Σε περίπτωση που δεν το έχετε ακουστά, το The Ascent αποτελεί ένα indie RPG το οποίο παίζεται από προοπτική τριών τετάρτων, με χειρισμό όμως που θυμίζει twin-stick shooter. Τεχνοτροπία χειρισμού που είναι εμπνευσμένη από το Diablo πιθανώς, αλλά εκεί σταματούν και οι ομοιότητες αφού το The Ascent διαδραματίζεται σε έναν εντελώς δικό του κόσμο με ξεχωριστή αισθητική.
Και όταν λέμε ξεχωριστή το εννοούμε με τη πλήρη έννοια του όρου, αφού ο κόσμος του The Ascent αποτελεί ό,τι πιο cyberpunk έχουμε επισκεφθεί τα τελευταία χρόνια. Και ναι, από τη σκοπιά της ατμόσφαιρας και του στυλ συγκρίνεται άνετα και με τη Night City της CD Projekt Red, παρά το αδιαμφισβήτητα μικρότερο scope του τίτλου της Neon Giant. Βέβαια μπορεί το παιχνίδι να εκτυλίσσεται σε μια παρακμάζουσα φουτουριστική πόλη, όμως το περιβάλλον εναλλάσσεται αρκετά από επίπεδο σε επίπεδο, προσφέροντας την απαιτούμενη ποικιλία ακόμα και αν το στυλ είναι πάνω κάτω ίδιο. Υπάρχει άλλωστε λόγος (σεναριακά) για αυτήν την διαφορετικότητα. Και ενώ η προοπτική της κάμερας αποδυναμώνει λίγο την ομορφιά του περιβάλλοντος, αφού στη πράξη την οθόνη μας γεμίζει συνεχώς μέρος αυτού, δεν μπορούμε παρά να θαυμάσουμε το γεγονός πως σε σημεία η πόλη αποδίδεται πανέμορφα, με τους φωτισμούς των πινακίδων νέον να συνδυάζονται με το σκοτάδι σε στενούς διαδρόμους χτίζοντας μια καταπληκτική ατμόσφαιρα, ένα εκπληκτικό σκηνικό για την περιπλάνησή μας.
Ο χαρακτήρας μας στο The Ascent ξεκινάει από τους χαμηλότερους ορόφους της πόλης, όπου ζουν και τα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα. Η ίδια η πόλη είναι σχηματισμένη σε μορφή πύργου, με τις κοινωνικές τάξεις των πολιτών της και φυσικά τη χλιδή του περιβάλλοντος να ανεβαίνει αναλογικά με τον αριθμό των ορόφων. Στόχος του πρωταγωνιστή δεν είναι άλλος από το να ανέβει κοινωνικά στρώματα, προκειμένου να ανακαλύψει τι έχει συμβεί στους αρχικούς δημιουργούς της πόλης. Σεναριακά δεν μπορούμε σε καμία περίπτωση να πούμε πως ξαφνιαστήκαμε από την εξέλιξη της ιστορίας, ευχάριστα ή δυσάρεστα, ούτε πως μας ήταν παντελώς αδιάφορη. Λειτουργεί ιδανικά πλαισιώνοντας το gameplay και τίποτα περισσότερο. Η διάρκειά του κυμαίνεται από 18 ώρες μέχρι και πάνω από 30, αναλόγως του πόσο θέλουμε να εμβαθύνουμε στις δευτερεύουσες αποστολές. Αξίζει να σταθούμε στο γεγονός πως μετά την ολοκλήρωση του κυρίως σεναρίου, έχουμε τη δυνατότητα να ολοκληρώσουμε οποιοδήποτε εκκρεμότητα έχουμε, αφού το παιχνίδι μας επιστρέφει στην πόλη κανονικά. Όπως προείπαμε το The Ascent αποτελεί ένα action RPG κατά κύριο λόγο, με ισομετρική κάμερα. Με τους οι χαρακτήρες μας χρησιμοποιούν πυροβόλα όπλα, ο χειρισμός είναι καταδικασμένος να θυμίζει περισσότερο twin stick shooters παρά οτιδήποτε άλλο. Και δεν είναι απαραίτητα κακό αυτό, όμως είναι καλό να το ξεκαθαρίσουμε καθώς τα screenshots εύκολα μπορούν να εξαπατήσουν. Ακόμα και στην έκδοση των Η/Υ που είχαμε στη διάθεσή μας, η επιλογή του controller αποδείχθηκε ιδανική, αφού ο χειρισμός με το ποντίκι και τα πλήκτρα κατεύθυνσης ήταν απλά πιο δύσκολος στην εφαρμογή του.
Το σύστημα μάχης του The Ascent βασίζεται στους πυροβολισμούς για εξόντωση των εχθρών, επιτρέποντας στους παίκτες να πυροβολούν είτε όρθιοι είτε σε σκυφτή θέση σώματος καλυπτόμενοι από κάποιο περιβαλλοντικό εμπόδιο. Κρατώντας πατημένο το πλήκτρο LT, μπορούμε να επιλέξουμε να φέρουμε τη διόπτρα του όπλου στο μάτι του χαρακτήρα μας, αποκτώντας έτσι μεγαλύτερη λεπτομέρεια κατά το σημάδι. Αν και το gameplay είναι εξαρχής δουλεμένο και απολύτως ικανοποιητικό, θεωρούμε πως μετά τις τρεις πρώτες ώρες του παιχνιδιού γίνεται ακόμα καλύτερο, αφού ξεκλειδώνονται τα πρώτα δυνατά abilities αλλά και αντιμετωπίζουμε τα πρώτα σοβαρά bosses. Υπάρχει όμως και ακόμα ένα στοιχείο του The Ascent που ξεχωρίζει και αυτό, δεν είναι άλλο από το co-op. Εξυπακούεται πως οτιδήποτε παίζεται σε co-op είναι λογικό και αναμενόμενο να προσφέρει περισσότερη διασκέδαση σε αυτό το mode, αξίζει όμως να σταθούμε λίγο περισσότερο στην περίπτωση του The Ascent. Πέραν της επιλογής για συνεργατικό παιχνίδι σε τοπικό επίπεδο, επιλογή που την ύπαρξή της πάντοτε εκτιμούμε, το online αντιμετωπίζεται λίγο διαφορετικά από την Neon Giant Games. Για παράδειγμα μπορεί η παρέα να είναι μαζεμένη, όμως τα objectives γίνονται γνωστά μόνο στον host, με αποτέλεσμα οι υπόλοιποι παίκτες (έως και τέσσερις στο σύνολό τους) να ακολουθούν απλά τον host. Επιλογή της ομάδας ανάπτυξης είναι να μην υπάρχει matchmaking, αλλά μόνο co-op με φίλους, κάτι που δεν βρίσκουμε και τόσο λάθος μιας και σε τέτοιες περιπτώσεις πάντα η ύπαρξη φίλων προσθέτει στην διασκέδαση και όχι απαραίτητα η ταυτόχρονη παρουσία κάποιων επιπλέον παικτών.
Τεχνικώς το παιχνίδι είναι άρτιο, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τον οπτικό-ακουστικό τομέα. Ακόμα και με ταυτόχρονο παιχνίδι δύο παικτών σε τοπικό επίπεδο, δεν παρατηρήσαμε frame-drops, ενώ η δοκιμή μας έγινε τόσο σε Xbox One X όσο και σε Xbox Series X. Παράπονο αποτελούν οι χρόνοι φόρτωσης στην περίπτωση του Xbox One X, αφού ακόμα και αν το συγκρίνουμε με παιχνίδια όπως το Red Dead Redemption 2 ή το Cyberpunk 2077, είναι τουλάχιστον δύο φορές μεγαλύτεροι σε διάρκεια. Τον πρώτο καιρό είχαμε συναντήσει και αρκετά bugs, οπως συγκεκριμένο boss που αφού το σκοτώσαμε δεν έγινε τίποτα και έπρεπε να κάνουμε reload, objectives που δεν εμφανίζουν τα σχετικά waypoints και τέτοια παρόμοια σκηνικά. Σίγουρα τέτοιας μορφής bugs αλλοιώνουν την εμπειρία, όμως είναι θέμα χρόνου να διορθωθούν και όσο ο καιρός προχωρούσε τα συναντήσαμε όλο και με μικρότερη συχνότητα.
Δεν είναι όμως αυτό το μεγαλύτερο πρόβλημα του The Ascent. Πιο πάνω αναφερθήκαμε στην εκπληκτική αισθητική, στον απόλυτα λειτουργικό χειρισμό αλά twin stick shooter, στοιχεία που στον τίτλο της Neon Giant είναι δουλεμένα. Δεν είναι όμως όλα τα στοιχεία του The Ascent το ίδιο καλά. Για παράδειγμα υπάρχουν στοιχεία RPG για ανάπτυξη του χαρακτήρα μας, στα οποία ποτέ δεν δίνεται η απαιτούμενη βάση. Ξεκλειδώνουμε ικανότητες, ως έναν βαθμό, ποτέ όμως δεν νιώθουμε πως έχουμε τον απόλυτο έλεγχο στον χαρακτήρα που ελέγχουμε. Ταυτόχρονα υπάρχουν επιλογές στους διαλόγους, οι οποίες ποτέ δεν νιώθουμε πως πραγματικά αλλάζουν κάτι στον κόσμο. Θα ήταν προτιμότερο το The Ascent ως δημιουργία να ήταν πιο συγκεντρωμενη στα στοιχεία που κάνει πραγματικά καλά, παρά να περιλαμβάνει πολλαπλούς, μέτρια υλοποιημένους μηχανισμούς και συστήματα.
Μπορεί το The Ascent να έχει τα μειονεκτήματά του, όμως αυτά που πετυχαίνει, τα πετυχαίνει εμφατικά. Ειδικότερα αν αναλογιστούμε πως όχι μόνο αυτό είναι το πρώτο παιχνίδι της Neon Giant Games, αλλά και πως αυτή αποτελείται από μόλις 11 άτομα. Αν θα ξεχωρίζαμε κάτι, αυτο δεν θα ήταν άλλο από την εκπληκτική ατμόσφαιρα και ωραίο μηχανισμό shooting του The Ascent. Το σχετικά καλό, χωρίς να πρωτοτυπεί ως προς την εξέλιξή του σενάριο λειτουργεί διεκπεραιωτικά, ενώ η προσπάθεια του να ανήκει σε περισσότερα από ένα είδη, μας αφήνει στην καλύτερη περίπτωση αδιάφορους. Σίγουρα όμως οι λάτρεις των κόσμων σε στυλ cyberpunk αξίζει να του ρίξετε μια ματιά, όπως επίσης και όσοι αρέσκεστε στα twin-stick shooters. Εμείς σίγουρα περιμένουμε με ενδιαφέρον τα επόμενα projects της Neon Giant Games.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity