Πράγματι, το πρώτο πράγμα που θα παρατηρήσει κανείς αν προέρχεται από τον τίτλο της EA, είναι ότι εδώ ο ρυθμός είναι πιο αργός και δεν είναι εφικτό ένας παίκτης να… τρέχει γύρω-γύρω από τους αμυντικούς. Αν και δεν πρόκειται για κάτι πρωτόγνωρο που θα πρέπει να αντιμετωπίζεται ως επίτευγμα, το γεγονός ότι η έμφαση δίνεται στο έξυπνο passing game και στην αναζήτηση κενών χώρων αποτελεί ξεκάθαρο πλεονέκτημα έναντι του φετινού ανταγωνισμού. Σε επίπεδο αίσθησης των παικτών ισχύουν τα γνωστά: το βάρος, η επιτάχυνση και η ορμή αποδίδονται και πάλι πολύ καλά, ενώ το animation είναι πιο λεπτομερές από κάθε άλλη φορά. Εδώ προκύπτουν και κάποιες επιπλοκές, αφού η στιβαρότητα συνδυάζεται ελαφρώς με μία αίσθηση ακαμψίας, όχι όσο σε παλιότερα Pro, αλλά σίγουρα σε εμφανή βαθμό συγκριτικά με την πλαστικότητα και την ομαλότητα του FIFA. Επιπλέον, θα διαπιστώσετε ότι κάποιες φορές θα πρέπει να ολοκληρωθούν κάποια animations άσχετα από το input του παίκτη, γεγονός που έχει μεγαλύτερο αντίκτυπο στις πάσες σε δεύτερο χρόνο. Σε αυτή την περίπτωση το πάτημα του ανάλογου πλήκτρου ενεργοποιεί το animation της πάσας, αλλά η μπάλα φεύγει ένα κλάσμα του δευτερολέπτου αργότερα.
To PES 2015 επιστρέφει ξεκάθαρα στην προσέγγιση του PS2, αφού εδώ τα σουτ είναι δυνατά και ευθύβολα.
Προσοχή, δεν μιλάμε για input lag, αλλά για πλήρη εκτέλεση του animation της πάσας. Το αποτέλεσμα είναι ότι δεν δίνεται η άμεση αίσθηση του FIFA ή και του PES 2013 σε ό,τι αφορά την εναλλαγή της μπάλας, όμως, από την άλλη, μειώνονται τα φαινόμενα ping-pong passing και δίνεται μία ρεαλιστική χροιά στο passing game, αφού και στην πραγματικότητα η σκέψη εκτέλεσης μιας πάσας συνοδεύεται από τον ανάλογο βηματισμό και μια σχετική «ζυγοστάθμιση». Οι πάσες σε πρώτο χρόνο δεν επηρεάζονται από αυτό το φαινόμενο, αλλά και πάλι για να πραγματοποιήσετε μία σειρά από αδιάλειπτες μεταβάσεις της μπάλας θα πρέπει να εκμεταλλευτείτε σωστά τους κενούς χώρους.
Γενικά, δίνεται η αίσθηση ότι θα πρέπει να «ιδρώσει» κάποιος για να φτάσει στην περιοχή του αντιπάλου, αφού είναι εύκολο να χαθεί η μπάλα αν τρέξετε λίγο παραπάνω και ανοίξετε τη μπάλα ή αν κάνετε απρόσεκτες πάσες. Το ντριμπλάρισμα με βάση την απότομη αλλαγή κατεύθυνσης και συνακόλουθη αδράνεια των αμυντικών είναι εφικτό, όμως εξαρτάται από το ποσοστό βιασύνης του αντιπάλου. Οι γρήγοροι παίκτες έχουν φυσικά πλεονέκτημα, το οποίο όμως φαίνεται κυρίως στις -αρκετά αποτελεσματικές- προωθημένες μπαλιές και όχι με τη μπάλα στα πόδια. Χρησιμοποιείται ο κλασικός τρόπος άμυνας της σειράς, το αντίστοιχο “legacy defending” δηλαδή του FIFA, το οποίο συμβάλει στη διατήρηση της ισορροπίας μεταξύ άμυνας και επίθεσης, αν και επιστρέφουν ανεπιθύμητα φαινόμενα «αορατότητας» της μπάλας όταν αυτή βρίσκεται στα πόδια ενός επιτιθέμενου και δεν έχετε πατήσει το «X» ενώ περνάτε από μπροστά του προσπαθώντας να την αποσπάσετε. Η κατά μέτωπο προσέγγιση πάντως εγγυάται το κλέψιμο, αλλά όχι και την συνακόλουθη κατοχή, γιατί σε αυτή την περίπτωση η μπάλα γίνεται άμεσα διεκδικήσιμη και δεν κολλάει στα πόδια του παίκτη που την έκλεψε. Σε ό,τι αφορά τις μάχες σώμα με σώμα μεταξύ των παικτών, η φυσική που χρησιμοποιείται είναι πολύ λιγότερο πολύπλοκη σε σχέση με εκείνη του FIFA, όμως οδηγεί και σε αντίστοιχα λιγότερα glitches. Η ίδια λογική ισχύει και για τους τερματοφύλακες: συντηρητική προσέγγιση στη λειτουργία τους, αλλά λιγότερα λάθη. Κατ’ επέκταση και σε συνδυασμό με ό,τι ισχύει για τη ροή του παιχνιδιού γενικότερα, δίνεται στον παίκτη η αίσθηση ότι κερδίζει και χάνει με βάση τη δική του απόδοση και όχι με βάση το πόσα glitches θα εμφανιστούν ή το ποσοστό του scripting.
Συνήθως, την εποχή του PS3 και του Xbox 360, όταν ο παίκτης του Pro κατάφερνε εν τέλει να βρεθεί πρόσωπο με πρόσωπο με το τέρμα, κυριευόταν από απογοήτευση. Αδύναμα, άψυχα σουτ που δε θύμιζαν σε τίποτα τα παλιά Pro άφηναν μια κενή αίσθηση και επέτρεπαν στο FIFA (που υιοθετούσε σταδιακά από τη μεριά του τα δυνατά σουτ) να αναδειχθεί. To PES 2015 επιστρέφει ξεκάθαρα στην προσέγγιση του PS2, αφού εδώ τα σουτ είναι δυνατά και ευθύβολα (εκτός κι αν χρησιμοποιηθεί το τεχνικό σουτ με R2). Όπως και τότε, μπορούν να είναι αποτελεσματικά και εκτός περιοχής εάν έχετε ξεμαρκαριστεί και στοχεύσετε σωστά όντας τοποθετημένοι στις σωστές γωνίες σε σχέση με την νοητή γραμμή που εκτείνεται από το κέντρο του τέρματος. Αν και η φυσική της μπάλας και γενικά η όλη διαδικασία του σουταρίσματος επίσης καθορίζεται από λιγότερο πολύπλοκη φυσική σε σχέση με το FIFA, η αδυναμία σκοραρίσματος στο παιχνίδι της EA από μακριά και η ευχάριστη αίσθηση που προκύπτει στην υλοποίηση του Pro δίνει πλεονέκτημα στον τίτλο της Konami, παρά την ασυνέχεια που προκύπτει από τη σύγκριση του arcade shooting με το simulation passing game. Το προτιμούμε από το αντίστροφο παράδειγμα του PES 2012, όπου από το ping pong passing καταλήγαμε στο «επιστημονικό» και αδύναμο shooting. Εν τέλει, είναι το στοιχείο που θυμίζει περισσότερο τα Pro του παρελθόντος, αφού δημιουργείται και πάλι στον παίκτη η επιθυμία για άμεσα δολοφονικά σουτ το δευτερόλεπτο που θα βρεθούν ελεύθεροι ύστερα από αρκετό κόπο.
Τι γίνεται όμως με τον τομέα του online multplayer, που ποτέ η σειρά δεν κατάφερε να προσφέρει χωρίς προβλήματα; Οι απόψεις εδώ διίστανται, αφού είναι πολλές οι αναφορές για την κλασική εμφάνιση lag και stuttering στη διάρκεια των online αναμετρήσεων. Ωστόσο, εμείς είχαμε εντελώς διαφορετική εμπειρία. Σε αντίθεση με το FIFA 15, όπου συναντήσαμε προβληματικό matchmaking και αρκετό stuttering, στο PES 2015 το matchmaking ήταν αργό μεν, αλλά απροβλημάτιστο, ενώ και τα παραδείγματα stuttering ήταν λιγότερα από τον ανταγωνισμό και επέτρεπαν, για πρώτη φορά, μία λειτουργική online εμπειρία. Από την άλλη, κατά η διάρκεια αναμετρήσεων με φίλους με χειρότερες συνδέσεις, ακούστηκαν παράπονα για έντονο input lag. Το, όχι και τόσο ασφαλές, συμπέρασμα είναι ότι μάλλον η όλη εμπειρία επηρεάζεται πολύ από την ποιότητα της σύνδεσής σας. Μία σημαντική προσθήκη στο multiplayer γενικότερα είναι το Role Control, το οποίο επιτρέπει τον έλεγχο συνολικά της αμυντικής, της μεσαίας ή της επιθετικής γραμμής, δίνοντας μία νέα, ενδιαφέρουσα διάσταση στο co-op mode.
Σε ό,τι αφορά τα modes γενικότερα, η μόνη σημαντική προσθήκη είναι το myClub, το οποίο στην ουσία αποτελεί την έκδοση του Ultimate Team για το Pro με αρκετές διαφοροποιήσεις. Το αν θα αποδειχθεί καλύτερο ή χειρότερο από το Ultimate Team θα αποδειχθεί σε βάθος χρόνου, όμως η Konami θα πρέπει άμεσα να προσλάβει νέους σχεδιαστές interface. Αν και τα αρχικά μενού δανείζονται επιτυχημένα τον tile-based σχεδιασμό του FIFA, οτιδήποτε παραπέρα είναι τόσο δυσλειτουργικά σχεδιασμένο που μπορεί, ειδικά σε «βαριά» modes όπως το myClub και το Master League, να αποτρέψει τον παίκτη από το να ασχοληθεί με αυτά.
Η συνολική αίσθηση δεν είναι ότι πρόκειται για ένα καλύτερο ή χειρότερο παιχνίδι σε σχέση με το FIFA, αλλά για μία εντελώς διαφορετική ποδοσφαιρική εμπειρία, τις πιο πολλές με την καλή έννοια.
Ακόμη και οι οθόνες επιλογής τακτικής πριν τον αγώνα, που μέχρι και πέρυσι ήταν καλύτερες από τις αντίστοιχες του FIFA, έχουν επανασχεδιαστεί μάλλον από… βιομηχανικό κατάσκοπο της EA, αποτελώντας τον πιο προφανή στόχο βελτίωσης για την επόμενη έκδοση. Φυσικά και φέτος θα δείτε λίγες άδειες ομάδων, με χαρακτηριστικότερες απουσίες τις αγγλικές και γερμανικές άδειες, ενώ στη δεύτερη περίπτωση λείπουν και οι ομάδες πέρα από τρεις. Πρόκειται για μία διαιωνισμένη κατάσταση που δεν επηρεάζει μεν το gameplay, αλλά λειτουργεί σίγουρα αρνητικά, ειδικά σε ό,τι αφορά την έλλειψη ομάδων όπως της Dortmund, που αποτελεί viable εναλλακτική σε σχέση με τα γνωστά μεγαθήρια. Ευτυχώς η πιο στρωτή προσέγγιση της ροής του παιχνιδιού σημαίνει ότι εδώ έχει νόημα να επιλέξετε πιο αργές ομάδες που βασίζονται στην τακτική, σε αντίθεση με τον τίτλο της EA όπου έχει νόημα να επιλεγούν μόνο οι πιο γρήγορες ομάδες.
Ένα ακόμη διαχρονικά αδύναμο σημείο που επιστρέφει είναι ο σχολιασμός, ο οποίος είναι αδιάφορος ασχέτως γλώσσας, όμως φέτος είναι χειρότερος από άλλες χρονιές στα ελληνικά, με άστοχα σχόλια και εντελώς μη φυσική ροή λόγου και τόνο φωνής. Τα ηχητικά εφέ όμως ισορροπούν την κατάσταση, αφού το πλήθος αντιδρά έντονα σε όλα τα τεκταινόμενα του παιχνιδιού και συνεισφέρει θετικά στη δημιουργία της ατμόσφαιρας ενός σημαντικού ποδοσφαιρικού αγώνα. Οπτικά, η έκδοση του PS4 τρέχει σε 1080p και 60fps και η αναβάθμιση σε σχέση με τον προηγούμενης γενιάς προκάτοχό του είναι φυσικά έντονη. Σε σύγκριση με το FIFA έχουμε χειρότερη απόδοση του κοινού, αλλά καλύτερα μοντέλα παικτών, ειδικά σε ό,τι αφορά τα πρόσωπα. Το χορτάρι δεν διαθέτει τη λεπτομέρεια του τίτλου της EA, αλλά υπάρχει συνέπεια στην απόδοσή του στα replay, σε αντίθεση με το FIFA, όπου το λεπτομερές χορτάρι έδινε τη θέση του σε επίπεδα textures λίγα μέτρα πιο πέρα.
Η συνολική αίσθηση δεν είναι ότι πρόκειται για ένα καλύτερο ή χειρότερο παιχνίδι σε σχέση με το FIFA, αλλά για μία εντελώς διαφορετική ποδοσφαιρική εμπειρία, τις πιο πολλές φορές με την καλή έννοια. Παρά την όλη συντηρητική προσέγγιση, πρόκειται για μία ξεκάθαρα θετική εξέλιξη για τη σειρά και για την πρώτη φορά ύστερα από καιρό που θυμίζει σε υπολογίσιμο βαθμό κάποια από τα θετικά στοιχεία της εποχής του PS2. Εάν ανήκετε στην πολυπληθή κατηγορία των αυτοχθόνων παικτών του Pro που μετανάστευσαν προς το FIFA κατά την προηγούμενη γενιά, το PES 2015 μπορεί άνετα να αποτελέσει αφορμή για σκέψεις «επαναπατρισμού». Το σημαντικότερο είναι ότι, για την επόμενη έκδοση, η Konami μπορεί να εστιάσει στην εξέλιξη και στη δημιουργία πιθανών νέων στοιχείων και όχι στην διόρθωση οφθαλμοφανών λαθών και στην αναζήτηση κατεύθυνσης.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity