Τα παραπάνω λόγια αποτελούν το πρώτο πράγμα που αντικρίζει ο παίκτης στο παιχνίδι Lost Ember και σίγουρα δεν επιλέχθηκαν τυχαία από τους Γερμανούς της Mooneye Studios. Περιγράφει τόσο το βασικό concept, όσο και τη βασική πλοκή του παιχνιδιού. Δύο χαμένες ψυχές, η μία με τη μορφή ενός λύκου και η δεύτερη ως φως, σαν σπίθα φωτιάς (ή σαν την Navi από το The Legend Of Zelda: Ocarina of Time) προσπαθούν να καταλάβουν τι έγινε και δεν έχουν πρόσβαση στον τελικό προορισμό αυτού του κόσμου, την City of Light. Οι δύο ψυχές φαίνεται να συνδέονται μεταξύ τους με κάποιο τρόπο και μέσα από την εξερεύνηση αυτού του κόσμου και των ερειπίων ενός αρχαίου πολιτισμού προσπαθούμε να κατανοήσουμε τι συνέβη με τις συγκεκριμένες δύο ψυχές αλλά και με τον πολιτισμό των Yanren γενικότερα.
Αμέσως μόλις ο παίκτης καταλάβει τους βασικούς μηχανισμούς του λύκου που ελέγχει και με το που εκτιμήσει το ωραίο voice over της δεύτερης ψυχής που έχει κατά κύριο λόγο το ρόλο του παθητικού αφηγητή, θα εκτιμήσει και κάτι άλλο: τον πανέμορφο κόσμο που έχουν στήσει οι developers. Τα χρώματα είναι ελκυστικά και υπάρχουν στιγμές που ο χρήστης θα χαζεύει τη θέα αυτού του εντυπωσιακού ενιαίου κόσμου. Εκτός από τη φύση και τα ζώα γενικότερα, δεν υπάρχουν άλλα περίεργα πλάσματα ή κάποιοι εχθροί. Οι άνθρωποι εμφανίζονται μόνο στις αναμνήσεις των δύο ψυχών, τις οποίες πρέπει να ανακαλύψει ο παίκτης ώστε να μπορέσει να σπάσει ένα είδος τείχους και να προχωρήσει στην επόμενη περιοχή. Μπορεί ο κόσμος να είναι ενιαίος και να μην υπάρχουν χρονοβόρα loading screens, υπάρχει όμως τεχνικό θέμα μόλις προχωρήσουμε σε νέα περιοχή ή μπούμε σε σπηλιά. Το παιχνίδι κολλάει εκείνη τη στιγμή για περίπου 2 με 5 δευτερόλεπτα, κάτι που δείχνει ότι το Lost Ember χρειάζεται σίγουρα ένα patch ώστε να διορθωθούν κάποια σημαντικά τεχνικά προβλήματα. Μπορεί να μη χαλάει το παιχνίδι όπως ένα-δύο bugs που πετύχαμε κατά τη διάρκεια του τίτλου που μας ανάγκασαν να κάνουμε επαναφορά στο τελευταίο checkpoint, αλλά σίγουρα μας χαλάει λίγο την αισθητική του πανέμορφου περιβάλλοντος.
Κάτι που είναι λογικό να μας ενοχλεί, από τη στιγμή που η βασική ιδιότητα του λύκου είναι να μεταφέρεται σε άλλα ζώα και να τα ελέγχει, αναπτύσσοντας άλλες ταχύτητες, άλλες ιδιότητες και με διαφορετικές κατευθύνσεις. Ως λύκος έχουμε εντυπωσιακό διασκελισμό, ως πάπια ή ακόμα καλύτερα ως κολίμπρι μπορούμε να διασχίσουμε πετώντας μεγάλες αποστάσεις και απροσπέλαστα σημεία. Ως ψάρι μπορούμε να βουτήξουμε μέσα σε λίμνη και να φτάσουμε σε νέα περιοχή ή να βρούμε κάποια από τα πάμπολλα collectibles που υπάρχουν σκορπισμένα σε όλον τον κόσμο. Θα θέλαμε, βέβαια, και έναν παραπάνω λόγο για τον οποίο θα άξιζε να μαζεύουμε αρχαιολογικά ευρήματα ή τα σπάνια μανιτάρια πέρα από τα achievements και τα trophies. Είναι δύσκολο να επενδύσουμε σε κάτι τέτοιο μετάν τη πρώτη ώρα, από τη στιγμή που δε κερδίζουμε κάτι in-game (κρυφές έξτρα αναμνήσεις, έξτρα ιδιότητες, ξεκλείδωμα μυστικών περιοχών κτλ.).
Το συγκεκριμένο παράπονο πηγάζει προφανώς και από την ίδια τη φύση του τίτλου. Το Lost Ember είναι σε κάποια σημεία πιο κοντά σε εμπειρία walking simulator, παρά σε action adventure. Θεωρούμε μάλιστα ότι πρόκειται για χαμένη ευκαιρία να δημιουργηθεί με τους μηχανισμούς των ζώων κάτι ακόμη καλύτερο, με πιο δύσκολους γρίφους και πιο ενεργή εμπειρία adventure με περισσότερο βάθος. Δυνατότητες όπως η κολύμβηση, η πτήση και το πέρασμα από μικρές τρύπες ή στενά περάσματα αντιμετωπίστηκαν επιδερμικά και σε συνδυασμό με το ότι δεν υπάρχει game over, εχθροί που θα προκαλέσουν ζημιά ή γενικότερα το άγχος, η πρόκληση μένει χαμηλή. Όλο αυτό όμως δεν χτυπάει τόσο άσχημα στο μάτι όσο θα νόμιζε κανείς στην αρχή του παιχνιδιού, εξαιτίας δύο βασικών στοιχείων. Η συνολική διάρκεια είναι μόλις 5-6 ώρες, ενώ ο τρόπος που εξιστορείται και αποκαλύπτεται σιγά σιγά η ιστορία είναι ό,τι πρέπει γι’ αυτήν τη χαλαρή προσέγγιση. Το σενάριο είναι αρκετά καλό, ειδικά όταν φτάνουμε πιο κοντά στην ολοκλήρωση του Lost Ember, μιας και μας αποκαλύπτονται περισσότερα πράγματα απ’ ό,τι φανταζόμασταν στην αρχή του παιχνιδιού. Οι στατικές εικόνες με τις ανθρώπινες αντανακλάσεις μάς δίνουν όντως την εντύπωση ότι ψάχνουμε σε αναμνήσεις που είναι θαμμένες κάτω από τα ερείπια της αρχαίας πόλης, ενώ η αφήγηση και το ήρεμο soundtrack δένουν ομαλά δημιουργώντας ένα κατά διαστήματα εξαιρετικό πακέτο.
Το Lost Ember έχει να δώσει μια συναισθηματική, καλή ιστορία και να μεταφέρει με όμορφο τρόπο αφήγησης μια πνευματική αναζήτηση μέσω των αναμνήσεων δύο χαμένων ψυχών. Το υπερφυσικό του θέματος δεν είναι ποτέ υπερβολικό, κάτι που είναι απαραίτητο ώστε να φέρει πιο κοντά στον παίκτη τα θέματα που θέλει να προσεγγίσει ως παιχνίδι και σενάριο. Αν δεν στηριζόταν σε τόσο απλοϊκό gameplay και αν δεν επέμενε γενικά σε τόσο ασφαλή προσέγγιση, χωρίς να πάρει περισσότερα ρίσκα ή να εμβαθύνει παραπάνω σε κάποιους μηχανισμούς, θα είχαμε στα χέρια μάλλον κάτι παραπάνω από ένα μικρό και όμορφο adventure game.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity