Με τον τίτλο ουσιαστικά να αποτελεί μια αυτούσια μεταφορά από το Xbox One στο PC, η ιστορία είναι ακριβώς η ίδια και ξεκινάει με την πολιορκία της Ρώμης από τους Βρετανούς και την υπεράσπιση της από τον στρατηγό Marius Titus. Μέσα από την επιδρομή των Βρετανών στους δρόμους της Αιώνιας Πόλης και την άφιξή τους στο ίδιο το παλάτι του αυτοκράτορα Νέρωνα, ο στρατηγός δράττεται της ευκαιρίας να αφηγηθεί την διαδρομή του από την στιγμή της κατάταξής του στην Λεγεώνα, μέχρι την προαγωγή του σε στρατηγό και το ταξίδι που ο ίδιος χρειάστηκε να κάνει μέχρι φτάσει στο παρόν και τον πραγματικό λόγο της ύπαρξής του στο πλευρό του Aυτοκράτορα, εκείνη ακριβώς τη στιγμή. Στις περίπου πέντε ώρες της ιστορίας του Marius Titus, η πλοκή βιάζεται να ξεφύγει από την ιστορική ακρίβεια και να εισάγει στοιχεία… υπερφυσικά, εγκαταλείποντας την πλούσια καταγεγραμμένη δράση και μάχες της Ρωμαϊκής Λεγεώνας και τον στρατηγών της, για μια διαμάχη ανάμεσα στους Θεούς και το πώς αυτοί επηρεάζουν τις τύχες των ανθρώπων. Στην καλύτερη περίπτωση θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως μετά βίας ενδιαφέρουσα, με τις εξαιρετικές ερμηνείες των χαρακτήρων να «σώζουν» την παρτίδα. Από την άλλη βέβαια είναι και η ίδια η «εικόνα», η οποία αποζημιώνει και με το παραπάνω το φτωχό σενάριο, με εκπληκτικά γραφικά που σε πολλά σημεία μπορούν να αφήσουν τους χρήστες με ανοιχτό το στόμα. Δεν θα ήταν υπερβολή για κάποιον να πει ότι το Ryse: Son of Rome είναι ίσως η «ομορφότερη» παραγωγή της Crytek μέχρι στιγμής.
Τι γίνεται όμως με το πιο σημαντικότερο ίσως κομμάτι, το gameplay; Εδώ τα πράγματα δεν είναι και τόσο… όμορφα. Στο ταξίδι του ο Marius Titus θα περιηγηθεί από τους δρόμους της Ρώμης ως στα σκοτεινά δάση της αφιλόξενης Βρετανίας, σφαγιάζοντας στην διαδρομή εκατοντάδες βαρβάρων, πάντα με τον ίδιο τρόπο: τα αλλεπάλληλα χτυπήματα μέχρι ο αντίπαλος να περιέλθει σε μια ευάλωτη κατάσταση, όταν και με το πάτημα ενός κουμπιού η δράση μετατρέπεται σε animation εκτέλεσης/quick time event, με την χρωματική ένδειξη να υποδεικνύει το ανάλογο πλήκτρο. Δεν υπάρχει κάποια τιμωρία για την λανθασμένη εκτέλεση του QTE, μόνο μικρότερα οφέλη - τα οποία περιλαμβάνουν αυξημένη συγκομιδή πόντων εμπειρίας, μεγαλύτερη δύναμη στα χτυπήματα, αναπλήρωση της ενέργειας ή του focus, με το τελευταίο να επιτρέπει την προσωρινή παύση του χρόνου και την δυνατότητα στον Marius να καταφέρει απανωτά χτυπήματα στους εχθρούς.
H ιστορία ξεκινάει με την πολιορκία της Ρώμης από τους Βρετανούς και την υπεράσπιση της από τον στρατηγό Marius Titus.
Η μάχη εμπλουτίζεται κάπως με την εισαγωγή νέων τύπων εχθρών και κάποιων boss-fights, τα οποία και απαιτούν έναν συγκεκριμένο τρόπο δράσης από πλευράς παικτών, ωστόσο αυτή πολύ γρήγορα γίνεται επαναλαμβανόμενη και διαδικαστική, ακόμα και με την μικρή διάρκεια της ιστορίας. Τα 8 κεφάλαια είναι αυστηρά γραμμικά, με τον τίτλο να καθορίζει την ακριβή διαδρομή που θα ακολουθήσει ο πρωταγωνιστής και τα invisible walls να δηλώνουν δυναμικά το παρόν όταν επιχειρείται η εξερεύνηση σημείων του επιπέδου που δεν έχουν άμεση σχέση με την προκαθορισμένη πορεία. Οι εχθροί παρουσιάζουν μικρή ποικιλία, ενώ σε πολύ συγκεκριμένα σημεία οι παίκτες έχουν την δυνατότητα (για λίγα δευτερόλεπτα) να ηγηθούν της Λεγεώνας ή να χρησιμοποιήσουν βαλλίστρες (των ρυθμό βολής των οποίον θα ζήλευαν κάποια πυροβόλα όπλα). Τέλος, όταν ο Marius Titus φέρει σε πέρας την αποστολή του, ένα online co-op mode είναι διαθέσιμο όπου και οι ψηφιακοί χαρακτήρες αναλαμβάνουν να μείνουν ζωντανοί στην αρένα - το οποίο όμως επίσης πολύ γρήγορα χάνει το ενδιαφέρον του και δεν μπορεί να προσφέρει παρά ελάχιστο επιπλέον χρόνο.
Ο τεχνικός τομέας, όπως προαναφέρθηκε είναι με διαφορά το «δυνατό χαρτί» του Ryse - και όχι άδικα, αφού είναι ένας από τους αρτιότερους τεχνικά τίτλους που έχουν παρουσιαστεί τον τελευταίο καιρό. Από τα textures μέχρι τον φωτισμό, τα πρόσωπα και τα εξαιρετικά animations, το Ryse είναι ο ορισμός του “eye-candy”, ενώ αναλογικά με την ποιότητα της απεικόνισης δεν θεωρείται εξαιρετικά απαιτητικό σε υπολογιστική ισχύ. Ο ηχητικός τομέας ακολουθεί στο ίδιο επίπεδο με ξεκάθαρο highlight τις εξαιρετικές ερμηνείες των ηθοποιών.
Άρα λοιπόν, τι έχει να προσφέρει το Ryse: Son of Rome σε αυτόν που θα αποφασίσει να ασχοληθεί μαζί του; Έναν εξαιρετικό τεχνικό τομέα με γραφικά που κόβουν την ανάσα, από τη μία μεριά - και φυσικά την ατμόσφαιρα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, η οποία αν μη τι άλλο γοητεύει, ακόμα και αν το σενάριο δεν «δικαιώνει» την επιλογή του σκηνικού. Από την άλλη όμως έχουμε ένα επαναλαμβανόμενο, αν όχι κουραστικό, gameplay χωρίς το βάθος και το ενδιαφέρον άλλων τίτλων του είδους. Το Ryse: Son of Rome θα μπορούσε υπό άλλες προϋποθέσεις να είναι κάτι το εξαιρετικό, ως έχει όμως απευθύνεται σε ένα πολύ συγκεκριμένο κοινό, το οποίο και ζητάει πολύ συγκεκριμένα πράγματα από έναν τίτλο.
Μονο για ενοικίαση...
Αν είναι να το αγοράσεις σκέψου οτι με τα ίδια χρήματα πας Ρώμη και τρώς παγωτάρες!!!
Εγώ με τα ίδια χρήματα θα πάω Αλεξανδρούπολη να κάνω μια επίσκεψη. Δεν ξέρω αν θα είναι ευχάριστη ή όχι!
Μάλλον ήμουν πολύ χαλαρός που του έδωσα 7 όταν ήταν σειρά μου!
Άλλο ένα κομπλέ review Κώστα!
Δεν την βρισκω καθολου ισαξια του παιχνιδιου την βαθμολογια.
Εγω το διασκεδασα αρκετα αν και το gameplay ειναι αρκετα επαναλαμβανομενο,οπως λες.Αν και η αντιπαλοι ειναι συνεχεια ιδιοι,αν και το στορυ δεν σε συναρπαζει.
Τα γραφικα,οι ερμηνειες,οι εκτελεσεις των αντιπαλων,ο οπτικοακουστικος τομεας γενικα και ο χαμος που γινεται σε κατι πιστες ενω ελεγχεις τον λοχο σου ή τις πολεμικες μηχανες σου,σου κεντριζουν τρομερα το ενδιαφερον.
Δεν κανει τιποτα προτοτυπο ουτε κανει κατι πολυ καλα σε οποιονδηποτε τομεα(εκτος απο τα γραφικα) αλλα δεν νομιζω οτι υπαρχει ατομο που δεν το διασκεδασε ενω επαιζε.
@Solidgamer
Είναι ακριβώς αυτό που λες. Δεν κάνει τίποτα πρωτότυπο, ούτε κάνει κάτι πολύ καλά σε οποιονδήποτε τομέα εκτός από τα γραφικά. Αν σε αυτό προσθέσεις την μικρή διάρκεια, τον απόλυτα επαλαμβανόμενο χαρακτήρα του και το -σχετικά- αδιάφορο multiplayer...
για αυτο ακριβως connie λεγετε tech demo
@Connie GR
Εγω το καταευχαριστηθηκα και δυσκολα ευχαριστιεμαι ενα παιχνιδι τοσο,αν και παιζω πολλα action,god of war,devil may cry,bayonetta,lords of shadows και αλλα
Το ολο σκηνικο,οι σφαγες,οι ερμηνειες των χαρακτηρων τα cutscenes και το καλο συστημα μαχης(αν και δεν κανει τιποτα το ξεχωριστω) με κρατησαν ευχαριστημενο