Στο σύντομο campaign που, στην πραγματικότητα, είναι το tutorial, ο παίκτης εξοικειώνεται με τη λογική του παιχνιδιού. Στη γέφυρα οι ρόλοι είναι τέσσερις: Helm, Tactical, Engineer και Captain. Καθείς έχει τη θέση και την αρμοδιότητά του, οπότε η εξερεύνηση του σκάφους δεν είναι επιλογή στην πραγματικότητα. Οι ρόλοι είναι σχεδιασμένοι ώστε να είναι αλληλένδετοι, ο καθένας σημαντικός, λιγότερο ή περισσότερο, ανά πάσα ώρα και στιγμή, ανάλογα με την περίπτωση.
Το Star Trek: Bridge Crew συνδέεται με τη σύγχρονη, κινηματογραφική εκδοχή του Star Trek, με την ανάλογη αισθητική σε εμφανίσεις, το εσωτερικό της γέφυρας και τη λογική χρήσης του απαραίτητου εξοπλισμού.
Ο Engineer για παράδειγμα διαλέγει πού στέλνει τους τεχνικούς τους για επιδιορθώσεις, ανάλογα με το τι προέχει. Επιπλέον φροντίζει για την κατανομή της ενέργειας, άλλοτε στις μηχανές για…«όπου φύγει φύγει», άλλοτε στις ασπίδες μήπως και τη γλιτώσει το USS Aegis (το σκάφος μας δηλαδή) ή, συχνά, φροντίζει να μένει σε χαμηλά επίπεδα ώστε να λειτουργεί το σύστημα stealth και να καθίσταται δυσκολότερος ο εντοπισμός του διαστημοπλοίου. Στη θέση Helm βρίσκουμε τον πιλότο ουσιαστικά που είναι υπεύθυνος για κάθε είδους ελιγμό όταν τα πράγματα ζορίζουν, για ρυθμίζεις πριν το επόμενο διαστημικό «άλμα» κ.λπ.
Όποιος αναλάβει ρόλο Tactical εννοείται ότι καλείται να διαλύσει στόχους, να τα δίνει όλα για να τους λιώσει, να στοχεύει συγκεκριμένα για να τους αχρηστεύσει συγκεκριμένα συστήματα αν χρειαστεί, να κάνει ανάλυση των στόχων και των αδυναμιών τους. Συνδετικός κρίκος όλων είναι ο Captain. Είναι ο μόνος που έχει πραγματική εικόνα για το πεδίο της μάχης, με πρόσβαση σε χάρτη, αλλά και ο μόνος που ενημερώνεται από το αρχηγείο του Αστροστόλου για τις αποστολές που αναλαμβάνει με το πλήρωμά του. Έχοντας λοιπόν τέτοια εικόνα πρέπει να καθοδηγεί τους υπολοίπους αξιωματικούς. Μπορεί να θελήσει κάτι παράτολμο και ανορθόδοξο οπότε λέει στον Engineer να δώσει αλλού προτεραιότητα. Ενημερώνει τον Tactical για τη θέση εχθρών, το ίδιο και τον Helm, τον οποίο προτρέπει προς τους σωστούς ελιγμούς, ειδικά σε προσέγγιση με stealth κατά την οποία αν κάποιο αντίπαλο σκάφος βρεθεί κοντύτερα από την απόσταση που καθορίζει ο δακτύλιος επί της οθόνης, τότε το Aegis γίνεται αντιληπτό και ορατό.
