Το SW2 είναι εμπνευσμένο σε μεγάλο βαθμό από τίτλους όπως το Borderlands αλλά ακόμα και το Destiny.
Shadow Warrior 2 λοιπόν, και η Flying Wild Hog παίρνει μια διαφορετική κατεύθυνση από αυτήν που θα περίμενε κανείς, τοποθετώντας τον τίτλο σε καλούπια που δύσκολα θα σκεφτόταν κανείς πως θα του ταίριαζαν. Από εκεί λοιπόν που είχαμε μια γραμμική ιστορία με άφθονα σημεία corridor shooting και διάχυτο μινιμαλισμό, τώρα έχουμε μάλλον το ακριβώς αντίθετο. Το SW2 είναι εμπνευσμένο σε μεγάλο βαθμό από τίτλους όπως το Borderlands αλλά ακόμα και το Destiny, με ανοιχτά επίπεδα τα οποία οι παίκτες μπορούν να εξερευνήσουν με την άνεσή τους, και το loot να παίζει κυρίαρχο ρόλο.
Η κεντρική ιστορία υπάρχει απλά ως αφορμή για τη δράση.
Για την ακρίβεια, ακόμα και τα νούμερα α λα Borderlands κάνουν την εμφάνισή τους για να μας ενημερώσουν το πόσο damage κάνουμε. Από αυτά και μόνο είναι σαν να περιγράφουμε έναν εντελώς διαφορετικό τίτλο, και δε θα είχε άδικο κανείς αν αμφέβαλε για το κατά πόσο κάτι τέτοιο ταιριάζει σε τίτλο που φέρει το όνομα “Shadow Warrior”, ιδίως αν αναλογιστούμε τον προκάτοχό του. Η απάντηση είναι…σχεδόν. Και αυτό γιατί η ομάδα φαίνεται πως έχει αφιερώσει πολύ κόπο και προσοχή στο να δημιουργήσει ένα αποτέλεσμα σε πρώτη φάση διασκεδαστικό και σε δεύτερη φάση πλούσιο σε περιεχόμενο και δράση. Το πρόβλημα είναι ότι δεν τα καταφέρνει εξίσου καλά σε όλους τους τομείς.
Υπάρχουν πάνω από 70 διαθέσιμα όπλα.Η κεντρική ιστορία υπάρχει απλά ως αφορμή για τη δράση, και για αυτούς που πρέπει να ξέρουν οπωσδήποτε, τα γεγονότα της λαμβάνουν χρόνια 5 χρόνια μετά τον πρώτο τίτλο. O Lo Wang συνεχίζει να δέχεται συμβόλαια, και το τελευταίο από αυτά τον φέρνει στη δυσάρεστη θέση να γίνει «συγκάτοικος» μέσα ίδιο του το σώμα με την ψυχή της κοπέλας που προσλήφθηκε να προστατεύσει. Πολύ γρήγορα οι δαίμονες μπαίνουν στο παιχνίδι, και πριν καν ο ίδιος το καταλάβει, ο Wang καλείται για ακόμα μια φορά να σώσει τον κόσμο. Λίγο-πολύ. Οι αποστολές χωρίζονται σε story missions και side missions, και ενώ θεωρητικά είναι εφικτό να αγνοήσετε τελείως τις τελευταίες και να ασχοληθείτε μόνο με τις πρώτες, τελειώνοντας έτσι τον τίτλο σε λιγότερο από 6 ώρες, τα side missions σάς βοηθούν να ανέβετε levels και να αποκτήσετε περισσότερα skills και skill points, κάνοντας δηλαδή τη ζωή σας λίγο πιο εύκολη στην πορεία. Οι διαθέσιμες περιοχές είναι πολύ συγκεκριμένες και όλες οι αποστολές λαμβάνουν χώρα σε αυτές, οπότε η αίσθηση της επανάληψης δεν αργεί να κάνει την εμφάνισή της, αν και ενθαρρύνεται η εξερεύνηση, για την ανακάλυψη μυστικών και loot.
Αν αποφασίσετε να ασχοληθείτε με τον τίτλο, ετοιμαστείτε για πολύ, μα πολύ looting. Η κατάσταση έχει ως εξής. Υπάρχουν πάνω από 70 διαθέσιμα όπλα και σε κάθε αποστολή θα συναντάτε πάνω από 30-40 διαφορετικά gems ως drops από αντιπάλους, τα οποία προσφέρουν πολλές και διαφορετικές αναβαθμίσεις (και μειονεκτήματα) στα όπλα και τις ικανότητές σας. Αν εξερευνάτε το κάθε επίπεδο εξονυχιστικά, μπορείτε πολύ εύκολα να διπλασιάσετε τον παραπάνω αριθμό. Η ποικιλία είναι σίγουρα καλή (και αυτό σίγουρα ισχύει για τα όπλα), από ένα σημείο και μετά όμως καταντάει κουραστική. Γιατί όταν έχουμε να διαλέξουμε ανάμεσα σε 500 διαφορετικά upgrades (και ο αριθμός δεν είναι καθόλου υπερβολικός) με ελάχιστες διαφορές στα attributes του καθενός, τότε πολύ γρήγορα το ενδιαφέρον (και το νόημα) χάνεται.
Από τεχνικής άποψης, στο Xbox One όπου και δοκιμάστηκε ο τίτλος, τα καταφέρνει πάρα πολύ καλά, με όμορφα τοπία και textures.
Το ίδιο ισχύει και για τις ίδιες τις αποστολές, που πολύ γρήγορα θα παρατηρήσετε ότι δεν έχει ιδιαίτερο νόημα να καθίσετε σε κάθε αναμέτρηση μέχρι να φτάσετε στο objective σας, και τις περισσότερες φορές είναι απλά καλύτερο να προσπεράσετε τους εχθρούς και να φτάσετε στην τελική, αναπόφευκτη αναμέτρηση. Αν βέβαια ζείτε για το loot, τότε ο τίτλος θα σας ανταμείψει και με το παραπάνω. Αν κουραστείτε, ξέρετε τι πρέπει να κάνετε. Τα περισσότερα παράπονα όμως παύουν να υπάρχουν αν αποφασίσει κανείς να ασχοληθεί με το co-op κομμάτι του τίτλου, και τη δυνατότητα που προσφέρεται να ολοκληρωθεί, από την αρχή μέχρι το τέλος, με τη βοήθεια φίλων.
Παρ’ όλα αυτά, καταφέρνει να είναι διασκεδαστικό, ιδίως σε co-op, αφού όσοι δεν έχουν παρέα ενδεχομένως να κουραστούν προς το τέλος της 12ωρης περιπέτειας από την επανάληψη και το grinding.
Εκεί η όποια επανάληψη αυτόματα ξεχνιέται, και η κάθε αποστολή γίνεται ένα απολαυστικό φεστιβάλ βίας. Σε αυτό βοηθάει φυσικά και το σύστημα χειρισμού σε συνδυασμό με την αίσθηση των όπλων και, κυρίως, των επιθέσεων melee, με τους παίκτες να έχουν τη δυνατότητα να εκτελέσουν εντυπωσιακές κινήσεις και επιθέσεις με πολύ καλή ροή, ακόμη κι αν το ρεπερτόριο δεν είναι μεγάλο. Ασταμάτητο πάτημα της δεξιάς σκανδάλης, αλλά κάθε φορά απολαυστικό. Από τεχνικής άποψης, στο Xbox One όπου δοκιμάστηκε ο τίτλος, τα καταφέρνει πάρα πολύ καλά, με όμορφα τοπία και textures, αν και σε κάποια σημεία όπου γίνεται…ο κακός χαμός, τα frames δείχνουν να παίρνουν τον κατήφορο. Ο Lo Wang κλέβει για ακόμα μια φορά την παράσταση με τα κακά αστεία και τα one-liners του, ενώ τα ηχητικά εφέ είναι πολύ καλά, όπως και οι συνθέσεις που «ντύνουν» την ασταμάτητη δράση.Σε γενικές γραμμές, η Flying Wild Hog προσπάθησε να κάνει κάτι πολύ παραπάνω από το να δημιουργήσει απλά ένα sequel. Κανείς θα μπορούσε να πει ότι προσπάθησε ίσως υπερβολικά να το κάνει μια εμπειρία που θα αρέσει σε πολύ μεγαλύτερο κοινό, και αυτό ίσως να ήταν το μεγαλύτερο λάθος. Παρ’ όλα αυτά, καταφέρνει να είναι διασκεδαστικό, ιδίως σε co-op, αφού όσοι δεν έχουν παρέα ενδεχομένως να κουραστούν προς το τέλος της 12ωρης περιπέτειας από την επανάληψη και το grinding. Όπως και να ‘χει, αν ψάχνετε να περάσετε ευχάριστα την ώρα σας σκοτώνοντας πρώτα ό,τι κινείται και χωρίς να κάνετε την παραμικρή ερώτηση, το Shadow Warrior 2 θα σας καλύψει και με το παραπάνω.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity