Ξέρετε που καμιά φορά διαμαρτυρόμαστε γιατί ένα sequel δεν έχει πολλές αλλαγές σε σχέση με τον προκάτοχό του κι έτσι καταντάει μάλλον βαρετό και προβλέψιμο; Ε το Surgeon Simulator 2 δεν πάσχει από αυτό. Το κακό όμως είναι ότι στην περίπτωσή του, αυτό δεν είναι απαραίτητα καλό. Ο πρώτος τίτλος, ήταν στην καλύτερη περίπτωση αμφιλεγόμενος, όπως έδειξε και το review μας. Ναι ήταν κάτι διαφορετικό, αλλά η γοητεία του κρατούσε λίγο, όπως ίσως και η ανοχή της πλειοψηφίας των -κανονικών- ανθρώπων στο χιούμορ του. Όμως εκεί υπήρχε κάτι, και παρά τον επιτηδευμένα κακό χειρισμό του και την όλη gory λογική του, για λίγο έστω, σου θύμιζε ότι μπορούσες να παίξεις τον -χασάπη- χειρούργο.
Όμως, παρά τις όποιες δικές μας κριτικές, ο τίτλος έπιασε τόσο πολύ ώστε να καταφέρει να γεννήσει και sequel. Και θα μου πείτε, αν στον πρώτο τίτλο βάλατε 3 και αυτός λέτε ότι μπορεί να γίνει και χειρότερος, που θα φτάσετε; Ας τα εξετάσουμε όλα προσεκτικά λοιπόν. Είναι ξεκάθαρο από την πρώτη στιγμή, ότι ο τίτλος παίρνει τη συνταγή του πρωτοτύπου και την πάει 500 βήματα παραπέρα. Αυτό φυσικά και σε κάποια σημεία είναι καλό, αλλά σε κάποια άλλα όχι και μάλιστα τόσο πολύ, ώστε να δημιουργεί και προβλήματα ταυτότητας στον τίτλο. Στον πρώτο τίτλο είχαμε τον φίλο μας τον Bob και προσπαθούσαμε κάθε φορά να του σώσουμε τη ζωή κάνοντας διάφορες «εγχειρήσεις». Ναι με σφυριά και πριόνια, αλλά εγχειρήσεις. Ο ήρωας μας ήταν ακίνητος και είχαμε μπροστά μας μόνο το χειρουργικό τραπέζι. Εδώ το πράγμα είναι διαφορετικό, μιας και ο/η ήρωας/ηρωίδα είναι «σπουδαστής» σε μια «σχολή χειρουργικής» που φιλοδοξεί να αφαιρέσει το δικαίωμα του χειρουργείν από τις ελίτ και να το δώσεις στις μάζες, ό,τι και αν σημαίνει αυτό και όπως και να αναπτύσσεται (παρανοϊκά) μέσα στις 11 αποστολές του story mode, που αν το δεις απομονωμένα, δεν είναι κακό. Ξεκινάτε λοιπόν και κάτι είναι ύποπτο. Κάτι που κινείστε, κάτι που το tutorial έχει και άλματα, κάτι που λύνετε γρίφους με κουμπιά και μοχλούς, κάτι που το να λύνεις γρίφους με το κακό (αλλά βελτιωμένο) σύστημα χειρισμού, πέρασαν 5-10 λεπτά και είχαμε αρχίσει να αναρωτιόμαστε μήπως παίζαμε λάθος παιχνίδι γιατί χειρουργείο δεν βλέπαμε πουθενά, αν και μας έλεγαν ότι πηγαίναμε κατά εκεί. Τέλος πάντων, κάποια στιγμή φτάσαμε και αφού ολοκληρώσαμε την πρώτη αποστολή, μάλλον είχαμε εντοπίσει την πρώτη αστοχία του τίτλου.
Είναι απολύτως ξεκάθαρο ότι δεν έπρεπε να λέγεται Surgeon Simulator. Όταν το χειρουργικό κομμάτι περιορίζεται στο να ψάξετε όλο το «νοσοκομείο» για να βρείτε το ανθρώπινο μέλος που χρειάζεσαι για τον ανώνυμο ασθενή που έχετε μπροστά σας, κάτι δεν πάει καλά, όσες σύριγγες, σφυριά, πριόνια και λοιπά εργαλεία και να σας δίνει το παιχνίδι. Όσο εύκολοι και να είναι οι γρίφοι στην επίλυσή τους, η εκτέλεση δεν είναι πάντα κάτι απλό, ειδικά με τον κλασικά κακό χειρισμό του τίτλου. Αν παίξετε το παιχνίδι, θυμηθείτε μας όταν πρέπει να στοιβάξετε 2-3 κούτες για να φτάσετε κάπου. Και εν πάσει περιπτώσει όταν αγοράζει κάποιος τίτλο που λέγεται Surgeon Simulator, όσο ειρωνικό και αντικείμενο παρωδίας και αν είναι το simulator, ε δεν περιμένει να παίξει platform. Από εκεί και πέρα υπάρχουν και κάποιες καλοδεχούμενες αλλαγές, όπως το multiplayer co-op, που το παιχνίδι σας προτρέπει συνεχώς να δοκιμάσετε, αλλά που online είναι πρακτικά άχρηστο, μιας και δεν είναι παιχνίδια για τυχαίους συμπαίκτες, όσο αντίθετα τα πάει πολύ καλά αν παίξετε με φίλους σας.
Στα θετικά είναι ότι όσο παίξαμε ο τίτλος δεν εμφάνισε κανένα σοβαρό bug, πράγμα σπάνιο στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε. Μερικοί, κακοπροαίρετοι, μπορεί να πουν ότι ο χειρισμός είναι bug από μόνος του, αλλά μακριά από μας τέτοια σχόλια. Άλλο ένα θετικό κομμάτι είναι το level creator, όπου μπορείτε να φτιάξετε ότι τραβάει η όρεξη σας και επιπλέον replayability, κάτι που για τους υπομονετικούς υπάρχει και στο story mode, μέσω των πολλών collectibles. Το θέμα είναι όμως, αρχικά, να βρεθεί κάποιος που και να θέλει να φτιάξει επίπεδα και να ξαναπαίξει το story mode. Εμείς πιστεύουμε ότι υπάρχουν πολλοί που ίσως και να βαρεθούν να φτάσουν στο τέλος της ιστορίας.
Που καταλήγουμε; Ότι αν τον τίτλο τον έλεγαν: Vaggelis: How to test your nerves with deliberate wanky controls, και τον ήρωα τον έλεγαν Βαγγέλη, θα ήταν απολύτως σωστό. Αν δεν βρήκατε ούτε αστείο ούτε «παιχνίδι» τον πρώτο τίτλο, δεν βλέπουμε κανένα λόγο να εκτιμήσετε τον δεύτερο. Αν πάλι σας άρεσε το πρώτο, η αλλαγή είναι πολύ μεγάλη και ίσως και να σας ξενίσει. Ίσως, τις μεγαλύτερες πιθανότητες να τις έχει ο τίτλος με κάποιους νέους παίκτες με τεράστια αποθέματα υπομονής. Ίσως πάλι και όχι.
Συμφωνώ απόλυτα. Δύσκολα παιχνίδια, δεν ξέρω αν κατατάσσονται καν ως παιχνίδια. Σίγουρα για youtubers & Twitchers, καθώς προσφέρουν διασκέδαση, κάνοντας διάφορες χειρουργικές αποτυχίες. Κλαίω με το enternity score =3 και από πάνω οι λοιποί βγάζουν 8+ (jeuxvideo,gamerliner, κτλπ) Αλλά και πάλι συμφωνώ με το 3.
Το θέμα άμα αγοράσω κάτι ρε παιδί μου είναι να παίζεται. Επίσης με πείραξε αυτό με τον τίτλο, θες να φτιάξεις παιχνίδι πανηγύρι; Ε μην το πεις χειρουργείο