Για αυτό ακριβώς το Star Trek: Bridge Crew δεν νοείται, παρότι εφικτό, να παιχτεί χωρίς παρέα. Με τους παίκτες να μιλούν και να συνεννοούνται, ελιγμοί να βγαίνουν και να αποτυγχάνουν ανάλογα με ικανότητες και δυνατότητα συντονισμού, δεν υπάρχει πραγματικά χώρος για solo play. Όχι τίποτα άλλο αλλά η τεχνητή νοημοσύνη δεν μπορεί να σταθεί στο ανάλογο ύψος, με αποτέλεσμα σε κάθε ρόλος να έχει μια συγκεκριμένη νοοτροπία. Όταν βολεύει, καλώς, όταν δεν βολεύει, ο παίκτης καταλήγει να μεταπηδά από ρόλο σε ρόλο, μιας κι έχει τη δυνατότητα όταν δεν συμπληρώνεται τετράδα, για να μαζέψει ό,τι χρειάζεται μάζεμα. Πέραν αυτών το ας πούμε campaign είναι το κατάλληλο μέρος για να εξοικειωθείτε με τα διαθέσιμα συστήματα χειρισμού. Από τη μία, στην έκδοση για PSVR που δοκιμάσαμε, μπορούν να χρησιμοποιηθούν δύο PS Move που παρακολουθούν την κίνηση των χεριών και επιτρέπουν την αλληλεπίδραση με τα χειριστήρια που βρίσκονται σε κάθε θέση. Είναι η φυσικότερη αλλά λιγότερο ακριβής επιλογή. Από την άλλη έχουμε το DualShock 4 που έχει ακριβώς αντίθετο χαρακτήρα: δηλαδή εξασφαλίζει περισσότερη ακρίβεια, με κόστος σε φυσικότητα.
Μετά το campaign παίρνουν σειρά τα Ongoing Voyages. Ουσιαστικά πρόκειται για μηχανισμό που συνθέτει τυχαίες αποστολές με βάση ορισμένα δομικά υλικά. Θα συνοδεύσετε σκάφη, θα ριχτείτε σε μάχη, θα σώσετε αμάχους και διάφορα άλλα, δυστυχώς όχι σε πάρα πολλές παραλλαγές στην πραγματικότητα, σε αρκετές όμως ώστε να λειτουργεί το σύνολο εφόσον υπάρχει η κατάλληλη παρέα. Σε αυτό το mode υπάρχει και το περιθώριο να αφήσουμε το USS Aegis και να βρεθούμε στο πρωτότυπο USS Enterprise, εκείνο που μάθαμε δεκαετίες πριν, όχι την πιο σύγχρονη παραλλαγή του. Το σκάφος αυτό χρησιμεύει και ως υψηλότερο επίπεδο δυσκολίας. Οι οθόνες αφής αντικαθίστανται με χρωματιστά πλήκτρα και διακόπτες με πιο ισχνή σήμανση κάνοντας δυσκολότερη την απομνημόνευση και την αποφυγή λαθών όταν μας ζώνουν τα φίδια. Δοκιμάστε το αλλά μην πείτε ότι δεν προειδοποιηθήκατε.
Λογικά θα έχετε προλάβει να αναρωτηθείτε τι νόημα μπορεί να έχει ακόμη ένας τίτλος με έμφαση στο co-op εφόσον στοχεύει στο περιορισμένο σε κάθε πλατφόρμα κοινό που κατέχει σύστημα VR. Το Star Trek: Bridge Crew διατίθεται για PSVR, Oculus Rift και HTC Vive, αλλά κανένα σύστημα δεν έχει εκατομμύρια και εκατομμύρια χρηστών. Το θετικό είναι ότι συνυπολόγισε αυτό η Ubisoft και έτσι έχει στήσει το παιχνίδι ώστε να επιτρέπεται το cross-play μεταξύ των τριών αυτών εκδόσεων. Έτσι υπάρχει όντως ελπίδα να βρίσκετε πάντα άτομα, αγνώστους έστω, για να στηθεί το τετραμελές πλήρωμα της γέφυρας ή, ακόμη καλύτερα, να καταφέρετε να συντονιστείτε με γνωστούς και φίλους που έχουν οποιοδήποτε ουσιαστικά σύστημα VR πέραν φορητών περιπτώσεων τύπου GearVR.
Αυτό που λείπει από το Star Trek: Bridge Crew είναι η θεματολογία που έχει κάνει το franchise να στέκεται μετά από τόσες δεκαετίες, κάτι που θα ήταν πιο ριψοκίνδυνο ακόμη για μια τέτοια παραγωγή, οφείλουμε να παραδεχτούμε. Η κεντρική εμπειρία που έχει να προτάξει το παιχνίδι όμως, αυτή που επιτυγχάνεται με τους κατάλληλους συμπαίκτες, είναι αξιοθαύμαστη ακόμη και με τις ελλείψεις που την περιτριγυρίζουν. Θα ήταν ακόμη και αν δεν επρόκειτο για VR game. Ελπίζουμε και σε συνέχεια.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity