Η Nintendo συνεχίζει ακάθεκτη. Συνεχίζει την προσπάθεια αναβίωσης τίτλων που δεν κατάφεραν να αναδειχθούν όσο τους άξιζε λόγω της εμπορικής πορείας του Wii U, δίνοντάς τους μια δεύτερη ευκαιρία στο Nintendo Switch. Αυτή η προσπάθεια έχει δύο αποτελέσματα. Από τη μία, κάθε port έχει όντως την ευκαιρία να λάμψει, αφού η τρέχουσα κονσόλα έχει κατακτήσει πολύ μεγαλύτερο κοινό. Από την άλλη, η κυκλοφορία τέτοιου είδους port γίνεται σχεδόν αναίμακτα, χωρίς τα συνήθη αρνητικά σχόλια που προκύπτουν από τέτοιου είδους κυκλοφορίες οποιασδήποτε εταιρείας, κυρίως γιατί είναι πολύς ο κόσμος που δεν κατάφερε να τα δει τότε, έχοντας αποφασίσει να αγνοήσει το hardware της εποχής. Το Super Mario 3D World βέβαια δεν εμπίπτει απόλυτα στην παραπάνω κατηγορία. Ναι, κυκλοφόρησε στο Wii U, αλλά η εμπορική του πορεία δεν μπορεί να θεωρηθεί αποτυχημένη, αφού κατάφερε να πουλήσει πάνω από 5 εκατομμύρια τεμάχια και να κερδίσει τη δεύτερη θέση στα παιχνίδια του Wii U με τις υψηλότερες πωλήσεις.
Αυτό φυσικά δεν πτόησε την εταιρεία. Ίσως γιατί γνωρίζει ότι ο τίτλος μπορεί να τα καταφέρει ακόμη καλύτερα, ίσως γιατί νιώθει ότι υπάρχει κάποιο κενό στη λίστα κυκλοφοριών του μηχανήματος ειδικά όταν μιλάμε για τίτλο Mario. Το Super Mario 3D World λοιπόν επιστρέφει και αυτήν τη φορά έχει και παρέα. Ο τίτλος αλλάζει σε Super Mario 3D World + Bowser's Fury θέλοντας να υποδείξει την ύπαρξη νέου περιεχομένου και να προσελκύσει ακόμη και αυτούς που είχαν την τύχη να τον δοκιμάσουν και τότε. Επομένως η ερώτηση που τίθεται σχεδόν άμεσα είναι «εξακολουθεί ο τίτλος να στέκεται σήμερα ή φαντάζει ξεπερασμένος και φτωχός;». Η απάντηση στο ερώτημα είναι πολυσύνθετη. Ως port, το Super Mario 3D World + Bowser's Fury δεν προσθέτει πολλά νέα στοιχεία. Ξεχνώντας προς το παρόν το Browser’s Fury, το 3D World προσφέρει υψηλότερη ανάλυση εικόνας (σε docked mode), ταχύτερη κίνηση των χαρακτήρων και online multiplayer. Προσφέρει φυσικά και πιο μικρές προσθήκες, όπως είναι το Snapshot mode και η δυνατότητα για multiplayer στα επίπεδα του Captain Toad, αλλά στην ουσία ο τίτλος είναι το παιχνίδι που κυκλοφόρησε πριν από 7 και πλέον χρόνια.
