Το μοντέλο χειρισμού λοιπόν στηρίζεται όχι μόνο στο δεξιό και αριστερό μοχλό, αλλά, εφόσον γίνεται χρήση των default controls, και στο γυροσκόπιο που όπως εύκολα γίνεται κατανοητό, χρησιμοποιείται για τη στόχευση. Μάλιστα, τη στιγμή που στην τηλεόραση προβάλλεται η πλήρης εικόνα του πεδίου των μαχών (με προοπτική τρίτου προσώπου), μέσω της οθόνης του GamePad παρέχεται η δυνατότητα να βλέπει κάποιος όσα του επιτρέπονται μέσα από το cockpit του εκάστοτε οχήματος (σε προοπτική πρώτου προσώπου). Έτσι λοιπόν αν και οι παίκτες την περισσότερη ώρα θα είναι προσηλωμένοι στην τηλεόραση, κλεφτές ματιές στο GamePad τους βοηθάνε να σημαδεύουν καλύτερα και σε πολλές περιπτώσεις, ιδιαίτερα όταν οι μάχες μεταφέρονται στο έδαφος, η προβολή μέσα από το cockpit είναι το στοιχείο που ξεχωρίζει την εμπειρία, λόγω των συνεχόμενων εύστοχων βολών. Από εκεί και πέρα με τις επιλογές για αναστροφή των αξόνων Χ, Υ να βρίσκονται στην ευχέρεια των χρηστών, αργά η γρήγορα όλοι θα προσαρμόσουν το χειρισμό στις δικές τους απαιτήσεις.
Η Nintendo μας παρουσιάζει το Star Fox Zero και μαζί (κάλλιο αργά παρά ποτέ) κάνει μαθήματα όσον αφορά στη χρήση του GamePad
Ξεχωριστή αναφορά θα πρέπει να γίνει στο χειρισμό στο έδαφος, σε σημεία όπου η κίνηση δεν πραγματοποιείται on rails, αλλά οι παίκτες έχουν την απόλυτη ελευθερία να πάνε όπου θέλουν, καθώς παρουσιάζει ιδιοτροπίες, γεγονός που επιμηκύνει τον χρόνο που απαιτείται για την εξοικείωση. Στην ουσία μιλάμε για tank controls (tank γαρ), με ένα μοχλό να ρυθμίζει το strafe και έναν ακόμη να κανονίζει την κατεύθυνση της κίνησης. Ο συνδυασμός δεν είναι άγνωστος, πάντα όμως χρειάζεται συνήθεια. Το παρήγορο είναι ότι το μοτίβο αυτό είναι απαραίτητο σε μικρό μέρος του παιχνιδιού. Η δράση εξελίσσεται στο οικείο πια σε όλους τους fans πλανητικό σύστημα Laylat που βρίσκεται στο κέντρο του γαλαξία μας, με πλανήτες όπως οι Corneria και Titania να αποτελούν ένα μέρος από τα κομμάτια που συνθέτουν το puzzle των πεδίων μάχης. Από την άλλη, ο Fox Mc Loud δεν είναι μόνος στο μακρινό ταξίδι που έχει να πραγματοποιήσει μέχρι να απαλλάξει το σύμπαν από κακοποιά στοιχεία όπως οι Pigma Dengar, Leon Polawski, Wolf O' Donnel και Andrew Oikonny. Στο πλάι του βρίσκονται πιστοί φίλοι και δεν είναι άλλοι από τους Falco Lombardi, Perry Hare και Slippy Toad, όλοι άσοι των αιθέρων και ορκισμένοι οπαδοί της ειρήνης. Γνωρίζουν βέβαια ότι για τη διασφάλισή της πρέπει να είναι ανά πάσα στιγμή έτοιμοι να αναλάβουν οποιαδήποτε αποστολή τους αναθέτει ο, προφανώς εμπνευσμένος από το γνωστό δίσκο των Beattles, General Pepper.
Από εκεί και πέρα, διατίθενται οχήματα για κάθε περίσταση, με πρώτο και κύριο το Airwing που με το πάτημα ενός και μόνο κουμπιού μετατρέπεται σε Walker, με τη δυνατότητα να περπατάει πάνω σε οτιδήποτε, το Landmaster που αλλάζει μορφή, Gravmaster που πραγματοποιεί μοναδικές μανούβρες στον αέρα και τέλος Gyrowing, ένα νέο όχημα που πολλοί το παρομοιάζουν με drone και μπορεί να περνάει απαρατήρητο κάτω από το βλέμμα των εχθρών. Αυτό είναι εφοδιασμένο με τελευταίας τεχνολογίας robot, που όποτε είναι απαραίτητο αναλαμβάνει το ρόλο του hacker, αλλά και διεισδύει σε στενούς διαδρόμους. Στην τελευταία περίπτωση, σε ακόμα μία έξυπνη εκμετάλλευση των δυνατοτήτων του GamePad, η οθόνη αντικαθιστά τα μάτια του ρομπότ και έτσι οι παίκτες έχουν ακριβή εικόνα τού που κινούνται και τι πρέπει να κάνουν. Το παιχνίδι είναι χωρισμένο σε αποστολές και κάθε μια διαδραματίζεται σε διαφορετικό πλανήτη. Κάθε μία είναι χωρισμένη σε δύο τμήματα, με τα continues σε περίπτωση που χάσετε να παρέχονται με το σταγονόμετρο, ανάλογα με πόσους χρυσούς δακτυλίους καταφέρνετε να συγκεντρώσετε. Η δράση τώρα είναι καταιγιστική με τους εχθρούς να προσπαθούν να σας πλήξουν από οπουδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο μπορούν. Ο μόνος τρόπος να επιβιώσετε είναι πρώτα απ' όλα να προσέχετε την άμυνά σας, κάνοντας τις απαραίτητες αμυντικές μανούβρες για να αποφύγετε τα εχθρικά πυρά και έπειτα να στοχεύετε με ακρίβεια τους αντιπάλους ή οτιδήποτε άλλο έχει τεθεί ως στόχος. Η ποικιλία και η εναλλαγή των αποστολών (αέρας, έδαφος, διάστημα) "σκοτώνουν" το τέρας της μονοτονίας ή, καλύτερα, δεν το αφήνουν καν να βγει από το αυγό του.
Η επιβίωση δεν χαρίζεται σε καμία περίπτωση, αλλά κερδίζεται και όσοι πιστεύουν ότι το Star Fox Zero θα τους προσφέρει ένα χαρούμενο περίπατο στο διάστημα, καλύτερα να εγκαταλείψουν τα σχέδιά τους όσο είναι νωρίς, μιας και η απογοήτευση τους περιμένει με την αγκαλιά ορθάνοιχτη στο τέλος του πρώτου κιόλας summersault. Η πρόκληση βρίσκεται σε πολύ υψηλά επίπεδα κάτι που ναι μεν αρέσει σε εμάς, όμως σε πολλά σημεία η Platinum Games το έχει κυριολεκτικά παρακάνει, σε βαθμό που ο τίτλος δεν συνίσταται σε ανυπόμονους και νευρικούς, εκτός αν έχουν κάνει ασφάλεια ζωής στο χειριστήριό τους, αφού πρέπει να έχουν δεδομένο πως δεν θα το αφήσουν να ζηλέψει τη δόξα του Airwing. Ακόμα και όταν έχετε αποτύχει πολλαπλές φορές σε μια αποστολή και το παιχνίδι δείχνει τη γενναιοδωρία του, μετατρέποντας σας σε άτρωτους, είναι τόσο στενά τα χρονικά περιθώρια (όταν αυτά υπάρχουν), που ακόμα και έτσι, η επιτυχία μπορεί να αποδεχθεί αδύνατος στόχος. Από το παραπάνω μοτίβο δεν ξεφεύγει η συγκέντρωση των collectibles που η ομάδα ανάπτυξης έχει σκορπίσει υπό μορφή μεταλλείων, ανά πεντάδες σε κάθε αποστολή. Η αναζήτησή τους ξεπερνάει ακόμα και τα πιο χαλαρά όρια της φράσης "ψάχνω ψύλλους στα άχυρα" γεγονός που δεν είναι απαραίτητα αρνητικό και αν μη τι άλλο έχει τη δική του συμβολή στο replayability.
Η διασκέδαση δεν είναι μόνο για έναν αλλά χωράει και δεύτερος παίκτης μιας και το παιχνίδι διαθέτει local co-op. Μην περιμένετε split screen, ούτε δύο οχήματα να μάχονται ταυτόχρονα τους αντιπάλους, αυξάνοντας τις πιθανότητες επιτυχίας. Αυτό που στην ουσία παρέχεται είναι δυνατότητα ο ένας παίκτης να πραγματοποιεί τις κινήσεις του οχήματος και ο άλλος να πυροβολεί, μια αρκετά τροποποιημένη θα λέγαμε παραλλαγή του co-op από το Super Mario Galaxy, όπου ο ένας χειριζόταν τον Mario και ο άλλος συγκέντρωνε τους κρυστάλλους σημαδεύοντας στην οθόνη. Σε κάποιους θα αρέσει η ιδέα, σε άλλους όχι, το βέβαιο είναι ότι οι παίκτες θα πρέπει να είναι απόλυτα συντονισμένοι μεταξύ τους κάτι που μπορεί να επιτευχθεί μόνο ύστερα από "σκληρή προπόνηση".
Μην ξεχνάτε πως, όπως συμβαίνει σε πολλά παιχνίδια της Nintendo, το Game Over δεν αποκλείεται να έχει διαφορετική έννοια από το τέλος
Τα γραφικά είναι ο τομέας για τον οποίο είχαν ακουστεί τα περισσότερα παράπονα και μάλιστα είχαν ξεκινήσει από τις πρώτες κιόλας εικόνες που είχαν δοθεί στη δημοσιότητα. Όχι άδικα. Η Nintendo, για λόγους που δεν πρόκειται να εξηγηθούν ποτέ, είχε επιλέξει να "διαφημίζει" το παιχνίδι συνοδεύοντάς το από ό,τι πιο λιτό μπορούσε στον οπτικό τομέα. Όλα τα παραπάνω ανατρέπονται από την πρώτη κιόλας αποστολή με το τοπίο να είναι σχεδιασμένο με την παραμικρή λεπτομέρεια και την πλούσια χρωματική παλέτα της Nintendo. Βεβαίως θα πρέπει ο καθένας να μην έχει παράλογες απαιτήσεις σχετικά με τα τοποία. Η έρημος, είναι έρημος, αχανές τοπίο, σχεδόν μετά-αποκαλυπτικό, δίχως πολλά πολλά στοιχεία ζωής, το ίδιο συμβαίνει και με το διάστημα όπου, πέραν των άστρων, τι άλλο αναμένει να δει κανείς;
Ο κόσμος μέσα από το cockpit.
Οι εκρήξεις πάντως, όπως και όλα τα υπόλοιπα οπτικά εφέ, είναι σίγουρο ότι θα αποζημιώσουν ακόμα και τους πλέον απαιτητικούς. Σε συνδυασμό μάλιστα με την ανάλυση 720p και το ρυθμό ανανέωσης που, πλην λίγων εξαιρέσεων, φλερτάρει με τα 60 καρέ ανά δευτερόλεπτο θα προσφέρουν σε όσους αποφασίσουν να ασχοληθούν με το παιχνίδι μια εμπειρία που συμβαδίζει με τα standards των first party games της Nintendo. Η μουσική επένδυση καταφέρνει να εξυψώσει το ηθικό των μαχητών, όμως το αξιοσημείωτο είναι ο διαχωρισμός των διαλόγων και των λεγόμενων ενδοεπικοινωνιών που ακούγονται αποκλειστικά από τη ηχεία του χειριστηρίου, οπότε φροντίστε να έχετε την ένταση του ήχου ψηλά, αν δεν θέλετε να χάσετε την οποιαδήποτε πολύτιμη πληροφορία. Τα voice-overs είναι τέτοια που ταιριάζουν απόλυτα με την προσωπικότητα κάθε χαρακτήρα και η προφορά των ηθοποιών τόσο λονδρέζικη που δίχως υποτιτλισμό είναι εύκολη η κατανόηση των περιεχομένων των διαλόγων.
Συνοψίζοντας, το Star Fox Zero ανήκει στην κατηγορία των παιχνιδιών που τοποθετούν πολύ ψηλά τον πήχη της πρόκλησης και απαιτούν από τους παίκτες να μπουν πραγματικά στο πετσί του ρόλου τους, δείχνοντας απόλυτη συγκέντρωση, εάν θέλουν να φτάσουν στην επιτυχία. Η χρήση των δυνατοτήτων του GamePad είναι αυτή που θα περιμέναμε να δούμε από την αρχή της ζωής του Wii U, τουλάχιστον σε κάθε first party game, όμως έστω και τώρα δεν είναι αργά για να πειστούν οι επικριτές του πως δεν πρόκειται απλά για ένα gimmick. Δέστε λοιπόν τις ζώνες σας, καθαρίστε τα όπλα σας και ετοιμαστείτε για ένα μακρύ ταξίδι στη Lylat. Τέλος, μην ξεχνάτε πως όπως συμβαίνει σε πολλά παιχνίδια της Nintendo, το Game Over δεν αποκλείεται να έχει διαφορετική έννοια από αυτήν του τέλους.
Με τούτα και με εκείνα, αν και γνωρίζω πως θα αποχαιρετήσω το Wii U μου πρόωρα, θα καταλήξω προσθέτοντας το Star Fox Zero να έχω μια σημαντική σε αριθμό συλλογή παιχνιδιών που μου πρόσφεραν πολλές ώρες διασκέδασης και τα οποία έπαιξα ξανά και ξανά.
τα γραφικα του θυμιζουν περασμενη εποχη.....δυστυχως
Στην αρχή μου ήρθε να το σπάσω :D
Όσο παίζω και συνηθίζω τον έλεγχο όλο και μου αρέσει.
Δεν καταλαβαίνω ομως γιατί έπρεπε να κάτσει να τα κάνει όοολα αυτά και να μην φτιάξει ένα shooter όπως ΟΛΟΙ θέλαμε.
Καλως το κι ας αργησε..ΠΟΛΥ....ωραιο review ΝΙκητα !