Ο κεντρικός πρωταγωνιστής είναι ένας άνθρωπος ονόματι Ryder. Ο παίκτης μπορεί να διαλέξει ανάμεσα σε άντρα και γυναίκα αλλά εν αντιθέσει με τον Commander Shepard, τα δύο φύλα του οποίου ήταν διαφορετικές εκδοχές του ίδιου ατόμου, οι Ryders είναι δύο δίδυμα αδέρφια, ο Scott και η Sara. Επιλέγοντας τον έναν από τους δύο Ryders, ο έτερος δίδυμος παραμένει κομμάτι της ιστορίας αλλά για το περισσότερο διάστημα του campaign απουσιάζει. Τα αδέρφια Ryders βρίσκονται εν πλω στο Hyperion, το ανθρώπινο Ark, μαζί με τον πατέρα τους τον Alec Ryder που ως Pathfinder είναι υπεύθυνος για την εύρεση του νέου σπιτιού της ανθρωπότητας.
Ένας συνασπισμός από διαφορετικές φυλές του Milky Way που γνωρίσαμε στην αρχική τριλογία ταξιδεύει μοιρασμένος σε τέσσερα διαστημόπλοια Arks με ναυαρχίδα το Nexus, ένα διαστημικό σταθμό αντίστοιχο του Citadel
Ο νέος γαλαξίας δεν είναι όμως ο ονειρικός προορισμός που είχαν δείξει οι έρευνες 600 χρόνια πριν. Ένα σύννεφο από σκοτεινή ύλη, το Scourge, καλύπτει το μεγαλύτερο μέρος του ηλιακού συστήματος και οι πλανήτες που είχαν ορισθεί ως βιώσιμοι για τους αποίκους τελικά είναι αφιλόξενα μέρη με μυστήρια καιρικά φαινόμενα. Σαν να μην έφτανε αυτό, όταν το Hyperion φτάσει στο Nexus με καθυστέρηση ενός χρόνου από το προβλεπόμενο, τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα. Πέρα από τις ζημιές που έχει υποστεί η διαστημική βάση από το Scourge, τα εφόδια έχουν σχεδόν τελειώσει, οι απόπειρες για αποικίες σε πλανήτες έχουν αποτύχει, μέχρι και εμφύλιος ξέσπασε ανάμεσα στο πλήρωμα με αποτέλεσμα αρκετοί από το αποίκους να εξοριστούν. Ό,τι έχει απομείνει από τη διοίκηση του Andromeda Initiative, στρέφεται στον Pathfinder καλώντας τον να αναστρέψει την κατάσταση.
Το όποιο μυστήριο μπορεί να δημιουργήθηκε στην εισαγωγή η BioWare φρόντισε να το πετάξει στα σκουπίδια μέσα στις πρώτες ώρες του campaign. Ο Ryder Jr. παίρνει γρήγορα τη θέση του πατέρα του και ως Pathfinder καλείται να βρει κατοικήσιμους πλανήτες και ταυτόχρονα να διαχειριστεί τις μόλις τρεις νέες φυλές που συναντάει στην Ανδρομέδα. Η πρώτη φυλή ονομάζεται Kett και ο παίκτης θα βρεθεί να lootάρει τα πτώματα τους λίγα δευτερόλεπτα μετά την πρώτη επαφή μαζί τους. Οι Angara από την άλλη έχουν κοινό μέτωπο εναντίον των Kett, με αποτέλεσμα να είναι πιο φιλικοί προς τον Ryder που κερδίζει εύκολα την εμπιστοσύνη τους. Οι Remnant είναι τα μηχανικά απομεινάρια ενός ακόμη εξαφανισμένου πολιτισμού (à la Protheans), που προστατεύουν τα ερείπια των δημιουργών τους. Οι νέες φυλές βασίζονται σε υπάρχουσες ιδέες από την αρχική τριλογία και εμπλουτίζονται με κλασικά στερεότυπα της sci-fi κουλτούρας. Οι Angara είναι οι ευσυγκίνητοι, χωρισμένοι σε φυλές γηγενείς που προστατεύουν τον τόπο τους από τους εισβολείς Kett αλλά από την άλλη εμπιστεύονται αρκετά εύκολα τον Ryder μετά από λίγες αγγαρείες που κάνει για χάρη τους. Οι Kett ακολουθούν το πρότυπο της φασιστικής πολεμικής φυλής, αυστηρά πιστοί στον αρχηγό τους. Η Bioware πιάνει ελάχιστα τη θεωρία του Γνωστικισμού όσον αφορά στην κοινωνία των Kett αλλά ποτέ δεν προσπαθεί να μπει σε λεπτομέρειες.
Οι ιστορίες μεταξύ της κεντρικής ιστορίας και των side quests συναντιούνται σε αρκετά σημεία και αλληλοϋποστηρίζονται φτάνοντας ως το φινάλε.
Παράλληλα όμως με τα προβλήματα μεταξύ των αντίπαλων ομάδων, την εύρεση πόρων και την εξερεύνηση πλανητών που αποτελούν κυρίως μέρος των side quests, το κεντρικό storyline περιστρέφεται γύρω από τον υπερόπτη, φανατικό αρχηγό των Kett ονόματι Archon. Ενώ είναι λιγότερο μονοδιάστατος χαρακτήρας απ' ότι παρουσιάζεται αρχικά, ο Archon αντιμετωπίζει αρκετά προβλήματα που έχουν οι main villains σε κινηματογραφικά blockbuster. Ο χαρακτήρας του στερείται χρόνου και παρουσίας στο σενάριο με αποτέλεσμα να μην αποκτά το εκτόπισμα του Saren ή του Illusive Man από την αρχική τριλογία. Οι ιστορίες μεταξύ της κεντρικής ιστορίας και των side quests συναντιούνται σε αρκετά σημεία και αλληλοϋποστηρίζονται φτάνοντας ως το φινάλε. Όπως και στα προηγούμενα Mass Effect, υπάρχει η σωστή χημεία μεταξύ των μικρών και των μεγάλων θεμάτων, των ιστοριών μεταξύ των καθημερινών προβλημάτων και των περίπλοκων παιχνιδιών εξουσίας.
Η αρχική τριλογία κρατούσε σταθερά το ηνίο της πλοκής στο κεντρικό storyline αφήνοντας τα side quests περισσότερο για εμπλουτισμό της εμπειρίας και εμβάθυνση στον κόσμο του Mass Effect. Στο Andromeda τα πράγματα είναι διαφορετικά καθώς το main campaign κρατάει αρκετά λιγότερο από τα προηγούμενα παιχνίδια της σειράς. Τα side quests έχουν μακράν τη μερίδα του λέοντος στο χρόνο που θα αφιερώσει ο παίκτης στον τίτλο, με τη στροφή αυτή να είναι αποτέλεσμα της μετάβασης στο open world. Πολλές φορές υπάρχει η αίσθηση πως το παιχνίδι φροντίζει να κρατήσει τον παίχτη κυρίως απασχολημένο αντί να τον τραβήξει με την πλοκή. “Σκότωσε τόσους Kett”, “σκάναρε με το omni tool 3 outlaws” και “μοίρασε 5 πολεμοφόδια στους αντιστασιακούς Angara” είναι παραδείγματα της χαμαλοδουλειάς που καλείται να κάνει ο παίκτης στον κόσμο του Andromeda.
Δεν είναι όμως λίγες οι φορές που τα side quests είναι και από τις καλύτερες εμπειρίες που υπάρχουν στο παιχνίδι. Για παράδειγμα, σύντομα ο παίκτης ανακαλύπτει πως οι πιθανοί golden worlds που είχαν ανιχνευτεί στην πραγματικότητα έχουν ένα υπόγειο σύστημα terraforming που μπορεί να ενεργοποιηθεί για να κάνει βιώσιμο τον πλανήτη. Σ' αυτήν την περίπτωση, ο παίκτης καλείται να βρει τρία monoliths που προστατεύονται από Remnants, να κάνει scan την περιοχή για να βρει στοιχεία που θα τον βοηθήσουν να ολοκληρώσει το τελικό παζλ. Το ίδιο το παζλ είναι ένα είδος sudoku που χρειάζεται να λυθεί κάθε φορά για την ενεργοποίηση των monoliths και η επανάληψη της διαδικασίας καταντά ανιαρή μετά από τη πρώτη φορά. Με την ενεργοποίηση και των τριών monoliths, ενεργοποιείται το vault, ένα dungeon διάσπαρτο με Remnants, μια δόση από platforming και νέους γρίφους μέχρι ο μηχανισμός του terraforming να ολοκληρωθεί. Παρότι το πρώτο vault είναι μέρος του main quest, τα υπόλοιπα είναι προαιρετικά για την ολοκλήρωση του campaign παρόλο που η τεχνολογία πίσω από αυτά και το μυστήριο της ύπαρξής τους είναι ένας από τους κινητήριους μοχλούς του σεναρίου.
Στο Andromeda το main campaign κρατάει αρκετά λιγότερο από τα προηγούμενα παιχνίδια της σειράς.
Δεν είναι η μοναδική φορά που ιστορίες που προχωρούν και εμβαθύνουν στο σενάριο βρίσκονται σε απόμακρες περιοχές πίσω από side quests. Ειδικά μάλιστα όταν αρκετές από τις αποστολές είναι καλογραμμένες, σε ένα κατά μέσο όρο μέτριο σενάριο είναι να απορεί κανείς που δεν προστέθηκαν στο campaign. Η σειρά Mass Effect είναι γνωστή για τις επιλογές που μπορεί να κάνει ο παίκτης κατά τη διάρκεια της ιστορία αλλά χαρακτηρίζεται κυρίως από τις επιπτώσεις τους. Σπάνια έρχεται στο Andromeda η στιγμή της δύσκολης επιλογής, η στιγμή που ο παίκτης θα αφήσει το χειριστήριο για να ζυγίσει καλά τι θα διαλέξει. Το αν η πρώτη αποικία θα είναι στρατιωτική ή ερευνητική, το αν ο παίκτης αποφασίσει να δώσει στην αρχηγό των Krogan ένα τεχνολογικό κειμήλιο των Remnants ή θα το κρατήσει για τον εαυτό του, δεν μπορούν επουδενί να σταθούν απέναντι σε παρόμοιες καταστάσεις παλαιότερων παιχνιδιών όπως ήταν η αποστολή στο Virmire του πρώτου Mass Effect. Ακόμα χειρότερο είναι πως ουσιαστικά ποτέ δεν υπάρχει πραγματικός αντίκτυπος των επιλογών του παίκτη. Η ιστορία συνεχίζεται κανονικά ό,τι και να επιλέξει ο παίκτης ενώ ακόμα και όταν η επιλογή πηγαίνει κόντρα σε κάποιον άλλο χαρακτήρα, είτε η αντίδρασή του κρατάει για μερικές σειρές διαλόγου, είτε απλά απουσιάζει τελείως.
Προβλήματα στους διαλόγους υπάρχουν καθώς η αντικατάσταση του Paragon/Renegade συστήματος από την αρχική τριλογία με καινούριο σύστημα έφερε κάποιες βελτιώσεις αλλά δημιούργησε νέα προβλήματα. Το Paragon/Renegade ήταν προβληματικό από άποψη ηθικών επιλογών καθώς ανάγκαζε τον παίκτη να ακολουθήσει πιστά μια από τις δύο κατευθύνσεις αλλά από την άλλη τα αντίστοιχα interrupts κατά τη διάρκεια των διαλόγων ήταν ένα μέσο δυναμικής αφήγησης που προσέφερε αξιομνημόνευτες στιγμές. Στο νέο σύστημα μπορεί ο παίκτης να έχει μέχρι τέσσερις επιλογές ως προς τον τρόπο με τον οποίο απαντά στους διαλόγους: emotional, logical, casual και professional. Στην πραγματικότητα καταλήγει να είναι είτε αισιόδοξος, είτε ρεαλιστής. Δυστυχώς υπάρχει ανισορροπία μεταξύ των τεσσάρων επιλογών καθώς οι επιλογές logical και οι professional οδηγούς στους πιο καλογραμμένους διαλόγους εν αντιθέσει με τον emotional Ryder που απλά είναι εκνευριστικός και τις casual επιλογές να περιέχουν, στην καλύτερη, μετρίου επιπέδου χιούμορ και στη χειρότερη εκνευριστικά άτοπες ατάκες. Οι συνομιλητές αντιδρούν ανάλογα με το πως τους αντιμετωπίζει ο Ryder και είναι αντίστοιχα professional ή emotional στις συζητήσεις τους δημιουργώντας μια δυναμική αλληλεπίδραση.
Ευτυχώς το voice acting είναι αρκετά καλό ώστε να παραμερίζονται τα απαίσια facial animations. Υπάρχουν στιγμές που η αλλαγή των χαρακτηριστικών ανάμεσα σε δύο εκφράσεις δεν έρχεται φυσικά καθώς από τη μια κατάσταση, η φάτσα μπαίνει σε "νεκρά" για να μεταβεί σε μια δεύτερη. Αυτό κάνει μερικούς διαλόγους άχαρους αλλά δεν χαλάνε την εμπειρία, όταν το σενάριο δουλεύει. Ο ίδιος ο χαρακτήρας του Pathfinder (είτε Scott, είτε Sara) είναι αρκετά καλά αναπτυγμένος. Η διαδρομή του, δεν μοιάζει με αυτή του Commander Shepard που ήταν ήδη ένας καταξιωμένος βετεράνος πριν τα γεγονότα του πρώτου Mass Effect. Η ιστορία του Ryder είναι πάνω απ' όλα ένα Hero's Journey. Λόγω της απειρίας του και του νεαρού της ηλικίας, ο Ryder αντιμετωπίζεται με αμφιβολία από τους διοικητές του Initiative στο ξεκίνημα του ταξιδιού του. Το σενάριο φροντίζει να δώσει τη λογική πίσω από τον τρόπο που βλέπει ο περίγυρος τον Ryder με αποτέλεσμα όταν ο παίκτης αποκτά εμπειρία, δημιουργεί αποικίες σε νέους πλανήτες και κερδίζει μάχες ενάντια στους Kett, η αίσθηση της επιτυχίας να έρχεται αληθινά και με κόπο.
Το Tempest, το σκάφος του Ryder, έρχεται απαρτιζόμενο από νέο πλήρωμα, όχι το ίδιο ενδιαφέρον με αυτό του Normandy SR-2. Η Bioware ήταν αρκετά άτολμη στη δημιουργία των νέων companions, προτιμώντας να αναπαράξει πρότυπα από υπάρχοντες χαρακτήρες του Mass Effect, κυρίως αυτούς με πιο mainstream προσωπικότητες παρά ιδιόμορφους όπως π.χ. η Jack ή ο Thane από το ΜΕ2. Ένα ακόμα μειονέκτημα είναι ο τρόπος που εντάσσονται στο Tempest. Ενώ στην αρχική τριλογία η προσθήκη νέων χαρακτήρων στο πλήρωμα συνδεόταν με το κεντρικό campaign, στο Andromeda τα περισσότερα crewmembers δίνονται στον παίκτη από νωρίς δίχως κάποιο ουσιαστικό κίνητρο. Ακόμα και τα πιο ιδιαίτερα μέλη του πληρώματος όπως η Peebee, μια κοινωνιοπαθής Asari με τάσεις φυγής ή ο βετεράνος Drack, ένας πολεμοχαρής γέρος Krogan, πάσχουν από έλλειψη υπόβαθρου.
Η σειρά Mass Effect είναι γνωστή για τις επιλογές που μπορεί να κάνει ο παίκτης κατά τη διάρκεια της ιστορία αλλά χαρακτηρίζεται κυρίως από τις επιπτώσεις τους. Σπάνια έρχεται στο Andromeda η στιγμή της δύσκολης επιλογής, η στιγμή που ο παίκτης θα αφήσει το χειριστήριο για να ζυγίσει καλά τι θα διαλέξει.
Ο Jaal, ο μοναδικός Angara του πληρώματος, είναι ένας από τους χαρακτήρες που πραγματικά ξεχωρίζουν. Αν και οι συζητήσεις μαζί του πέφτουν αρκετά συχνά σε κλισέ για αυτόχθονες ιθαγενείς και τετριμμένα αστεία για πολιτιστικές διαφορές, ο Jaal προσφέρει αρκετές πληροφορίες για τον γαλαξία Ανδρομέδα πριν την έλευση του Initiative, παρέχοντας μια νέα οπτική στα δρώμενα του παιχνιδιού. Υπάρχουν στιγμές που το καστ όντως εκπλήσσει ευχάριστα όπως η συζήτηση με τον SAM, το AI που έχει συμβιωτική σχέση με τον Ryder και αναλύει από τη δική του υλιστική πλευρά το νόημα της ζωής. Είναι κρίμα πάντως που οι καλές στιγμές κρύβονται κάτω από ώρες ανιαρού και δίχως νεύρο διαλόγου. Τα Loyalty Missions που επιστρέφουν είναι από τα καλύτερα δείγματα γραφής στο παιχνίδι. Είτε μιλάμε για gameplay είτε για σενάριο, τα Loyalty Missions προσφέρουν μια πιο συμπαγή εμπειρία και προσθέτουν απαραίτητα επίπεδα στο χαρακτήρα τόσο του πληρώματος αλλά και του ίδιου του Ryder.
Δεν θα είχαμε Mass Effect χωρίς romance και το Andromeda δεν αποτελεί εξαίρεση. Υπάρχει αρκετή ποικιλία, τόσο για ετεροφυλική ή ομοφυλοφιλική σχέση τόσο για τον Scott όσο και για τη Sara. Αρκεί ο παίκτης να διαλέγει να φλερτάρει όταν του δίνεται η ευκαιρία, να κάνει τα διάφορα θελήματα που θα του ζητήσουν ώστε εν τέλει να φτάσει στο R-rated sex scene. Τα sex scenes είναι πιο αποκαλυπτικά από παλιότερα και ευτυχώς πιο καλόγουστα, με σύντομους διαλόγους να βοηθούν στη δημιουργία ατμόσφαιρας. Μέσω του Galaxy Map του Tempest, ο Pathfinder και το πλήρωμά του μπορεί να ξεκινήσει την εξερεύνηση του νέου γαλαξία. Κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί πως εικαστικά, οι πλανήτες και οι τοποθεσίες του Andromeda είναι πανέμορφες και ξεχωριστές. Οι πλανήτες είναι ουσιαστικά μίνι open worlds, όπως ο Kadara με τους υπέροχους αμμόλοφους και ο Voeld με τις απέραντες εκτάσεις καλυμμένες με χιόνι. Την εξερεύνηση και τη διάνυση των αποστάσεων κάνει πιο εύκολη το Nomad, ένα εξάτροχο όχημα, ουσιαστικά η νέα έκδοση του Mako από την αρχική τριλογία. Οι διάφορες λεπτομέρειες στους σχηματισμούς του εδάφους, ο φωτισμός και οι σκιές, όσο και τα διάφορα καιρικά φαινόμενα έχουν αποδοθεί εξαιρετικά και πραγματικά αξίζουν οι μακρινές βόλτες με το Mako για να απολαύσει ο παίκτης την ανεξερεύνητη ομορφιά. Πάλι τα τεχνικά προβλήματα δεν λείπουν με τις πτώσεις των fps να οδηγούν συχνά μονοψήφιο αριθμό, φαινόμενο που δικαίως ενοχλεί, ωστόσο, λόγω του ότι δεν έχουμε να κάνουμε με τίτλο που βασίζεται πάνω από όλα στη δράση, δεν οδηγούν αυτόματα σε πρακτικό ζήτημα.
Η μεγαλύτερη βελτίωση που πετυχαίνει το Andromeda εν συγκρίσει με τους παλαιότερους τίτλους είναι στο σύστημα μάχης. Το jet pack του Pathfinder, που του επιτρέπει να κάνει μεγάλα άλματα αλλά και να μένει μετέωρος κατά τη διάρκεια της μάχης, μαζί με μια πλειάδα από όπλα και ικανότητες κάνουν πιο δυναμικό το σύστημα της μάχης που φυσικά βασίζεται στο shooting. Δίχως να κλειδώνεται ο παίκτης πίσω από classes, ο Ryder μπορεί πλέον να διαλέξει από τρεις ειδικότητες (Combat, Biotic, Tech) για να ξεκλειδώσει και να αναβαθμίσει active και passive ικανότητες. Καθώς μόλις τρία abilities είναι διαθέσιμα προς χρήση κάθε στιγμή, ο παίκτης μπορεί να διαλέξει να αποθηκεύσει οποιοδήποτε συνδυασμό σε κάποιο "profile" ώστε να διαλέξει στη στιγμή τα κατάλληλα abilities ανάλογα με την περίσταση. Τα power combos από το ME3 επιστρέφουν, με διαφορετικά abilities να μπορούν να συνδυάζονται για ακόμα δυνατότερα αποτελέσματα, προσθέτοντας βάθος στο σύστημα μάχης. Επειδή η χρήση των power combos βασίζεται κυρίως στο συγχρονισμό των abilities του Ryder με τα abilities των companions, η έλλειψη micromanagement δυσκολεύει την κατάσταση.
Είτε μιλάμε για gameplay είτε για σενάριο, τα Loyalty Missions προσφέρουν μια πιο συμπαγή εμπειρία και προσθέτουν απαραίτητα επίπεδα στο χαρακτήρα τόσο του πληρώματος αλλά και του ίδιου του Ryder.
Ο παίκτης μπορεί να τους δώσει μόλις δύο εντολές: “επίθεση στον στόχο” και “πήγαινε εκεί”. Μπορεί το AI των companions να είναι ικανοποιητικό, να είναι αρκετά ικανοί στο να εξουδετερώνουν τους εχθρούς, αλλά τόσο το ξεκίνημα αλλά και η ολοκλήρωση των power combos εξαρτάται κυρίως από τον παίκτη. Λόγω της στροφή της σειράς κυρίως προς το shooting, η έλλειψη micromanagement μπορεί να είναι λογική αλλά υπάρχουν στιγμές που λίγος έλεγχος παραπάνω στους companions πιο πολύ θα βοηθούσε παρά θα περιέπλεκε τη μάχη. Η ποικιλία στους εχθρούς είναι ικανοποιητική και περιλαμβάνει από κλασικούς στρατιώτες μέχρι τεράστια μηχανικά πλάσματα και εξωγήινα τέρατα. Τα bosses από την άλλη δεν είναι πολλά και ο παίκτης βρίσκεται αντιμέτωπος με τους ίδιους μηχανισμούς κάθε φορά που τα συναντά. Το AI των αντιπάλων είναι καλό αλλά όχι τέλειο, η κλιμάκωση της δυσκολίας έρχεται σταδιακά, κυρίως αυξάνοντας το health pool των εχθρών χωρίς να γίνεται προσπάθεια για κάτι το διαφορετικό.
Αρκετά παρόμοιο με το αντίστοιχο του Mass Effect 3, στο multiplayer mode ο παίκτης διαλέγει ένα χαρακτήρα συγκεκριμένου class και μαζί με άλλους τρεις συμπαίκτες καλούνται να επιβιώσουν ορδές από εχθρούς με διαφορετικά objectives κάθε φορά.
Το μεγαλύτερο ψεγάδι του συστήματος μάχης είναι το crafting system. Σκανάροντας αντικείμενα ο παίκτης μαζεύει research points ώστε να δημιουργήσει νέα όπλα και πανοπλίες. Αποκτώντας αρκετά research points και φτιάχνοντας το κατάλληλο blueprint, το crafting system έχει μεγάλη ποικιλία τόσο ως προς τα είδη των όπλων αλλά και τα modifications. Ένα sniper rifle μπορεί να μετατραπεί ώστε να ρίχνει sticky grenades, τα πυρά ενός assault rifle μπορούν να “μάθουν” να εξοστρακίζονται μέχρι να βρουν στόχο ή ένα κράνος να αναπληρώνει μέρος των health points όταν ο παίκτης αλλάζει γεμιστήρα. Ενώ σαν ιδέα το crafting φαίνεται καλό, ο χρόνος που χρειάζεται για να μαζευτούν τα research points και τα materials μαζί με το άθλιο UI έχουν ως αποτέλεσμα το σύστημα να φέρνει πονοκέφαλο. Οι συνδυασμοί υπάρχουν για όλα τα γούστα, το αποτέλεσμα μπορεί να είναι είναι άκρως εντυπωσιακό, αλλά, ταυτόχρονα δεν είναι σίγουρο ότι αξίζει ο χρόνος και η ενέργεια που απαιτούνται.
Μετά τον τερματισμό του campaign o παίκτης μπορεί να συνεχίσει να εξερευνά το γαλαξία ή να στραφεί στο co-op multiplayer mode. Αρκετά παρόμοιο με το αντίστοιχο του Mass Effect 3, στο multiplayer mode ο παίκτης διαλέγει ένα χαρακτήρα συγκεκριμένου class και μαζί με άλλους τρεις συμπαίκτες καλούνται να επιβιώσουν ορδές από εχθρούς με διαφορετικά objectives κάθε φορά. Υπάρχουν διαφορετικοί χάρτες σε τοποθεσίες του κόσμου και τα objectives προέρχονται από τμήματα του campaign οπότε όρεξη να υπάρχει και η μάχη δεν σταματά ποτέ. Με την ολοκλήρωση κάθε map, ο παίκτης αποκτά κουτιά με διάφορα καλούδια που μπορεί να χρησιμοποιήσει στο multiplayer, ακόμα και νέους χαρακτήρες, εμφανίσεις κ.τ.λ. Μπορεί λόγω co-op να υπάρχει λιγότερος ανταγωνισμός για να κρατήσει το ενδιαφέρον κάποιου αλλά τόσο το καλό σύστημα μάχης αλλά και η αυξανόμενη δυσκολία των αποστολών αρκούν για να χαρίσουν ώρες απασχόλησης στον ενδιαφερόμενο. Με το τέλος της αποστολής ο παίκτης μπορεί να ξοδέψει XP που μάζεψε στο χαρακτήρα που έπαιξε για να ξεκλειδώσει ή να αναβαθμίσει abilities όπως γίνεται και στο campaign. Πέρα από XP ο παίκτης παίρνει και ένα ποσό για να ξοδέψει σε κουτιά που περιέχουν διάφορα καλούδια, από νέα όπλα και πανοπλίες μέχρι καινούριους χαρακτήρες. Για όσους προτιμούν πιο γρήγορο progression υπάρχει η δυνατότητα να αγοράσουν κουτιά με πραγματικό χρήμα, αλλά πέρα από την ποσότητα, δεν αλλάζει το loot που λαμβάνουν οι παίκτες.
Το περιεχόμενο που προσφέρει το Mass Effect: Andromeda προκαλεί ζάλη λόγω μεγέθους αλλά ποιοτικού σκαμπανεβάσματος. Τα περισσότερα προβλήματα της ιστορίας βρίσκονται κυρίως στην αφήγηση παρά στο ίδιο το σενάριο ενώ καλύτερο editing θα είχε προσφέρει μια πιο συμπαγή εμπειρία στον κόσμο του Mass Effect. Υπάρχουν στιγμές που το σενάριο λειτουργεί, οι διάλογοι είναι έξυπνοι, η μάχη φουντώνει και η μουσική ανεβάζει ρυθμό αλλά οι πιο λαμπρές στιγμές του τίτλου φωτίζουν την πραγματικότητα. Δηλαδή το γεγονός ότι το Andromeda ήταν ένα μεγαλεπήβολο σχέδιο που δεν κατάφερε να υλοποιηθεί σωστά. Δεν υπάρχουν οι συναρπαστικοί χαρακτήρες, τα ηθικά διλήμματα και οι πολιτικές ίντριγκες που χαρακτήριζαν την αρχική τριλογία. Κι όμως μετά από ώρες παιχνιδιού, υπάρχουν κι άλλα μυστικά για να ανακαλυφθούν, ενδιαφέροντες διάλογοι με το πλήρωμα και side stories που αξίζει να δει ο παίκτης. Αρκεί να είναι υπομονετικός.
σοκαριστικος βαθμος...
Ε-ΠΙ-ΤΕ-ΛΟΥΣ ένα review ανθρώπου που ασχολήθηκε και έγραψε αυτό που έπρεπε. Ντροπή σε μια τέτοια εποχή που κυκλοφορούν games στην κατηγορία και με καλύτερο story και με καλύτερο animation και και και να μας πετάει η Bioware αυτή τη προχειρότητα
Θα συμφωνήσω απόλυτα με το review (αντε στην καλύτερη να του βάλω ένα 7)
Όλα αυτά τα χρόνια (5 συνολικά) περίμενα καρτερικά να πίασω στα χέρια μου το 4ο πόνημα της Bioware / ΕΑ. Το παράγγειλα και το πήρα day one (παρόλο που εχω υποσχεθεί στον εαυτό μου οτι τέρμα τα preorders χωρίς να δείς reviews). Έβαλα το δισκάκι στο PS4 και ανυπομονούσα να ξεκινήσει (μετα την εγκατάσταση και τα day one patches) για να ζήσω άλλη μια υπέροχη και επική εμπειρία (την τριλογιά την τελείωσα 3 φορές. τόσο καμένος). Δυστυχώς πολύ γρήγορα ένιωσα και κατάλαβα οτι αυτη την εμπειρία δεν προκείται να την ζήσω στο Mass Effect: Andromeda. Πολύ ρηχό σενάριο, Προβληματική ανάπτυξη χαρακτήρων, μέτρια μουσική (καμια σχέση με της τριλογιάς), μέτριο voice acting και πάρα παρα πολλά bugs!!!!
Δυστυχώς τι πήγανε και κάνανε? Φτιάξανε ένα Dragon Age inquisition μέσα στο Mass Effect. Exploring, exploring και παλι exploring με πάρα πολλά side quests.... μόνο και μόνο για να σου δώσουν ενα μέγαλο game. Απο ουσία ομως τίποτα.
Εχω φτάσει τις 40 ώρες και με έχει ήδη κουράσει. Ο μόνος λόγος που θέλω να το τελείωσω είναι για να μην πάνε στον βρόντο τα 55 ευρώ που έσκασα και επειδή μου αρέσουν τα space scifi games.
Κρίμα Bioware με απογοήτευσες για άλλη μια φορά. To mass effect σταμάτησε στην τριλογία και το Dragon Age σταμάτησε στο origins...............
αυτο ειχα επιλεξει αλλα αλλαξα γνωμη και πηρα το horizon zero dawn το mass effect ενω μου κεντρισε το ενδιαφερον επειδη δεν ξαναχα τετοιο απο αυτη τη σειρα
Αυτή και η άλλη η βλαχαρα του horizon ειναι η ντροπή της νέας γενιάς . Απορώ γιατι πετάνε τόσα λεφτά για το τίποτα .
majorfox περιμενε εδω κανεις λαθος εκτος εαν δεν σου αρεσουν τα open world, βλεπεις οτι πουλανε οπως το gta v witcher ερχεται και το days gone εμενα μου αρεσουν πολυ να εχεις αυτη την ελευθερια του παιχνιδιου οτι γουσταρει ο καθενας.
Τα παιχνίδια ανοιχτού κόσμου δεν σημαίνει οτι ειναι επόμενης γενιάς . Το μάσας εφεκτ τρέχει και στο xbox 360. Αυτά τα είδαμε και στο halo. Για να ειναι ένα παιχνίδι επόμενης γενιάς πρέπει να έχει όλες τις προδιαγραφές να έχει όλο το πακέτο που λέμε.
Κρίμα ρε Bioware, απογοήτευσες πολύ κόσμο με το Andromeda. Όχι ότι είναι κακό αλλά όταν έχεις στις πλάτες σου μια απίστευτη τριλογία περιμένεις κάτι ανάλογο και όχι βήματα προς τα πίσω......
Παλι καλα που δε μου χει αφησει χρόνο ακόμα το Breath of the wild να "πενθήσω" την κατά τα άλλα λατρεμένη τριλογία του Mass effect.
Δυστυχως χρειαζεται παντα ενας οραματιστης και εδω φανηκε το κενο που αφησε πισω του ο Casey Hudson, project director της αρχικης τριλογιας αλλα και πολλοι αλλοι που φυγανε απο την Bioware. Συν η θεληση της ΕΑ να μην υπαρξουν ρισκα και να ειναι και open world (που ειναι και της μοδας) κολλαει δεν κολλαει με το υφος της σειρας για να εχει σιγουρες πωλησεις. 'Ας κανουμε το Mass Effect ενα generic open world space shooter με καποιες επιφανειακες ομοιοτητες με τα παλια παιχνιδια! Θα χεστουμε στο ταλιρο'
Ιεροσυλία...
Έπρεπε να μας αφήσουν με τη γεύση της epic τριλογίας που είχαμε ως τώρα.
Καλη προσπαθεια.....αλλα καμια σχεση με τα προηγουμενα