Η μόδα των remasters και των remakes ακόμα προσπαθεί να βρει την εμπορική και ηθική της ταυτότητα. Από τη μία έχουμε τα εγκλήματα που έγιναν στο Final Fantasy VII και το συρφετό των fanboys και των κριτικών που έπεσαν θύματα της νοσταλγίας τους, από την άλλη έχουμε παρουσίες σαν αυτή του Shadow of the Colossus της Bluepoint, που βρίθει από σεβασμό για το αρχικό όραμα του Fumito Ueda, ενώ δεν πρέπει να παραβλέψουμε και την κάκιστη εκμετάλλευση απέναντι στους καταναλωτές με την κυκλοφορία του Demon’s Souls στο PS5, όπου είδαμε σε εφαρμογή την τιμολόγηση των 80 ευρώ. Με άλλα λόγια, είτε μιλάμε για remakes είτε για remasters, το πρίσμα τους αντικατοπτρίζει όλες τις πλευρές και όλες τις πιθανότητες.
Η κυκλοφορία του Mass Effect Legendary Edition είναι από αυτές τις σπάνιες περιπτώσεις όπου η ισορροπία ανάμεσα στο αρχικό όραμα, στο χρόνο που έχει περάσει και στην κατανόηση της σύγχρονης αγοράς, δημιουργούν μια συνιστώσα που αναδεικνύει το προϊόν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Η ιστορία του Shepard ήταν και είναι αμιγώς ένα φαινόμενο της ποπ κουλτούρας, όπως και ο κόσμος μέσα στον οποίο άνθισε και εξελίχθηκε.H συνεργασία του Casey Hudson και του Drew Karpyshyn παραμένει μέχρι και σήμερα από τις κορυφαίες στην ιστορία της βιομηχανίας, όχι μόνο για την πληρότητα του κόσμου και των χαρακτήρων που μας προσέφερε, αλλά και για τη φιλοδοξία της. Αν αναρωτιέστε πόσο φιλόδοξοι ήταν αυτοί οι δύο δημιουργοί δεν χρειάζεται να πάτε πολύ μακριά. Απλά σκεφτείτε ότι ο τρόπος που συνδέεται και αλλάζει η ιστορία και οι χαρακτήρες βάσει των επιλογών του παίκτη, όπως και από το πώς μεταφέρονται αυτές οι επιλογές ανάμεσα σε τρία διαφορετικά παιχνίδια, δεν έχει ξαναγίνει στη βιομηχανία μέχρι σήμερα.
Ούτε μία φορά.
Αυτό ήταν και είναι το βασικό χαρτί της τριλογίας για όσους δεν την έχουν απολαύσει μέχρι σήμερα. Μία επική περιπέτεια επιστημονικής φαντασίας όπου συνδυάζει το μυστικισμό χαμένων εξωγήινων πολιτισμών με την άνοδο των ανθρώπινης φυλής, σε έναν αφιλόξενο κόσμο όπου ο παίκτης πρέπει να κερδίσει την εμπιστοσύνη μιας πληθώρας πολιτικών συστημάτων, να ισορροπήσει μια ομάδα από εξαιρετικούς χαρακτήρες αλλά και να φτάσει στο σημείο να ηγηθεί μιας διαγαλαξιακής αναμέτρησης όπου εξερευνά κοινωνικές και φιλοσοφικές έννοιες. Δίχως, μάλιστα, καμία από τις επιλογές του παίκτη να περνούν απαρατήρητες, από την πρώτη ως στην τελευταία στιγμή της τριλογίας.
Το Mass Effect Legendary Edition φέρνει ορισμένες σημαντικές αλλαγές που βοηθούν στον εκμοντερνισμό του. Η βελτίωση στα γραφικά είναι αισθητή αλλά όχι φορτική, τόσο σε θέματα φωτισμού όσο και σε textures, η 4Κ ανάλυση αλλά και τα σταθερά 60 fps είναι ευπρόσδεκτα και κάνουν τη διαφορά, ενώ αρκετές μηχανικές αλλαγές στο χειρισμό και σχεδιαστικές βελτιώσεις σε θέματα levelling προσφέρουν μια πιο ομαλή εμπειρία. Οι περισσότερες αλλαγές έχουν φυσικά γίνει στο πρώτο Mass Effect, όπου τα συστήματα στόχευσης και κάλυψης έχουν γίνει πιο άμεσα και λειτουργικά, ενώ έχουν υπάρξει θετικές αλλαγές και στο user interface αλλά και στο inventory. Οι τεχνικές βελτιώσεις από μόνες τους θα ήταν αρκετές, αλλά η ΕΑ έχει πάει ένα βήμα πιο πέρα και προσφέρει σχεδόν όλα τα DLC που είχαν κυκλοφορήσει, τα οποία είναι ομαλά ενσωματωμένα σε κάθε τίτλο και, πέρα από μερικές εξαιρέσεις (όπου κάποιες από τις εξτρά ιστορίες εμφανίζονται πιο νωρίς από όσο θα έπρεπε), η αίσθηση της σεναριακής συνέχειας και του μεγέθους του κόσμου είναι ενιαία και πολυεπίπεδη. H προσθήκη των DLCs στην τριλογία είναι σημαντική για τη ροή της περιπέτειας, αφού πέρα από τα κοσμητικά αντικείμενα υπάρχουν νέοι χαρακτήρες και εξελίξεις που επηρεάζουν την πορεία του Shepard και της ομάδας του μέχρι το τέλος. Όσοι έχουν φυσικά παίξει την τριλογία δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συμβουλές, αλλά για όσους έρχονται να πάρουν το βάπτισμα του πυρός θα πρότεινα να βρουν έναν μικρό οδηγό για το πότε να παίξουν κάποια από τα DLCs.
Συνολικά, λοιπόν, το Mass Effect Legendary Edition προσφέρει μια εμπειρία που έχει λίγα πράγματα να ζηλέψει ακόμα και από μοντέρνα RPGs. Υπάρχουν βέβαια στοιχεία της σειράς που κάποιος μπορεί να δει ως αναχρονιστικά, όπως, π.χ., το σύστημα Paragon-Renegade. To εν λόγω σύστημα είναι όντως εκτός εποχής, με την έννοια ότι βασίζεται στην κλασική συνταγή της BioWare για τις «καλές» και «κακές» επιλογές του παίκτη, δίχως να εξερευνά «γκρίζα» μονοπάτια. Αυτό μπορεί ορισμένες φορές να τον εγκλωβίσει σε ένα δύσκαμπτο σύστημα και να κάνει ορισμένες επιλογές να φανούν δίχως πραγματικό βάρος. Είναι όμως αυτό ένα πρόβλημα που έχουμε πραγματικά ξεπεράσει, όταν τόσα λίγα RPGs σήμερα καταφέρνουν κάτι αντίστοιχο;
Επιπρόσθετα, τα cover mechanics και το Α.Ι., όπως και ο τρόπος που συνδυάζονται τα abilities του shooting και των biotics, μοιάζουν αρκετά φτωχά μπροστά στα λαβυρινθώδη συστήματα των σύγχρονων RPGs ή ακόμα και των action adventures, ενώ και το σύστημα διαμόρφωσης του χαρακτήρα είναι, συγκριτικά, περιορισμένο. Παρόλα αυτά, οι επιλογές αυτές είναι μέρος του σχεδιασμού, μιας και εξυπηρετούν το γρήγορο και μεστό ρυθμό στις μάχες, που βασίζονται στην απλή αλλά πάντα αποτελεσματική βάση που ονομάζουμε «πέτρα-ψαλίδι-χαρτί». Υπό αυτή την άποψη, η σειρά της BioWare μοιάζει πιο ώριμη από πολλούς σύγχρονους τίτλους που, ενώ προσφέρουν πολλές περισσότερες επιλογές, είναι αναγκασμένοι να ισορροπήσουν με τεχνητούς τρόπους τις αναμετρήσεις και τις συμπεριφορές των εχθρών, μόνο και μόνο για να καλύψουν όλες τις διαθέσιμες επιλογές που έχει ο παίκτης.
Θα μπορούσε κάποιος να υποστηρίξει ότι η τριλογία του Mass Effect παραμένει η πιο σημαντική στιγμή στην πορεία της BioWare, μιας και της έδωσε τη δυνατότητα, για πρώτη φορά, να ανέβει πραγματικά στο επίπεδο των ΑΑΑ τίτλων και να ορίσει έτσι την πορεία της στο μέλλον. Αν και η γραφή παραμένει συχνά προβληματική, ακόμα και σήμερα, δεν παύει να είναι από τα καλύτερα παραδείγματα δεδομένης της φιλοδοξίας που είχε η σειρά, στην προσπάθειά της να καλύψει δηλαδή όχι μόνο πολλαπλούς πολιτισμούς αλλά και χαρακτήρες, ερωτικές σχέσεις καθώς και κοινωνικοπολιτικούς προβληματισμούς.
Μέσα από το πέρασμα του χρόνου, τα αρχαϊκά συστήματα και ενίοτε τον απλοϊκό σχεδιασμό, το Mass Effect Legendary Edition περνάει αλώβητο και επαναφέρει στη μοντέρνα εποχή όλα όσα το κάνουν ξεχωριστό, δείχνοντας με τον καλύτερο τρόπο ότι είναι, πλέον, μία από τις κλασικές στιγμές στην ιστορία της βιομηχανίας, ικανή να μας προσφέρει μετά από δεκατρία χρόνια ένα ταξίδι που είναι απόλυτα μοναδικό.
"Θα μπορούσε κάποιος να υποστηρίξει ότι η τριλογία του Mass Effect παραμένει η πιο σημαντική στιγμή στην πορεία της BioWare, μιας και της έδωσε τη δυνατότητα, για πρώτη φορά, να ανέβει πραγματικά στο επίπεδο των ΑΑΑ τίτλων και να ορίσει έτσι την πορεία της στο μέλλον"
Δεν ήταν σημαντική στιγμή τα Baldur's Gate I και II, το Neverwinter Nights και το SW: KotOR; Δεν ήταν ΑΑΑ games αυτά που πραγματικά θεμελίωσαν την πορεία της και το μέλλον της;
Όχι. Κανένα από αυτά που αναφέρεις δεν ήταν το σημείο ΑΑΑ της εταιρείας, μιας και κανένας από αυτούς τους τίτλους δεν ήταν ΑΑΑ. Μην μπερδεύεις την ιστορική με την εμπορική πορεία της εταιρείας.
Θα συμφωνήσω και γω με άρθρο ... είναι σημαντική και σίγουρα κομβική.... όχι αναγκαστικά καλύτερη στιγμή... μιλάμε ακριβώς για την στιγμή που ήρθε ενα τεράστιο rpg ταυτόχρονα σε υπολογιστές και κονσόλες με μεγάλη κλίμακα και μεγάλη απήχηση. Εμπορικά αυτό έχει τεράστια σημασία.
Στα θετικα θα εβαζα επισης τον ολο κοσμο (universe) του Mass Effect. Πολυ βαθυς κοσμος, πραγματικα φτιαγμενος με μερακι και με το βλεμμα μπροστα στα επομενα παιχνιδια. Το μονο παιχνιδι που εκατσα να διαβασω/ακουσω ολο το codex, απο την πρωτη μεχρι την τελευταια καταχωρηση. Πραγματικα σε κανει να νοιαζεσαι στα αληθεια για την τυχη ολοκληρου του κοσμου και των φυλών του, οχι μονο για τον πρωταγωνιστη και τους συντροφους του. Προσωπικα δεν θυμαμαι αλλο παιχνιδι που να το εχω νιωσει αυτο
Επειδή συμφωνώ απόλυτα.... πάρε διάβασε και τα βιβλία....θα Με θυμηθείς... όχι μόνο συνεχίζουν άψογα το lore αλλά μιλάμε για τις καλύτερες ιστορίες εκεί έξω και σε βιβλία.
Τα λάτρεψα τα πρώτα 2 , δεν θυμάμαι ποσά playthroughs έκανα και με ποσά διαφορετικά playstyles.
Αλλά είτε το πιστεύετε είτε όχι το Mass effect 3 δεν το έπαιξα ποτέ γιατί είχα απογοητευθεί πλήρως για το πως η EA και η Bioware χειρίστηκαν τα DLC όπως φυσικά του prothean χαρακτήρα. Day one DLC ; Ντροπή!!!!
Επίσης παίζοντας το demo τότε δεν μου άρεσε που τα RPG στοιχεία του πρώτου παιχνιδιού είχαν σχεδόν εξαλειφθεί στο 3.
Τελικά αγόρασα την Legendary edition και πραγματικά αξίζει μόνο και τα δραστικά μειωμενα loading times, χαχαχαχαχα.
Πολύ καλή δουλειά αλλά και κάπως buggie.
Παραλίγο να χάσω 10+ωρες gameplay από το ένα corrupted save file που ήρθε από το πουθενά. Το autosave με έσωσε.
Κάλλιο αργά παρά ποτέ αλλά θα παίξω επιτέλους το 3 .....με ένα από τα πιο απογοητευτικά finale σε τριλογία ever. Χεχεχε
Μου αρεσει που εχεις αποψη χωρις να το εχεις παιξει
Κριτική-αγγαρεία.Γραψε για το πολωνικό θαύμα καλύτερα.Εκεινο τι τιμολογιακή πολιτική είχε αλήθεια;Και για να τσιγκλήσω λίγο παραπάνω, όσο rpg στοιχείο έχει μια ωρίτσα mass effect, έχει όλο το cyberpunk2077
Δεν τσιγκλάς κανέναν βρε, απλά εκτίθεσαι με το ποσό λίγα καταλαβαίνεις όσον αφορά την εξέλιξη των RPG μηχανισμών από τις εποχές του Baldurs Gate μέχρι αυτή του Mass Effect και έπειτα του Skyrim, καθώς και πως επίσης άλλαξαν πάλι με τη συγχώνευση του narrative επι εποχής CD Projekt REC.
Όσο rp έχει το vampire bloodines,δεν έχουν όλα τα παιχνίδια της CPR προστιθέμενα μαζί