Αναπάντεχα, σε κάποιο βαθμό, η νέα έκδοση, παρά το χαρακτηρισμό της, θέτει στον εαυτό της πολλαπλά τεχνικά εμπόδια. Δεν προσφέρει κάποιο κέρδος σε όσους έχουν PS4 Pro ή Xbox One X, παρότι η έκδοση για PC έχει ρυθμίσεις που επιτρέπουν στο παιχνίδι να τρέξει και σε 4K αν χρειαστεί. Δεδομένης της παλαιότητας του πρωτότυπου, φαίνεται αδιανόητο να μη μπορούσε να γίνει το κάτι παραπάνω και στις ισχυρότερες εκδόσεις των κονσολών. Ακόμη και τα νέα voice overs που γράφτηκαν, κάποια για διαλόγους που προηγουμένως δεν είχαν σπικάζ και κάποια για νέους διαλόγους που συνοδεύουν επιπλέον περιεχόμενο, ηχογραφήθηκαν με διαφορετικές φωνές, που απέχουν αισθητά από τις πρωτότυπες, με τις φωνές να είναι σε σημεία έτσι αναμεμειγμένες ώστε να γίνεται αντιληπτή η αλλαγή στη διαδρομή ενός διαλόγου ή μιας μάχης. Το θέμα αγγίζει ακόμη και τα σχετικά επιφωνήματα και τις ανάλογες ατάκες των χαρακτήρων κατά τη μάχη δηλαδή. Σε γενικές γραμμές, η προσπάθεια εκσυγχρονισμού του παιχνιδιού, στα σημεία βέβαια μιας και πρόκειται για remaster, όχι για remake, έγινε, προφανώς, με πολύ σφιγμένο το ζωνάρι αλλά κάποιες επιλογές δεν δικαιολογούνται ακόμη κι έτσι. Κατά μία έννοια η διασκευή δεν σέβεται το έργο που κλήθηκε να αναδείξει. Ευτυχώς όμως, το έργο δεν χάνει τη φωνή του.
Το Tales Of Vesperia ήταν σημαντικό βήμα για τη σειρά που συχνά, ειδικά στην Ιαπωνία, είναι ο τρίτος πόλος των JRPG, μετά τα Dragon Quest και Final Fantasy. Το σύστημα μάχης γινόταν πιο δυναμικό, πιο άμεσο, το cel-shading ήταν από τις μόδες των ημερών, που βγαίνει σε καλό και σήμερα αφού η συγκεκριμένη αισθητική στέκεται ευκολότερα στο σήμερα σε σχέση με πιο ρεαλιστικά δείγματα εκείνης της περιόδου. Είχε μια ιστορία γεμάτη κλισέ, μια ιστορία γενικά προβλέψιμη έως και αδιάφορη. Ωστόσο είχε μερικούς από τους πιο αναπάντεχα πολύπλευρους, «τσαλακωμένους» χαρακτήρες που μπορεί να βρει κανείς και σήμερα ακόμη στο είδος, αλληλεπιδράσεις που το είχαν συνήθειο να αγγίζουν θέματα που δεν περίμενε ο παίκτης και με τρόπο έδινε κάποια τραγικότητα αλλά, πρωτίστως, ρεαλιστικό βάθος στους πρωταγωνιστές, με πρώτο και καλύτερο τον Yuri. Είναι θέμα χρόνου να μπει στην άκρη η μεγάλη εικόνα για χάρη της ανάπτυξης των χαρακτήρων, παρότι χρειάζεται κι αυτή έναν κόπο παραπάνω. Το Tales Of Vesperia είναι από εκείνους τους τίτλους που δεν εξηγούν επαρκώς τα συστήματά τους στους αμύητους ενώ διαθέτουν αρκετό περιεχόμενο που αποκλείεται αν ο παίκτης δεν ξέρει ακριβώς τι πρέπει να κάνει (και τι δεν πρέπει να κάνει) προκειμένου να έχει την ευκαιρία να το γευτεί. Χωρίς αρκετές ενδείξεις, χωρίς προειδοποίηση, η τακτική αυτή κάνει μεν την πορεία καθενός κάπως πιο μοναδική, με λάθος τρόπο όμως αφού η ιστορία η ίδια δεν αλλάζει, απλά στερούμαστε, ύπουλα κιόλας, περισσότερες ματιές στα ενδότερα των χαρακτήρων.
Σημαντικό είναι πάντως πως ακόμη κι εκείνοι που τίμησαν τον τίτλο την πρώτη φορά, όταν και εμφανίστηκε στο Xbox 360, έχουν πράγματα να αποκομίσουν. Νέες σκηνές, νέα dungeons, ακόμη και εμβόλιμες λεπτομέρειες σε ήδη γνωστές σκηνές αλλάζουν κάπως τα πράγματα, μα περισσότερο τα καταφέρνουν οι δύο επιπλέον χαρακτήρες που όχι μόνο προσθέτουν στη μάχη με το ξεχωριστό τους στιλ, αλλά δένουν με τους υπόλοιπους χαρακτήρες καλύτερα από το αναμενόμενο, με τη δουλειά που έχει γίνει για ενσωμάτωσή τους στην ήδη υπάρχουσα ιστορία με τρόπο οργανικό να είναι ακόμη και εντυπωσιακή κατά τόπους.
Με αυτά και μ’ αυτά η νέα αυτή έκδοση του Tales Of Vesperia μπορεί να μην κάνει την καλύτερη εντύπωση ως remaster, μπορεί το σύστημα μάχης να μην είναι τόσο φρέσκο όσο τότε -αν και θα το λέγαμε πιο σαφές και ευθύ σε σχέση με παραδείγματα από μεταγενέστερους τίτλους Tales-, παραμένει αδύνατο να μη μείνουν στη σκέψη οι γνωριμίες μας με το αναπάντεχα ενδιαφέρον καστ. Το έχουν αυτό οι χαρακτήρες. Μπορεί να σμιλεύονται δύσκολα αλλά, στο τέλος, αυτοί μετρούν πάνω από όλα.
Πρόκειται για τίτλο που λάτρεψα στο 360 και τον παίζω ξανά στο switch. Ωραίο σύστημα μάχης, δυνατός πρωταγωνιστής, υπέροχα skits (μακάρι να υπήρχε σαν σύστημα και σε άλλα jrpg), ωραίο σύστημα με τα skills που τα μαθαίνεις από τα όπλα, επιλογές για παραμετροποίηση στη μάχη με τα stategy set ups, πολύ καλό soundtrack
Πάμε στα αρνητικά:
1. Περίεργη δυσκολία. Στο normal οι κανονικές μάχες είναι μια χαρά, αλλά τα bosses δυσκολεύουν πολύ απότομα. Ίσως δεν παίζω εγώ καλά, δεν ξέρω. Δεν μπορώ να πω ότι βγάζω και μεγάλα combos.
2. Στην έκδοση του switch το παιχνίδι δυστυχώς τρώεει crashes στο άκυρο. Έφαγα 2 στις 12 ώρες που έχω παίξει. Ελπίζω να βγει patch. Δεν ξέρω τι γίνεται στις άλλες εκδόσεις.
Προσωπικά θεωρώ τον τίτλο must-have