Ήταν ένα ήσυχο πρωινό στη Santa Destroy, όταν το μοτέλ No More Heroes δέχτηκε επίθεση από μυστηριώδεις, πανίσχυρους εξωγήινους που πολτοποιούν ανθρώπους με μια κίνηση. Όμως ανάμεσα στους απλούς θνητούς βρισκόταν ένας εξωπραγματικά δυνατός δολοφόνος που αντιστάθηκε στους κατακτητές, ύψωσε το laser ξίφος του και ρίχτηκε στη μάχη για να προστατεύσει τους φίλους του, τη Γη… και για να διασκεδάσει.
Όλα ξεκίνησαν όταν ο μικρός και χαριτωμένος εξωγήινος FU έπεσε στη Γη και ο μικρός Damon τον φρόντισε, προκειμένου να επιστρέψει στον πλανήτη του και σε μια συγκινητική σκηνή να λέει πως θα επιστρέψει σε 20 χρόνια. Στο μεταξύ, ο Damon χρησιμοποίησε τις προηγμένες τεχνολογίες και γνώσεις του FU για να χτίσει μια εμπορική αυτοκρατορία κι όταν ο FU γύρισε, δεν ήταν ο ίδιος γλυκός εξωγήινος – ήταν ένας αιμοδιψής κατακτητής πρίγκηπας που ήθελε τη Γη δική του. Προκαλώντας τους ισχυρότερους της Γης να τον ανταγωνιστούν ή να σιωπήσουν όσο την κατακτά, ο Travis Touchdown δεν μπόρεσε να μείνει θεατής (ειδικά όταν ο FU, με βάναυσο τρόπο, απέδειξε πως δεν αστειεύεται αρκετά νωρίς) και υποσχέθηκε να νικήσει τους 10 πανίσχυρους εξωγήινους. Κάποτε, σκαρφάλωνε στην κορυφή της κατάταξης δολοφόνων, όμως πλέον στοχεύει στη γαλαξιακή λίστα και προτού φτάσει στον FU έχει άλλους εννέα μαχητές να αντιμετωπίσει.
Ο κορμός της προόδου του No More Heroes III είναι ο αναμενόμενος: τα 10 bosses πρέπει να φύγουν από τη μέση με τη σειρά. Προκειμένου να ξεκλειδωθεί η μάχη με ένα boss (Ranking Battle), ο παίκτης πρέπει να νικήσει έναν αριθμό Designated Battles κι έπειτα να πληρώσει το αντίτιμο σε UtopiCoin (μια φορά μόνο) για να μπορεί να προκαλέσει τον εξωγήινο σε μονομαχία. Χρήματα μπορεί να μαζέψει μέσα από διάφορες δραστηριότητες που υπάρχουν στη Santa Destroy, από μάχες με απλούς εχθρούς έως κούρεμα γκαζόν, μάζεμα σκουπιδιών και άλλες. Αν ο τόνος φαίνεται λίγο άνισος, τότε όλα καλά: όντως, από τη μια ο Travis πρέπει να προφυλάξει τη Γη από μια εξωγήινη εισβολή κι από την άλλη να κουρέψει το γκαζόν για χαρτζιλίκι. Το No More Heroes III (όπως και τα προηγούμενα παιχνίδια της σειράς) στηρίζονται πολύ στο χιούμορ και πρακτικά το παιχνίδι είναι ένα μεγάλο αστείο. Σε κάθε ευκαιρία, τα πάντα είναι χιούμορ, σάτιρα ή κάτι που απευθύνεται στον παίκτη λες και αποτελεί μέρος του κόσμου του Travis. Δεν μπορεί να ειπωθεί πως σε κάποια σημεία έχει χιούμορ, καθώς εκείνα όπου δεν έχει είναι πολύ λιγότερα, οπότε σε όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού οι στιγμές που βγάζει γέλιο είναι πάρα πολλές και για διάφορους λόγους. Τη μια στιγμή κοροϊδεύει γνωστά παιχνίδια, την άλλη οι χαρακτήρες μιλούν για πραγματικές ταινίες σαν να τις έχουν δει, ενώ ο Travis φωνάζει λέξεις όπως “cranberry” και “blueberry” κατά τη μάχη.
Στη μάχη, ο Travis χρησιμοποιεί κατά βάση το Beam Katana του, ένα φωτόσπαθο που χρειάζεται επαναφόρτιση μετά από πολλά χτυπήματα κουνώντας το χειριστήριο (ο Travis κάνει μια… ιδιαίτερη κίνηση φορτίζοντάς το). Έπειτα, οι επιθέσεις του παίκτη χωρίζονται σε Light και Heavy με ένα πλήκτρο για έκαστο είδος, και πατώντας το συνεχόμενα εκτελούνται combos. Ο παίκτης μπορεί επίσης να αποφύγει χτυπήματα εχθρών κι αν το κάνει την κατάλληλη στιγμή, ο χρόνος κυλά αργά για λίγα δευτερόλεπτα προκειμένου να τιμωρήσει τους εχθρούς κατάλληλα. Πέραν αυτών, υπάρχουν τα τέσσερα Death Glove Skills (που είχαμε δει και στο Travis Strikes Again: No More Heroes) τα οποία περιλαμβάνουν μια δυνατή κλωτσιά ή τη δυνατότητα να σηκώσει από το έδαφος τον εχθρό και να τον πετάξει πίσω, όμως μετά από κάθε χρήση τα skills θέλουν κάποιο χρόνο προτού γίνουν ξανά διαθέσιμα. Το Death Glove που φοράει στο χέρι του ο Travis, μάλιστα, μοιάζει με τα Red/Blue Joy-Cons του Switch.
Όταν οι εχθροί ζαλιστούν (από ένα μπαράζ επιθέσεων ή πιο στοχευμένες κινήσεις) ο Travis μπορεί να τους κάνει λαβή και να προκαλέσει μεγάλη ζημιά, ενώ αν διαρκώς χτυπάει χωρίς να δέχεται ζημιά τότε ενεργοποιούνται τα «φρουτάκια», όπου ο παίκτης έχει τη δυνατότητα (τυχαία) να φέρει τρία ίδια σύμβολα και να αποκτήσει κάποιο power-up. Ίσως το Mustang Mode, όπου επιτίθεται ακατάπαυστα και ταχύτατα σαν δαιμονισμένος, ίσως το Invincible Mode όπου δεν μπορεί να δεχτεί ζημιά, ίσως το Full Armor Mode. Εδώ είναι το «ζουμί» των νέων χαρακτηριστικών, μιας και το Full Armor ξεκλειδώνεται μέσω των Slash Reels και επιτρέπει στον παίκτη να καλέσει ένα Gundam και να επιτεθεί με πανίσχυρα όπλα στους αντιπάλους του. Το Gundam υπάρχει κι ως νέος τρόπος παιχνιδιού σε ορισμένες μάχες, όπου ο παίκτης το χειρίζεται πλήρως και εντελώς αυτόνομα, σε μάχες με bosses. Είναι εντυπωσιακό, είναι ισχυρό, είναι ακραίο, άρα ανήκει στο No More Heroes. Τα βασικά στατιστικά του Travis είναι το Health, Attack, Power (ενέργεια του Beam Katana), Death Skill (cooldowns για τα Death Glove Skills) και Techniques (όπου μαθαίνει νέες κινήσεις, επιθέσεις κ.ά.) και μπορεί να τα ανεβάζει επίπεδο μέσω ενός υπολογιστή στο υπόγειο του μοτέλ No More Heroes, μαζεύοντας WESN (το δεύτερο νόμισμα που προσφέρεται μέσα από διάφορες δραστηριότητες). Στο ίδιο υπόγειο, έχοντας συγκεντρώσει υλικά για crafting από κάθε πιθανή δραστηριότητα, μπορεί να κατασκευάσει Death Glove Chips και να χρησιμοποιεί έως τρία ταυτόχρονα, τα οποία μεταβάλλουν περαιτέρω τα στατιστικά του – π.χ. ανεβάζοντας τη δύναμη Light επιθέσεων και ρίχνοντας τη δύναμη Heavy επιθέσεων. Τέλος, στο υπόγειο βρίσκεται το Time Machine από όπου ο παίκτης μπορεί να πολεμήσει ξανά παλιά bosses και ένα Tutorial Room.
Πώς μεταβαίνει από δραστηριότητα σε δραστηριότητα ή μάχη ο Travis; Με στιλ. Μια πιο ουσιαστική απάντηση είναι με τη Demzamtiger, μια φουτουριστική μηχανή που θα μπορούσε να ανήκει στο σύμπαν τού Akira. Καβαλώντας τη μηχανή, το ταξίδι μέσα στις έξι περιοχές που προσφέρονται είναι εύκολο και γρήγορο κι αν η μηχανή δε βολεύει, τότε το fast travel (σε επίπεδο περιοχής, όχι σημείου του χάρτη) θα βοηθήσει περαιτέρω. Η αλήθεια είναι πως η μηχανή δε μοιάζει με μηχανή στο χειρισμό και το παιχνίδι υποφέρει όταν ανεβάζει ταχύτητα, καθώς πασχίζει να προβάλλει τα μοντέλα που υπάρχουν παρακάτω στον κόσμο με αποτέλεσμα την πτώση σε ανάλυση και ρυθμό καρέ σχεδόν διαρκώς (σε docked και handheld mode). Σε διάφορα σημεία του χάρτη υπάρχουν πωλητές ρούχων για να ντυθεί ο Travis όπως επιθυμεί ο παίκτης, αλλά και πάγκοι με sushi που μπορεί είτε να φάει επιτόπου είτε να πάρει μαζί του στις μάχες, με κάθε πιάτο να «σερβίρει» διαφορετικά bonuses σε στατιστικά ή αναπλήρωση ενέργειας. Όταν ο παίκτης επισκέπτεται μια τουαλέτα, μπορεί να σώσει την πρόοδό του, όμως ορισμένες τουαλέτες χρειάζονται ξεβούλωμα προτού γίνουν διαθέσιμες για χρήση – ναι, ο παίκτης κάνει το ξεβούλωμα σε ένα σύντομο mini-game. Ο χειρισμός με κίνηση περιορίζεται σε τέτοιες ενέργειες, καθώς το παιχνίδι μπορεί να παιχτεί με συμβατικά χειριστήρια οπότε δε γινόταν να αφιερωθεί στα motion controls όπως οι αποκλειστικότητες του Wii κι έτσι τα πλήκτρα ικανοποιούν κάθε ανάγκη. Αυτό δεν είναι αρνητικό, βέβαια, καθώς είναι καθαρά θέμα προτίμησης για τον καθένα. Σε ένα τόσο γρήγορο παιχνίδι, με πολλαπλούς και γρήγορους εχθρούς, είναι ίσως προτιμότερο να δίνεται ο πλήρης χειρισμός της κάμερας (όπως και συμβαίνει) και των επιθέσεων αντί να προσπαθεί οπωσδήποτε να κάνει την ίδια δουλειά με κινήσεις του χειριστηρίου.
Αν το No More Heroes III πάσχει σε ένα κομμάτι, είναι η μονοτονία. Η πρόοδος έχει το ίδιο ακριβώς μοτίβο από την αρχή έως το τέλος, το οποίο από μόνο του δεν είναι κακό και μάλιστα μαρτυρά συνοχή, όμως για ένα παιχνίδι που διαρκεί περίπου 20 ώρες ενδεχομένως το μοτίβο να κουράσει. Οι μάχες είναι απολαυστικές και οι εχθροί πολυποίκιλοι (και διόλου εύκολοι, απαιτούν αυστηρά μοτίβα επίθεσης και «διαίρει και βασίλευε» σε πολλά σημεία) ενώ οποιαδήποτε τεχνικά προβλήματα απουσιάζουν πλήρως από τις μάχες (σε docked mode ή handheld, τα 60fps μοιάζουν κλειδωμένα), όμως πόσες φορές θα πάρει κάποιος τη μηχανή για να μεταβεί στο σημείο όπου κουρεύει γκαζόν, και δη όταν το ταξίδι προκαλεί προβλήματα απόδοσης; Ίσως η επιλογή για ανοιχτό κόσμο να μην ήταν η ιδανική, καθώς είναι άδειος με ελάχιστους κατοίκους να προχωρούν στους δρόμους, έχει προβλήματα απόδοσης, τα κενά διαστήματα είναι τεράστια ανάμεσα στα σημεία ενδιαφέροντος και εν τέλει, δεν αφήνει την αίσθηση πως προσέφερε κάτι ουσιαστικό. Ίσα-ίσα που συχνά «κόβει» την αδρεναλίνη μετά από μια μάχη, σαν να θέλει σκόπιμα να ρίξει τους τόνους και να χαθεί η συγκέντρωση.
Η ιστορία θα εκτιμηθεί πολύ από τους φίλους της σειράς και προς το τέλος γίνεται εντελώς απρόβλεπτη, έχοντας παρουσιάσει παλιά κι αγαπημένα πρόσωπα με διάφορους τρόπους ενώ επίσης οι νέοι χαρακτήρες (όπως ο FU) θα γίνουν αγαπημένοι πολλών για το design κι όχι μόνο. Η ακατάπαυστη σάτιρα για οτιδήποτε μπορεί να φανταστεί κανείς σπάνια κουράζει ή τουλάχιστον δε θα κουράσει όσους διασκεδάζουν με τέτοιου είδους παιχνίδια, καθώς ορισμένες αναφορές σε άλλα έργα ίσως είναι δυσκολότερο να τις εντοπίσουν όσοι δεν τα ακολουθούν. Όσον αφορά στον Travis, δε θα ειπωθεί κάτι ελέω spoilers. Τα γεγονότα του παιχνιδιού λαμβάνουν χώρα 9 χρόνια μετά το No More Heroes 2: Desperate Struggle και 2 χρόνια μετά το Travis Strikes Again: No More Heroes, και τα δύο εκ των οποίων υπάρχουν στο Nintendo Switch όπως και το πρώτο παιχνίδι. Ο Suda51 φρόντισε η ιστορία του πρωταγωνιστή να σχηματίζεται με γνώμονα το μέλλον χωρίς όμως να δυσαρεστεί τους υπάρχοντες οπαδούς του No More Heroes, πρακτικά βρίσκοντας την ιδανική ισορροπία μεταξύ του παρόντος και της «επόμενης μέρας».
Εικαστικά, το παιχνίδι είναι πανέμορφο με σχεδιασμό cel-shaded που το κάνει πάντοτε να δείχνει φρέσκο και σίγουρα θα είναι ευχάριστος ακόμη και σε μια δεκαετία. Βέβαια, ορισμένα σημεία είναι κάπως απογοητευτικά, κυρίως οι γωνίες και οι μακρινές γραμμές σε μοντέλα που σχεδόν ποτέ δεν είναι ευθείες – η ανάλυση και το anti-aliasing δεν βοηθούν την κατάσταση και ορισμένα καρέ δείχνουν να μην ανήκουν σε παιχνίδι του 2021. Μαζί με τα προβλήματα απόδοσης στον ανοιχτό κόσμο, είναι εμφανές πως η απειρία των δημιουργών με την Unreal Engine ή οι περιορισμοί του Switch κρατούν το παιχνίδι πίσω και δεδομένου ότι κάποια προβλήματα υπήρχαν και στο Travis Strikes Again: No More Heroes, μάλλον είναι περισσότερο το πρώτο από όσο το δεύτερο. Εξάλλου, η Unreal Engine έχει αποδείξει πως μπορεί να κάνει θαύματα στο Switch.
Αφού… πέσουν οι παλμοί και σβήσει το Beam Katana, για ποιον προορίζεται το No More Heroes III; Θα το απολαύσουν οι φίλοι των hack and slash, που θέλουν μια πρόκληση κι ένα παιχνίδι που παρότι μοιάζει απλοϊκό σε θέμα χειρισμού έχει μεγάλο βάθος και συνέργεια μηχανισμών, με το αστείρευτο στιλ του να είναι απλά το κερασάκι στην τούρτα. Από το εκπληκτικό soundtrack και τα πανέμορφα γραφικά έως το διαρκές χιούμορ και τις ακραία βίαιες σκηνές, είναι κάτι που πρέπει να ζήσει κανείς για να το απολαύσει πλήρως. Ορισμένα κακώς κείμενα, κατά βάση ο ανοιχτός κόσμος και τα προβλήματα απόδοσης σε αυτόν (που ευτυχώς απουσιάζουν πλήρως από τις μάχες) δεν φαίνονται αρκετά για να χαλάσουν την εμπειρία σε όποιον σκοπεύει να δώσει τον απαιτούμενο χρόνο στο παιχνίδι, ένα εκ των πιο ιδιαίτερων των τελευταίων ετών.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity