Μετά από τη γενική κατακραυγή και τις νομικές περιπέτειες που προκάλεσε το Star Wars Battlefront II στην ΕΑ, τη δυσαρέσκεια που προκάλεσε όλο αυτό στην Disney, αλλά και τα παράπονα για το περιορισμένο, τελικά, single player campaign, η εταιρεία αποφάσισε να ανασκουμπωθεί και να σώσει, σε μεγάλο βαθμό, την κατάσταση με το Jedi: Fallen Order, το οποίο, παρά τις ατέλειές του, μας αιφνιδίασε θετικά και κατάφερε να κερδίσει κάποιους πόντους για την ΕΑ. Ωστόσο, μιλάμε για ένα εντελώς διαφορετικό studio που έκανε την πρώτη του προσπάθεια στο σύμπαν του Star Wars. Για το νέο Star Wars: Squadrons η σκυτάλη περνά και πάλι στη Motive, η οποία ήταν κυρίως υπεύθυνη για το single-player campaign και το Starfighter Mode του Battlefront II. Και παρόλο που αμφότερα τα στοιχεία αυτά μας έδωσαν κάτι σαν κρυφή υπόσχεση, στην πράξη δεν ήταν αρκετά για να σώσουν το σύνολο του Battlefront II. Η υπόσχεση αυτή πραγματοποιείται στο Star Wars: Squadrons. Ή μήπως όχι;
Αν φορέσουμε την τραγιάσκα του παππού, καθίσουμε στην πολυθρόνα μας και αρχίσουμε να αναπολούμε τις παλιές, καλές εποχές των X-Wing. TIE Fighter, XvT και X-Wing: Alliance πολλοί θα μας πουν γραφικούς. Ωστόσο, στην χρυσή εποχή της LucasArts, o Lawrence Holland και η εταιρία Totally Games ήξεραν ακριβώς τι ήθελαν οι fans της εποποιίας του George Lucas: να πετάξουν ένα X-Wing της Επαναστατικής Συμμαχίας ή ένα TIE Fighter της Αυτοκρατορίας στο διάστημα εκτελώντας τις εντελώς μη ρεαλιστικές, αλλά εξαιρετικά κινηματογραφικές μανούβρες που έκαναν τις αγαπημένες μας ταινίες αξέχαστες. Δεν έβλαψε καθόλου που ειδικά τα TIE Fighter και X-Wing Alliance βασίζονταν το καθένα σε ένα πολύ ενδιαφέρον campaign που διηγούνταν μια ιστορία η οποία άνετα θα χωρούσε σε κάποια τηλεοπτική σειρά. Το TIE Fighter, μάλιστα, ήταν η πρώτη εμφάνιση του περίφημου Admiral Thrawn εκτός των βιβλίων του Timothy Zahn. Καταλαβαίνει, ίσως, κανείς τους λόγους για τους οποίους οι συγκεκριμένοι τίτλοι μνημονεύονται ακόμα και σήμερα από όσους τους απόλαυσαν στην εποχή τους. Ωστόσο, μετά το 1999 επακολούθησε… σιγή διαστήματος. Υπήρξαν, φυσικά, κάποιοι arcade τίτλοι, όπως τα Starfighter και Jedi Starfighter, αλλά αυτοί απευθύνονταν κυρίως σε νεαρότερους fans και, χωρίς να είναι κακοί, δεν διέθεταν κάποιο ιδιαίτερο βάθος ή immersion. Όταν βλέπαμε ως παιδιά τον Han Solo, να γυρίζει τις ασπίδες του Millennium Falcon μπροστά ή πίσω ανάλογα αν προσπαθούσε να ξεφύγει ή να επιτεθεί σε ένα Star Destroyer ή τον Luke να πετά με ιλιγγιώδη ταχύτητα γύρω από το Death Star μέσα στο X-Wing του, θέλαμε κι εμείς να ζήσουμε αυτή την εμπειρία, κάτι που τα παιχνίδια της εποχής πάσχιζαν όσο τους επέτρεπε τότε η τεχνολογία να καταφέρουν.
Παρόλο που, μετά από πολυετή απουσία, τα space sims επανήλθαν σιγά-σιγά στο προσκήνιο με αποκορύφωμα το Elite: Dangerous και το αδηφάγο και πάντοτε μακρινό φαινόμενο που λέγεται Star Citizen, το Star Wars συνέχιζε να λείπει. Η ανακοίνωση, λοιπόν, του Star Wars: Squadrons μάς αιφνιδίασε ευχάριστα, ειδικά τη στιγμή που τα trailer και οι πληροφορίες που είχαμε στη διάθεσή μας μιλούσαν για πιο σύνθετους μηχανισμούς που παρέπεμπαν στα κλασικά X-Wing και TIE Fighter, παρά στον πιο arcade σχεδιασμό που είχαμε συνηθίσει πιο πρόσφατα ή στο λειτουργικό, αλλά απλοποιημένο σύστημα του Starfighter Mode του Battlefront II. Αυτό που μας έδωσε η Motive προβλέψιμα βασίζεται στον προηγούμενο τίτλο της, με ό,τι καλό και κακό συνεπάγεται αυτό. Καταρχήν να ξεκινήσουμε από το single player campaign. Όπως και στο Battlefront II, έτσι κι εδώ το εύρος και η διάρκεια είναι, δυστυχώς, και πάλι περιορισμένα. Αν μη τι άλλο η ιστορία της Iden Versio είχε κάπως περισσότερο ενδιαφέρον από εκείνη των δύο ανώνυμων πιλότων της New Republic και της Αυτοκρατορίας, τον ρόλο των οποίων έχει ο παίκτης, ενώ και πάλι στο επίκεντρο της υπόθεσης βρίσκεται ένας αξιωματικός της Αυτοκρατορίας που αυτομολεί, αηδιασμένος από τις αδίστακτες τακτικές της. Το γεγονός αυτό οδηγεί δύο ελίτ σμήνη της New Republic και της Αυτοκρατορίας, Vanguard και Titan αντίστοιχα, σε μετωπική σύγκρουση.
Τίποτα φοβερά πρωτότυπο, λοιπόν, ενώ και ο τρόπος που παρουσιάζεται το σενάριο μοιάζει αρκετά τυποποιημένος και διαδικαστικός, τσεκάροντας όλα τα απαραίτητα κουτάκια του diversity, αλλά παραμελώντας να διεκδικήσει σθεναρά το ενδιαφέρον του παίκτη. Να ξεκαθαρίσουμε εδώ ότι το όποιο πρόβλημα εντοπίζει κανείς στο παιχνίδι δεν έχει να κάνει στην ουσία με την πολιτική ορθότητα του πράγματος, αλλά με τη φαινομενική αδυναμία της Motive να επενδύσει χρόνο και κόπο στην ανάπτυξη ουσιώδους αφήγησης. Το αν ο τάδε πιλότος της Αυτοκρατορίας είναι gay Ασιάτης ή όχι δεν επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο αλληλοεπιδρούμε μαζί του ή την γραφή των διαλόγων. Εξάλλου, η αναφορά της σεξουαλικής του ταυτότητας διαρκεί κυριολεκτικά δύο δευτερόλεπτα και δεν μας απασχολεί περαιτέρω. Αυτό που μπορεί, όμως, να έχει επηρεάσει το τελικό αποτέλεσμα έχει να κάνει περισσότερο με το budget που διέθεσε η ΕΑ και τις προτεραιότητες που έδωσε στην Motive. Και αυτό, αν θέλουμε να μιλήσουμε με καθαρά ποσοτικούς όρους, μεταφράζεται στο εξής: ο αριθμός των αποστολών στο campaign είναι αρκετά περιορισμένος και κατ’ ουσία δεν ξεπερνά πολύ τις ανάγκες ενός εκτεταμένου tutorial. Κατά τη διάρκειά του campaign θα πετάξουμε εναλλάξ με New Republic και Galactic Empire, ώστε να εξοικειωθούμε με τις τακτικές ενός σμήνους, τον οπλισμό αλλά και τις ιδιαιτερότητες των διαφόρων σκαφών. Αυτά χωρίζονται σε μαχητικά, βομβαρδιστικά, σκάφη αναχαίτισης και υποστήριξης. Στην πρώτη κατηγορία ανήκουν τα εμβληματικά X-Wing και TIE Fighter, ευέλικτα σκάφη που μπορούν να αναλάβουν διάφορους ρόλους. Στα βομβαρδιστικά ανήκουν τα Y-Wing και TIE Bomber, τα οποία όντας πιο αργά και ανθεκτικά καλούνται να αντιμετωπίσουν μεγαλύτερα σκάφη, όπως τα Star Destroyer. Τα A-Wing και TIE Interceptor με την ταχύτητα και ευελιξία τους ειδικεύονται στην αναχαίτιση μικρών εχθρικών σκαφών και, τέλος, τα σκάφη υποστήριξης (U-Wing και TIE Reaper, αμφότερα από το Rogue One) επιδιορθώνουν και ενισχύουν το σμήνος μας ή αντίστοιχα σαμποτάρουν το εχθρικό σμήνος. Φυσικά, τα loadouts που διατίθενται από ένα σημείο και μετά στο campaign βοηθούν τον παίκτη να προσαρμόσει το σκάφος του στον τρόπο με τον οποίο παίζει ή στις ανάγκες της εκάστοτε αποστολής.
Παρόλα αυτά, το single player campaign κλείνει ικανοποιητικά και για τις δύο παρατάξεις, ώστε να μην μείνει κανείς παραπονεμένος. Εξάλλου, ο σκοπός είναι να προετοιμαστεί ο παίκτης για το κυρίως πιάτο του τίτλου που είναι, φυσικά, το multiplayer. Ό,τι έχει μάθει ο παίκτης στο campaign, από τη διαχείριση της ενέργειας του σκάφους, ισορροπώντας μεταξύ μηχανών, ασπίδων και όπλων, μέχρι τη στόχευση μεμονωμένων συστημάτων σε μεγάλα εχθρικά σκάφη, καθώς και το ρόλο του loadout, χρησιμοποιούνται στα δύο διαθέσιμα mode: Dogfight και Fleet Battle. Το πρώτο είναι αυτό που ακούγεται, δηλαδή μάχη μέχρις εσχάτων μεταξύ New Republic και Empire σε σμήνη των 5, με στόχο τις 30 καταρρίψεις. Το δεύτερο θυμίζει αρκετά το Galactic Battle mode του Battlefront ΙΙ, καθώς οι δύο στόλοι εναλλάσσονται μεταξύ άμυνας και επίθεσης, με απώτερο στόχο την καταστροφή του αντίπαλου capital ship. Αυτό επιτυγχάνεται καταστρέφοντας τα σκάφη του αντίπαλου σμήνους, είτε αυτά είναι άλλων παικτών (οπότε αξίζουν περισσότερους πόντους) είτε του ΑΙ. Το matchmaking σε γενικές γραμμές φαίνεται να λειτουργεί σωστά, το crossplay μεταξύ PS4, Xbox και PC το ίδιο, ενώ ο παίκτης μπορεί να εξοικειωθεί με το Fleet Battle παίζοντας εναντίον του AI, είτε μόνος είτε σε co-op.
Η σωστή διαχείριση της ενέργειας του σκάφους, οι ομαδικές τακτικές, η ικανότητα στις μανούβρες (ειδικά σε προχωρημένες, όπως το drifting), η καλή επιλογή στόχων και η επιλογή του κατάλληλου εξοπλισμού είναι τα στοιχεία που κάνουν τη διαφορά μεταξύ νίκης και ήττας, όπως σύντομα καταλαβαίνει κανείς. Ευτυχώς ο χειρισμός με το DualShock είναι γενικά ικανοποιητικός, καθώς η πληθώρα των απαραίτητων εντολών έχει ανατεθεί σωστά στις περισσότερες περιπτώσεις από τη Motive, εκτός αν κάποιος θελήσει να κάνει remap τα controls, οπότε πιθανόν να προκύψουν προβλήματα με την ταχύτητα που περιστρέφεται ή στρίβει το σκάφος. Η σχετική έρευνα στα forum μάς αποκάλυψε ότι η κατάσταση φαίνεται να είναι πραγματικά προβληματική με την υποστήριξη των HOTAS stick στο PC, αλλά αυτό δεν είναι κάτι που είχαμε, φυσικά, την ευκαιρία να διαπιστώσουμε από πρώτο χέρι. Η Motive έχει δεσμευτεί, ωστόσο, ότι θα διορθώσει τα προβλήματα προτού πάψει να ασχολείται με το Squadrons. Και κάπως έτσι ερχόμαστε στο παράλογο της υπόθεσης. Η Motive ξεκαθάρισε ότι μετά τα απαραίτητα patch για τη διόρθωση των bugs δεν θα κυκλοφορήσει τίποτα άλλο για το Star Wars: Squadrons. Περιμένατε DLC με περισσότερα σκάφη ή, ακόμα καλύτερα, με σκάφη από τις άλλες δύο εποχές του Star Wars; Μήπως κάποιο expansion που θα προσφέρει κάποιο νέο campaign; Δεν θα υπάρξουν, σύμφωνα με τα όσα ισχύουν ως τώρα.
Φαίνεται ότι η ΕΑ προορίζει το Squadrons ως τη δεύτερη διορθωτική της κίνηση μετά το Jedi: Fallen Order για να εξευμενίσει τους fans, αλλά και την Disney, και για να κερδίσει και πάλι την εμπιστοσύνη τους. Έτσι στο παιχνίδι δεν υπάρχουν loot boxes κανενός είδους: ο παίκτης κερδίζει Glory και Requisition points παίζοντας, με τα πρώτα να επενδύονται αποκλειστικά σε διακοσμητικά αντικείμενα για τα σκάφη μας και τα δεύτερα σε επιπλέον εξοπλισμό. Ωστόσο, δεν υπάρχουν «απλά» και «σπάνια» εξαρτήματα ή όπλα για το σκάφος, ούτε εξοπλισμός που προσφέρει μόνο πλεονεκτήματα χωρίς κάποιο συμβιβασμό σε κάποιον άλλο τομέα. Κοινώς δεν υπάρχει κάποιος τρόπος να ξοδέψει κανείς χιλιάδες ευρώ για να αποκτήσει πλεονέκτημα έναντι άλλων παικτών, όπως γινόταν στο launch του Battlefront II. Η Motive διευκρίνισε ότι το Squadrons είναι ένας «old school» τίτλος που είναι πλήρης ως έχει και όχι ένα live service game που θα ανανεώνεται συνεχώς και θα απαιτεί από τον παίκτη να επενδύσει κι άλλα χρήματα για να τον εμπλουτίσει.
Αυτό προφανώς είναι πολύ θετικό από τη μία, από την άλλη οι παλιοί θυμόμαστε ότι ακόμα και τα κλασικά TIE Fighter και X-Wing vs TIE Fighter είχαν expansions που προσέθεταν περισσότερες αποστολές και σκάφη. Η επιλογή της ΕΑ να τοποθετήσει το παιχνίδι στην κλασική εποχή του Star Wars είναι αδιαμφισβήτητα σωστή. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι οι παίκτες δεν θα ενδιαφέρονταν για πρόσθετα διαστημόπλοια ή να πολεμήσουν στην εποχή του Clone Wars ή στο Age of Resistance ή, έστω, να δουν ένα-δύο ακόμα modes, ακόμα κι αν αυτά περιορίζονταν σε κάποιο βασικό mission editor που θα εμπλούτιζε το Skirmish mode για έναν παίκτη. Ποιος fan δεν θα ήθελε να συμμετάσχει στη μάχη του Yavin, του Hoth, του Endor, του Jakku ή του Geonosis; Οι επιλογές είναι πολλές και ελπίζουμε η ΕΑ να αναθεωρήσει αυτή την απόφαση, όσον αφορά συγκεκριμένα σε DLC και expansion.
Ας μην γκρινιάζουμε, όμως. Ως έχει το Star Wars: Squadrons είναι η απόλυτη εμπειρία για όσους ήθελαν πάντα να μπουν στο πιλοτήριο των εμβληματικών σκαφών του μακρινού γαλαξία και, ειδικά αν έχουν PSVR, το immersion που προσφέρει με το λεπτομερές cockpit και τα λειτουργικά όργανα είναι ένα όνειρο για όλους τους fan, παρά τους τεχνικούς περιορισμούς στην ανάλυση που μπορεί να κουράσουν μετά από μία-δύο αποστολές. Αλλά και χωρίς VR ο πυρήνας του gameplay είναι αρκετά ισορροπημένος και σωστός για να κρατήσει τον παίκτη απασχολημένο για αρκετό καιρό. Θα μπορούσε το campaign να είναι μεγαλύτερο και πιο καλά ανεπτυγμένο; Σίγουρα. Θα μπορούσε να έχει περισσότερα modes; Οπωσδήποτε. Παρόλες τις ελλείψεις, όμως, η ΕΑ κάνει άλλο ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση. Να δούμε αν… θα τριτώσει το καλό.
Εξαιρετικό review εξαιρετικό παιχνίδι...φτάσαμε να παρακαλάμε την ΕΑ για dlc...2020
Εκεί μας κατάντησαν οι αλήτες!