στιγμιαία κολληματάκια κατά τη διάρκεια του fast travel δεν είναι άξια αναφοράς, ειδικά υπό το πρίσμα της ουσιαστικής κριτικής και όταν μιλάμε για μια τέτοια εφαρμογή του always online όπου (σχεδόν) τα πάντα θα μπορούσαν να πάνε στραβά.
Από το πρώτο The Crew επιστρέφουν και τα loot boxes, τα οποία μας παρέχουν τις απαιτούμενες αναβαθμίσεις για τα οχήματά μας και χωρίζονται σε χρωματικές κατηγορίες, ανάλογα με την απόδοση και τη σπανιότητά τους. Ακόμα και αν η εφαρμογή τους στο όχημά μας είναι άμεση και εύκολη μέσω του σχετικού μενού, σε έναν τίτλο κατά βάση racing το να συγκεντρώνουμε τις αναβαθμίσεις του οχήματος μας μέσω κουτιών που πέφτουν από τον ουρανό καταστρέφει την όποια αγωνιστική εμπειρία προσπαθεί να χτίσει ο τίτλος σε επίπεδο gameplay. Ένας μηχανισμός με νομίσματα ο οποίος θα μας παρέπεμπε σε κάποιο μαγαζί όπου θα γίνονταν οι αντίστοιχες αγορές θα ήταν προτιμότερος και, κατά την άποψή μας, πολύ πιο σεβαστός.
Ξεπερνώντας το αρχικό σοκ του χειρισμού, συμβιβασμός που μάλλον πρέπει να αποδεχτούμε πλέον σε οποιοδήποτε arcade racer δεν λέγεται Forza Horizon, διασκεδάσαμε με το The Crew 2. Η πληθώρα επιλογών σε περιεχόμενο, είτε ως προς τα οχήματα που προσφέρονται, είτε στους τύπους αγώνων, έδωσε νόημα στις 30 και πλέον ώρες που ασχοληθήκαμε. Αν η περιήγηση στον τεράστιο κόσμο του παιχνιδιού ήταν πιο ενδιαφέρουσα, αν υπήρχε ένας πιο ενδιαφέρων μηχανισμός αναβάθμισης εκτός των loot boxes, αυτή η κυκλοφορία της Ubisoft θα αποκτούσε περισσότερη ταυτότητα. Σε συνδυασμό με έναν πιο ουσιαστικό μηχανισμό αλληλεπίδρασης μεταξύ των παικτών, σίγουρα η εμπειρία μας με το The Crew 2 θα ήταν καλύτερη. Από την άλλη, ενδεχομένως σε έξι μήνες όλα αυτά να έχουν διορθωθεί και να έχουμε να κάνουμε με έναν εντελώς διαφορετικό τίτλο. Αυτή είναι και η πρόκληση που θέτουν οι developers με τέτοιου τύπου κυκλοφορίες, όχι στους gamers, αλλά στους ίδιους τους τους εαυτούς.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity