Σχεδόν όλο το περιεχόμενο βρίσκεται σε τρία μόλις (online και offline) modes: Battle, Race, Elimination. Το πρώτο χωρίζεται σε τρεις υποκατηγορίες: Capture the Flag, King of the Hill και Bomb Delivery. Όλα τους υποστηρίζουν έως και 12 παίκτες, με τον τίτλο να προσθέτει AI players σε περίπτωση που δεν συμπληρωθούν όλες οι θέσεις από πραγματικούς παίκτες. Μια επιλογή τόσο ταιριαστή, μιας και από τις πρώτες ημέρες κυκλοφορίας του τίτλου οι παίκτες που βρίσκονται online είναι τόσο λίγοι, που είναι σαν να ήξερε ακριβώς η Codemasters τι θα συμβεί και προσπάθησε να σώσει τον εαυτό της. Όταν όμως έρθει η ώρα για να πιάσετε χειριστήριο (ή πληκτρολόγιο) στα χέρια, αρχίζουν τα μεγάλα μπερδέματα. Το Micro Machines World Series διαθέτει 12 διαφορετικά οχήματα, με φουτουριστικά buggies, hovercrafts και άρματα να σας κάνουν συντροφιά. Σίγουρα θα σας κάνει εντύπωση πως G.I.JOE και Cobra από την ομώνυμη σειρά παιχνιδιών εκπροσωπούνται εντός του τίτλου με δυο οχήματα. Όπως επίσης θα σας κάνει εντύπωση πως σε μια τόσο αλλοπρόσαλλη σύναξη οχημάτων, όλα συμπεριφέρονται με ακριβώς τον ίδιο τρόπο. Μπορεί μια τέτοια κίνηση να κάνει το Micro Machines World Series πιο προσιτό σε νέους παίκτες, όμως χάνεται η αυτονόητη ευκαιρία για πραγματικά διαφορετικά οχήματα και μοναδικές συμπεριφορές σε κάθε είδους διαδρομές.
Στην πράξη λοιπόν, με εξαίρεση τα “Battle” modes, όλα τα οχήματα συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο, είτε τρέχουν σε χώμα, πάνω σε τραπεζάκι του καφέ ή σε ένα κομμάτι μπαγιάτικου δημητριακού. Έτσι οι απλοί αγώνες και το Elimination mode, παρά τα όπλα που συλλέγετε στη διαδρομή για να εξουδετερώσετε τους αντιπάλους σας, καταλήγουν αναμετρήσεις χωρίς πραγματικό ενδιαφέρον. Σε αυτό φυσικά συντελεί το level design που παραμένει αρκετά απλό ώστε να μοιάζει «λίγο» για να υποστηρίξει σοβαρή πρόκληση εντός του αγωνιστικού...κήπου, αλλά και τα πολύ λίγα όπλα που είναι για εσάς διαθέσιμα.
Όταν τελικά έρθει η στιγμή για τα Battle modes, η κατάσταση βελτιώνεται κάπως. Βλέπετε, εδώ υπάρχουν αρένες με αρκετά καλύτερο σχεδιασμό και εναλλακτικές διαδρομές που μπορούν να υποστηρίξουν τα ίδια τα modes, αλλά και κάποιου είδους διαφοροποιήσεις στα οχήματα. Όχι σε οδηγικό επίπεδο, αλλά σε οπλισμό. Κάθε αυτοκινητάκι διαθέτει 4 διαφορετικά όπλα, 3 ετοιμοπόλεμα και ένα που «φορτώνει» όσο εσείς αυξάνετε το score σας και τις δολοφονίες αντιπάλων. Όταν μπορέσετε να το χρησιμοποιήσετε, απλά φροντίστε να είναι όσο περισσότεροι από την αντίπαλη ομάδα γύρω σας γίνεται και δεν θα χάσετε.
Ο διαφορετικός οπλισμός κάθε οχήματος δίνει τελικά σε κάθε ένα διαφορετικό και μοναδικό ρόλο στη μάχη, προσφέροντας ουσιαστικά διαφορετικά classes οχημάτων με όμοια οδηγική συμπεριφορά μεν (όσοι έχετε ασχοληθεί και στο παρελθόν με τη σειρά, θα θυμάστε το ελαφρύ γλίστρημα στο στρίψιμο), αλλά αρκετή διαφοροποίηση λόγω loadout ώστε η όλη κατάσταση να έχει νόημα και να μπορεί να σταθεί στα χέρια του παίκτη. Υπάρχουν σίγουρα στιγμές που τα πολλά εφέ στην οθόνη κάνουν την κατάσταση μπάχαλο ενώ το AI μπορεί μερικές φορές να παραείναι καλό στο να σας κάνει κομματάκια. Πόσο μάλλον όταν τα οχήματα δεν είναι αρκετά ευέλικτα για να υπάρχει ελπίδα να αποφύγουν συγκεκριμένες απειλές και αντίπαλες ριπές. Μην ξεχνάτε πως στα περισσότερα matches όλοι οι αντίπαλοί σας ελέγχονται από την τεχνητή νοημοσύνη λόγω έλλειψης ανθρώπινου δυναμικού, οπότε η καλοπέραση για εσάς έχει σίγουρα όριο. Το ότι θα συναντήσετε και lootboxes εντός του τίτλου, που ευτυχώς δεν απαιτούν πραγματικά χρήματα για ξεκλείδωμα, είναι μάλλον άλλη μια αιτία για γούρλωμα ματιών, μιας και η ύπαρξή τους και η ευκολία με την οποία δίδονται στον παίκτη, δείχνουν πως υπάρχουν απλά για να μπορέσει ο τίτλος να θεωρηθεί λίγο πιο σύγχρονος.
Αυτή είναι και η συνολική αίσθηση που θα σας αφήσει το Micro Machines World Series. Είναι εμφανές πως από τη μια η Codemasters προσπάθησε να φέρει το όλο πιο κοντά στην πραγματικότητα του online multiplayer, αλλά δεν φρόντισε να κρατήσει καλές ισορροπίες παντού. Τα συνολικά λίγα επίπεδα και η εμφανέστατη έλλειψη «ψυχής» (κάτι που οι παλαιότεροι τίτλοι είχαν σχεδόν σε περίσσεια) παλεύουν με την ανάγκη του τίτλου να γίνει ακόμα ένα κομμάτι στο παζλ των σύγχρονων online multiplayer games.
Από τη μια η σειρά ποτέ δεν είχε τέτοια ανάγκη μιας και η τοπική διασκέδαση ήταν το μεγάλο της ατού. Το να θέλει να έρθει πιο κοντά στα σύγχρονα δεδομένα είναι κάθε άλλο παρά κατακριτέο. Όμως όταν γίνεται, πρέπει να γίνεται σωστά. Και το Micro Machines World Series όσο πολύχρωμο, χαριτωμένο και παλαβό και αν δείχνει, ρίχνει όλο το βάρος στη μια μεριά και δεν καταφέρνει καν να πετύχει εκεί. Σίγουρα έχει κάτι να προσφέρει στον αγνό νοσταλγό του παρελθόντος μιας και το τοπικό περιεχόμενο είναι ακόμα εδώ. Όμως για κάποιον που θέλει να το αντιμετωπίσει ως ίσο με τους αντιπάλους του στην αγορά, μάλλον θα προτιμήσει το Toybox Turbos. Και ας μην το έχει καν ακουστά.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity