Όσο ο Badman και η Badmella παραπονιούνται που ο ρόλος τους έχει υποκατασταθεί από μενού ή στέκονται δίπλα στον παίκτη και τον δουλεύουν για την κάσκα που φοράει, ο θεός της καταστροφής πρέπει να αναλάβει και υποχρεώσεις. Το No Heroes Allowed! VR είναι τίτλος RTS στην πραγματικότητα, με το χάρτη να εμφανίζεται σαν μεγάλο ταμπλό στο οποίο εμφανίζονται και κινούνται τα πάντα. Σε VR το κέρδος είναι πως ο παίκτης μπορεί να πλησιάσει το πεδίο της μάχης, να το δει από διαφορετικές γωνίες και…αυτά. Το No Heroes Allowed! VR δεν κάνει και πολλά για να εξηγήσει την προσγείωσή του στο PSVR. Σίγουρα η αίσθηση είναι καλή, δεν αντιλέγουμε, απλά δεν πρόκειται να θυμηθεί ποτέ κανένας αυτόν τον τίτλο ως επιχείρημα για τη δυναμική της εικονικής πραγματικότητας. Και για περισσότερους λόγους μάλιστα, στους οποίους και θα φτάσουμε. Αν φαντάζεστε πως υποστηρίζεται κάπως η χρήση PS Move, φαντάζεστε λάθος. Με το DualShock 4 γίνονται όλα στην πραγματικότητα, με το headset να υφίσταται μόνο για την προβολή του κόσμου. Συνδυασμό motion controls και πλήκτρων αναλαμβάνουν όλα τα υπόλοιπα μόλις πιάσουμε χειριστήριο. Οι στόχοι είναι απλοί. Πρέπει στα όρια της επιρροής μας να στήσουμε κτίσματα παραγωγής τεράτων, επεκτείνοντας έτσι, τελικά, και την επιρροή μας στο χάρτη. Φυσικά και τα τέρατά μας πρέπει να αναχαιτίζουν τους εισερχόμενους, φαντασμένους ήρωες, να διαλύουν τα κτίριά τους, μέχρι να φτάσουν τελικά στο κάστρο τους. Η καταστροφή του είναι που φέρνει τη νίκη. Λογικά όλα.
Ωστόσο το παιχνίδι έχει μια πολύ ιδιαίτερη προσέγγιση. Ρίχνει όλο το βάρος στη διαχείριση πόρων. Ξεκινάμε με απλά τέρατα και φτάνουμε στα αμέσως ισχυρότερα τα οποία τρέφονται με τα προηγούμενα και γίνονται τροφή για τα ακόμη μεγαλύτερα και φοβερότερα. Η μόνη τροφή στο επίπεδο το ίδιο είναι φυτά που τρώνε τα πιο ανίσχυρα τέρατα. Οπότε δεν αρκεί να φτιάχνει κάποιος μονάδες, διότι αν δεν μπορεί να τις συντηρήσει με άλλες μονάδες, πεθαίνουν (όντως) από την πείνα και δεν πρόκειται ποτέ να γίνει επίθεση της προκοπής. Παρά την έμφαση αυτή στη διαχείριση πόρων λοιπόν, δεν απεικονίζονται σωστά οι τρέχουσες ανάγκες και τα αποθέματα, ενώ η κινητικότητα στο χάρτη σε συνδυασμό με ανάλυση της εικόνας κάνουν την παρακολούθηση αυτών των παραγόντων ακόμη δυσκολότερη. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που η δυσκολία είναι χαμηλή σε μεγάλο μέρος του παιχνιδιού, αρκετά ώστε με μερικές απόπειρες ακόμη και χωρίς πλάνο να οδηγούν σε αποτέλεσμα. Τα πράγματα αλλάζουν κοντά στο τέλος. Λογικό για οποιοδήποτε παιχνίδι, αλλά προβληματικό σε συνδυασμό με τα ζητήματα που περιγράφονται παραπάνω.
Για αυτό και αποτυγχάνει σχεδόν φαντασμαγορικά στο τέλος το No Heroes Allowed! VR. Έχει χαρακτήρα, έχει καλή αισθητική, απλές και ενδιαφέρουσες ιδέες που μπορούν να αφομοιωθούν ακόμη και από παίκτες που δεν έχουν εμπειρία σε τίτλους στρατηγικής που, έτσι κι αλλιώς, λείπουν παραδοσιακά από τις κονσόλες. Εκεί που μετρούσε περισσότερο όμως, η σκέψη φαίνεται να σκάλωσε. Θα θέλαμε να είναι αλλιώς. Αλλά πού καιρός για ήρωες;
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity