Να λοιπόν που έστω και τελευταίο (αλλά όχι καταϊδρωμένο), κυκλοφόρησε το Mafia: Definitive Edition για να ολοκληρώσει το πακέτο της τριλογίας που είχε ανακοινωθεί πριν μερικούς μήνες. Ο original τίτλος κυκλοφόρησε το 2002 και ενώ η έκδοση για PC σχεδόν αποθεώθηκε από τους κριτικούς, οι αντίστοιχες για PlayStation 2 και Xbox δεν έτυχαν ιδιαίτερης εκτίμησης. Τώρα, η Hangar 13 μάς καλεί να ζήσουμε ξανά την περιπέτεια, σε ένα remake, μιας και τα πάντα έχουν δημιουργηθεί από την αρχή.
Τα γεγονότα διαδραματίζονται τη δεκαετία του ’30 στην πόλη Lost Heaven, που μοιάζει με μικρογραφία αμερικανικών μεγαλουπόλεων της εποχής, όπως η Νέα Υόρκη, το Σικάγο και το Λος Άντζελες. Είναι η εποχή της ποτοαπαγόρευσης και οι λάτρεις του αλκοόλ αισθάνονται στριμωγμένοι στη γωνία. Όσοι έχουν άκρες, κυρίως στον υπόκοσμο, καταφέρνουν να γεμίζουν το φλασκί τους πότε πότε. Το λαθρεμπόριο ανθεί και είναι τόσο μεγάλα συμφέροντα που κινούν τα νήματα που ακόμα και η αστυνομία προτιμάει πολλές φορές το ρόλο του απλού παρατηρητή. Κάπου εκεί μάς συστήνεται ο Tommy Angelo, οδηγός ταξί. Προσπαθεί να βγάλει το μεροκάματο με τίμιο τρόπο, όμως η μοίρα κάνει άλλα σχέδια για αυτόν. Έτσι, μια μέρα γίνεται ο σωτήρας, του Paulie και του Sam, των δύο πρωτοπαλίκαρων του αρχιμαφιόζου Don Salieri, όταν τους βοηθάει να ξεφύγουν από τους πιστολέρο του έτερου νονού του υπόκοσμου, Morello. Εννοείται ότι ο δεύτερος δεν πρόκειται να ησυχάσει αν δεν πάρει εκδίκηση και έτσι ο Tommy καταλήγει χωρίς δουλειά μιας και χάνει το αυτοκίνητό του. Στη συνέχεια, έχοντας ήδη αποκτήσει επαφές με τη Μαφία, ζητάει τη συνδρομή του Don Salieri, προκειμένου να δώσει ένα μάθημα στους υπαλλήλους του Morello και από τη μέρα εκείνη ο Tommy μετατρέπεται σε ένα από τα γρανάζια μιας ακόμα αγίας «οικογένειας» αδίστακτων κακοποιών.
Η δουλειά που έχει γίνει στον τεχνικό τομέα είναι εξαιρετική. Θα έλεγε κανείς ότι ακόμα και το μικρότερο πλακάκι στο πιο στενό πεζοδρόμιο δεν έχει ξεφύγει από το ολικό lifting. H Lost Heaven ζει και αναπνέει όχι μόνο την ημέρα αλλά και τη νύχτα. Οι κάτοικοι, άλλοι κατευθύνονται στις δουλειές τους, άλλοι κάνουν μια βόλτα στις πλατείες, άλλοι προτιμούν μια επίσκεψη στη γκαλερί τέχνης, άλλοι απολαμβάνουν τη λιακάδα καθισμένοι στα παγκάκια στις πλατείες, άλλοι ετοιμάζονται να καταθέσουν χρήματα στις τράπεζες, άλλοι προτιμούν τα εστιατόρια. Παντού υπάρχει μία διαρκής κίνηση που κάνει τους παίκτες να αισθάνονται ότι η οθόνη αποτελεί απλά μια πύλη εισόδου σε μια αληθινή πόλη. Το παιχνίδι είναι χωρισμένο σε αποστολές και στο ενδιάμεσο υπάρχουν τα απαραίτητα cutscenes, που αποτελούν το κατάλληλο μέσο για να ξεδιπλωθεί το καλογραμμένο σενάριο, που πατώντας πάνω σε εκείνο του αρχικού παιχνιδιού, προσφέρει περισσότερες λεπτομέρειες και δίνει περισσότερο χώρο για την ανάπτυξη χαρακτήρων που έχουν δευτερεύοντες ρόλους. Στις σκηνές αυτές αλλά και κατά τη διάρκεια του gameplay, η κίνηση των χαρακτήρων είναι απόλυτα φυσιολογική και μεγάλο ρόλο σε αυτό έχει παίξει το εξαιρετικό motion capture. Μάλιστα εκεί που δεν αποκλείεται να μείνετε με γουρλωμένα τα μάτια είναι το animation των αντιπάλων που πέφτουν στο έδαφος νεκροί από τις σφαίρες σας. Το λεγόμενο character design στα ίδια υψηλά επίπεδα, οι φωνές των ηθοποιών δένουν απόλυτα με τον κάθε χαρακτήρα και επίσης το lip syncing δεν ξεφεύγει σε καμία περίπτωση.
Ένα μεγάλο μέρος του gameplay θα το περάσετε οδηγώντας. Είτε βρισκόμενοι καθ’ οδόν για μια αποστολή ή προσπαθώντας να αποφύγετε τα περιπολικά που στον βωμό του καθήκοντος, δεν θα διστάσουν να κάνουν τα πάντα μέχρι σας βγάλουν από τη μέση. Στην αρχή, τα αυτοκίνητα της εποχής θα σας φαίνονται βαριά, δυσκίνητα και αργά, λες και δεν πατάει κανείς γκάζι αλλά τα σπρώχνουν. Όσο όμως προχωράτε θα ξεκλειδώνετε όλο πιο γρήγορα και πολυτελή αυτοκίνητα, που ένα, ένα θα τοποθετούνται στο γκαράζ σας για μελλοντική χρήση. Προς ικανοποίησή σας θα διαπιστώσετε τη σημασία που έχει δοθεί στη λεπτομέρεια, μιας και ανάλογα με το οδόστρωμα που κινείστε αλλά και το όχημα που οδηγείτε παράγονται διαφορετικές δονήσεις. Η τύχη θα σας φέρει ακόμα και πίσω από το τιμόνι αγωνιστικού αυτοκινήτου της εποχής, σε μία κούρσα που όχι απλά θα μείνει σε όλους αξέχαστη, αλλά θα θέλετε να επαναλάβετε ξανά και ξανά. Επιπλέον, κατά τη διάρκεια της οδήγησης θα έχετε την ευκαιρία να μάθετε περισσότερα για την εκάστοτε αποστολή αλλά και λεπτομέρειες για τη ζωή των μελών της σπείρας. Κι αν θέλετε να διασκεδάσετε υπάρχει πάντοτε η επιλογή να βάλετε το ραδιόφωνο στο on για να ψυχαγωγηθείτε μουσικά, από δύο σταθμούς που παίζουν τραγούδια της εποχής. Στον ένα υπάρχουν και δελτία ειδήσεων για να ενημερώνεστε όχι μόνο για το τι συμβαίνει στην πόλη και στην Αμερική, αλλά και στην Ευρώπη στου μεσοπολέμου.
Παιχνίδια Mafia χωρίς άπλετο πιστολίδι δεν γίνεται. Ο Tommy κουβαλάει πάνω του διαρκώς τουλάχιστο ένα όπλο και παρόλο που υπάρχουν και αποστολές οι οποίες θα πρέπει να εκτελεστούν δίχως να ανοίξει ρουθούνι, ο καλύτερος τρόπος για να λύνονται οι διαφορές είναι ο νόμος των όπλων. Μπορεί να μην υπάρχει ποικιλία όπλων, μπορεί η στόχευση να χρειάζεται ρυθμίσεις αν θέλει κανείς να τη φέρει 100% στα μέτρα του, αυτό όμως σε καμία περίπτωση δεν θα σας εμποδίσει να βγάλετε τα απωθημένα σας στέλνοντας στους ουρανούς όλους όσους σας εμποδίσουν να φέρετε εις πέρας τη δουλειά που σας έχει αναθέσει ο Don. Το γέμισμα του όπλου όταν βρίσκεστε σε κάλυψη θα σας βοηθήσει να αποφύγετε δυσάρεστες καταστάσεις και το «παράπονο» που υπάρχει είναι ότι κάποιοι εχθροί συμπεριφέρονται σαν σφουγγάρια που απορροφάνε τις σφαίρες, αρνούμενοι να πέσουν εύκολα. Σε ελάχιστες περιπτώσεις παρατηρήθηκαν frame drops στο original PlayStation 4 που δοκιμάσαμε το παιχνίδι και 2 φορές όλες κι όλες δυσκολευτήκαμε να βρούμε το κατάλληλο σημείο να δουλέψουν τα action buttons, πράγματα που σε καμία περίπτωση δεν αμαυρώνουν την κατά τα άλλα μοναδική εμπειρία. Ο χειρισμός βάζει και αυτός το δικό του λιθαράκι στο να κυλίσουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο οι ώρες που θα περάσετε μπροστά από την οθόνη και δεν παρατηρείται η παραμικρή καθυστέρηση στην εκτέλεση των εντολών που δίνονται μέσω του controller.
To Mafia: Definitive Edition είναι από τα παιχνίδια που κυριολεκτικά σε καθηλώνουν και είναι υπεύθυνα για άγρια ξενύχτια. Δύσκολα σε αφήνει να σηκωθείς από την καρέκλα πριν δεις τους τίτλους τέλους, κι όταν συμβαίνει αυτό μένει η πίκρα για ένα υπέροχο ταξίδι που αναγκαστικά κάποια στιγμή έπρεπε να ολοκληρωθεί. Η μοναδική ατμόσφαιρα σε κάνει να θέλεις να εξερευνήσεις την πόλη από σπιθαμή σε σπιθαμή, είτε με τα πόδια, είτε οδηγώντας σε λεωφόρους και σοκάκια, ανακαλύπτοντας όλα τα μυστικά που μπορεί να κρύβει η Lost Heaven. Κλείνοντας, απλά θα πούμε κρίμα γιατί οι άλλοι δύο τίτλοι της τριλογίας δεν έτυχαν αντίστοιχης αντιμετώπισης από τις ομάδες ανάπτυξης.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity