Αγαπητέ χρήστη, παρατηρήσαμε οτι έχεις ενεργοποιημένο Ad Blocker.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity

Nioh: Bloodshed’s End Review - Σελίδα 2

Όσο περίεργο κι αν ακούγεται η ιστορία του Nioh ακολουθεί μια λογική γραμμή, ακόμη και αν περισσότερο υπονοεί παρά αφηγείται τα τεκταινόμενα.
Στο Bloodshed’s End όλα κλείνουν με την πολιορκία της Osaka. Ταιριαστή επιλογή αφού τα σχετικά γεγονότα ταιριάζουν με το τέλος μιας εποχής της ιαπωνικής ιστορίας, όπου ο διαχωρισμός γινόταν, σε τεχνικό επίπεδο, σε κάθε αλλαγή αυτοκράτορα. Κι έτσι να μην ήταν, η κορύφωση της διαμάχης μεταξύ Ieyasu Togukawa και Hideyori Toyotomi είναι ένα λογικό σημείο για κλείσιμο. Κι αν ούτε αυτό αρκεί, ε, όπως και να το κάνουμε, μιλάμε για τη λήξη της εποχής του αποκλεισμού της Ιαπωνίας από κάθε άλλο έθνος. Με τόσα σημεία καμπής, λογικό να κλείνει κάπου εκεί γύρω και ο κύκλος του Nioh, αφού το Bloodshed’s End είναι το τρίτο και τελευταίο προγραμματισμένο DLC που αναμενόταν, το τελευταίο που καλύπτεται από το Season Pass. Κι φανταζόμαστε ότι από εδώ και πέρα η υποστήριξη του τίτλου θα είναι τυπική, γιατί κάποια στιγμή πρέπει να πάμε και για άλλα.



Σε αυτό το DLC λοιπόν, μπορούμε να πούμε ότι προτερήματα και αδυναμίες των προηγούμενων δύο επεκτάσεων σχεδόν αντιστρέφονται. Δεν βρίσκουμε εδώ το ίδιο όμορφα και νέα τοπία. Δεν βρίσκουμε καν το ίδιο πολυάριθμες (που λέει ο λόγος) νέες αποστολές. Ούτε καν ανάλογο πλήθος από νέα bosses και συμβατικούς εχθρούς. Μάλιστα μεγάλες αναμετρήσεις βασίζονται σε προηγούμενα bosses, με δυο bosses από προηγούμενα DLC να εμφανίζονται παρέα και νωρίς. Απογοητευτικό δεν ακούγεται; Όντως. Αργά ή γρήγορα βέβαια θα διασταυρώσετε ξίφη (και τόσα άλλα, ανάλογα με το γούστο του καθενός) με μερικά νέα bosses, τα οποία ξεφεύγουν από την πεπατημένη και ξεχωρίζουν θέλουν δεν θέλουν. Υπάρχει ο Jin Hayabusa για παράδειγμα, με τη συγγένεια που φαντάζεται οποιοσδήποτε δεν γνωρίζει σήμερα μόλις την Team NINJA. Πιο ενδιαφέρουσα όμως είναι η αναμέτρηση με το Onmoraki, που δεν είναι μωράκι αλλά τεράστιο πτηνό. Η ιδιαιτερότητα αυτή οδηγεί σε μάχη με άλλη λογική και κανόνες, αφού το πτηνό δεν κινείται με τους περιορισμούς ανθρωποειδούς, ούτε και περιορίζει το ίδιο την φαντασία. Η μάχη είναι εντυπωσιακή, σίγουρα, με καλό ρεπερτόριο επιθέσεων από κοντά, μακριά και από αέρος φυσικά.



Αργότερα βέβαια παίρνουμε δόση και από κάτι πιο αναμενόμενο, με ευτυχώς καλοζυγισμένη μάχη κόντρα στον Hideyoshi Toyotomi. Στην αναμέτρηση αυτή χρειάζεται εξαιρετική προσοχή, με τα ανοίγματα να είναι λίγα και η υπομονή απολύτως απαραίτητη. Όλα κλείνουν όμως με την παλλακίδα του, την Lady Chacha, ή, αλλιώς, Yodogimi, που μεταμορφώνεται στη μυθική αλεπού με τις εννιά ουρές, φιγούρα κλασική για τη μυθολογία της Άπω Ανατολής, άρα μην ψάχνετε για πιο ύποπτη σύνδεση με Naruto. Εδώ όχι μόνο έχουμε μια πολύ απαιτητική και ενδιαφέρουσα αναμέτρηση, αλλά και εντυπωσιακό πεδίο μάχης, συνδυασμό δηλαδή που αποζητούμε κάθε φορά στο Nioh και στο DLC του.
Όλα αυτά τελειώνουν κάποια στιγμή βέβαια, μετά κόπων και βασάνων ασφαλώς. Χωρίς νέο περιεχόμενο στον ορίζοντα, και τη διαδρομή να ολοκληρώνεται με την ανακοίνωση του Complete Edition, κάπως πρέπει να κρατηθεί ο παίκτης στον κόσμο του παιχνιδιού, αν υπάρχει η κατάλληλη διάθεση. Οπότε φτάνουμε στο The Abyss, ιδέα που έχουμε συναντήσει ως Blood Palace, Dark Realm κ.ά. σε συγγενικούς ουσιαστικά τίτλους. Η άβυσσος έχει επίπεδα, με το βάθος να ορίζει τη δυσκολίας των αναμετρήσεων ενάντια σε ενισχυμένες εκδοχές γνωστών εχθρών. Συναντούμε εδώ έναν ενδιαφέροντα μηχανισμό πάντως, όχι απλά τον υψηλότερο βαθμό δυσκολίας σε όλο το παιχνίδι. Υπάρχουν αντικείμενα που κερδίζετε ύστερα από boss fight που ξεχωρίζουν από το πιο τυπικό loot διότι δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν άμεσα. Και όσο βαθύτερα κινείστε στην άβυσσο χωρίς να τα αξιοποιείτε, τόσο πιο ισχυρά γίνονται, άρα και πιο χρήσιμα στην κρίσιμη στιγμή. Μονίμως δηλαδή ο παίκτης ζυγίζει μεταξύ της περιέργειάς του για τα αντικείμενα αυτά και τη βελτίωση που φέρνει σε αυτά η υπομονή, την ώρα που οι απαιτήσεις της αβύσσου δίνουν μονίμως επιχειρήματα για αξιοποίησή τους. Η ήττα σημαίνει απώλεια όλων των κερδών αυτών πάντως. Ωστόσο, αν ο παίκτης επιλέξει να σταματήσει την πρόοδό του μετά από κάποιο boss fight, μπορεί να επιστρέψει αργότερα και να συνεχίσει από εκείνο το σημείο. Είπαμε. Μην ξεπεραστεί και κάθε όριο σαδισμού.



Ακόμη κι έτσι, ναι μεν συντηρείται το ενδιαφέρον αλλά οι ανταμοιβές δεν είναι αντάξιες της προσπάθειας και της ικανότητας που απαιτούνται. Χωρά δε και η σκέψη ότι το mode αυτό θα μπορούσε κάλλιστα να είναι μέρος του βασικού παιχνιδιού. Βέβαια, θεωρείται δεδομένη η περαιτέρω πρόοδος του παίκτη και η πορεία στα νέα επίπεδα δυσκολίας που προσθέτει το DLC, οπότε, στην παρούσα τουλάχιστον, δεν θα μπορούσε να γίνει κάτι τέτοιο χωρίς να διαλυθεί κάθε ισορροπία.



Μπορεί το Bloodshed’s End να είναι το πιο ανισόρροπο, σε περιεχόμενο τουλάχιστον, DLC του Nioh, παρουσιάζει όμως και τις καλύτερες ιδέες από την τριάδα. Με λίγη δουλειά ακόμη θα μπορούσε να είναι μικρογραφία του τι μέλλει γενέσθαι για το Nioh, που δεν είναι παράλογο να ξεπεράσει αισθητά τον προκάτοχό του. Άλλωστε, στα games ειδικά, το άλμα σε sequel, συχνά στο πρώτο sequel μάλιστα, δεν είναι έκπληξη όπως στον κινηματογράφο. Για αυτό μπορούμε και να κάνουμε όρεξη από τώρα. 

8

ENTERNITY SCORE
ΒΑΘΜΟΛΟΓΗΣΕ ΤΟ opencritic.com
ΘΕΤΙΚΑ
  • Η μεγαλύτερη δόση φανταστικού οδηγεί σε μια χούφτα εντυπωσιακές μάχες
  • Η άβυσσος είναι ό,τι χρειάζονται οι φανατικότεροι για να χαθούν περισσότερο στον κόσμο του Nioh
ΑΡΝΗΤΙΚΑ
  • Λίγες αποστολές της προκοπής
  • Επανεμφάνιση προηγούμενων bosses
*