Οπότε το παραπάνω ερώτημα έχει σίγουρα τη σημασία του. Για όσους δεν θυμούνται ή δεν γνωρίζουν, ο τίτλος αποτελεί πνευματικό διάδοχο του Super Mario 3D Land που είχε κυκλοφορήσει για 3DS και είναι μέρος της προσπάθειας της Nintendo να συνδυάσει την λατρεμένη παραδοσιακή φόρμουλα των δισδιάστατων τίτλων Mario με τη σύγχρονη τρισδιάστατη απεικόνιση και προσέγγιση. Το αποτέλεσμα τότε, αλλά και τώρα, είναι ένας τρισδιάστατος τίτλος που «παίζει» σαν κλασικός δισδιάστατος. Υπάρχει κεντρικός χάρτης, υπάρχουν οι μεμονωμένες πίστες/διαδρομές, υπάρχει συγκεκριμένη πορεία σε κάθε μία από αυτές, υπάρχει η τελική σημαία-σήμα κατατεθέν της σειράς. Αλλά υπάρχει και επιπλέον βάθος λόγω των τριών διαστάσεων, βάθος που δίνει την ευκαιρία στην ομάδα ανάπτυξης να κινηθεί διαφορετικά, πιο ελεύθερα, να ανοίξει κάμποσο τη σχεδιαστική προσέγγιση. Εννοείται ότι η κίνηση της κάμερας είναι περιορισμένη, κρατώντας τη ουσιαστικά σταθερή στον κόσμο και ενισχύοντας με αυτόν τον τρόπο τον δισδιάστατο πυρήνα του παιχνιδιού. Αυτό το αμάλγαμα λειτουργούσε εξαιρετικά τότε και, ευτυχώς για την εταιρεία, εξακολουθεί να λειτουργεί το ίδιο καλά και σήμερα. Βέβαια, ο παίκτης δεν μπορεί να μην νιώσει μια σύγκρουση μέσα του. Το Super Mario 3D World εξακολουθεί να παρουσιάζεται γεμάτο και ευφάνταστο. Η τρίτη διάσταση μπορεί να περιπλέκει ίσως τα πράγματα σε επίπεδο σχεδίασης, αλλά η ομάδα ανάπτυξης κατάφερε να την εκμεταλλευτεί σωστά. Το παιχνίδισμα με την προοπτική δεν κουράζει ποτέ, ενώ το άνοιγμα προς τα μέσα των επιπέδων εξακολουθεί να είναι μια ευχάριστη αλλαγή και δίνει στη δημιουργό περισσότερο χώρο να ξετυλίξει το ταλέντο της. Το παράδοξο είναι ότι η ομάδα ανάπτυξης δεν αρκείται στις τρεις διαστάσεις. Κάθε επίπεδο του τίτλου είναι γεμάτο έξυπνες ιδέες και μηχανισμούς, στοιχεία που ενισχύονται ιδιαίτερα από την ύπαρξη «νέων» και παραδοσιακών power-ups. Φυσικά πρωταγωνιστής είναι το Super Bell που μεταμορφώνει τον πρωταγωνιστή σε γάτα και του επιτρέπει να σκαρφαλώνει σε κάθετες επιφάνειες, ανοίγοντας νέους δρόμους για εξερεύνηση.
Αλλά πέρα από τα power-ups, ο τίτλος παρουσιάζει άπειρες ιδέες στον παίκτη και μια ποικιλία επιπέδων που εξακολουθεί να είναι ζηλευτή ακόμη και σήμερα. Δεν αρκείται στη διαφορετική αισθητική κάθε επιπέδου, αλλά παίζει με το ίδιο το gameplay, αναγκάζοντας τον παίκτη να εναλλάσσεται μεταξύ παραδοσιακής και πιο σύγχρονης σχεδίασης. Τη μία παρουσιάζεται με το κλασικό πρόσωπο της σειράς, την άλλη ο παίκτης βιάζεται να προλάβει τα στενά χρονικά όρια ή την κίνηση της κάμερας που δεν σταματά ποτέ. Η παράξενη συνήθεια της εταιρείας να προσφέρει έναν νέο μηχανισμό/ιδέα σχεδόν σε κάθε επίπεδο, μόνο και μόνο για να τον ξεχάσει σχεδόν τελείως στα επόμενα, υπάρχει και εδώ. Από τη μία, αυτή η προσέγγιση την αναγκάζει να παράγει διαρκώς νέες ιδέες και να μην εφησυχάζει, από την άλλη, υπάρχουν σίγουρα ιδέες που ο παίκτης νιώθει ότι θα ήθελε να απολαύσει περισσότερο. Και κάπου εδώ επιστρέφουμε στη σύγκρουση που αναφέραμε παραπάνω. Ο παίκτης θαμπώνεται από την ποικιλία και την ποσότητα των ιδεών, αλλά και τον μεγάλο αριθμό των επίπεδων, όμως δεν παύει να νιώθει ότι κάνει μια επανάληψη. Τα επτά και πλέον χρόνια που έχουν περάσει μπορεί να μην επηρέασαν σε πρώτο επίπεδο τον τίτλο, όμως συνέβαλλαν στο ξεθώριασμα της έκπληξης που νιώθει κάποιος. Όσο γεμάτο και αν είναι το Super Mario 3D World, ο παίκτης νιώθει διαρκώς το αίσθημα του γνώριμου. Και αυτό εννοείται ότι είναι αναμενόμενο και φυσιολογικό, αλλά δεν παύει να δημιουργεί την προαναφερθείσα σύγκρουση. Είναι μια σύγκρουση που απορρέει μέσα από όλη τη συζήτηση περί remakes/ports, η οποία δεν χωράει στα πλαίσια ενός review. Είναι μια σύγκρουση που, παραδόξως, αναδεικνύει τη διαχρονικότητα που χαρακτηρίζει την προσέγγιση της Nintendo, αλλά και την ανάγκη για συνεχή κίνηση προς τα εμπρός. Προσφέρει το port κάτι ουσιαστικό σε αυτούς που είχαν απολαύσει το πρωτότυπο; Ξεκάθαρα όχι. Εξακολουθεί να είναι ένας δυνατός και γεμάτος τίτλος; Ξεκάθαρα ναι. Άρα η σύγκρουση είναι αναπόφευκτη.
Και ίσως είναι αυτή η σύγκρουση που οδήγησε τελικά και στο Bowser's Fury, το βασικότερο νέο στοιχείο του port. Πρόκειται για ένα τελείως ξεχωριστό campaign το οποίο ναι μεν βασίζεται στους μηχανισμούς του 3D World, αλλά τους απελευθερώνει, προσφέροντας μια πλήρως τρισδιάστατη εμπειρία με ίχνη open world. Εδώ οι παίκτες έχουν στη διάθεσή τους μία μόνο περιοχή, έναν χάρτη που αποτελείται από διάφορα νησιά/επίπεδα. Έχουν τη δυνατότητα να τον εξερευνήσουν όπως θέλουν, να ακολουθήσουν την πορεία που θέλουν, να ολοκληρώσουν αποστολές με όποια σειρά θέλουν. Φυσικά υπάρχει μια βασική δομή και ένα ξεκάθαρο objective, αλλά η ελευθερία δεν περιορίζεται, ιδιαίτερα όταν ο παίκτης ανοίξει ολόκληρο το χάρτη. Η καλύτερη περιγραφή που μπορεί να δώσει κάποιος στο gameplay του Bowser's Fury είναι αυτή της παιδικής χαράς. Ένας ενιαίος χώρος γεμάτος διασκεδαστικές δραστηριότητες και, εννοείται, άπειρα μυστικά. Εδώ η παραδοσιακή προσέγγιση του 3D World δίνει τη θέση της σε ένα πιο σύγχρονο πλαίσιο. Ο παίκτης καλείται να συνεργαστεί με τον Bowser Jr. για να αντιμετωπίσει/σώσει τον Bowser που έχει μεταλλαχθεί σε έναν τεράστιο και επικίνδυνο γίγαντα. Ο τρόπος απλός. Πρέπει να συλλεχθεί επαρκής αριθμός από Cat Shines και να ενεργοποιηθούν οι διάφοροι φάροι των νησιών, το φως των οποίων αποτελεί το κύριο όπλο ενάντια στο Bowser. Η ίδια η διαδικασία της συλλογής είναι μάλλον γνώριμη και συνδέει σε επίπεδο μηχανισμών τα δύο παιχνίδια του πακέτου.
Η αναμέτρηση όμως με τον Bowser είναι κάτι τελείως διαφορετικό. Κυρίως γιατί διεξάγεται καθ’ όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού. Όσο ο παίκτης ασχολείται με την ολοκλήρωση των διάφορων challenges, ο Bowser φαίνεται να συγκεντρώνει τις δυνάμεις του. Σε τυχαία χρονικά σημεία αρχίζει να εξαπολύει επιθέσεις κατά τη διάρκεια των οποίων ο κόσμος αλλάζει, σκοτεινιάζει, γίνεται πιο επικίνδυνος. Εμφανίζονται νέες πλατφόρμες, ενώ από τον ουρανό πέφτουν πύρινες σφαίρες. Ο ίδιος ο Bowser εξαπολύει πίδακες φωτιάς που είναι πολύ δύσκολο να αντιμετωπιστούν, κυρίως γιατί αλλάζει διαρκώς θέση. Οπότε ο παίκτης σε αυτές τις φάσεις είναι αναγκασμένος να ολοκληρώνει προκλήσεις platform, έχοντας ταυτόχρονα στο νου του να αποφεύγει τις επιθέσεις. Και είναι αναγκασμένος διότι μόνο αν καταφέρει και πάρει κάποιο Cat Shine θα μπορέσει να ανακόψει την επίθεση και να επαναφέρει, έστω και προσωρινά, τον κόσμο στην αρχική του κατάσταση. Έξυπνα, η ομάδα ανάπτυξης έχει περιορίσει και χρονικά τις επιθέσεις του Bowser (πράγμα που σημαίνει ότι σταματούν μετά από κάμποση ώρα), αλλά το περίμενε δεν είναι ούτε έξυπνη στρατηγική (αφού δυσκολεύουν σχεδόν όλα) ούτε βέβαια διασκεδαστικό. Διασκεδαστική είναι όμως η ίδια η αναμέτρηση με τον Bowser. Μετά τη συλλογή συγκεκριμένου αριθμού Cat Shines, ενεργοποιείται το λεγόμενο Giga Bell το οποίο μεταμορφώνει τον Mario σε γίγαντα (εννοείται με στολή γάτας). Αμέσως ο κόσμος μεταμορφώνεται σε αρένα και ξεκινάει μια αναμέτρηση γιγάντων που θυμίζει πιο παραδοσιακά boss fights. Αυτές οι αναμετρήσεις επαναλαμβάνονται κάθε φορά που συγκεντρώνεται ικανός αριθμός από Cat Shines, εννοείται με μεγαλύτερη δυσκολία. Η εμπειρία του Bowser's Fury προκαλεί σίγουρα έκπληξη. Δείχνει ότι Nintendo μπορεί ακόμη να πειραματίζεται με νέες προσεγγίσεις και να τις παντρεύει με μια βάση που έχει αποδείξει την αξία της στο πέρασμα των χρόνων. Σίγουρα θα μπορούσε να σταθεί και ως μεμονωμένος τίτλος, αλλά η μικρή σχετικά διάρκειά του κάνει κατανοητή την προσθήκη του ως κάποιου είδους DLC.
Κάπως επίτηδες αφήσαμε τελευταία την αναφορά στο multiplayer. Και οι δύο τίτλοι υποστηρίζουν multiplayer, με το 3D World να προσφέρει μια πιο ολοκληρωμένη εμπειρία και το Bowser’s Fury να αρκείται σε μια αρκετά πιο περιορισμένη προσέγγιση. Ο παλιός τίτλος εξακολουθεί να υποστηρίζει τέσσερις παίκτες και οι δυνατότητες του Switch του επιτρέπουν να διευρύνει την όλη εμπειρία. Έχουμε online, έχουμε δυνατότητα για couch co-op, υπάρχει υποστήριξη για multiplayer με τη χρήση πολλαπλών μηχανημάτων. Η ύπαρξη επιπλέον βάθους, λόγω της τρισδιάστατης προσέγγισης, δίνει περισσότερο χώρο για την κίνηση όλων των παικτών, ενώ ο συνδυασμός συνεργασίας/ανταγωνισμού εννοείται ότι δημιουργεί ευκαιρίες για αστείες καταστάσεις. Δυστυχώς δεν αποφεύγονται τα προβλήματα με την κάμερα, μιας και ο χαμός είναι έντονος, ειδικά στο τετραπλό, αλλά σίγουρα η εμπειρία είναι θετική, ειδικά όταν μιλάμε για το τοπικό multiplayer (δυστυχώς δεν είχαμε την ευκαιρία να δοκιμάσουμε το online). Από την άλλη, το multiplayer στο Bowser’s Fury αποτελεί μάλλον δεύτερη σκέψη, ευχάριστη εμπειρία, αλλά όχι κάτι το ιδιαίτερο. Υποστηρίζονται μόνο δύο παίκτες, με τον δεύτερο να περιορίζεται σε βοηθητικό ρόλο.
Γυρνώντας στο αρχικό ερώτημα, το Super Mario 3D World + Bowser's Fury επιτυγχάνει τον στόχο του ως πακέτο και όχι ως μεμονωμένες εμπειρίες. Ο βασικός τίτλος μπορεί αναμενόμενα να μην έχει σύμμαχο το αίσθημα του καινούργιου και της έκπληξης σε επίπεδο μηχανισμών, όμως κατά ένα περίεργο τρόπο αντέχει στο πέρασμα του χρόνου και κερδίζει και τον πλέον δύσπιστο. Προσθέτοντας στο όλο σύνολο και το Bowser's Fury, ο παίκτης έχει στα χέρια του μια ολοκληρωμένη πρόταση, μια προσεγμένη παραγωγή που μπορεί να μην πείσει εύκολα τους κατόχους της πρωτότυπης έκδοσης για αγορά, αλλά σίγουρα θα κερδίσει τους υπόλοιπους.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity