Η εξόρυξη γίνεται με το Multi Tool, το ίδιο και η μάχη. Αναβαθμίζεται με όσα εξαρτήματα μπορούν να χωρέσουν στα διαθέσιμα slots, μεταξύ των οποίων εξαρτημάτων υπάρχουν και συνέργειες, όπως συμβαίνει γενικότερα και με το exosuit και το σκάφος.
Υδάτινοι κόσμοι με βυθούς που περιμένουν να εξερευνηθούν, παραδεισένιοι προορισμοί με εντυπωσιακά ηλιοβασιλέματα και το ιδανικό κλίμα, πλανήτες ζωσμένοι στον πάγο, πλανήτες που χρησιμοποιούν την τροπική τους εικόνα ως δόλωμα, πριν περιβάλλουν τον ταξιδιώτη με μονίμως υπερβολικές δόσεις ραδιενέργειας. Πλανήτες που επιτίθενται καταφανώς στον παίκτη, έστω παθητικά, φροντίζουν αρκετές φορές να προσφέρουν και θύλακες θαλπωρής για να ανανεωθούν και τα αποθέματα ενέργειας της στολής του χαρακτήρα, που τον κρατά ζωντανό, για πόσο κανείς δεν ξέρει πριν την προσγείωση, για όσο μπορεί. Βάλτε και πως ακόμη και ένας πλανήτης δεν εξερευνάται καθόλου εύκολα ακόμη και με τη βοήθεια του διαστημοπλοίου σας και καταλαβαίνετε πως, όπως και στο σύμπαν, έτσι κι εδώ ο εξερευνητής δεν είναι παρά ένας κόκκος άμμου αφημένος στο γοητευτικό μα αφιλόξενο άπειρο. Η διαχείριση της όποιας περιβαλλοντικής απειλής είναι ένα κομμάτι του παζλ. Στόχος είναι πάντα η συγκέντρωση πρώτων υλών που χρησιμοποιούνται για τη σύνθεση αντικειμένων, την αναπλήρωση ενέργειας και καυσίμων, τη φόρτιση της προστατευτικής στολής, την τροφοδοσία του hyperdrive που κάνει την κάλυψη διαπλανητικών αποστάσεων παιχνίδι. Ενέργεια χρειάζονται παντός είδους όπλα, εργαλεία, προσωπικά ή για το σκάφος. Επομένως κάθε φυτό, κάθε πέτρωμα, κάθε κρυσταλλικός σχηματισμός μπορεί να είναι χρήσιμος αφού αποδίδει άνθρακα, πλουτώνιο ή οτιδήποτε άλλο.
Η εξόρυξη γίνεται με το Multi Tool, το ίδιο και η μάχη. Αναβαθμίζεται με όσα εξαρτήματα μπορούν να χωρέσουν στα διαθέσιμα slots, μεταξύ των οποίων εξαρτημάτων υπάρχουν και συνέργειες, όπως συμβαίνει γενικότερα και με το exosuit και το σκάφος. Μπορούν να βελτιωθούν σημαντικά και κατά το γούστο του καθενός, αρκεί να υπάρχει υπομονή. Όχι απλά για τη συλλογή πόρων αλλά και για την τυχαία ανακάλυψη σχεδίων για αναβαθμίσεις και, ακόμη χειρότερα, επεκτάσεις στον αριθμό των slots. Σκάφη και multi tools με καλύτερες προοπτικές μπορούν να αγοραστούν πάντως, όπως και διάφορες βελτιώσεις. Οπότε ακόμη και φαινομενικά αχρείαστοι πόροι έχουν το ρόλο τους, αφού πωλούνται στην αγορά και εξασφαλίζουν επιπλέον χρήματα. Όπως και να έχει όμως, η μάχη με τα όρια του inventory είναι δεδομένη. Είναι σίγουρο ότι αν είναι να μείνει στο μυαλό μια πρόταση ύστερα από ώρες ενασχόλησης με τον τίτλο, είναι εκείνη που μας ανακοινώνει κάθε τόσο ότι γέμισε το inventory. Το οποίο είναι ξεχωριστό σε σκάφος, στολή και όπλο, ακόμη και όταν όλα είναι δίπλα δίπλα και διαλέγεται το επόμενο πράγμα που έχει νόημα να πουλήσετε για να βγουν τα προς το ζην.
Δεν είναι η κλίμακα η ίδια όμως που κάνει το αποτέλεσμα να ξεχωρίζει όσο η ομορφιά που περνά μπροστά από τα μάτια του αποσβολωμένου κοσμοναύτη
Η μάχη αυτή εκτείνεται σε πολλαπλά επίπεδα, αφού ο χειρισμός στην οθόνη του inverntory κάθε άλλο παρά ιδανικός είναι, και καταλήγει να έχει σημασία αυτό γιατί είναι σίγουρο ότι κάθε τόσο θα κάνετε βουτιά στον αποθηκευτικό σας χώρο για την όποια διαχείριση. Το χειρότερο και συνάμα αδιανόητο, είναι πως όταν ένα φυτό, ένα ζώο, ένα πέτρωμα καταχωριστεί ως ανακάλυψη, μπορείτε να αλλάξετε το όνομά του και να το δημοσιοποιήσετε για να βγάλετε χρήματα (το ίδιο ισχύει και για κάθε μεμονωμένο πλανήτη που επισκέπτεστε πριν από οποιονδήποτε άλλον), αλλά μην περιμένετε να δείτε σημείωση με το τι στοιχείο αποδίδει. Αν θέλετε να θυμηθείτε τι υπάρχει (και τι δεν υπάρχει) σε έναν πλανήτη από τον οποίο ξαναπεράσατε, καλό είναι να έχετε κρατήσει καλές σημειώσεις ή να έχετε γράψει το στοιχείο που αποδίδει κάτι στην ονομασία που του δίνετε. Η αναζήτηση από μνήμης ή στην τύχη όταν ψάχνετε κάτι πολύ συγκεκριμένο για αναγκαία αναβάθμιση του σκάφους, δεν είναι αστεία υπόθεση. Κι εδώ που τα λέμε, ποιος κρατά ψηφιακών αρχείο ειδών και ορυκτών και αποτυγχάνει πλήρως να καταγράψει τι ωφέλιμο εξάγεται από κάθε είδος;Λίγα εξ αυτών χρειάζονται για να επισκευαστεί το εξ αρχής λαβωμένο σκάφος και να γίνει δυνατή η εξόρμηση πέρα από την ατμόσφαιρα του πρώτου πλανήτη. Η έξοδος από την ατμόσφαιρα και η μετέπειτα είσοδος, ειδικά την πρώτη φορά, είναι πραγματικά εντυπωσιακές εμπειρίες. Στο διάστημα θα προκύψουν διαμάχες με πειρατές που θέλουν τα αποθέματά σας, αλλά όχι κάθε τρεις και λίγο. Η μάχη γενικότερα, στο έδαφος και στο διάστημα είναι άχαρη. Αναμενόμενα βέβαια. Πόσα να κάνουν 10 άνθρωποι; Ειδικά από τη στιγμή που κατάφεραν να κάνουν τόσο ενοχλητικό το inventory. Και μόνο που μπορείτε να “σκαλίσετε” γιγαντιαίο μετεωρίτη για να εξασφαλίσετε κάποιο ορυκτό αλλά και να ανοίξετε τρύπα για να περάσει το σκάφος από μέσα μπορεί και να είναι αρκετό αντίβαρο ώρες ώρες. Στο ταξίδι πάντως φαίνεται ότι έχει συγκεκριμένα τεχνικά όρια ο τίτλος. Η καλλιτεχνική διεύθυνση είναι μεν εκπληκτική, τα ίδια τα γραφικά όμως είναι πιο μετριοπαθή. Δεν πειράζει όμως. Το πιο εμφανές θέμα είναι το αιώνιο pop in σχηματισμών και textures. Είναι κανόνας, όχι εξαίρεση. Είναι και πρόβλημα όταν σαρώνουμε από αέρος την επιφάνεια ενός πλανήτη ελπίζοντας να βρούμε τοποθεσίες με ενδιαφέρουσες προοπτικές.
Από νωρίς ο παίκτης έχει μια επιλογή: να ξεκινήσει το ταξίδι του προς το κέντρο του σύμπαντος ή να ακολουθήσει τις υποδείξεις της μυστηριώδους ύπαρξης που ονομάζεται Atlas. Η μία δεν αποκλείει την άλλη στην πραγματικότητα, ενώ η θεωρητική διαφορά έγκειται στην καθοδήγηση του παίκτη προς κάποιες τοποθεσίες και πληροφορίες που τροφοδοτούν την αίσθηση ότι υπάρχει κάποιου είδους lore. Κατά τα άλλα θα έρθει σε επαφή με τρεις εξωγήινες φυλές, θα μάθει λέξεις από τη δική τους γλώσσα (που διευκολύνουν τελικά στην επίλυση ήδη πολύ απλών γρίφων). Σε κάθε περίπτωση, η εξερεύνηση και η επιβίωση είναι αυτοσκοπός. Δεν υπάρχει πραγματικός άλλος στόχος, δεν υπάρχουν πραγματικές εξηγήσεις για οτιδήποτε, δεν υπάρχει αλληλεπίδραση με άλλους παίκτες, παρά μόνο η συνειδητοποίηση ότι κάποιος άλλος έχει ονομάσει την τοποθεσία στην οποία μόλις προσγειωθήκατε για πρώτη φορά. Αν και είναι δύσκολο να τύχει κάτι τέτοιο για την ώρα, αφού οι πλανήτες είναι τόσοι που είναι απίθανο να συναντηθεί κάποιος με την “πατρίδα” άλλου. Τεχνικώς εντυπωσιακό, μηχανικά προσιτό και ταυτόχρονα δύστροπο, το No Man’s Sky συστήνεται γλυκά αλλά χάνει το δρόμου του χάρη στην ανθρώπινη φύση. Η εξερεύνηση του διαστήματος έχει σίγουρα να κάνει με την ανάγκη για νέα υλικά, νέα στοιχεία, νέες πρώτες ύλες. Αλλά ξεκινά πάντα με περιέργεια και είναι αδύνατο να μην οδηγήσει σε “γιατί”. Και το No Man’s Sky δεν προτείνει καμία απάντηση.
Η μάχη γενικότερα, στο έδαφος και στο διάστημα είναι άχαρη. Αναμενόμενα βέβαια. Πόσα να κάνουν 10 άνθρωποι;
Σε τίτλους όπως το Elite Dangerous, το Star Citizen και το EVE Online, άλλοι παίκτες βρίσκονται στον ίδιο κόσμο, δημιουργούν καταστάσεις και lore, για να δώσουν ζωή σε έναν κόσμο που, τελικά, καταλήγει ψυχρός, όπως συμβαίνει κατά κανόνα σε τίτλους με τεράστιους και ιδίως τυχαία σχηματισμένους κόσμους. Το Star Citizen επιχειρεί να κάνει και ένα βήμα παραπέρα μάλιστα, προσθέτοντας κανονικό campaign. Από την άλλη το No Man’s Sky είναι ξεκάθαρα πιο φιλικό. Συγκριτικά με τους τίτλους που μιμείται έως ένα σημείο είναι απείρως πιο προσιτός στο μέσο παίκτη. Σαφώς η Hello Games δεν μπορεί να τα κάνει όλα μαζί, δεν έχει το μέγεθος που υπονοεί το δημιούργημά της. Αν έθετε έναν στόχο στην κοινότητα όμως όπως το Curiosity του Peter Molyneux, κάτι στο οποίο συνεισφέρουν όλοι όσο εξερευνούν, κι ας μην συναντώνται, θα ήταν εύκολο ο κόκκος άμμου να αποκτήσει σκοπό. Και να αντέξει το κακό UI.
Το No Man’s Sky μοιάζει με πλατφόρμα, με μια αρχή. Είναι προφανές ότι υπάρχει χώρος (από χώρο άλλο τίποτα) για πολλές προσθήκες και βελτιώσεις, εν ευθέτω χρόνο. Η Hello Games δεν υπόσχεται μόνο bug fixes αλλά και νέες λειτουργίες. Μπορεί να χρειαστούν μήνες ή και μερικά χρόνια για να γίνει ο τίτλος αυτό που θέλει η ομάδα. Όπως π.χ. το Destiny, με τη διαφορά ότι η αγγλική ομάδα έχει πολύ καλύτερες δικαιολογίες για την όποια αργοπορία (ή και τιμολόγηση). Μέχρι να γίνουν πράξεις όλα αυτά βέβαια, το ταξίδι θα είναι όμορφο αλλά θα στερείται τη βαρύτητα και την ουσία που δίνει σε κάθε περιπέτεια μια υπόσχεση, μια ελπίδα, ένας σκοπός, μια ερώτηση.
Εγω βλεπω μερικες ομοιοτητες με το Driveclub. Αγγλικη ομαδα αναπτυξης, ομορφο, πολυ hype, πολλες υποσχεσεις, αλλα και πολλα προβληματα και απογοητευση. Μακαρι να ακολουθησει και την πορεια του Driveclub κατοπιν κυκλοφοριας, δηλαδη πολλα patches και updates ωστε να γινει καλυτερο το παιχνιδι.
Αρκεί να μην την ακολουθήσει και πολύ πιστά και κλείσει η εταιρεία. Διότι οι άνθρωποι έχουν κότσια, δεν μπορώ να πω.
Κλασσική early access παπαριά, που υπό νορμάλ συνθήκες θα κόστιζε ένα δεκάρικο στο steam, αλλά έβαλε το χεράκι της η Sony, το hype-άρισαν στο θεό και τελικά παρέδωσαν μια μισοτελειωμένη, βαρετή αηδία με απαράδεκτη τιμή. Έφαγε refund πιο γρήγορα και απ'τον Μπολτ.
Btw o Sean Murray είναι επάξιος διάδοχος του Molyneux.
http://i.imgur.com/dQh2hoq.png
Y.Γ: Ξερω, μπορεις και στο psn :P