Το ατού του παιχνιδιού από τα promotions κιόλας φάνηκε να είναι το εύρος του customization του, το οποίο στηρίζεται κυρίως σε δύο καινούργια χαρακτηριστικά: τα hunting styles και τα hunting arts. Το στιλ που θα επιλέξει κανείς θα προσδιορίσει και τον τρόπο που θα συμπεριφέρεται κάθε όπλο στην συνέχεια, χωρίς να δεσμεύει τον παίκτη μιας και μπορεί να αλλάξει ανά πάσα στιγμή ανάλογα με τι τον βολεύει περισσότερο. Η ιδέα υλοποιείται έξυπνα αφού ανάλογα με την επιλογή ο παίκτης μπορεί να παίξει με τον κλασικό τρόπο που έχει συνηθίσει από προηγούμενους τίτλους της σειράς, να τα βάλει με τα τέρατα που είναι ευάλωτα από…ψηλά με aerial attacks (έχουμε βεβαίως και την επιστροφή του mounting) που όμως θα κοστίσουν ορισμένες επιθέσεις από το έδαφος, να στηριχτεί στα αντανακλαστικά του και να μάθει να επιτίθεται στα εχθρικά όντα του παιχνιδιού ακριβώς λίγο πριν το κάνουν εκείνα και να μπλοκάρει τις επιθέσεις τους ή να παίξει full επίθεση όντας striker και να χρησιμοποιήσει ταυτόχρονα μέχρι και τρία hunter arts.
Το ατού του παιχνιδιού από τα promotions κιόλας φάνηκε να είναι το εύρος του customization του, το οποίο στηρίζεται κυρίως σε δύο καινούργια χαρακτηριστικά: τα hunting styles και τα hunting arts.
Τα οποία hunter arts είναι ουσιαστικά το…cheat του παίκτη, αφού πρόκειται για επιθέσεις που γίνονται διαθέσιμες μετά από combo και αν χρησιμοποιηθούν την κατάλληλη στιγμή δεν αφήνουν τίποτα όρθιο. Στα τέσσερα μικρά χωριουδάκια του παιχνιδιού ο παίκτης έχει την ευκαιρία να αλληλεπιδράσει με μπόλικους κατοίκους, να αναπτύξει το χαρακτήρα και τα όπλα του, να εκπαιδευτεί, να…ξεκουραστεί, να φάει και, το σημαντικότερο όλων, να αναλάβει quests. Μια απλή γύρα για κοινωνικοποίηση του χαρακτήρα αρκεί για να φανεί ότι το Monster Hunter Generations δεν πατά πάνω σε κάποια βαρυσήμαντη πλοκή, αλλά αφορά όσους θέλουν να μπουν κατ’ ευθείαν στο ψητό: να γδάρουν τέρατα και να γίνουν οι πιο δυνατοί κυνηγοί στη γειτονιά. Βέβαια, το παιχνίδι δεν είναι σε μόνιμο τέρμα-τα-γκάζια mode, αφού ουκ ολίγα ιδιαιτέρως εριστικά quests απαιτούν μονάχα τη συλλογή συγκεκριμένων αντικειμένων που θα κοστίσουν χρόνο και υπομονή μιας ο προς εξερεύνηση χάρτης είναι αρκετά μεγάλος. Όσοι επιστρέφουν στον τόπο του εγκλήματος μετά από πολλά προηγούμενα παιχνίδια της σειράς θα βρουν το εν λόγω «κακό» μικρό, με όσους δοκιμάζουν για πρώτη τους φορά το franchise να τα βρίσκουν λίγο δύσκολα αν κατά τη διάρκεια του ψαξίματος δεχτούν επιθέσεις/trolling από κοντινά τερατάκια.
Στα τέσσερα μικρά χωριουδάκια του παιχνιδιού ο παίκτης έχει την ευκαιρία να αλληλεπιδράσει με μπόλικους κατοίκους, να αναπτύξει το χαρακτήρα και τα όπλα του, να εκπαιδευτεί, να…ξεκουραστεί, να φάει και, το σημαντικότερο όλων, να αναλάβει quests.
Ο παίκτης θα εξοικειωθεί πολύ γρήγορα με τους μηχανισμούς του Generations, όμως γίνεται γρήγορα αντιληπτό το πόσο απαραίτητο είναι το Circle Pad Pro στο original 3DS, χωρίς το οποίο θα περάσει δύσκολα με την κάμερα. Οι μάχες είναι ιδιαίτερα απαιτητικές και χρήζουν, ως συνήθως, τεράστιας προσοχής ως προς την κάθε σχεδόν λεπτομέρεια, κάτι που αφορά το στήσιμο του παίκτη απέναντι από το στόχο του, τις κινήσεις που θα επιλέξει να κάνει σε συνάρτηση με τις εκάστοτε περιστάσεις, καθώς και τον υπολογισμό του τι υπάρχει και που ακριβώς στον περιβάλλοντα χώρο όπου διαδραματίζεται η μάχη. Εννοείται πως ο παίκτης θα μπορέσει να παίξει ως Palico, όμως ακόμα και τα συμπαθητικά στη μορφή και ιδιαίτερα χρηστικά στην μάχη γατάκια θα πρέπει να είναι μέρος της στρατηγικής του παίκτη και όχι απλά μια χαριτωμένη εναλλακτική. Οι μάχες του Generations είναι πιο άμεσες και περισσότερο ελκυστικές από προηγούμενα παιχνίδια της σειράς, η δράση είναι γρηγορότερη και τα boss fights είναι πραγματικά διασκεδαστικά, όμως όλα αυτά έρχονται αφού αφιερωθεί υπολογίσιμο μέρος της προετοιμασίας στα ατελείωτα menus του τίτλου, κάτι που ρίχνει συχνότατα τους…παλμούς του παιχνιδιού. Το γεγονός ότι έχουμε πλέον δυνατότητα για level up τόσο σε όπλα όσο και σε armor είναι απολαυστικό κάθε φορά που σημειώνεται άνοδος και η βελτίωση γίνεται αισθητή σχεδόν με κάθε σημαντική μάχη. Η συλλογή πρώτων υλών δεν είναι απλή υπόθεση, αφού απαιτείται συγκέντρωση των απαιτούμενων υλικών για τη δημιουργία εξοπλισμού με προσοχή και λεπτομέρεια, κάτι που απαιτεί τον εντοπισμό συγκεκριμένων τεράτων ή αντικειμένων κατά την διάρκεια τόσο της solo προσπάθειας του παίκτη όσο και σε co-op με κάποιον φίλο του. Η όλη διαδικασία γίνεται με μαγικό τρόπο όλο και πιο εθιστική, αφού αγγίζει ένστικτα συλλέκτη, ιδιαίτερα όταν γίνει αντιληπτό το εύρος και η ποικιλία που προσφέρει ο τίτλος, σε βαθμό που κανένας από τους προκατόχους του δεν κατάφερε.
Το δυσκολότερο και πιο διασκεδαστικό -προφανώς- κομμάτι του Generations είναι φυσικά το multiplayer. Η ομάδα ανάπτυξης δούλεψε για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα στην διαδικασία δημιουργίας online lobbies, και εκεί είναι που γίνεται ο πραγματικός χαμός: υπάρχουν αποκλειστικά quests που ρίχνουν στην «αρένα» μερικά από τα πιο ζόρικα τέρατα που έχουν υπάρξει ποτέ στην σειρά και εκεί ακριβώς είναι που ανθίζουν οι λιγοστές μα εντυπωσιακές εν τέλει προσθήκες στο gameplay του Monster Hunter. Εννοείται πως απαιτείται προεργασία μιας και είναι απαραίτητες μερικές ώρες από looting και μάχη με τέρατα του main παιχνιδιού ώστε ο παίκτης να φέρει μαζί του τον απαραίτητο εξοπλισμό στα απαραίτητα επίπεδα, καθώς και τα ανάλογα αντικείμενα που θα τον βοηθήσουν να επιζήσει για περισσότερο από μισό λεπτό. Μόλις ο παίκτης κάνει το ιδανικό…blend-in στον multiplayer τομέα του παιχνιδιού θα βρεθεί προ δεκάδων επιπλέον ωρών (μπροστά στις 30 του campaign) αβυσσαλέας σφαγής.
Ο πανέμορφος και γεμάτος ζωντάνια κόσμος του Generations αποτελεί ένα τόσο σκληρό, μα ταυτόχρονα τόσο γαλήνιο setting χάρη σε πανέμορφο και προσεγμένο art direction που κερδίζει τις εντυπώσεις όταν ενεργοποιηθεί το 3D. Η καρδιά του παιχνιδιού είναι η καρδιά ολόκληρου του franchise, περιέχοντας όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που αιχμαλώτισαν τους fans του, συν μερικά νέα που σίγουρα θα συναντάμε πλέον στα παιχνίδια της σειράς. Το «μαρτύριο» που αποτελούν οι μάχες του multiplayer είναι και αυτό που θα προκαλέσει τον hardcore οπαδό και θα τον κρατήσει για πολύ καιρό αιχμάλωτο στα δεσμά του. Αυτή είναι μια εξαιρετική περίοδος για το λάτρη του Monster Hunter.
Αρρώστια φαίνεται... Κρίμα που δεν έχω N3DS. Έχει περάσει πλέον αρκετός καιρός από το τελευταίο μου κάψιμο με τη σειρά, οπότε θα μπορούσα να βάλω μπρος άλλες μερικές εκατοντάδες ώρες σε νέα έκδοση, αλλά μάλλον το MH3U θα είναι το τελευταίο μου παιχνίδι στη σειρά, αφού δεν το βλέπω να έρχεται σε πλατφόρμα που να έχω ή γενικότερα σε οικιακή.