Οι άνθρωποι της γερμανικής Jo Mei Games μάς παρουσιάζουν τον κεντρικό χαρακτήρα, ένα κορίτσι με το όνομα Kay, που βρίσκεται σε ερημική μισο-βυθισμένη πόλη. Προσπαθώντας να βρει κι άλλους ανθρώπους στο φαινομενικά άδειο κόσμο, έρχεται αντιμέτωπη με ένα τέρας που σύντομα καταλαβαίνει πως είναι η ίδια και την παρασύρει σε ένα ταξίδι στη μέχρι τώρα ζωή της. Καθώς το παιχνίδι προχωράει, γίνεται αντιληπτό πως πίσω από τον κόσμο που έχει δημιουργήσει το τέρας της μικρής Kay βρίσκονται ιστορίες που αφορούν όχι μόνο στην ίδια, αλλά ολόκληρη την οικογένεια και τους φίλους της, που με τη σειρά τους έχουν να αφηγηθούν ιστορίες που επηρεάστηκαν από ή επηρέασαν τη ζωή της. Στις λίγες αλλά ποιοτικές 4 ώρες της συνολικής διάρκειας του παιχνιδιού, η ιστορία που αφηγείται το παιχνίδι έχει την ικανότητα να κάνει και τον πιο σκληροτράχηλο να λυγίσει. Η συνοχή του είναι σπουδαία κι αντιμετωπίζει με σπάνιο τρόπο όχι μόνο τα όποια ψυχολογικά προβλήματα, αλλά και τη διαχείριση τους. Παρότι δεν προσθέτει κάποια καινούρια θεωρία, αναδεικνύει πολλές διαφορετικές πτυχές στην αναγνώριση και την αντιμετώπιση τους και δημιουργεί έναν κόσμο ταυτόχρονα μοναδικό αλλά και οικείο σε πολλούς από τους καθημερινούς ανθρώπους.
Πέρα όμως από το εκπληκτικό γράψιμο του, το Sea of Solitude κερδίζει πολλούς πόντους κι από την ενσάρκωση ενός πολύ ιδιαίτερου περιβάλλοντος. Το εικαστικό αποτέλεσμα μιας πραγματικής πόλης σε καθίζηση, παράλληλα με τη διαμόρφωση της ψυχολογίας της ηρωίδας αλλά και την εισαγωγή πολλών φαντασιακών σκηνών, μπορεί να αφήσει πολλούς με το στόμα ανοιχτό. Σε συνδυασμό με τις πολύ απλές και απόλυτα ταιριαστές επιλογές στον τομέα της μουσικής, το αποτέλεσμα είναι πραγματικά δυσεύρετο ακόμη και σε πολύ μεγαλύτερες κυκλοφορίες. Το κακό όμως είναι πως παρά την ποιότητα των θετικών του σημείων, ο τίτλος δείχνει να αφοσιώνεται περισσότερο σε αυτά. Έτσι, παρά τις όποιες όμορφες στιγμές, όταν ο παίκτης χρειαστεί να χρησιμοποιήσει το χειριστήριο ή το πληκτρολόγιο, μάλλον θα απογοητευτεί. Οι πρωτότυπες ιδέες είναι ελάχιστες και συμπυκνωμένες στο δεύτερο μισό του παιχνιδιού, οι γρίφοι είναι μάλλον υπερβολικά εύκολοι και γενικότερα το gameplay είναι πολύ ρηχό κι επαναλαμβανόμενο, ειδικά για το είδος του adventure στο οποίο εντάσσεται.
Την ίδια στιγμή, το γεγονός πως οι εχθροί είναι με τη σειρά τους εύκολα αντιμετωπίσιμοι, ακόμη και στο ανώτερο επίπεδο δυσκολίας, όπως και το ότι η ιστορία είναι πολύ ξεκάθαρη, μειώνει σε μηδενικό πρακτικά βαθμό την έννοια replayability. Αυτό μπορεί να μην είναι κακό για κάποιο μεγάλο τίτλο, αλλά όταν η διάρκεια είναι τόσο μικρή, τότε η έλλειψη οποιασδήποτε δευτερεύουσας ιστορίας κατεβάζει αισθητά την απαιτούμενη αναλογία ποιότητας και ποσότητας.
Εάν βάλουμε όλα τα παραπάνω στο μίξερ, θα δούμε πως το Sea of Solitude είναι ένας τίτλος που πραγματέυεται ένα θέμα που αρχίζει και μπαίνει όλο και περισσότερο στην καθημερινή ζωή του καθένα. Παρότι απαιτούνται λεπτεπίλεπτοι χειρισμοί για να αποφευχθούν οι υπερβολές, η εκτέλεση του πρωταρχικού κομματιού, που αφορά στην ιστορία και το γράψιμο είναι απόλυτα πετυχημένες. Ταυτόχρονα, είναι κι αρκετά σπάνιες στην αγορά, η οποία μέχρι στιγμής έχει πολύ λίγες προτάσεις για το θέμα κι αναμφίβολα αυτή η κυκλοφορία θα κεντρίσει το ενδιαφέρον. Όμως, εάν κάποιος ψάχνει ένα μικρό παιχνίδι για να περάσει απλώς 4 ώρες στην κονσόλα ή τον υπολογιστή του, τότε καλύτερα να κοιτάξει κάπου αλλού καθώς, παρά τις καλές προθέσεις, η αδυναμία του παιχνιδιού σε βασικούς τομείς, δεν θα του δώσει πολλά περιθώρια για να ασχοληθεί όσο θα έπρεπε.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity