Η Lara Croft καταλήγει σε μια εκκλησία. Η παντοδύναμη φυλή που τη βοήθησε προς το τέλος της ιστορίας της είναι άφαντη και οι ντόπιοι δεν ξέρουν τι να υποθέσουν. Ξέρουν όμως να ανησυχήσουν. Φταίνε τα απομεινάρια της οργάνωσης Trinity ή κάτι άλλο; Το γιατί μπορεί να φταίνε τα κατάλοιπα μιας οργάνωσης που στην καλύτερή της στιγμή δεν κατάφερε και τίποτα είναι μια σκέψη που δεν μπαίνει στα σοβαρά στη συζήτηση, χρησιμοποιείται βέβαια ως πάτημα για μια ακόμη εμφάνιση των στρατιωτών της στο παιχνίδι. Κι αυτό είναι το πιο παράξενο μέρος του The Path Home, μιας και ξεκινά με έμφαση στη μάχη, έμφαση που, γενικά, δεν χαρακτηρίζει όλο το υπόλοιπο περιεχόμενο. Κι αυτή η έμφαση έχει κοντινή ημερομηνία λήξης βέβαια. Λίγο κολύμπι, λίγο stealth και, αργότερα, βαρύς οπλισμός κόντρα σε τεθωρακισμένους εχθρούς είναι απλά ένα πιο εκρηκτικό από το αναμενόμενο εμπόδιο προς την υπόλοιπη διαδρομή και τους γρίφους της. Το υπόλοιπο ταξίδι έχει δυο στάδια. Στο πρώτο πρέπει να λυθεί περιβαλλοντικός γρίφος σε τρία διαφορετικά δωμάτια προκειμένου να ανοίξει η πύλη προς το κυρίως πιάτο. Ο βαθμός πρόκλησης δεν είναι ιδιαίτερος, ωστόσο η διαδικασία θέλει το χρόνο της και κάπως έτσι, με σκέψη και την εκτέλεση της επιστρέφει στο γνώριμο χαρακτήρα του τίτλου και αυτό το DLC. Ύστερα μένει η διαχείριση ενός ακόμη γρίφου, που θέλει την Lara να διορθώνει τη θέση των χεριών ενός τεράστιους αγάλματος προκειμένου να φτάσει στο τέλος της διαδρομής της. Κι εδώ τα πράγματα κινούνται και μένουν σε λογικό πλαίσιο, παρότι χρειάζεται κάμποσο πέρα-δώθε για να καταλήξει κάθε κομμάτι στη σωστή του θέση.
Στο κλείσιμο η Lara εξασφαλίζει νέα στολή, νέο όπλο και νέα ιδιότητα, που μειώνει το κόστος παρασκευής πυρομαχικών όταν η ηρωίδα βρίσκεται υπό πίεση, δηλαδή καταδιώκεται ή η ενέργειά της είναι χαμηλή. Όπως και όλες τις άλλες φορές ο επιπλέον οπλισμός, εξοπλισμός και οι συμπληρωματικές ιδιότητες είναι προσεκτικά διαμορφωμένα ώστε να μην έχουν πραγματικά μεγάλη επιρροή στο σύνολο, για αυτό και τελικά δύσκολα ξεχωρίζει ως ανταμοιβή οποιοδήποτε από αυτά τα στοιχεία. Φυσικά, όπως σε κάθε επαφή πια με το Shadow Of The Tomb Raider, ο σχεδιασμός του περιβάλλοντος εντυπωσιάζει. Το μουντό περιβάλλον με τον ατμοσφαιρικό φωτισμό και οι λοιπές αισθητικές λεπτομέρειες διατηρούν το ξεχωριστό χαρακτήρα της παραγωγής. Το ίδιο μπορούμε να πούμε, με αρνητική χροιά αυτήν τη δόση για την κατάληξη της ιστορίας, που υπάρχει περισσότερο για να μας κλείνει το μάτι, να μας αφήνει την απορία αν το reboot, που ξεκίνησε προ ετών η Crystal Dynamics και ολοκλήρωσε -σίγουρα με καλύτερο τρόπο από ό,τι στο ξεκίνημα, η Eidos Montreal-, μένει πίσω μας και περιμένουμε κι άλλο reboot ή απλά περιμένουμε τη συνέχεια. Δεν περιμέναμε και κάτι άλλο βέβαια αφού η ιστορία δεν ήταν από τα δυνατά σημεία του τίτλου, της νέας εποχής του franchise ή της σειράς ολόκληρης εδώ που τα λέμε.
Έτσι το The Path Home δεν είναι κάποιο ιδιαίτερο μονοπάτι όσο ένα λογικό και αναμενόμενα όμορφο κλείσιμο σε ένα μεγάλο πλάνο για DLC που ξεκίνησε πέρυσι και κράτησε στη συνείδηση του κόσμου το παιχνίδι, μετά κι από το τυπικό κλείσιμο της κεντρικής ιστορίας.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity