Εν αρχή κλασική Milestone. Loading μέχρι να τελειώσει ο κόσμος, μέχρι να ξεχάσετε ποιο παιχνίδι έχετε βάλει να παίξετε. Τουλάχιστον βελτιώθηκαν 2 θέματα σε αυτόν τον τομέα: το εντελώς αχρείαστο και χαζό κομμάτι όπου στη μέση της φόρτωσης μας έβαζε να πατήσουμε απλά ένα κουμπί για να περάσουμε σε ένα δεύτερο στάδιο φόρτωσης και ότι πλέον τα loading times πριν τους αγώνες έχουν μικρύνει, χωρίς πάντως να έχουν και πάλι πιάσει λογικά επίπεδα. Αφήστε που όλο αυτό το πράσινο background λόγω του της χορηγίας από Monster μας κάνει να νομίζουμε ότι βλέπουμε το Fantastic Four του 2015. Κατά τα άλλα η αλήθεια είναι ότι η πρώτη εντύπωση είναι αυτή του πανικού. Κανένα tutorial, καμιά εισαγωγή, ξεκινάτε απλά έναν αγώνα, δεν ξέρετε τι σας γίνεται, δεν ξέρετε τι πατάτε και είναι στατιστικά βέβαιο ότι θα βγείτε εικοστός στους είκοσι. Ναι, είναι αιφνιδιασμός, ναι δεν είναι και τόσο καλή ιδέα, αλλά τουλάχιστον σας προετοιμάζει για έναν αρκετά δύσκολο τίτλο. Δύσκολος και από σχεδιασμό και πρόθεση -ε δεν είναι και το ευκολότερο πράγμα του κόσμου να χειριστείτε μια μηχανή 250 ή 450 κυβικών σε μια πίστα γεμάτη λάσπη και άλματα- αλλά και εξαιτίας, του, για άλλη μια φορά, προβληματικού συστήματος χειρισμού, που παρόλα αυτά είναι πολύ καλύτερο από την προηγούμενη προσπάθεια.
Το κακό όμως είναι ότι τελικά tutorial δεν υπάρχει πουθενά, παρά μόνο κάποιες συμβουλές την ώρα του loading -να έχουμε κάτι να διαβάζουμε βρε αδερφέ, τόση ώρα που διαρκούν- και τίποτα άλλο. Αυτό γίνεται ακόμα πιο εκνευριστικό στο career mode όπου πρέπει να χαθείτε, χωρίς καμία καθοδήγηση, για πολλή ώρα μέσα στα μενού για να ρυθμίσετε τα πράγματα όπως θέλετε, αν δεν σας ικανοποιούν, κάτι πολύ πιθανό, οι default επιλογές. Μιας και περάσαμε από το παράθυρο στο career, τυπικά για τίτλο της Milestone είναι το πιο ενδιαφέρον κομμάτι, αλλά με τους σπόνσορες να έχουν -για μια ακόμα φορά σε τίτλο της εταιρείας- διακοσμητικό ρόλο και τα μενού που κάποτε ήταν ωραία και αναλυτικά να είναι πλέον φτωχά και αδικαιολόγητα λακωνικά, θέλει αρκετή συνήθεια και υπομονή ειδικά όταν αρχίσουν να δυσκολεύουν τα πράγματα, κυρίως με το πέρασμα από τα 250cc στα 450cc.
Αυτές είναι οι δύο κατηγορίες μηχανών που εμφανίζονται στα modes του τίτλου που είναι κλασικά για το είδος, με το Πρωτάθλημα του 2017 να έχει όλο το επίσημο περιεχόμενο (αλλά όχι του 2018 που τρέχει τώρα), ενώ μπορείτε να οργανώσετε και σκέτους αγώνες ή Time Attack, που πάντως θα είναι και η μόνη επιλογή σας για εξάσκηση εν τη απουσία Free Mode. Αυτό, αν προστεθεί στην έλλειψη tutorial, δεν είναι και πολύ θετικό. Θετικό όμως είναι ο track editor όπου μπορείτε να φτιάξετε τις δικές σας πίστες, κάτι που είχαμε καιρό να δούμε σε παιχνίδια του είδους. Το θέμα είναι ότι και πολλά bugs υπάρχουν, αλλά η μεγαλύτερη αμαρτία του είναι η έλλειψη delete button, κάτι που καθιστά τραγικά δύσκολη την όποια επεξεργασία της δημιουργίας σας.
Στον πυρήνα του gameplay το ανησυχητικό είναι ότι το 80% των σχολίων θα μπορούσαν να είναι ίδια με τα αντίστοιχα του review του MXGP2 του 2016. Και πάλι το παιχνίδι το απολαμβάνετε καλύτερα στο easy με όλα αυτόματα, αν και το ΑΙ είναι ένα κλικ καλύτερο, χωρίς πάντως να του λείπουν τα προβλήματα. Ενδεικτικά αν πέσει οδηγός του ΑΙ μπορεί να κάνει respawn (ναι, αντίο στο ρεαλισμό και όχι μόνο σε αυτόν) μπροστά από το σημείο που έπεσε, ενώ σίγουρα παίζει και κάποια «ελαστικότητα» στην τεχνητή νοημοσύνη, μιας και οι αντίπαλοι σάς πιάνουν γρήγορα αν ξεφύγετε και το ίδιο μπορείτε να κάνετε συνήθως και εσείς. Αυτό όμως που καταστρέφει για μια ακόμα φορά την όποια αίσθηση ρεαλισμού του τίτλου, που θέλει να θεωρείται επίσημος, είναι το σύστημα φυσικής, για το οποίο την κεντρική ευθύνη έχει η, σαφώς ακατάλληλη για simulation racing, Unreal Engine. Οι πτώσεις θυμίζουν περισσότερο HD Trials, σε αρκετές φάσεις θα προσγειωθείτε πάνω στο κεφάλι άλλων οδηγών χωρίς να τρέχει τίποτα, εκτός από ένα ελαφρύ στρίμωγμα και καμία πτώση, κάποιες συγκρούσεις είναι τουλάχιστον αστείες κι ανεξήγητες και αντίο ρεαλισμός. Κρίμα, διότι οι πίστες είναι έξοχα σχεδιασμένες και οι μηχανές φτιαγμένες για να αφήνουν ρεαλιστική εντύπωση. Όχι όμως όταν βλέπετε τον οδηγό σας να σμπαραλιάζεται σαν μαριονέτα και μετά να συνεχίζει αγέρωχος.
Στα θετικά να προσμετρήσουμε ότι μετά από 10 χρόνια η Milestone κατάφερε να φτιάξει κανονικό και βιώσιμο σύστημα rewind (δεν ζείτε χωρίς αυτό), αλλά και την όμορφη απεικόνιση της ατμόσφαιρας πριν και μετά τους αγώνες, αν και οι αναβάτες είναι λίγο ξύλινοι στις αντιδράσεις τους. Στα αρνητικά ότι, για τίτλο που υποτίθεται είναι βελτιστοποιημένος για PS4 Pro, υπάρχουν τραγικές πτώσεις του frame rate στην αρχή των αγώνων, stuttering σε διάφορες φάσεις και, όπως πάντα σε τίτλους, της εταιρείας, μέτριος ήχος.
Κλασικά πράγματα λοιπόν. Υπάρχει υλικό, υπάρχουν δυνατότητες και τελικά προκύπτει μια μετριότητα που συνδυάζει παλιές και νέες αμαρτίες. Ας κρατήσουμε μια μικρή επιφύλαξη για το αν κάποιο μελλοντικό patch διορθώσει κάποιες καταστάσεις που δεν φαίνονται ιδιαίτερα δύσκολο να αντιμετωπιστούν.
Μόνο και μόνο απο το όνομα ήταν στανταράκι η αποτυχία...