Το πρώτο πράγμα που αντικρίζει ο παίκτης με το που βρεθεί στο αρχικό μενού είναι ποικιλία διαφορετικών modes. To πρώτο που θα κερδίσει το βλέμμα των περισσότερων παικτών δεν είναι άλλο από το story mode, το οποίο σε αυτούς τους τίτλους αποτελεί ήπια εισαγωγή τόσο στην ιστορία, όσο και τους μηχανισμούς τους. Στην περίπτωση του My Hero One’s Justice 2 τα πράγματα περιπλέκονται σε αυτό το κομμάτι, καθώς η ιστορία συνεχίζει από το τέλος του προηγούμενου παιχνιδιού. Εννοείται πως αυτό είναι -τεχνικώς- λογικό, αλλά δεν παύει να δημιουργεί προβληματισμούς σε όσους παίκτες δεν είναι εξοικειωμένοι με το franchise. H ιστορία, λοιπόν, ακολουθεί τα γεγονότα της σειράς από το τέλος της μάχης του All Might με τον ορκισμένο εχθρό του, All for One, έως και την επική κλιμάκωση του Overhaul ark, κατά το οποίο οι πρωταγωνιστές έρχονται αντιμέτωποι με μία πολύ επικίνδυνη ομάδα yakuza. Ο παίκτης μπορεί να ζήσει τις σημαντικότερες μάχες της συγκεκριμένης χρονικής περιόδου σε ένα σενάριο συνολικής διάρκειας τεσσάρων (4) ωρών, κατά το οποίο τοποθετείται στη θέαη των βασικών ηρώων, αλλά και των κακοποιών. Δυστυχώς, πέρα από την μικρή του διάρκεια, το story mode παρουσιάζει ελλείψεις και στον τομέα της παρουσίασης. Οι διάλογοι παρουσιάζονται σε μορφή slideshow αποτελούμενο από έγχρωμα στιγμιότυπα, δίνοντας μια αμυδρή αίσθηση από manga. Στην πορεία, όμως, ο παίκτης καταλαβαίνει πως ο πραγματικός σκοπός αυτής της επιλογής μάλλον είχε να κάνει με το διαθέσιμο budget για τη δημιουργία του τίτλου, αφού θα αντικρίσει πέντε (5) συνολικά cut-scenes, τα οποία μάλιστα είναι και πολύ καλής ποιότητας. Η έλλειψη χρημάτων -ή διάθεσης- φαίνεται και σε μερικά ακόμα σημεία, καθώς δύο συγκεκριμένοι κακοποιοί που βρίσκονταν στη βασική πλοκή του anime έχουν αντικατασταθεί από τυχαία μοντέλα χαρακτήρων, τα οποία απλά φέρουν τις χαρακτηριστικές ικανότητες τους, αλλά όχι την εμφάνιση τους. Σημαντικότερο παράπτωμα του εν λόγω mode, όμως, δεν είναι άλλο από την υποτιθέμενη επική τελική μάχη -της οποίας το περιεχόμενο δεν θα αναφερθεί, ούτως ώστε να αποφευχθούν τα spoilers-, στην οποία το παιχνίδι προσπαθεί να τροποποιήσει ελάχιστα το gameplay του, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία, αφού το μόνο που καταφέρνει είναι να κουράσει τον παίκτη και να αφαιρέσει πολλούς πόντους από την ένταση που θα έπρεπε να υπάρχει κατά την εξέλιξή της.
Παρόλο που το story mode λειτουργεί με τελείως εισαγωγικό τρόπο και εκ φύσεως αλλά και εξαιτίας των προβλημάτων του, το παιχνίδι διαθέτει αρκετά άλλα modes για να ικανοποιήσει τον παίκτη. Με το Mission mode, το δεύτερο κατά σειρά, οι παίκτες έχουν τη δυνατότητα να διαλέξουν ένα χαρακτήρα της επιθυμίας τους και να βουτήξουν σε αποστολές με συνεχείς μάχες αυξανόμενης δυσκολίας, όπου θα χρειαστεί να επιλέξουν οι ίδιοι το σωστό μονοπάτι, έτσι ώστε να φέρουν εις πέρας την εκάστοτε αποστολή με τον ευκολότερο δυνατό τρόπο. Στην πράξη, το Mission Mode υστερεί από την ίδια του τη νοοτροπία, δηλαδή τη δυσκολία του. Εξαιτίας των ήπιων στοιχείων RPG που εισάγει στο παιχνίδι, με τους χαρακτήρες να έχουν πλέον levels, θα χρειαστεί αρκετές φορές να επαναλάβετε κάποια προηγούμενη αποστολή, πράγμα που οδηγεί σε ανούσιο grind που ίσως προκαλέσει πλήξη σε πολλούς παίκτες. Βέβαια, σε αυτό το σημείο αξίζει να σημειωθεί πως η δυσκολία παραμένει σε ικανοποιητικό επίπεδο, ανεξαρτήτως του grind, προσφέροντας έτσι επιπλέον πρόκληση, βοηθώντας ταυτόχρονα στην καλύτερη εξοικείωση με τους μηχανισμούς. Δίπλα στο Mission Mode στέκεται ένα ακόμα μοναδικό mode του τίτλου, το Arcade Mode, κατά το οποίο ο παίκτης καλείται πάλι να διαλέξει ένα χαρακτήρα της αρεσκείας του, να επιλέξει μεταξύ τριών διαφορετικών διαδρομών και να περάσει μέσα από μία σειρά διαφορετικών μαχών αυξημένης δυσκολίας. Στο τέλος κάθε μάχης, ο παίκτης βλέπει τους χαρακτήρες να αλληλεπιδρούν με σύντομους διαλόγους και ας μην έχουν καμία σχέση μεταξύ τους στη σειρά, λειτουργία αρκετά ενδιαφέρουσα, η οποία όμως θα μπορούσε να είναι καλύτερα εκτελεσμένη, μιας και οι διάλογοι είναι γραπτοί και το voice acting απουσιάζει. Το Arcade Mode σάς επιβραβεύει με διάφορες εικόνες θεματικών σχεδίων, κάτι που θα αρέσει μεν στους fans, αλλά καθιστά και αρκετά άσκοπη την ύπαρξη του mode. Σίγουρα, θα ήταν πολύ προτιμότερο να προσφέρει και μερικά ακόμα αντικείμενα για το customization των παικτών, όπως κάνουν πολύ σωστά τα δύο προαναφερθέντα modes με οποία αντικείμενα που αποτελούν πολύ ευχάριστη επιλογή, αφού σας επιτρέπουν να αλλάξετε ποικιλοτρόπως τις ενδυμασίες όλων των χαρακτήρων του roster.
Πέραν όλων αυτών, όμως, το My Hero One’s Justice 2 είναι ένα arena fighting game και το gameplay του έχει προφανώς τη μεγαλύτερη βαρύτητα. Το πρόβλημα με τα περισσότερα παιχνίδια του είδους είναι πως παρόλο που διαθέτουν μεγάλη ποικιλία χαρακτήρων, οι περισσότεροι από αυτούς παρουσιάζουν ομοιότητες μεταξύ τους, οι οποίες δημιουργούν αίσθηση επανάληψης, με αποτέλεσμα να χάνεται σταδιακά το ενδιαφέρον. Στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν ισχύει κάτι αντίστοιχο. Ο τίτλος παρέχει το εκπληκτικό νούμερο των 40 χαρακτήρων, μέχρι στιγμής, με ακόμη περισσότερους να είναι προγραμματισμένοι για μελλοντικά DLC -κάτι που δεν επικροτείται, αλλά ούτε πρόκειται και να αλλάξει- κάθε ένας εκ των οποίων λειτουργεί τελείως διαφορετικά. Χρησιμοποιώντας μοναδικούς συνδυασμούς από light, heavy και counter attacks, κάθε ήρωας ή κακοποιός μπορεί να κυριαρχήσει στο πεδίο της μάχης, με το χαρακτήρα του να σκιαγραφείται μέσα από τις κινήσεις του.
Από τις εξαιρετικά γρήγορες επιθέσεις του Midoriya Izuku μέχρι και τις αργές, αλλά πανίσχυρες επιθέσεις του Overhaul, ο παίκτης ανακαλύπτει διαρκώς τα δυνατά αλλά και αδύνατα σημεία των χαρακτήρων, γεγονός που μετατρέπει κάθε μάχη σε μία διαφορετικού είδους εξάσκηση. Πέρα από τον κύριο χαρακτήρα, μπορείτε να διαλέξετε δύο ακόμα ως sidekicks, τους οποίους καλείτε στη μάχη είτε για να ξεφύγετε από τα combos των αντιπάλων, είτε για να επεκτείνετε τους δικούς σας συνδυασμούς. Στην οθόνη εντοπίζονται τρεις βασικές μπάρες. Η μπάρα ζωής είναι η βασικότερη αφού, προφανώς, δείχνει τους πόντους ζωής που έχουν απομείνει στον παίκτη. Πάνω από την μπάρα ζωής εντοπίζεται μία πολύ μικρότερη, που εξαντλείται με κάθε επίθεση που δέχεται ο χαρακτήρας ενώ βρίσκεται σε αμυντική στάση, αλλά και με κάθε sidestep που κάνει. Η ύπαρξή της βοηθάει σημαντικά στη διατήρηση της ισορροπίας κατά την εξέλιξη της μάχης, αφού οφείλετε να τη χρησιμοποιήσετε με έξυπνο τρόπο και μόνο όταν παραστεί ανάγκη. Αντίστοιχα, κάτω από την μπάρα ζωής βρίσκεται με κεφαλαία γράμματα η χαρακτηριστική φράση του All Might “Plus Ultra!", η οποία αποτελεί και μότο των ηρώων της σειράς. Με κάθε χτύπημα που περνάει στον αντίπαλο, αλλά και κάθε χτύπημα που δέχεται ο χαρακτήρας, τα γράμματα της φράσης γεμίζουν ολοένα και περισσότερο. Την πρώτη φορά που θα χρωματιστούν όλα τα γράμματα της φράσης μπορείτε να εκτελέσετε μία πολύ δυνατή κίνηση Plus Ultra, ενώ τη δεύτερη φορά έχετε τη δυνατότητα να εξαπολύσετε μία επίθση ultimate κατά την οποία παίζει ένα εντυπωσιακό και γεμάτο δράση, αν και μερικές φορές αρκετά εκτενές, cut-scene. Tέλος, την τρίτη φορά θα μπορείτε να συνδυάσετε τις δυνάμεις του χαρακτήρα σας και των δύο sidekicks και να κάνετε την υπέρτατη συνδυαστική επίθεση, με μερικούς συνδυασμούς ηρώων να παρέχουν τελείως αυθεντικές κινήσεις.
Σε γενικές γραμμές, κάθε κίνηση έχει μεγάλη σημασία στην πορεία της της μάχης, καθιστώντας τα Local και τα Online Battles πολύ ενδιαφέροντα και γεμάτα ένταση, με την υπεροχή των παικτών να εξαρτάται αποκλειστικά από τις ικανότητες και τα αντανακλαστικά τους και όχι από τους ήρωες που επιλέγουν. Πιο συγκεκριμένα, οι διαδικτυακές μάχες καταφέρνουν να προσφέρουν διασκέδαση, αλλά και έντονο ανταγωνισμό. Ευτυχώς οι servers είναι για την ώρα αρκετά σταθεροί, οπότε οι παίκτες δεν επηρεάζονται από τυχόν δυσλειτουργίες τους και μπορούν να αναδείξουν πλήρως τις δυνατότητες τους. Ενδιαφέρουσα ιδέα αποτελεί και ένα νέο game mode που εμπεριέχεται στα Free και Online Battles, το οποίο επιτρέπει σε έως τέσσερις παίκτες να συμμετέχουν στη μάχη. Οι δευτερεύοντες παίκτες μπορούν να επιλέξουν ένα από τα δύο sidekicks του βασικού παίκτη, ούτως ώστε να τον βοηθήσουν, δημιουργώντας έτσι μια χαοτική κατάσταση. Παρόλο που είναι, ομολογουμένως, διασκεδαστικό και αρκετά μοναδικό ως game mode, ορισμένες ατέλειες του, όπως το αυτόματο κλείδωμα των επιθέσεων των δευτερευόντων παικτών στους βασικούς παίκτες, ίσως κουράσουν μετά από μερικές αναμετρήσεις.
Οπτικά, το My Hero One’s Justice 2 υιοθετεί πολύχρωμο εικαστικό στιλ, με έμφαση στον εντυπωσιασμό που προκαλούν οι επιθέσεις. Τα μοντέλα των χαρακτήρων παραμένουν πιστά στην πρώτη ύλη, ενώ η κάμερα κινείται περίτεχνα, χρησιμοποιώντας πολλαπλές γωνίες, κατά τη διάρκεια των Ultimate, έτσι ώστε να παραδώσει αισθητική παρόμοια με του anime. Παρόλα αυτά, τα προβλήματα δεν απουσιάζουν, ιδιαίτερα στον τομέα των επιπέδων. Κάθε επίπεδο αποτελείται από αντικείμενα, όπως δέντρα, τραπέζια, κολώνες, τα οποία μπορούν να καταστραφούν κατά την εξέλιξη της μάχης. Το ίδιο ισχύει και για τους τοίχους των κτιρίων, αλλά και το δάπεδο σε ορισμένες πίστες, η καταστροφή των οποίων αλλάζει ελάχιστα και την πορεία της μάχης. Αν εκτοξεύσετε τον αντίπαλο με δύναμη στον τοίχο, θα πρέπει να τον ακολουθήσετε για να συνεχίσετε το combo, πράγμα το οποίο μεταφέρει την δράση σε διαφορετικό άξονα, κατά μήκος του τοίχου. Αντίστοιχα, μπορείτε να σπάσετε το δάπεδο και να πέσετε με τον αντίπαλο σας σε ένα ελαφρώς διαφορετικό οπτικά επίπεδο. Πρακτικά, όμως, όλα αυτά δεν προσφέρουν τίποτα ουσιώδες στους παίκτες, ενώ μάλιστα μερικές φορές η κάμερα «δυσκολεύεται» σε σημείο που μειώνεται και η ορατότητά τους. Παρά το χάος που επικρατεί στην οθόνη σε αυτές τις περιπτώσεις, δεν παρατηρήθηκαν frame drops και το παιχνίδι «τρέχει» ικανοποιητικά, σε όλες τις περιπτώσεις. Αξιοσημείωτο είναι και το soundtrack του παιχνιδιού, που ταιριάζει απόλυτα στο κλίμα του, δίνοντας ρυθμό και επιπλέον ένταση σε κάθε κίνηση.
Το δεύτερο πόνημα της σειράς My Hero One’s Justice δουλεύει πάνω στη βάση του προκατόχου του και αναπτύσσει το κάθε στοιχείο του λίγο παραπάνω, παραδίδοντας ένα διασκεδαστικό fighting game με βαθύ και προσεγμένο σύστημα μάχης. Παρόλα αυτά, δεν παύει να μεταδίδει την αίσθηση στον παίκτη πως πρόκειται για ένα ακόμα στάδιο ενός συνολικού πειράματος, αφήνοντας να εννοηθεί πως η μελλοντική κυκλοφορία του «ακόμα καλύτερου» My Hero One’s Justice 3 είναι σχεδόν σίγουρη. Εξαιρώντας το σύστημα μάχης και την λεπτομέρεια στη δημιουργία των χαρακτήρων, όλα τα υπόλοιπα τμήματα του παιχνιδιού παρουσιάζουν ιδιαίτερες, αλλά ημιτελείς ιδέες. Δεν θα έπρεπε να είναι δεδομένη η κυκλοφορία πολλαπλών παρόμοιων τίτλων, με τον ένα να βελτιώνει τα πταίσματα του προηγούμενου, μιας και η ουσιαστική σημασία της ανάπτυξης μίας «σειράς» παιχνιδιών είναι η επίδειξη δημιουργικότητας με βάση μια πρώτη ύλη και όχι μόνο η τεχνική βελτίωση των χαρακτηριστικών της. Το My Hero One’s Justice 2 αποτελεί φιλόξενο περιβάλλον για όσους δεν έχουν ασχοληθεί ξανά με το franchise και ικανοποιεί τους fans, αφήνοντάς τους όμως να περιμένουν αυτό το πολυπόθητο “Plus Ultra” από τη σειρά.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity