Η πρώτη εντύπωση είναι ότι ο τίτλος έχει μείνει πίσω στο χρόνο.
Προς τι η μακρά εισαγωγή; Για να πούμε ότι όταν κυκλοφόρησε το Lost Horizon το 2010 επρόκειτο για έναν πολύ συμπαθή τίτλο, ο οποίος περιποιούσε τιμή στην παράδοση του είδους, μιας και θα μπορούσε άνετα να αποτελέσει τίτλο της σειράς Indiana Jones, από την οποία αντλούσε ξεκάθαρα τις επιρροές του. Όμως, δυστυχώς δεν θα μπορούσε κανείς σε καμιά περίπτωση να πει το ίδιο για το δεύτερο τίτλο της σειράς ο οποίος αποτυγχάνει να ενθουσιάσει σε αρκετά επίπεδα. Η πρώτη εντύπωση είναι ότι ο τίτλος έχει μείνει πίσω στο χρόνο. Σαν κάποιος είχε πάρει την ομάδα ανάπτυξης και την έκλεισε σε ένα δωμάτιο, μην αφήνοντάς την να δει τι άλλαξε από το 2010 μέχρι σήμερα. Αυτό είναι κάτι παραπάνω από προφανές στα γραφικά του τίτλου που πετυχαίνουν πολλά ακατόρθωτα πράγματα: αφενός να είναι ΠΟΛΥ χειρότερα στα cut-scenes από ότι στην κανονική ροή του παιχνιδιού, αφετέρου το εν λόγω πρόβλημα να είναι τόσο έντονο ώστε κάποιες φορές ο χαρακτήρας στο cut-scene να μη μοιάζει καν με τον αντίστοιχο της κανονικής ροής, κάνοντας τον παίκτη να αναρωτιέται τι βλέπει. Τουλάχιστον σε επίπεδο ήχου και κυρίως voice-overs, ο τίτλος τα πάει εξαιρετικά, ξεπερνώντας ακόμη και πολύ ακριβότερες παραγωγές.
Από την άλλη σεναριάκα ο τίτλος τα πάει καλά και ανταποκρίνεται στην υπόθεση του πρωτοτύπου, φτιάχνοντας μια όμορφη ιστορία που ανακατεύει -με την απαραίτητη δόση υπερβολής και μεταφυσικού- μυστικές υπηρεσίες, Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, Ισραηλινούς και Άραβες, Βίκινγκ και Ναζί, ενώ και οι γρίφοι είναι έξυπνοι και όχι υπερβολικοί, πετυχαίνοντας με πολύ καλό τρόπο το σωστό μείγμα για να ικανοποιήσουν έμπειρους και αρχάριους. Όλα αυτά όμως μόνο για τους παραδοσιακούς για το είδος γρίφους, μιας και τα υπόλοιπα «νέα» στοιχεία που επιχείρησε να εισαγάγει η ομάδα ανάπτυξης είναι ή παταγώδεις αποτυχίες ή παντελώς αχρείαστα.
Πρόκειται για μια κλασική περίπτωση τίτλου που κατάφερε να πάρει μια εξαιρετική αρχή σειράς και να δώσει ένα μετριότατο sequel.
Για παράδειγμα, για ποιον ακριβώς λόγο να μπει ένα (1) QTE στον τίτλο; Πόσους νέους χρήστες τράβηξαν με την εισαγωγή 2 timed events; Γιατί στη μέση του τίτλου αλλάζει ο τρόπος συνδυασμού των αντικειμένων; Τέτοια ερωτήματα γεννώνται συνεχώς στο μυαλό και ο μόνος τρόπος να εξηγηθούν είναι το θρυλικό «Βάλτε μωρέ και κάτι καινούριο στον τίτλο». Ναι αλλά θα μπορούσαν να ακολουθήσουν και τη λογική «Εάν λειτουργεί μην το χαλάς».Προς επίρρωση των ανωτέρω, ο τίτλος, ξαφνικά, κάπου στη μέση, αρχίζει να επιταχύνει την εξέλιξή του καλπάζοντας, αντί να βαδίζει, προς το τέλος. Αυτό το «πάμε να το τελειώσουμε στα γρήγορα» δεν σώζεται ούτε από το συμπαθές φινάλε. Καταλήγοντας, πρόκειται για μια κλασική περίπτωση τίτλου που κατάφερε να πάρει μια εξαιρετική αρχή σειράς και να δώσει ένα μετριότατο sequel. Όποιος έχει παίξει και τους δύο τίτλους θα ξενιστεί τόσο πολύ, ώστε τελικά να αναρωτηθεί γιατί ο τίτλος ονομάστηκε Lost Horizon 2 και όχι κάτι, εντελώς διαφορετικό, άλλο.
Λοιπόν αρχίζω από το: "Εάν συναντήσετε οποιονδήποτε gamer που ανδρώθηκε στα PC, κυρίως στη δεκαετία του 1990, και ισχυριστεί ότι δεν έχει παίξει έστω ένα adventure στη ζωή του, να ξέρετε ότι ψεύδεται ασύστολα."
Εγώ είμαι ένας από αυτούς και ναι δεν έπαιξα ποτέ τέτοιο είδος γιατί δεν ήταν του γούστου μου. Γενικά είναι ένα είδος παιχνιδιού που απ' ότι έχω καταλάβει, κρατιέται με τεχνητή υποστήριξη στην ζωή.
@Nicholas Ποτέ ρε φίλε; Ούτε δέκα λεπτά; Αν ισχύει μπράβο. Υπήρξαν πάντως κάποια εξαιρετικά κομμάτια, ενώ γενικά είναι δημοφιλή στις κυρίες. Εκείνη την εποχή πάντως ήταν -και με ευθύνη του τότε Τύπου- the thing to do στα Pc.
@Nicholas Πραματικα...ΟΥΤΕ ΕΝΑ??? Indiana jones,Monkey Island? Ο τελευταιος των Μοικανων :)
Οσο για το Game...μπηκε στα wishlist για Steamsales :)
@Geovra Εσύ ότι του βάζω 5 το βάζεις wishlist? Με εμπιστεύεσαι βλέπω.
E μα...και οταν λεμε Steam Sales οριο τα 5 ευρω :)
Μια χαρα ειναι τα adventures τωρα, μπορει αν μην ζουνε μεγαλες δοξες αλλα υπαρχουν μπολικα καλα adventures και φυσικα δεν λειπουν και τα διαμαντια.
Και φυσικα δεν αναφέρομαι σε hidden object adventures που τωρα πια φυτρωνουν σαν τα χορταρια αλλα για τα point and click. Και τα adventures εχουν εξελιχθεί με τον καιρο αλλα το κλασσικο ειδος εχει ακομα παρουσια.
"έως ότου η έλευση των Facebook games αλλά και των smart phones και tablets τα έφερε ξανά στην επικαιρότητα κυρίως ως τίτλους ”hidden object”"
Και αυτο απλα δεν στεκει, ποιος δινει δεκαρα για τα hidden object games; Καλα ειναι για σκοτωμα χρονου αλλα ως εκει.
Eνδεικτικα adventures των τελευταιων ετων:
Blackwell series, Anna's quest, Technobabylon, The book of unwritten tales 1& 2, Dropsy, Life is strange, Stasis, the vanishing of ethan carter, The Journey down, Valiant Hearts: The Great War, The last door, Sherlock holmes crimes and punishments, The testament of sherlock holmes, Cognition, Kentuky route zero, Deponia series, Dead synchronicity, Memoria, Edna & harvey series, The night of the rabbit, Primordia, Amnesia, The raven, Tesla Effect, The silent age, Fran bow.
@Nicholas ούτε το Syberia ρε φίλε;Ούτε Broken sword ;; Εγώ θυμάμαι που ξεκίνησα με το Jack Orlando είχα λιώσει και μετά τα πήρα αμπάριζα ότι έβρισκα...Η αλήθεια είναι ότι τώρα δεν βγαίνουν τόσο δυνατά adventures αλλά όλο κ κάποια διαμαντάκια βγαίνουν κατά καιρούς.
@Georgebor Τι ομορφα παιχνιδια τα Syberia! Τωρα φτιαχνεται και το 3ο!
@Roronoa Κατά τη γνώμη μου σημασία στα hidden objects δίνει περίπου ο δεκαπλάσιος αριθμός ανθρώπων από όσους ασχολήθηκαν ποτέ με τους τίτλους που παραθέτεις (εκ των οποίων μερικοί είναι εξαιρετικοί) και άρα μου είναι αδύνατο να το αγνοήσω, παρά τις αντίθετες προσωπικές μου απόψεις. Εγώ αγαπώ το είδος πολύ, μεγάλωσα με Indiana, Gabriel Knight, Discworld και αργότερα Syberia. Αυτό όμως δεν μου απαγορεύει να δω ότι ένα παρηκμασμένο είδος με το οποίο ασχολούνταν περιθωριακά συγκεκριμένο κοινό ξαναζωντάνεψε έστω και λίγο λόγω των hidden object. Ενδεικτικά να σου πω ότι αυτά αποτέλεσαν για μένα μια εισαγωγή στο είδος για να κάνω τη γυναίκα μου να παίξει τα πιο δύσκολα.
Προσωπικά αποφεύγω αφορισμούς του στιλ "ποιος δινει δεκαρα για τα hidden object games;" γιατί ως αρθρογράφος υποχρεούμαι να καλύπτω τα γούστα όλου του κοινού μου, ανεξάρτητα με τις δικές μου απόψεις.
@Georgebor Παίζω Syberia στο 360 τώρα...
Για να λέμε και τα πράγματα με το όνομά τους, τα Syberia στα Xbox 360/PS 3 είναι ports της πλάκας, χειρότερα και από την PS 2 έκδοση. Η ουσία όμως είναι εκεί. Χαίρομαι πάντως που ο αριθμός των παικτών που ασχολούνται με adventure games δεν είναι τόσο μειωμένος όσο αρχικά πίστευα. Still Life...απέραντη αγάπη!
Εμένα από τα τελευταία μου έκανε κλικ και το Gray Matter
Μπορει τα hidden object games να ειναι πολυ δημοφιλη στο casual κοινο αλλα το "κλασσικο" ειδος δεν επανήλθε απο αυτα στην επικαιροτητα, ουτε και ηταν πραγματικα παρηκμασμενο imo, απλα ελειπαν τα μεγαλα ονοματα και το κοινο (κακα τα ψεματα το adventure genre ειναι niche). Τα hidden object games εχουν και αυτα το δικο τους κοινο αλλα δεν ειναι παιχνιδια "ποιοτητας" για να πουμε πως "σωσανε" το genre. Μαλιστα τα hidden object games ειναι στην παρακμη αφου σπανια προσφερουν κατι το διαφορετικο, μετριοτατες ιστοριες (στην καλυτερη) και χιλιοπαιγμενα puzzles.
Αν πρεπει να δωθει credit καπου για την επαναφορα των adventures στο προσκηνιο τοτε το αξιζει η telltale, η daedalic και η wadget eye games. Μαλιστα το the walking dead πραγματικα επανεφερε τα adventures στην πρωτη γραμμη αν και ειναι στα ορια του να χαρακτηριστει adventure.
Θα ρίξω λάδι σε όποια φωτιά ενδεχομένως σιγοκαίει λέγοντας ότι η Quantic Dream βγάζει μόνο adventure games.
Σωστος, την ξεχασα τελειως αυτην :P Αλλα τα adventures της ειναι και αυτης αλλη φαση, οχι "παραδοσιακα" δηλαδη, αλλα ειναι απο αυτα τα παιχνιδια που δινουν το κατι ξεχωριστό.
@yaponvezos και εγώ αυτό ήθελα να πω αλλά φοβήθηκα μη με πάρουν τίποτα σκάγια από αντιδράσεις.... :p
Το πρώτο μου άρεσε πολύ. Κρίμα που το 2ο δεν είναι αντάξιο του..