Εφόσον για τα βασικά καλυπτόμαστε από το αρχικό review λοιπόν, ας στρέψουμε την προσοχή μας στα του VR. Μπορούμε να παίξουμε ολόκληρο το κλασικό παιχνίδι σε VR βλέποντας τα πάντα από προνομιακή θέση στο…διάστημα. Μπορούμε να κοιτάξουμε σε άλλες γωνιές όποτε θέλουμε, αλλά και να αλλάξουμε κάπως γωνία για λίγο καλύτερη ορατότητα και, φυσικά, την αίσθηση ότι παρακολουθούμε μια πραγματική μάχη, πλανητικού επιπέδου, μπροστά στα μάτια μας. Παρά το χαμό στην οθόνη, δεν υπάρχει κίνδυνος ναυτίας.
Ο παίκτης ελέγχει την κατεύθυνση του οχήματος με το χειριστήριο, όπως και τα πυρά, αλλά σημαδεύει στρέφοντας το κεφάλι του.
Ενώ ο απλός σχετικά, αλλά σταθερά όμορφος, τεχνικός τομέας του παιχνιδιού δεν αλλοιώνεται ουσιωδώς για χάρη του VR. Στο μενού όμως προστίθεται και το Invasion Mode το οποίο όντως απαιτεί την ύπαρξη PS VR για να παιχτεί. Αυτό και κανονικό χειριστήριο. Εδώ ο παίκτης ελέγχει το σκάφος αλλά βρίσκεται στην επιφάνεια του πλανητοειδούς όπου γίνεται ο χαμός. Ο χάρτης είναι ένας και αποτελείται από 5 φάσεις (επίπεδα δηλαδή), όπως συμβαίνει κατά κανόνα και σε κάθε “πλανήτη” στην κανονική μορφή του παιχνιδιού.
Εδώ όλα γίνονται με προοπτική πρώτου προσώπου όμως. Ο παίκτης ελέγχει την κατεύθυνση του οχήματος με το χειριστήριο, όπως και τα πυρά, αλλά σημαδεύει στρέφοντας το κεφάλι του. Οι εχθροί παύουν να είναι (ή να φαίνονται πως είναι) στο ίδιο επίπεδο/ύψος με τον παίκτη. Μια κατηγορία είναι στο έδαφος, μια ακόμη ίπταται λίγο πάνω από αυτό, ενώ υπάρχει και εκείνη που βρίσκεται ψηλά στον αέρα. Προκειμένου να μην υπερφορτωθούν οι αισθήσεις, παρά το ανοιχτό του χώρου, οι περισσότεροι εχθροί επιτίθενται από εμπρός. Για αρχή τουλάχιστον. Αργότερα τα πράγματα παίρνουν τροπή πιο κοντά στην κλασική, χωρίς να παραγίνεται το κακό. Τα power ups είναι λιγότερα, το πλήθος των εχθρών όχι ανάλογα εντυπωσιακό, κάτι που ισχύει και για τα γραφικά. Λογικό στην προκειμένη βέβαια αφού ο κόσμος που σχηματίζεται περιβάλλει τον παίκτη από κάθε πλευρά και είναι δομικά πολυπλοκότερος. Πολύ γρήγορα η κατάσταση καταλήγει με τον παίκτη στην όπισθεν να ρίχνει προς οτιδήποτε κινείται. Υπό αυτές τις συνθήκες είναι πιο εύκολο να χωρέσει και λίγη ναυτία στην όλη εμπειρία. Μικρή σημασία έχει βέβαια αφού το συγκεκριμένο mode δεν προσφέρει και πολλά παραπάνω, ούτε και ταιριάζει πραγματικά στο σύνολο. Είναι μια απλή εφαρμογή μιας διαφορετικής προσέγγισης, πρώτα για να υπάρχει άλλος ένας τίτλος για το PS VR παρά επειδή έχει πραγματικά νόημα η όλη ιδέα.
Συνολικά λοιπόν το Super Stardust Ultra VR είναι ένα πολύ καλό shooter για τους ίδιους ακριβώς λόγους που ήταν και η προηγούμενη έκδοση. Όσοι έχουν εκείνη, το VR DLC δεν είναι ό,τι πιο απαραίτητο. Όσοι δεν έχουν αγγίξει ακόμη το παιχνίδι, μπορούν να διαλέξουν την έκδοση με VR, χάριν πληρότητας και να ξέρουν ότι έχουν έναν καλό τίτλο στα χέρια τους, ακόμη και αν δεν αγγίξουν το VR ποτέ. Αν κάνουν τον κόπο οι εκρήξεις στα κανονικά modes έχουν άλλη χάρη τουλάχιστον. Είναι εύκολη πρόταση. Απλά όχι συναρπαστική για το νέο της περιεχόμενο.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity