Το Serious Sam ξεκίνησε από μια άγνωστη κροατική εταιρεία, ονόματι Croteam, ως μια προσπάθεια προώθησης της νέας της μηχανής γραφικών Serious Engine. Μιλάμε για το 2001, οπότε τα αχανή επίπεδα και η πληθώρα εχθρών που προσέφερε το παιχνίδι ήταν κάτι που δεν είχαμε συνηθίσει σε ένα είδος στο οποίο, ως τότε, κυριαρχούσαν οι διάδρομοι και οι κατά κανόνα κλειστοφοβικοί χάρτες. Η αλλαγή αυτή έγινε πιο έντονη κατά τη μετάβαση από το λεγόμενο 2.5D στο πραγματικό 3D. Σε παιχνίδια όπως το Doom και το Duke Nukem 3D ήταν πιο εύκολο να γεμίσει ένας σχεδόν κενός χώρος με άπειρα δισδιάστατα sprites, από το να συμβεί το ίδιο σε έναν πραγματικά τρισδιάστατο χάρτη με τρισδιάστατα μοντέλα σε τίτλους, όπως το Quake και το Half-Life. Ακόμα και τίτλοι που «άνοιξαν» κάπως τους χάρτες τους είχαν κατ’ ανάγκη περιορισμένο αριθμό εχθρών.
Όταν εμφανίστηκε ο ευρωπαίος «ξάδερφος» του Duke Nukem, ο Sam Stone, το μόνο που χρειαζόταν να φέρει μαζί του ήταν ατελείωτες ορδές από εχθρούς και αχανή επίπεδα που μας έδιναν τον απαραίτητο χώρο για να τους θερίσουμε με το minigun. Κάποια άλλα στοιχεία, όπως το hi-score για κάθε επίπεδο μας πήγαιναν πίσω σε μια εποχή που τα πράγματα ήταν πιο απλά και, ενίοτε, πιο διασκεδαστικά. Η απελευθερωτικά απλή συνταγή ενός παιχνιδιού-tech demo είχε τόση επιτυχία, ώστε το Serious Sam θεωρήθηκε από κάποιους μέχρι και παιχνίδι της χρονιάς. Στο τέλος, αντί η Croteam να αναπτύσσει τα Serious Sam για να κάνει επίδειξη των δυνατοτήτων της μηχανής της, ανέπτυσσε πλέον τις μηχανές γραφικών για να στηρίξει το επόμενο sequel. Αν και ποτέ δεν κατάφερε να εντυπωσιάσει όσο το κατάφερε με τον πρώτο της τίτλο, η σειρά συνέχισε με αρκετή επιτυχία, με κάθε έκδοση της μηχανής να σηκώνει αγόγγυστα τα πλήθη των εξωγήινων στις γνωστές πια, ανοιχτές «αρένες» που χαρακτηρίζουν το level design των Serious Sam, χωρίς παράλληλα να φαίνεται ότι έχει γίνει κάποιος σοβαρός συμβιβασμός στα γραφικά. Ατελείωτες ορδές, πληθώρα όπλων, τεράστια επίπεδα, γιγάντια bosses και ένα σενάριο που δεν έκανε καμία προσπάθεια να πάρει οτιδήποτε στα σοβαρά παρέμεινε το σήμα κατατεθέν του Serious Sam.
Ο πιο πρόσφατος τίτλος της σειράς δεν αποτελεί εξαίρεση. Το Serious Sam 4 είναι στην πραγματικότητα prequel του 3 (το οποίο ήταν με τη σειρά του prequel του πρώτου), κάτι που δεν έχει και τόση σημασία καθώς το σενάριο δεν ήταν ποτέ το δυνατό σημείο της σειράς. Όπως και να έχει, η Γη δέχεται και πάλι επίθεση από τις δυνάμεις του Mental (ή μάλλον για πρώτη φορά) και ο Sam πρέπει να τον σταματήσει. Παρόλο που, όπως είπαμε, το σενάριο παραδοσιακά δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια δικαιολογία για να αντιμετωπίζει ο Sam χιλιάδες εχθρούς, η Croteam επιστράτευσε ως σεναριογράφους το ζεύγος Jonas και Verena Kyratzes. Ο Ελληνογερμανός δημιουργός έχει ασχοληθεί με τη συγγραφή αρκετών σεναρίων για videogame και όχι μόνο, μαζί με τη σύζυγό του, γνωστότερο εκ των οποίων είναι το εξαιρετικό The Talos Principle, που ήταν αποτέλεσμα της πρώτης συνεργασίας του Kyratzes με την Croteam. Αυτό που πολλοί δεν γνωρίζουν είναι ότι το The Talos Principle, τόσο διαφορετικό από τα Serious Sam, σχεδόν όσο διαφορετικό μπορεί να είναι ένα παιχνίδι από ένα άλλο, ξεπήδησε παρόλα αυτά από τα πρώτα στάδια σχεδιασμού του Serious Sam 4! Συγκεκριμένα, καθώς η Croteam πειραματιζόταν με έναν πιο εξελιγμένο σχεδιασμό γρίφων που θα βασιζόταν σε αλληλεπίδραση με αντικείμενα, ήρθε η συνειδητοποίηση ότι κάτι τέτοιο θα ξέφευγε πολύ από τα δεδομένα ενός κατά τεκμήριο arcade shooter, όπως είναι το Serious Sam. Έτσι, ο πειραματισμός αυτός οδήγησε στη δημιουργία ενός νέου παιχνιδιού και το Serious Sam 4 παρέμεινε πιστό στην παράδοσή του.
Το έμμεσο συμπέρασμα που προκύπτει από αυτή την ενδιαφέρουσα ιστορία είναι ότι η Croteam είχε ξεκινήσει την ανάπτυξη του τίτλου που έχουμε πλέον στα χέρια μας αρκετά πριν το 2014, (οπότε κυκλοφόρησε το TTP) και, συγκεκριμένα, το 2012. Αν και προφανώς η ανάπτυξη του TTP καθυστέρησε σημαντικά την ανάπτυξη του Sam, θα πρέπει να υπολογίζουμε ότι η ομάδα ασχολείται σοβαρά με αυτό τουλάχιστον από το 2015. Ωστόσο το αποτέλεσμα δεν μαρτυρά χρόνο ανάπτυξης που θα μπορούσε να μας δώσει έναν τίτλο ΑΑΑ. Τα επίπεδα είναι όπως πάντα αχανή και όμορφα σχεδιασμένα, οι εχθροί είναι ατελείωτοι (αν και οι νέες προσθήκες δεν είναι πολλές) και τα bosses είναι, όπως μας έχει συνηθίσει η Croteam, γιγαντιαία. Η προσθήκη ενός μάλλον στοιχειώδους talent tree (που ξεκλειδώνεται με την απόκτηση κάποιων εξωγήινων αντικειμένων) είναι περισσότερο διαδικαστική, αλλά τουλάχιστον μας επιτρέπει να χρησιμοποιήσουμε διπλές δίκαννες καραμπίνες, minigun και κανόνια ή ακόμα και να τα συνδυάζουμε μεταξύ τους, ανεβάζοντας ακόμα περισσότερο τον δείκτη υπερβολής και ασοβαρότητας του Sam. Το ζεύγος Kyratzes έκανε μια φιλότιμη προσπάθεια να δώσει κάποιο βάθος στους χαρακτήρες, κυρίως για να βοηθά στο να ανταλλάζουν μεταξύ τους καλύτερες ατάκες και, όπως πάντα, δεν υπάρχει ίχνος σοβαρότητας στο σενάριο (αρκεί να πούμε ότι κάποιος από την ομάδα του Serious Sam 3… ξαναπεθαίνει ανεξήγητα στο 4, παρόλο που είναι prequel). Παρόλα αυτά, υπάρχουν σημεία που ξεχωρίζουν, όπως ένα μυστικό πάνω στο πλοίο προς το τέλος του παιχνιδιού και ορισμένοι διάλογοι, όπως με τον Γάλλο χίπη-γεωργό, σουρεαλίζουν ευχάριστα, ξεφεύγοντας λίγο από τα γνωστά και τετριμμένα.
Το πρόβλημα, εντελώς μη χαρακτηριστικά για την Croteam, εντοπίζεται κυρίως στον τεχνικό τομέα, καθώς υπάρχουν αρκετά glitch, πτώσεις του frame rate, ενώ η υλοποίηση των Direct3D12 και Vulkan είναι προβληματική σε πολλά συστήματα και τα περιβάλλοντα κυμαίνονται πολύ σε ποιότητα: σε κάποια σημεία είναι εντυπωσιακά σε λεπτομέρεια, ενώ αλλού φαίνονται μισοτελειωμένα. Το γεγονός ότι οι ατέλειες εμφανίζονται κυρίως στα μονοπάτια που οδηγούν σε μυστικά ή σε προαιρετικές αποστολές, μαρτυρά ότι οι ατέλειες αυτές δεν είναι προϊόν αμέλειας, αλλά σκόπιμη επιλογή της ομάδας ανάπτυξης, που έδωσε προτεραιότητα στα κομμάτια του χάρτη που θα δουν οι περισσότεροι παίκτες, σε βάρος των υπολοίπων. Τα μυστικά που αναφέραμε προηγουμένως ενίοτε είναι πολύ καλά κρυμμένα και το μέγεθος των χαρτών σημαίνει ότι θα χρειαστεί πολύ ψάξιμο αν θέλει κανείς να τα ανακαλύψει όλα. Κι ενώ γενικά είμαστε κατά των αόρατων τοίχων που περιορίζουν τον παίκτη, ίσως στην περίπτωση αυτή να ήταν χρήσιμοι, καθώς βρεθήκαμε συχνά να περιφερόμαστε άσκοπα για δέκα λεπτά σε άδειες εκτάσεις, ψάχνοντας για κάποιο μυστικό bonus. Με ένα από τα πρώτα patch τα κενά αυτά (ειδικά στους χάρτες της Γαλλίας) γέμισαν με, τι άλλο, ακόμα περισσότερους εχθρούς, ωστόσο εμείς θα προτιμούσαμε να δοθεί αλλού προτεραιότητα, όπως στις πτώσεις του frame rate στα cutscenes ή στα πρόχειρα animations των εκτελέσεων, οι οποίες γίνονται όλες σχεδόν με το μαχαίρι του Sam και είναι πολύ εύκολο να «γκλιτσάρουν» την ώρα της μάχης. Η σύγκριση με τα αντίστοιχα animations του Doom Eternal μόνο γέλιο μπορεί να προκαλέσει, αλλά ακόμα και στο Serious Sam 3 κάθε εχθρός είχε το δικό του, πολύ πιο λεπτομερές και ευφάνταστο animation εκτέλεσης.
Δεν θα πούμε ότι το παιχνίδι είναι απόλυτα απογοητευτικό, έχει στιγμές που θυμίζουν τις παλιές, καλές εποχές, οι μάχες είναι ευχάριστα χαοτικές, ενώ τα διάφορα gadgets, όπως η φορητή μαύρη τρύπα και το mini nuke εκτός από το entertainment value μάς βοηθούν να… καθαρίσουμε όταν τα αλλεπάλληλα κύματα των εχθρών καταντούν κουραστικά. Η μονοτονία σπάει επίσης στα σημεία όπου χρησιμοποιούμε οχήματα, αν και δεν λείπουν και εκεί κάποια glitch. Το Serious Sam 4 φαίνεται σαν βεβιασμένη κυκλοφορία από κάποιες απόψεις, ωστόσο το ιστορικό της ανάπτυξής του δείχνει μάλλον το αντίθετο. Καλώς ή κακώς, όμως, το παιχνίδι μπορεί να κριθεί μόνο από το αποτέλεσμα, ειδικά από τη στιγμή που η Croteam δεν φάνηκε να προσπαθεί να πάρει κάποιο ρίσκο ή να ανανεώσει τη συνταγή του Serious Sam ή, εν τέλει, το προσπάθησε και πισωγύρισε, παράγοντας στην πορεία έναν άλλο, πολύ πιο ενδιαφέροντα τίτλο. Δυστυχώς δεν κατάφερε καν να «δώσει πόνο» στον τεχνικό τομέα, όπως μας έχει συνηθίσει.
Αν γυρίζαμε πίσω στο χρόνο, όπως κάνει για πλάκα ο Sam, η σύγκριση αυτού που προσέφερε το πρώτο παιχνίδι το 2001, για την τιμή που το έκανε σε σχέση με το Serious Sam του 2020 σίγουρα δεν θα ευνοούσε τον νέο τίτλο της Croteam. Τα Serious Sam μάς κέρδιζαν πάντα επειδή η Croteam φαινόταν να περνά τόσο καλά αναπτύσσοντας τα όσο εμείς παίζοντας. Τα παιχνίδια αυτά έδιναν την εντύπωση ότι δημιουργήθηκαν με μόνο ένα στόχο κατά νου, να διασκεδάσει ο παίκτης πραγματικά με την εξωφρενική δράση, χωρίς να ανησυχεί για τίποτα άλλο, ωστόσο αυτό δεν φαίνεται να ισχύει πια. Ίσως η πολυετής ενασχόληση με ένα μόνο franchise να έχει κουράσει πλέον τους Κροάτες. Ίσως το The Talos Principle να τους έδειξε ότι μπορούν να κάνουν κάτι άλλο, εντελώς διαφορετικό και πολύ καλό, ίσως και καλύτερο, όσο μπορεί να επιτραπεί η σύγκριση τόσο ανόμοιων πραγμάτων. Το βέβαιο είναι ότι περιμένουμε την έλευση του TTP2 (που επιβεβαίωσε ο Kyratzes) με πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον από ότι εκείνη του όποιου Serious Sam 5. Μαντεύουμε ότι το ίδιο ισχύει και για την Croteam.
Οι φίλοι της σειράς που δεν βιάστηκαν να το αποκτήσουν ίσως αξίζει να κάνουν λίγη υπομονή για να το διαπιστώσουν μόνοι τους, όταν η τιμή του τίτλου θα έχει πέσει. Οι υπόλοιποι… μπορούν να βρουν κάποια σοβαρότερη προσπάθεια.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity