To 2020 οι Ολυμπιακοί Αγώνες επιστρέφουν στην πρωτεύουσα της Ιαπωνίας, το Τόκιο. Η προηγούμενη φορά που φιλοξενήθηκε εκεί η μεγάλη αυτή αθλητική διοργάνωση, ήταν 55 χρόνια πριν, το 1964. Με την ευκαιρία, Nintendo και SEGA συνασπίζονται για μια ακόμα φορά, προσφέροντας στους παίκτες την ευκαιρία να σημειώσουν τα δικά τους ρεκόρ στα ψηφιακά στάδια. Οι πρωταγωνιστές παραμένουν ίδιοι. Mario και Sonic ηγούνται της προσπάθειας των ομάδων τους να ανέβουν στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου, μόνο που αυτήν τη φορά σημαντικό ρόλο παίζει και ο Luigi. Καλύτερα όμως να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Ξεκινώντας το παιχνίδι, λογικό και επόμενο είναι όλοι σχεδόν να ασχοληθούν με το single player. Υπάρχουν συνολικά 21 αγωνίσματα, όλα παρμένα από το πρόγραμμα των μοντέρνων Ολυμπιακών Αγώνων. Από την κούρσα των 100 μέτρων ή της μιας ανάσας όπως συνηθίζεται να λέγεται, ως badminton, ποδόσφαιρο, δισκοβολία, αναρρίχηση και άλλα. Θέλοντας να αυξήσει το χρόνο ενασχόλησης των παικτών με αυτό το κομμάτι, η ομάδα ανάπτυξης τους δίνει την ευκαιρία καθορίσουν οι ίδιοι το βαθμό δυσκολίας. Η αλήθεια είναι πως οι τρεις κατηγορίες από τις οποίες μπορείτε να επιλέξετε, καλύπτουν τις ανάγκες τόσο των τελείως αρχάριων, όσο και των έμπειρων παικτών. Κι αν κάποια στιγμή βαρεθείτε, υπάρχει η επιπλέον πρόκληση να σπάσετε το υφιστάμενο ολυμπιακό ρεκόρ κάθε αγωνίσματος, τοποθετώντας το όνομά σας με χρυσά γράμματα στο πάνθεον της ιστορίας. Παρόλα αυτά, έστω κι αν στην εξίσωση προστεθούν οι 21 χαρακτήρες του roster, o καθένας με διαφορετικές ικανότητες, ύστερα από μερικές ώρες το ενδιαφέρον θα αρχίσει να φθίνει. Η ποικιλία των αγωνισμάτων είναι μεγάλη, ευτυχώς, όμως, πριν από την έναρξή τους παρέχονται αναλυτικές οδηγίες σχετικά με το χειρισμό, οπότε δίνεται η ευκαιρία να φρεσκάρετε τη μνήμη σας. Αν εξαιρέσουμε τις γυμναστικές ασκήσεις εδάφους όπου οι οδηγίες περνάνε μπροστά από τα μάτια σας σαν αστραπή και πολύ δύσκολα θα καταφέρετε να ολοκληρώσετε τις αλληλουχίες των εντολών, γενικά, δεν θα αντιμετωπίσετε προβλήματα με το χειρισμό. Μάλιστα είτε προτιμάτε τον παραδοσιακό χειρισμό με τα πλήκτρα, είτε τα motion controls με τη χρήση ενός ή δύο Joy-Cons, οι developers έχουν προσπαθήσει να ικανοποιήσουν σχεδόν όλα τα γούστα. Όσο για touch controls, η απουσία τους μόνο απαρατήρητη δεν περνάει.
To story mode αποτελεί παράταση ζωής στο single player. Τα πάντα ξεκινούν από το αρρωστημένο μυαλό του Dr. Eggman. Θέλοντας να βγάλει από τη μέση τον Mario και τον Sonic, δημιουργεί ένα mini arcade με όνομα Tokyo 1964. Αρχικά, επιθυμία του είναι να εγκλωβίσει εκεί τους δύο ήρωες και να τους στείλει πίσω στο χρόνο. Όμως «κατά λάθος» τους ακολουθούν ο ίδιος ο Dr. Eggman, o Bowser και ο Toad. Πλέον, σκοπός όλων είναι η επιστροφή στο παρόν, αρκεί να καταλάβουν πώς θα καταστεί εφικτό κάτι τέτοιο. Βεβαίως, ο Dr. Eggman γνωρίζει τον τρόπο και έχοντας υπό την καθοδήγησή του τον Bowser, πιστεύει ότι θα τη γλιτώσει εύκολα.
Από την άλλη, Luigi και σία, που έχουν μείνει στο παρόν, κάνουν τη δική τους προσπάθεια να φέρουν πίσω τους φίλους τους, προσπαθώντας καταρχάς να κατανοήσουν πώς στην ευχή λειτουργεί το mini arcade. Ακολουθεί μια περιπέτεια που διαδραματίζεται μεν ταυτόχρονα, αλλά ουσιαστικά με χρονική απόσταση 56 ετών. Μάλιστα, για να δοθεί έμφαση στη διαφορά αυτήν τα γραφικά όπως και ο σχεδιασμός των χαρακτήρων του Tokyo 1964 παραπέμπουν σε 8-bit και η ιδέα αυτή έχει εκτελεστεί με απόλυτη επιτυχία. Εκεί που αξίζει να δοθεί υψηλός βαθμός είναι στη σκηνοθεσία. Οι μεταβάσεις από το παρόν στο μέλλον σχετίζονται απόλυτα μεταξύ τους και σε καμία περίπτωση δεν είναι κομμάτια ενός σεναρίου που απλά έχουν τοποθετηθεί στη σειρά. Πεδίο αντιπαράθεσης τώρα δεν είναι άλλο από τις τοποθεσίες όπου διεξάγονται τα ολυμπιακά αγωνίσματα. Η επιτυχία φέρνει την πρόοδο, δηλαδή η ιστορία προχωράει παρακάτω.
Η αλήθεια είναι ότι δεν θα συναντήσετε ιδιαίτερες δυσκολίες. Οι περίπου πέντε ώρες που θα χρειαστείτε για την ολοκλήρωση του story mode είναι σαν ένα παραμύθι δίχως δράκο. Ακόμα και στην απίθανη περίπτωση που τα βρείτε εντελώς σκούρα, υπάρχει, μετά από ένα συγκεκριμένο αριθμό αποτυχιών, η δυνατότητα απλά να προσπεράσετε μια δοκιμασία. Ευχάριστη πινελιά μια σειρά από mini games που έχουν τοποθετηθεί έξυπνα ανάμεσα στα αγωνίσματα και, παρόλο που δεν έχουν καμία σχέση με Ολυμπιάδα, δένουν αρμονικά με το σενάριο. Αυτό που λείπει από το story mode είναι κάποιου είδους πάντρεμα με την ιστορία της Ιαπωνίας και δυστυχώς διαπιστώνουμε ότι Sega και Nintendo, παρά την καταγωγή τους, αποτυγχάνουν παταγωδώς να μας μορφώσουν έστω και στοιχειωδώς για τον πολιτισμό της Χώρας του Ανατέλλοντος Ηλίου. Πάντως, όσο καλή διάθεση κι αν δείξει κάποιος, είναι μαθηματικά βέβαιο ότι ολοκληρώνονας το story mode, δεν πρόκειται να επανέλθει. Είναι κι αυτοί οι διαλογοι που ώρες ώρες ανακυκλώνουν τα ίδια λόγια και φτάνουν σε σημείο να θυμιζουν έκθεση μαθητή που έχει ξεμείνει από ιδέες.
Η πραγματική αξία και η καρδιά της διασκέδασης σε ένα τέτοιο παιχνίδι βγαίνουν στην επιφάνεια όταν υπάρχει ανταγωνισμός με φίλους και γνωστούς, τόσο σε τοπικό, όσο και σε online επίπεδο. Έως και τέσσερα άτομα μπορούν να παίξουν σε μία κονσόλα και έως 8 κάτοχοι Nintendo Switch να συνδεθούν μεταξύ τους δημιουργώντας τοπικό δίκτυο. Μπορείτε να επιλέξετε όποιο αγώνισμα επιθυμείτε, είτε από εκείνα του 2020, είτε από εκείνα του 1964. Κάποια είναι όμοια, το μόνο που αλλάζει είναι το στιλ των γραφικών. Το σημαντικότερο όλων είναι ότι η online εμπειρία είναι αψεγάδιαστη. Μηδενικό lag, πράγμα πολύ βασικό για τέτοια παιχνίδια και επιπλέον υπάρχει μεγάλη συμμετοχή, από τις πρώτες κιόλας ημέρες κυκλοφορίας του παιχνιδιού, που δυστυχώς όμως περιορίζεται σε μικρό αριθμό αγωνισμάτων. Πέρα από τα free matches που ουσιαστικά αποτελούν προπόνηση, υπάρχουν και ranked online matches. Σε κάθε αγώνισμα ξεκινάτε με 1500 βαθμούς και κατάταξη C, κι όσο κερδίζετε ή χάνετε, ανάλογα αυξομειώνονται οι πόντοι σας. Αν τώρα θέλετε να έχετε άποψη για τις επιδόσεις σας σε σχέση με τους υπόλοιπους, μπορείτε να βλέπετε ξεχωριστά την κατάταξή σας στην παγκόσμια κοινότητα, για κάθε αγώνισμα ξεχωριστά, και το βέβαιο είναι πως μόνο με σκληρή προπόνηση θα φτάσετε στην κορυφή του κόσμου.
Χωρίς προβλήματα αλλά μάλλον αδιάφορος ο οπτικοακουστικός τομέας. Έχουμε δει πολύ καλύτερα γραφικά στο Switch. Έντονο το aliasing, κυρίως στις γραμμές των σταδίων κι ευτυχώς υπάρχουν τα όμορφα σχεδιασμένα μοντέλα των χαρακτήρων, που δίνουν στο μάτι την εναλλακτική του ωραίου. Πανηγυρισμούς θα ακούσετε, το κοινό ενθαρρύνει τους αθλητές πριν από κάθε προσπάθεια, αλλά αυτά είναι πράγματα που ούτως ή άλλως δεν πρέπει να λείπουν και η ύπαρξή τους ούτε έκπληξη αποτελεί, ούτε κάτι στο οποίο αξίζει να γίνει ιδιαίτερη αναφορά.
Αν δεν έχετε παρέα ή δεν σκοπεύετε να παίξετε online, το Mario & Sonic at the Olympic Games: Tokyo 2020 δεν έχει να σας προσφέρει ιδιαίτερες συγκινήσεις. Ακόμα και η προσθήκη των Dream Events (Dream Karate, Dream Shooting, Dream Racing) πρακτικά δεν έχει κάποια προστιθέμενη αξία. Απορία μας μάλιστα είναι ποιος ο λόγος ύπαρξής τους. Δεν μπορούμε καν να καταλήξουμε στο ποια είναι η κατάλληλη φράση. Κακή ιδεά ή δεν ταιριάζουν καθόλου; Νόστιμες οι φράουλες, αλλά αν σας τις πετάξουν στο πιάτο με την ψαρόσουπα, η παραφωνία χτυπάει κόκκινο. Αν τώρα αυτό που ισχύει για εσάς είναι η πρώτη πρόταση της παρούσας παραγράφου χωρίς τα δεν, τότε το παιχνίδι θα γεμίσει το σαλόνι σας με κόσμο, κόντρες και αναμνήσεις που θα έχετε να θυμάστε τουλάχιστον μέχρι το 2024. Προορισμός το Παρίσι.
μια απο τα ιδια.. μονο για παρεα ή multiplayer. Oλα τα μαριο εντ σονικ ειτε ειναι καλοκαιρινοι ειτε χειμερινοι αγωνες τα βαριεσαι σε 3-4 ωρες το πολυ singleplayer. Με παρεα δεν τα βαριεσαι ποτε. Ακομα παιζουμε στο wii ενα παλιο χειμερινο με τον γιο μου , μετα απο 7 χρονια.
Δεν αλλάζει η συνταγή. Περιμένω να δω τι θα γινει με το φετινο παιχνιδι που έβαλαν στο online όλα τα αθλήματα. Θα δείξει αραγε ενδιαφέρον για τα περισσότερα έστω ο κόσμος ή για 2-3 όπως είναι η τωρινη κατάσταση;