Και εδώ το σενάριο είναι λίγο…κουλό, αφού αναλαμβάνουμε το ρόλο του εκτελεστή με τα πολλά πρόσωπα για χάρη ενός πολιτικού που λέγεται…Bunnylird, ένα ροζ ανθρωπόμορφο λαγό που έχει έρθει από το μέλλον για να σώσει την ανθρωπότητα. Για να το πετύχει αυτό πρέπει να καταφέρει να βγει δήμαρχος στις προσεχείς εκλογές και εμείς καλούμαστε να τον βοηθήσουμε, καθαρίζοντας ό,τι βρίσκεται μπροστά μας και αφήνοντας πίσω μας τόνους από…αίμα.
Το Not A Hero διαφοροποιείται σε σχέση με τα Hotline Miami στην τοποθέτηση της κάμερας, αφού πρακτικά έχουμε να κάνουμε με side scroller και όχι με over the top camera.
Όπως είπαμε, το παιχνίδι είναι side scroller με τον εκάστοτε ήρωα (γιατί υπάρχουν πολλοί) να πηγαίνει δεξιά-αριστερά και να ανεβοκατεβαίνει σκάλες. Η δράση σε γενικές γραμμές εξελίσσεται πολύ γρήγορα, απαιτώντας από τον παίκτη γρήγορα αντανακλαστικά και μπόλικη χρήση του συστήματος κάλυψης πίσω από αντικείμενα. Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη προσπάθεια για να πετύχουμε την κάλυψη, αφού το πάτημα ενός πλήκτρου αρκεί, ενώ μπορούμε να πυροβολούμε βγαίνοντας στιγμιαία από την κάλυψη. Μόνο αν κάποιος εχθρός φτάσει δίπλα μας και αρχίσει τις…μπουνιές, χάνουμε την κάλυψη. Ωστόσο αυτό το κρυφτούλι δεν είναι ο ενδεδειγμένος τρόπος παιχνιδιού, αφού ο ίδιος ο τίτλος βάζει τον παίκτη σε λογική γρήγορης και ταυτόχρονα οργανωμένης επίθεσης.
Σε κάθε μια από τις πίστες έχουμε τον κύριο στόχο μας που συνήθως είναι να…μην αφήσουμε κανέναν και τίποτα ζωντανό, χωρίς βέβαια να πεθάνουμε. Όμως υπάρχουν και τρία “side-quests” τα οποία πρέπει να ολοκληρώσουμε για να μαζέψουμε όσο το δυνατόν περισσότερους πόντους και να ξεκλειδώσουμε επιπλέον χαρακτήρες. Έτσι, μπορεί να καλούμαστε να σκοτώσουμε 5-6 εχθρούς σε λιγότερο από 10 δευτερόλεπτα, να καθαρίσουμε την πίστα σε ένα λεπτό και αρκετά τέτοια mini time-trials, τα οποία αναγκάζουν τον παίκτη να παίξει ταχύτερα, αλλά όχι βιαστικά. Γιατί η βιασύνη φέρνει, πολύ συχνά, το θάνατό μας, ο οποίος πάντως δεν είναι ακαριαίος όπως στο Hotline Miami. Υπάρχει μια μπάρα ενέργειας, η οποία γεμίζει αυτόματα μετά από λίγο, με τους εχθρούς επίσης να χρειάζονται παραπάνω από 1-2 χτυπήματα για να εξοντωθούν. Εκτός και αν κάνουμε χρήση των brutal kills σε συνδυασμό με τη δυνατότητα sliding. Με αυτόν τον τρόπο φτάνουμε ταχύτατα δίπλα στον εχθρό και τον στέλνουμε στον άλλο κόσμο με ένα χτύπημα που γεμίζει το πάτωμα με αίμα. Όπως προαναφέραμε, ο τίτλος προσφέρει περισσότερους από ένα χαρακτήρες για να χρησιμοποιήσουμε, οι οποίοι ξεκλειδώνονται όσο κερδίζουμε XP. Θα μπορέσετε να τους αποκτήσετε όλους ακόμα και αν δεν ολοκληρώνετε τα side-quests σε κάθε επίπεδο, όμως σίγουρα αυτό γίνεται ταχύτερα όσο καλύτερα κάνετε αυτά που ζητάει το παιχνίδι.
Η δράση σε γενικές γραμμές εξελίσσεται πολύ γρήγορα, απαιτώντας από τον παίκτη γρήγορα αντανακλαστικά και μπόλικη χρήση του συστήματος κάλυψης πίσω από αντικείμενα.
Οι χαρακτήρες διαφοροποιούν αρκετά το gameplay και αυξάνουν ελαφρώς και τη διάρκεια του τίτλου, αφού μπορούμε να επιστρέψουμε σε κάθε επίπεδο και να το ξαναπαίξουμε με διαφορετικό τρόπο. Αλλιώς παίζεται με έναν πολύ γρήγορο χαρακτήρα που όμως έχει ελάχιστα πυρομαχικά, αλλιώς με έναν άλλον τύπο που χρησιμοποιεί διπλά πιστόλια και μπορεί να πυροβολεί την ώρα που τρέχει (κάτι που δεν κάνει κανείς άλλος) και αλλιώς με έναν αργό τύπο που έχει μπόλικα πυρομαχικά. Οπότε, μόλις ολοκληρωθούν τα 21+3 επίπεδα, μπορούμε να γυρίσουμε ξανά σε αυτά και να δοκιμάσουμε τις δυνάμεις μας με διαφορετικό τρόπο. Το καλό με τους διαφορετικούς χαρακτήρες είναι ότι έχουν και ξεχωριστή προσωπικότητα, λέγοντας διαφορετικές ατάκες και προσφέροντας γέλιο. Το κακό είναι ότι σε κάποια επίπεδα και ειδικά προς το τέλος, θα πρέπει να παίζουμε ξανά και ξανά για να βρούμε ποιος είναι ο κατάλληλος χαρακτήρας για να ολοκληρώσουμε την εκάστοτε αποστολή.
Ελάχιστες ώρες θα χρειαστούν για να φτάσουμε στο τέλος, αφού κάθε επίπεδο παίζεται αρκετά γρήγορα και αν όλα πάνε καλά, δεν χρειάζονται πάνω από 5-15 λεπτά για το καθένα. Η δυσκολία αυξάνεται προοδευτικά (έως και πολύ απότομα από τα μισά του παιχνιδιού και μετά), με τα επίπεδα να μεγαλώνουν όσο προχωράμε, ενώ ο θάνατος σε κάποιο από αυτά μας επιστρέφει στην αρχή του. Γι’ αυτό δεν πρόκειται να τελειώσει κανείς το παιχνίδι μέσα σε 1-2 ώρες, αλλά σίγουρα δεν πρόκειται να χρειαστούν και πολλές περισσότερες. Πρέπει να σημειώσουμε πως στην έκδοση για PCs που το δοκιμάσαμε προτείνεται η χρήση του gamepad καθώς το πληκτρολόγιο δεν βολεύει καθόλου. Όσον αφορά στον οπτικοακουστικό τομέα, έχουμε όμορφα γραφικά 8-bit με μπόλικη δόση splatter και μουσική που ταιριάζει στο περιβάλλον. Το voice acting είναι απλοϊκό βέβαια και υπάρχει σε ελάχιστα σημεία. Σε γενικές γραμμές όμως έχουμε ένα όμορφο indie game (που θα ταιριάξει άριστα στο PS Vita όταν κυκλοφορήσει γι’ αυτό) με ενδιαφέρον gameplay που μπορεί να παιχτεί είτε με στρατηγική είτε με…γιούρια, αλλά απαιτεί από τον ενδιαφερόμενο υπομονή και επιμονή.
Όμορφο! Το περιμένω εδώ και καιρό στο Vita. Για να δούμε.